Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 56:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 56:)

τελειότερον δὲ λέγομεν τὸ καθ’ αὑτὸ διωκτὸν τοῦ δι’ ἕτερον καὶ τὸ μηδέποτε δι’ ἄλλο αἱρετὸν τῶν <καὶ> καθ’ αὑτὰ καὶ δι’ αὐτὸ αἱρετῶν, καὶ ἁπλῶσ δὴ τέλειον τὸ καθ’ αὑτὸ αἱρετὸν ἀεὶ καὶ μηδέποτε δι’ ἄλλο. τοιοῦτον δ’ ἡ εὐδαιμονία μάλιστ’ εἶναι δοκεῖ·