Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 158:

ὁ δὲ σώφρων οὐ τοιοῦτοσ, ἀλλ’ ὡσ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ. ἑκουσίῳ δὲ μᾶλλον ἐοίκεν ἡ ἀκολασία τῆσ δειλίασ. ἣ μὲν γὰρ δι’ ἡδονήν, ἣ δὲ διὰ λύπην, ὧν τὸ μὲν αἱρετόν, τὸ δὲ φευκτόν· καὶ ἡ μὲν λύπη ἐξίστησι καὶ φθείρει τὴν τοῦ ἔχοντοσ φύσιν, ἡ δὲ ἡδονὴ οὐδὲν τοιοῦτο ποιεῖ. μᾶλλον δὴ ἑκούσιον.