Aristotle, Parabasis, epirrheme

(아리스토텔레스, Parabasis, epirrheme)

λοιδορῆσαι τοὺσ πονηροὺσ οὐδέν ἐστ’ ἐπίφθονον, ἀλλὰ τιμὴ τοῖσι χρηστοῖσ, ὅστισ εὖ λογίζεται. εἰ μὲν οὖν ἄνθρωποσ, ὃν δεῖ πόλλ’ ἀκοῦσαι καὶ κακά, αὐτὸσ ἦν ἔνδηλοσ, οὐκ ἂν ἀνδρὸσ ἐμνήσθην φίλου. νῦν δ’ Ἀρίγνωτον γὰρ οὐδεὶσ ὅστισ οὐκ ἐπίσταται, ὅστισ ἢ τὸ λευκὸν οἶδεν ἢ τὸν ὄρθιον νόμον. ἔστιν οὖν ἀδελφὸσ αὐτῷ τοὺσ τρόπουσ οὐ συγγενήσ, Ἀριφράδησ πονηρόσ. ἀλλὰ τοῦτο μὲν καὶ βούλεται· ἔστι δ’ οὐ μόνον πονηρόσ, οὐ γὰρ οὐδ’ ἂν ᾐσθόμην, οὐδὲ παμπόνηροσ, ἀλλὰ καὶ προσεξηύρηκέ τι. τὴν γὰρ αὑτοῦ γλῶτταν αἰσχραῖσ ἡδοναῖσ λυμαίνεται, ἐν κασωρείοισι λείχων τὴν ἀπόπτυστον δρόσον, καὶ μολύνων τὴν ὑπήνην καὶ κυκῶν τὰσ ἐσχάρασ, καὶ Πολυμνήστεια ποιῶν καὶ ξυνὼν Οἰωνίχῳ. ὅστισ οὖν τοιοῦτον ἄνδρα μὴ σφόδρα βδελύττεται, οὔ ποτ’ ἐκ ταὐτοῦ μεθ’ ἡμῶν πίεται ποτηρίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION