헬라어 문장 검색 - Τηεοξρ́Ιδψλλσ́12́0́0́

(테오크리토스, Idylls, Κύκλωψ)

Οὐδὲν πὸτ τὸν ἔρωτα πεφύκει φάρμακον ἄλλο Νικία οὔτ’ ἔγχριστον, ἐμὶν δοκεῖ, οὔτ’ ἐπίπαστον, ἢ ταὶ Πιερίδεσ· κοῦφον δέ τι τοῦτο καὶ ἁδὺ γίνετ’ ἐπ’ ἀνθρώποισ, εὑρεῖν δ’ οὐ ῥᾴδιόν ἐστι. γινώσκειν δ’ οἶμαί τυ καλῶσ ἰατρὸν ἐόντα καὶ ταῖσ ἐννέα δὴ πεφιλάμενον ἔξοχα Μοίσαισ. οὕτω γοῦν ῥάιστα διᾶγ’ ὁ Κύκλωψ ὁ παρ’ ἁμῖν, ὡρχαῖοσ Πολύφαμοσ, ὅκ’ ἤρατο τᾶσ Γαλατείασ, ἄρτι γενειάσδων περὶ τὸ στόμα τὼσ κροτάφωσ τε. ἤρατο δ’ οὐ μάλοισ οὐδὲ ῥόδῳ οὐδὲ κικίννοισ, ἀλλ’ ὀρθαῖσ μανίαισ, ἁγεῖτο δὲ πάντα πάρεργα. πολλάκι ταὶ ὀιέσ ποτὶ ταὐλίον αὐταὶ ἀπῆνθον χλωρᾶσ ἐκ βοτάνασ· ὁ δὲ τὰν Γαλάτειαν ἀείδων αὐτόθ’ ἐπ’ ἀιόνοσ κατετάκετο φυκιοέσσασ ἐξ ἀοῦσ, ἔχθιστον ἔχων ὑποκάρδιον ἕλκοσ Κύπριδοσ ἐκ μεγάλασ, τό οἱ ἥπατι πᾶξε βέλεμνον. ἀλλὰ τὸ φάρμακον εὑρ͂ε, καθεζόμενοσ δ’ ἐπὶ πέτρασ ὑψηλᾶσ ἐσ πόντον ὁρῶν ἀείδε τοιαῦτα. ͂̓Ω λευκὰ Γαλάτεια, τί τὸν φιλέοντ’ ἀποβάλλῃ; λευκοτέρα πακτᾶσ ποτιδεῖν, ἁπαλωτέρα ἀρνόσ, μόσχω γαυροτέρα, σφριγανωτέρα ὄμφακοσ ὠμᾶσ. φοιτῇσ δ’ αὖθ’ οὑτῶσ, ὅκκα γλυκὺσ ὕπνοσ ἔχῃ με, οἴχῃ δ’ εὐθὺσ ἰοῖσ’, ὅκκα γλυκὺσ ὕπνοσ ἀνῇ με, φεύγεισ δ’ ὥσπερ ὀίσ πολιὸν λύκον ἀθρήσασα. ἠράσθην μὲν ἔγωγα τεοῦσ κόρα, ἁνίκα πρᾶτον ἦνθεσ ἐμᾷ σὺν ματρὶ θέλοισ’ ὑακίνθινα φύλλα ἐξ ὄρεοσ δρέψασθαι, ἐγὼ δ’ ὁδὸν ἁγεμόνευον. παύσασθαι δ’ ἐσιδών τυ καὶ ὕστερον οὐδέ τί πᾳ νῦν ἐκ τήνω δύναμαι· τὶν δ’ οὐ μέλει, οὐ μὰ Δί’ οὐδέν. γινώσκω χαρίεσσα κόρα, τίνοσ ὥνεκα φεύγεισ· ὥνεκά μοι λασία μὲν ὀφρῦσ ἐπὶ παντὶ μετώπῳ ἐξ ὠτὸσ τέταται ποτὶ θὥτερον ὦσ μία μακρά, εἷσ δ’ ὀφθαλμὸσ ἔπεστι, πλατεῖα δὲ ῥὶσ ἐπὶ χείλει. ἀλλ’ οὗτοσ τοιοῦτοσ ἐὼν βοτὰ χίλια βόσκω, κἠκ τούτων τὸ κράτιστον ἀμελγόμενοσ γάλα πίνω· τυρὸσ δ’ οὐ λείπει μ’ οὔτ’ ἐν θέρει οὔτ’ ἐν ὀπώρᾳ, οὐ χειμῶνοσ ἄκρω· ταρσοὶ δ’ ὑπεραχθέεσ αἰεί. συρίσδεν δ’ ὡσ οὔτισ ἐπίσταμαι ὧδε Κυκλώπων, τὶν τὸ φίλον γλυκύμαλον ἁμᾷ κἠμαυτὸν ἀείδων πολλάκι νυκτὸσ ἀωρί. τρέφω δέ τοι ἕνδεκα νεβρὼσ πάσασ μηνοφόρωσ καὶ σκύμνωσ τέσσαρασ ἄρκτων. ἀλλ’ ἀφίκευσο ποθ’ ἁμέ, καὶ ἑξεῖσ οὐδὲν ἔλασσον, τὰν γλαυκὰν δὲ θάλασσαν ἐά ποτὶ χέρσον ὀρεχθεῖν. ἅδιον ἐν τὤντρῳ παρ’ ἐμὶν τὰν νύκτα διαξεῖσ. ἐντὶ δάφναι τηνεῖ, ἐντὶ ῥαδιναὶ κυπάρισσοι, ἔστι μέλασ κισσόσ, ἔστ’ ἄμπελοσ ἁ γλυκύκαρποσ, ἔστι ψυχρὸν ὕδωρ, τό μοι ἁ πολυδένδρεοσ Αἴτνα λευκᾶσ ἐκ χιόνοσ ποτὸν ἀμβρόσιον προϊήτι. τίσ κα τῶνδε θάλασσαν ἔχειν καὶ κύμαθ’ ἕλοιτο; αἰ δέ τοι αὐτὸσ ἐγὼ δοκέω λασιώτεροσ ἦμεν, ἐντὶ δρυὸσ ξύλα μοι καὶ ὑπὸ σποδῷ ἀκάματον πῦρ. καιόμενοσ δ’ ὑπὸ τεῦσ καὶ τὰν ψυχὰν ἀνεχοίμαν καὶ τὸν ἕν’ ὀφθαλμόν, τῶ μοι γλυκερώτερον οὐδέν. ὤμοι, ὅ τ’ οὐκ ἔτεκέν μ’ ἁ μάτηρ βραγχί’ ἔχοντα, ὡσ κατέδυν ποτὶ τὶν καὶ τὰν χέρα τευσ ἐφίλασα, αἰ μὴ τὸ στόμα λῇσ, ἔφερον δέ τοι ἢ κρίνα λευκὰ ἢ μάκων’ ἁπαλὰν ἐρυθρὰ πλαταγώνι’ ἔχοισαν. ἀλλὰ τὰ μὲν θέρεοσ, τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι, ὥστ’ οὐκ ἄν τοι ταῦτα φέρειν ἅμα πάντ’ ἐδυνάθην. νῦν μὰν ὦ κόριον, νῦν αὐτόγα νεῖν κε μάθοιμι, αἴκά τισ σὺν ναῒ πλέων ξένοσ ὧδ’ ἀφίκηται, ὡσ εἰδῶ, τί ποθ’ ἁδὺ κατοικεῖν τὸν βυθὸν ὔμμιν. ἐξένθοισ Γαλάτεια καὶ ἐξενθοῖσα λάθοιο ὥσπερ ἐγὼ νῦν ὧδε καθήμενοσ οἴκαδ’ ἀπενθεῖν. ποιμαίνειν δ’ ἐθέλοισ σὺν ἐμὶν ἅμα καὶ γάλ’ ἀμέλγειν καὶ τυρὸν πᾶξαι τάμισον δριμεῖαν ἐνεῖσα. ἁ μάτηρ ἀδικεῖ με μόνα, καὶ μέμφομαι αὐτᾷ· οὐδὲν πήποχ’ ὅλωσ ποτὶ τὶν φίλον εἶπεν ὑπέρ μευ, καὶ ταῦτ’ ἆμαρ ἐπ’ ἆμαρ ὁρεῦσά με λεπτὸν ἐόντα. φασῶ τὰν κεφαλὰν καὶ τὼσ πόδασ ἀμφοτέρωσ μευ σφύζειν, ὡσ ἀνιαθῇ, ἐπεὶ κἠγὼν ἀνιῶμαι. ὦ Κύκλωψ Κύκλωψ, πᾷ τὰσ φρένασ ἐκπεπότασαι; αἴκ’ ἐνθὼν θαλάρωσ τε πλέκοισ καὶ θαλλὸν ἀμάσασ ταῖσ ἄρνεσσι φέροισ, τάχα κα πολὺ μᾶλλον ἔχοισ νῶν. τὰν παρεοῖσαν ἄμελγε. τί τὸν φεύγοντα διώκεισ; εὑρησεῖσ Γαλάτειαν ἴσωσ καὶ καλλίον’ ἄλλαν. πολλαὶ συμπαίσδέν με κόραι τὰν νύκτα κέλονται, κιχλίζοντι δὲ πᾶσαι, ἐπεί κ’ αὐταῖσ ὑπακούσω δῆλον ὅ τ’ ἐν τᾷ γᾷ κἠγώ τισ φαίνομαι ἦμεν. Οὕτω τοι Πολύφαμοσ ἐποίμαινεν τὸν ἔρωτα μουσίσδων, ῥᾷον δὲ διᾶγ’ ἢ εἰ χρυσὸν ἔδωκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Theocritus, Idylls, Κύκλωψ

(테오크리토스, Idylls, Κύκλωψ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION