Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 90:

ἢ περὶ τὰ μέγιστα; οὐθεὶσ γὰρ ὑπομενετικώτεροσ τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ’ ὁ θάνατοσ· πέρασ γάρ, καὶ οὐδὲν ἔτι τῷ τεθνεῶτι δοκεῖ οὔτ’ ἀγαθὸν οὔτε κακὸν εἶναι. δόξειε δ’ ἂν οὐδὲ περὶ θάνατον τὸν ἐν παντὶ ὁ ἀνδρεῖοσ εἶναι, οἱο͂ν ἐν θαλάττῃ ἢ νόσοισ. ἐν τίσιν οὖν; ἢ ἐν τοῖσ καλλίστοισ;