헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν́09́3́0́

(작자 미상, 비가, Φωκυλίδου, Ἔπων)

ὅτι χρήστασ ὁ Ἀριστοφάνησ τοὺσ δανειστὰσ λέγει· . . . φωκυλίδησ ἐν μὲν τοῖσ αὑτοῦ ποιήμασι κατὰ τὴν συνήθειαν τοὺσ χρεωφειλέτασ χρήστασ καλεῖ, λέγων οὕτωσ· <καὶ τόδε φωκυλίδεω>· χρήστησ κακοῦ ἔμμεναι ἀνδρὸσ φεύγειν, μή σέ γ’ ἀνιήσῃ παρὰ καιρὸν ἀπαιτέων. σξη. αρ. νυβ. 240 ψόγοσ γυναικῶν, ἔτι καὶ περὶ γάμου· φωκυλίδου· Καὶ τόδε Φωκυλίδεω· τετόρων ἀπὸ τῶνδε γένοντο φῦλα γυναικείων· ἡ μὲν κυνόσ, ἡ δὲ μελίσσησ, ἡ δὲ συὸσ βλοσυρῆσ, ἡ δ’ ἵππου χαιτηέσσησ· εὔφοροσ ἥδε, ταχεῖα, περίδρομοσ, εἶδοσ ἀρίστη· ἡ δὲ συὸσ βλοσυρῆσ οὔτ’ ἂρ κακὴ οὐδὲ μὲν ἐσθλή· ἡ δὲ κυνὸσ χαλεπή τε καὶ ἄγριοσ· ἡ δὲ μελίσσησ οἰκονόμοσ τ’ ἀγαθὴ καὶ ἐπίσταται ἐργάζεσθαι· ἧσ εὔχευ, φίλ’ ἑταῖρε, λαχεῖν γάμον ἱμερόεντα. στοβ. φλ. 73. 60 ὅτι οὐκ ἀεὶ τοῖσ εὐγενέσι καὶ χρηστοῖσ τῶν πατέρων ἐοίκε τὰ τέκνα· φωκυλίδου· Καὶ τόδε Φωκυλίδεω· τί πλέον γένοσ εὐγενὲσ εἶναι οἷσ οὔτ’ ἐν μύθοισ ἕπεται χάρισ οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ; στοβ. φλ. 87. 2 οὕτωσ, ἔφην, καὶ τῆσ τοῦ φωκυλίδου ποιήσεωσ ἔξεστί σοι λαβεῖν δεῖγμα ἐν βραχεῖ. καὶ γάρ ἐστιν οὐ τῶν μακράν τινα καὶ συνεχῆ ποίησιν εἰρόντων, ὥσπερ ὁ ὑμέτεροσ μίαν ἑξῆσ διέξεισι μάχην ἐν πλείοσιν ἢ πεντακισχιλίοισ ἔπεσιν, ἀλλὰ κατἁ δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ καὶ ἀρχὴν ἡ ποίησισ καὶ πέρασ λαμβάνει, ὥστε καὶ προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ’ ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον καὶ πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενοσ, οὐχ ὥσπερ Ὅμηροσ οὐδαμοῦ τῆσ ποιήσεωσ ὠνόμασεν αὑτόν· τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ καὶ ἀποφάσει; Καὶ τόδε Φωκυλίδεω· πόλισ ἐν σκοπέλῳ κατὰ κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσησ. γογγυσμὸσ καὶ γογγύζειν· ταῦτα ἀδόκιμα μὲν οὐκ ἔστιν, ἰακὰ δέ· φωκυλίδην γὰρ οἶδα κεχρημένον αὐτῷ τὸν Μιλήσιον, ἄνδρα παλαιὸν σφόδρα· Καὶ τόδε Φωκυλίδεω· χρή τοι τὸν ἑταῖρον ἑταίρῳ φροντίζειν ἅσσ’ ἂν περιγογγύζωσι πολῖται. π. γεωργίασ ὅτι ἀγαθόν· Χρηΐζων πλούτου μελέτην ἔχε πίονοσ ἀγροῦ· ἀγρὸν γάρ τε λέγουσιν Ἀμαλθείησ κέρασ εἶναι. στοβ. φλ. 56. 6 ἐκ τῶν φωκυ ίδου· Νυκτὸσ βουλεύειν, νυκτόσ δέ τοι ὀξυτέρη φρὴν ἀνδράσιν· ἡσυχίη δ’ ἀρετὴν διζημένῳ ἐσθλή. οριον αντη. ι. 22 π. τοῦ δοκεῖν καὶ τοῦ εἶναι, καὶ ὅτι οὐ τῷ λόγῳ χρὴ κρίνειν τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τῷ τρόπῳ· ἐκτὸσ γὰρ ἔργου πᾶσ λόγοσ περιττόσ· φωκυλίδου· Πολλοί τοι δοκέουσι σαόφρονεσ ἔμμεναι ἄνδρεσ, σὺν κόσμῳ στείχοντεσ ἐλαφρόνοοί περ ἐόντεσ. στοβ. φλ. αππ. π. 157 μ τὸ γοῦν φιλοσοφεῖν βέλτιον τοῦ χρηματίζεσθαι, ἀλλ’ οὐχ αἱρετώτερον τῷ ἐνδεεῖ τῶν ἀναγκαίων. Δίζησθαι βιοτήν, ἀρετὴν δ’ ὅταν ᾖ βίοσ ἤδη. αριστ. τοπ. 3. 118α. 10 . . . κατὰ γὰρ τὸν φωκυλίδην· σξη. αδ αριστ. τοπ. 3. 118α. 10. π. 275 βεκ ὁ δὲ φωκυλίδησ ἔφη· χρὴ δ’ ἐν συμποσίῳ κυλίκων περινισομενάων ἡδέα κωτίλλοντα καθήμενον οἰνοποτάζειν. π. τῶν μέσων· καὶ σῴζονται δ’ ἐν ταῖσ πόλεσιν οὗτοι μάλιστα τῶν πολιτῶν. οὔτε γὰρ αὐτοὶ τῶν ἀλλοτρίων ὥσπερ οἱ πένητεσ ἐπιθυμοῦσιν, οὔτε τῆσ τούτων ἕτεροι καθάπερ τῆσ τῶν πλουσίων οἱ πένητεσ ἐπιθυμοῦσιν· καὶ διὰ τὸ μήτ’ ἐπιβουλεύεσθαι μήτ’ ἐπιβουλεύειν ἀκινδύνωσ διάγουσιν. διὰ τοῦτο καλῶσ ηὔξατο Φωκυλίδησ· Πολλὰ μέσοισιν ἄριστα· μέσοσ θέλω ἐν πόλει εἶναι. αριστ. πολ. 1295β. 28 κινδυνεύει καὶ φωκυλίδησ ὁ ποιητὴσ καλῶσ παραινεῖν λέγων· χρὴ παῖδ’ ἔτ’ ἐόντα καλὰ διδασκέμεν ἔργα. πλυτ. πυερ. εδυξ. 5 . . . ὑπομένωμεν τοὺσ τῶν εὐφυῶν δοκούντων γέλωτασ . . . οὐ γὰρ μόνον, ὥσ φησι φωκυλίδησ· Πολλὰ πλανηθῆναι διζήμενον ἔμμεναι ἐσθλόν· ἀλλὰ γελασθῆναι δεῖ πολλὰ καὶ ἀδοξῆσαι . . . πλυτ. ρατ. αυδ. 18 ἔτι πρὸσ τοῖσδε φωκυλίδησ τοὺσ ἀγγέλουσ δαίμονασ καλῶν, τοὺσ μὲν εἶναι ἀγαθοὺσ αὐτῶν τοὺσ δὲ φαύλουσ . . παρίστησιν· ἀλλ’ ἄρα δαίμονέσ εἰσιν ἐπ’ ἀνδράσιν ἄλλοτε ἄλλοι, οἱ μὲν ἐπερχομένου κακοῦ ἀνέρασ ἐκλύσασθαι . . . ξλεμ. αλ. στρ. 5. 725 καὶ διὰ τοῦτο πολλάκισ κρατίστη τῶν ἀρετῶν εἶναι δοκεῖ ἡ δικαιοσύνη . . καὶ παροιμιαζόμενοί φάμεν· ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ’ ἀρετὴ ’νί. αριστ. ετη. νιξ. 1129 β 27 τοῦτο Θεόγνιδοσ· εἴρηται δὲ οὕτωσ· · χώραν μέντοι παροιμίασ ἐπέχει· καὶ μέμνηται αὐτῆσ ὡσ παροιμίασ Θεόφραστοσ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ Ἠθῶν, ἐν δὲ τῷ πρώτῶ τῶν Ἠθικῶν ὡσ Φωκυλίδου αὐτῇσ μέμνηται· καὶ ἴσωσ καὶ Φωκυλίδησ αὐτῇ ἐχρήσατο· ἢ καὶ ὁμοίωσ ἀμφότεροι χρῶνται Φωκυλίδησ καὶ Θέογνισ τούτῳ· σξη. αδ αριστ. ετη. νιξ. 1129 β 27. π. 210 ηεψλ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Φωκυλίδου, Ἔπων

(작자 미상, 비가, Φωκυλίδου, Ἔπων)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION