Apollodorus, Argonautica, book 3 19:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 19:)

Ὧσ ἄρ’ ἔφη, ἐλεεινὰ καταπροχέουσα παρειῶν δάκρυα· τὴν δ’ ὅγε δῆθεν ὑποβλήδην προσέειπεν· "Δαιμονίη, κενεὰσ μὲν ἐά πλάζεσθαι ἀέλλασ, ὧσ δὲ καὶ ἄγγελον ὄρνιν, ἐπεὶ μεταμώνια βάζεισ. εἰ δέ κεν ἤθεα κεῖνα καὶ Ἑλλάδα γαῖαν ἵκηαι, τιμήεσσα γυναιξὶ καὶ ἀνδράσιν αἰδοίη τε ἔσσεαι· οἱ δέ σε πάγχυ θεὸν ὣσ πορσανέουσιν, οὕνεκα τῶν μὲν παῖδεσ ὑπότροποι οἴκαδ’ ἵκοντο σῇ βουλῇ, τῶν δ’ αὖτε κασίγνητοί τε ἔται τε καὶ θαλεροὶ κακότητοσ ἄδην ἐσάωθεν ἀκοῖται. ἡμέτερον δὲ λέχοσ θαλάμοισ ἔνι κουριδίοισιν πορσυνέεισ· οὐδ’ ἄμμε διακρινέει φιλότητοσ ἄλλο, πάροσ θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι. " Ὧσ φάτο· τῇ δ’ ἔντοσθε κατείβετο θυμὸσ ἀκουῇ, ἔμπησ δ’ ἔργ’ ἀίδηλα κατερρίγησεν ἰδέσθαι. σχετλίη· οὐ μὲν δηρὸν ἀπαρνήσεσθαι ἔμελλεν Ἑλλάδα ναιετάειν. ὧσ γὰρ τόδε μήδετο Ἥρη, ὄφρα κακὸν Πελίῃ ἱερὴν ἐσ Ιὠλκὸν ἵκοιτο Αἰαίη Μήδεια, λιποῦσ’ ἄπο πατρίδα γαῖαν. Ἤδη δ’ ἀμφίπολοι μὲν ὀπιπεύουσαι ἄπωθεν σιγῇ ἀνιάζεσκον· ἐδεύετο δ’ ἤματοσ ὡρ́η ἂψ οἶκόνδε νέεσθαι ἑὴν μετὰ μητέρα κούρην. ἡ δ’ οὔπω κομιδῆσ μιμνήσκετο, τέρπετο γάρ οἱ θυμὸσ ὁμῶσ μορφῇ τε καὶ αἱμυλίοισι λόγοισιν, εἰ μὴ ἄρ’ Αἰσονίδησ πεφυλαγμένοσ ὀψέ περ ηὔδα· "Ὥρη ἀποβλώσκειν, μὴ πρὶν φάοσ ἠελίοιο δύῃ ὑποφθάμενον, καί τισ τὰ ἕκαστα νοήσῃ ὀθνείων· αὖτισ δ’ ἀβολήσομεν ἐνθάδ’ ἰόντεσ. " Ὧσ τώγ’ ἀλλήλων ἀγανοῖσ ἐπὶ τόσσον ἔπεσσιν πείρηθεν· μετὰ δ’ αὖτε διέτμαγεν. ἤτοι Ιἤσων εἰσ ἑτάρουσ καὶ νῆα κεχαρμένοσ ὦρτο νέεσθαι· ἡ δὲ μετ’ ἀμφιπόλουσ· αἱ δὲ σχεδὸν ἀντεβόλησαν πᾶσαι ὁμοῦ· τὰσ δ’ οὔτι περιπλομένασ ἐνόησεν. ψυχὴ γὰρ νεφέεσσι μεταχρονίη πεπότητο. αὐτομάτοισ δὲ πόδεσσι θοῆσ ἐπεβήσατ’ ἀπήνησ, καί ῥ’ ἑτέρῃ μὲν χειρὶ λάβ’ ἡνία, τῇ δ’ ἄρ’ ἱμάσθλην δαιδαλέην, οὐρῆασ ἐλαυνέμεν· οἱ δὲ πόλινδε θῦνον ἐπειγόμενοι ποτὶ δώματα. τὴν δ’ ἄρ’ ἰοῦσαν Χαλκιόπη περὶ παισὶν ἀκηχεμένη ἐρέεινεν· ἡ δὲ παλιντροπίῃσιν ἀμήχανοσ οὔτε τι μύθων ἔκλυεν, οὔτ’ αὐδῆσαι ἀνειρομένῃ λελίητο. ἷζε δ’ ἐπὶ χθαμαλῷ σφέλαϊ κλιντῆροσ ἔνερθεν λέχρισ ἐρεισαμένη λαιῇ ἐπὶ χειρὶ παρειήν· ὑγρὰ δ’ ἐνὶ βλεφάροισ ἔχεν ὄμματα, πορφύρουσα οἱο͂ν ἑῇ κακὸν ἔργον ἐπιξυνώσατο βουλῇ. Αἰσονίδησ δ’ ὅτε δὴ ἑτάροισ ἐξαῦτισ ἔμικτο ἐν χώρῃ, ὅθι τούσγε καταπρολιπὼν ἐλιάσθη, ὦρτ’ ἰέναι σὺν τοῖσι, πιφαυσκόμενοσ τὰ ἕκαστα, ἡρώων ἐσ ὅμιλον· ὁμοῦ δ’ ἐπὶ νῆα πέλασσαν. οἱ δέ μιν ἀμφαγάπαζον, ὅπωσ ἴδον, ἔκ τ’ ἐρέοντο. αὐτὰρ ὁ τοῖσ πάντεσσι μετέννεπε δήνεα κούρησ, δεῖξέ τε φάρμακον αἰνόν· ὁ δ’ οἰόθεν οἰο͂σ ἑταίρων Ἴδασ ἧστ’ ἀπάνευθε δακὼν χόλον· οἱ δὲ δὴ ἄλλοι γηθόσυνοι τῆμοσ μέν, ἐπεὶ κνέφασ ἔργαθε νυκτόσ, εὔκηλοι ἐμέλοντο περὶ σφίσιν. αὐτὰρ ἅμ’ ἠοῖ πέμπον ἐσ Αἰήτην ἰέναι σπόρον αἰτήσοντασ ἄνδρε δύω, πρὸ μὲν αὐτὸν ἀρηίφιλον Τελαμῶνα, σὺν δὲ καὶ Αἰθαλίδην, υἱᾶ κλυτὸν Ἑρμείαο. βὰν δ’ ἴμεν, οὐδ’ ἁλίωσαν ὁδόν· πόρε δέ σφιν ἰοῦσιν κρείων Αἰήτησ χαλεποὺσ ἐσ ἀέθλον ὀδόντασ Αὀνίοιο δράκοντοσ, ὃν Ὠγυγίῃ ἐνὶ Θήβῃ Κάδμοσ, ὅτ’ Εὐρώπην διζήμενοσ εἰσαφίκανεν, πέφνεν Ἀρητιάδι κρήνῃ ἐπίουρον ἐόντα· ἔνθα καὶ ἐννάσθη πομπῇ βοόσ, ἥν οἱ Ἀπόλλων ὤπασε μαντοσύνῃσι προηγήτειραν ὁδοῖο. τοὺσ δὲ θεὰ Τριτωνὶσ ὑπὲκ γενύων ἐλάσασα Αἰήτῃ πόρε δῶρον ὁμῶσ αὐτῷ τε φονῆι. καί ῥ’ ὁ μὲν Αὀνίοισιν ἐνισπείρασ πεδίοισιν Κάδμοσ Ἀγηνορίδησ γαιηγενῆ εἵσατο λαόν, Ἄρεοσ ἀμώοντοσ ὅσοι ὑπὸ δουρὶ λίποντο· τοὺσ δὲ τότ’ Αἰήτησ ἔπορεν μετὰ νῆα φέρεσθαι προφρονέωσ, ἐπεὶ οὔ μιν ὀίσσατο πείρατ’ ἀέθλου ἐξανύσειν, εἰ καί περ ἐπὶ ζυγὰ βουσὶ βάλοιτο.

상위

Apollodorus (아폴로도로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION