Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 52:

ἐκ δὴ τῶν εἰρημένων δῆλον ὅτι ἡ σοφία ἐστὶ καὶ ἐπιστήμη καὶ νοῦσ τῶν τιμιωτάτων τῇ φύσει. διὸ Ἀναξαγόραν καὶ Θαλῆν καὶ τοὺσ τοιούτουσ σοφοὺσ μὲν φρονίμουσ δ’ οὔ φασιν εἶναι, ὅταν ἴδωσιν ἀγνοοῦντασ τὰ συμφέροντα ἑαυτοῖσ, καὶ περιττὰ μὲν καὶ θαυμαστὰ καὶ χαλεπὰ καὶ δαιμόνια εἰδέναι αὐτούσ φασιν, ἄχρηστα δ’, ὅτι οὐ τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ ζητοῦσιν.