헬라어 문장 검색 - Τηεοξρ́Ιδψλλσ́02́0́0́

(테오크리토스, Idylls, Θύρσισ ἢ ᾠδή)

Ἁδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ἁ πίτυσ αἰπόλε τήνα, ἃ ποτὶ ταῖσ παγαῖσι μελίσδεται, ἁδὺ δὲ καὶ τὺ συρίσδεσ· μετὰ Πᾶνα τὸ δεύτερον ἆθλον ἀποισῇ. αἴκα τῆνοσ ἕλῃ κεραὸν τράγον, αἶγα τὺ λαψῇ. αἴκα δ’ αἶγα λάβῃ τῆνοσ γέρασ, ἐσ τὲ καταρρεῖ ἁ χίμαροσ· χιμάρῳ δὲ καλὸν κρέασ, ἕστέ κ’ ἀμέλξῃσ. Ἅδιον ὦ ποιμὴν τὸ τεὸν μέλοσ ἢ τὸ καταχὲσ τῆν’ ἀπὸ τᾶσ πέτρασ καταλείβεται ὑψόθεν ὕδωρ. αἴκα ταὶ Μοῖσαι τὰν οἰίδα δῶρον ἄγωνται, ἄρνα τὺ σακίταν λαψῇ γέρασ· αἰ δέ κ’ ἀρέσκῃ τήναισ ἄρνα λαβεῖν, τὺ δὲ τὰν ὀίν ὕστερον ἀξῇ. Λῇσ ποτὶ τᾶν Νυμφᾶν, λῇσ αἰπόλε τεῖδε καθίξασ, ὡσ τὸ κάταντεσ τοῦτο γεώλοφον αἵ τε μυρῖκαι, συρίσδεν; τὰσ δ’ αἶγασ ἐγὼν ἐν τῷδε νομευσῶ. Οὐ θέμισ ὦ ποιμὴν τὸ μεσαμβρινόν, οὐ θέμισ ἄμμιν συρίσδεν. τὸν Πᾶνα δεδοίκαμεσ· ἦ γὰρ ἀπ’ ἄγρασ τανίκα κεκμακὼσ ἀμπαύεται· ἔστι δὲ πικρόσ, καί οἱ ἀεὶ δριμεῖα χολὰ ποτὶ ῥινὶ κάθηται. ἀλλὰ τὺ γὰρ δὴ Θύρσι τὰ Δάφνιδοσ ἄλγε’ ἀείδεσ καὶ τᾶσ βουκολικᾶσ ἐπὶ τὸ πλέον ἵκεο μοίσασ, δεῦρ’ ὑπὸ τὰν πτελέαν ἑσδώμεθα, τῶ τε Πριήπω καὶ τᾶν Κραναιᾶν κατεναντίον, ᾇπερ ὁ θῶκοσ τῆνοσ ὁ ποιμενικὸσ καὶ ταὶ δρύεσ. αἰ δέ κ’ ἀείσῃσ ὡσ ὅκα τὸν Λιβύαθε ποτὶ Χρόμιν ᾆσασ ἐρίσδων, αἶγα δέ τοι δωσῶ διδυματόκον ἐσ τρὶσ ἀμέλξαι, ἃ δύ’ ἔχοισ’ ἐρίφωσ ποταμέλγεται ἐσ δύο πέλλασ, καὶ βαθὺ κισσύβιον κεκλυσμένον ἁδέι κηρῷ, ἀμφῶεσ, νεοτευχέσ, ἔτι γλυφάνοιο ποτόσδον. τῶ περὶ μὲν χείλη μαρύεται ὑψόθι κισσόσ, κισσὸσ ἑλιχρύσῳ κεκονιμένοσ· ἁ δὲ κατ’ αὐτὸν καρπῷ ἕλιξ εἱλεῖται ἀγαλλομένα κροκόεντι. ἔντοσθεν δὲ γυνά, τὶ θεῶν δαίδαλμα τέτυκται, ἀσκητὰ πέπλῳ τε καὶ ἄμπυκι. πὰρ δέ οἱ ἄνδρεσ καλὸν ἐθειράζοντεσ ἀμοιβαδὶσ ἄλλοθεν ἄλλοσ νεικείουσ’ ἐπέεσσι. τὰ δ’ οὐ φρενὸσ ἅπτεται αὐτᾶσ· ἀλλ’ ὁκὰ μὲν τῆνον ποτιδέρκεται ἄνδρα γελᾶσα, ἄλλοκα δ’ αὖ ποτὶ τὸν ῥιπτεῖ νόον. οἱ δ’ ὑπ’ ἔρωτοσ δηθὰ κυλοιδιόωντεσ ἐτώσια μοχθίζοντι. τοῖσ δὲ μετὰ γριπεύσ τε γέρων πέτρα τε τέτυκται λεπράσ, ἐφ’ ᾇ σπεύδων μέγα δίκτυον ἐσ βόλον ἕλκει ὁ πρέσβυσ, κάμνοντι τὸ καρτερὸν ἀνδρὶ ἐοικώσ. φαίησ κεν γυίων νιν ὅσον σθένοσ ἐλλοπιεύειν· ὧδέ οἱ ᾠδήκαντι κατ’ αὐχένα πάντοθεν ἶνεσ καὶ πολιῷ περ ἐόντι, τὸ δὲ σθένοσ ἄξιον ἅβασ. τυτθὸν δ’ ὅσσον ἄπωθεν ἁλιτρύτοιο γέροντοσ πυρναίαισ σταφυλαῖσι καλὸν βέβριθεν ἀλωά, τὰν ὀλίγοσ τισ κῶροσ ἐφ’ αἱμασιαῖσι φυλάσσει ἥμενοσ· ἀμφὶ δέ νιν δύ’ ἀλώπεκεσ ἁ μὲν ἀν’ ὄρχωσ φοιτῇ σινομένα τὰν τρώξιμον, ἁ δ’ ἐπὶ πήρᾳ πάντα δόλον κεύθοισα τὸ παιδίον οὐ πρὶν ἀνησεῖν φατὶ πρὶν ἢ ἀκράτιστον ἐπὶ ξηροῖσι καθίξῃ. αὐτὰρ ὅγ’ ἀνθερίκοισι καλὰν πλέκει ἀκριδοθήραν σχοίνῳ ἐφαρμόσδων· μέλεται δέ οἱ οὔτέ τι πήρασ οὔτε φυτῶν τοσσῆνον, ὅσον περὶ πλέγματι γαθεῖ. παντᾷ δ’ ἀμφὶ δέπασ περιπέπταται ὑγρὸσ ἄκανθοσ· αἰολικόν τι θέαμα, τέρασ κέ τυ θυμὸν ἀτύξαι. τῶ μὲν ἐγὼ πορθμεῖ Καλυδωνίῳ αἶγά τ’ ἔδωκα ὦνον καὶ τυρόεντα μέγαν λευκοῖο γάλακτοσ· οὐδέ τί πω ποτὶ χεῖλοσ ἐμὸν θίγεν, ἀλλ’ ἔτι κεῖται ἄχραντον. τῷ καί τυ μάλα πρόφρων ἀρεσαίμαν, αἴκά μοι τὺ φίλοσ τὸν ἐφίμερον ὕμνον ἀείσῃσ. κοὔτί τυ κερτομέω. πόταγ’ ὦγαθέ· τὰν γὰρ ἀοιδὰν οὔτί πᾳ εἰσ Αἴδαν γε τὸν ἐκλελάθοντα φυλαξεῖσ. Ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. Θύρσισ ὅδ’ ὡξ Αἴτνασ, καὶ Θύρσιδοσ ἁδέα φωνά. πᾷ ποκ’ ἄρ’ ἦσθ’, ὅκα Δάφνισ ἐτάκετο, πᾷ ποκα Νύμφαι; ἢ κατὰ Πηνειῶ καλὰ τέμπεα; ἢ κατὰ Πίνδω; οὐ γὰρ δὴ ποταμοῖο μέγαν ῥόον εἴχετ’ Ἀνάπω, οὐδ’ Αἴτνασ σκοπιάν, οὐδ’ Ἄκιδοσ ἱερὸν ὕδωρ. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. τῆνον μὰν θῶεσ, τῆνον λύκοι ὠρύσαντο, τῆνον χὡκ δρυμοῖο λέων ἔκλαυσε θανόντα. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. πολλαί οἱ πὰρ ποσσὶ βόεσ, πολλοὶ δέ τε ταῦροι, πολλαὶ δ’ αὖ δαμάλαι καὶ πόρτιεσ ὠδύραντο. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ἦνθ’ Ἑρμῆσ πράτιστοσ ἀπ’ ὤρεοσ, εἶπε δέ· "Δάφνι, τίσ τυ κατατρύχει; τίνοσ ὦγαθὲ τόσσον ἐρᾶσαι; ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ἦνθον τοὶ βοῦται, τοὶ ποιμένεσ, ᾡπόλοι ἦνθον· πάντεσ ἀνηρώτευν, τί πάθοι κακόν. ἦνθ’ ὁ Πρίηποσ κἤφα· "Δάφνι τάλαν, τί τὺ τάκεαι, ἁ δέ τε κώρα πάσασ ἀνὰ κράνασ, πάντ’ ἄλσεα ποσσὶ φορεῖται‐‐ ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ‐‐ ζάτεισ’; ἆ δύσερώσ τισ ἄγαν καὶ ἀμήχανοσ ἐσσί. βούτασ μὰν ἐλέγευ, νῦν δ’ αἰπόλῳ ἀνδρὶ ἐοίκασ. ᾡπόλοσ ὅκκ’ ἐσορῇ τὰσ μηκάδασ οἱᾶ βατεῦνται, τάκεται ὀφθαλμώσ, ὅτι οὐ τράγοσ αὐτὸσ ἔγεντο. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. καὶ τὺ δ’ ἐπεί κ’ ἐσορῇσ τὰσ παρθένοσ οἰᾶ γελᾶντι, τάκεαι ὀφθαλμώσ, ὅτι οὐ μετὰ ταῖσι χορεύεισ. " τὼσ δ’ οὐδὲν ποτελέξαθ’ ὁ βουκόλοσ, ἀλλὰ τὸν αὐτῶ ἄνυε πικρὸν ἔρωτα, καὶ ἐσ τέλοσ ἄνυε μοίρασ· ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ἦνθέ γε μὰν ἁδεῖα καὶ ἁ Κύπρισ γελάοισα, λάθρια μὲν γελάοισα, βαρὺν δ’ ἀνὰ θυμὸν ἔχοισα, κεἶπε· "τύ θην τὸν Ἔρωτα κατεύχεο Δάφνι λυγιξεῖν· ἦ ῥ’ οὐκ αὐτὸσ Ἔρωτοσ ὑπ’ ἀργαλέω ἐλυγίχθησ; ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. τὰν δ’ ἄρα χὡ Δάφνισ ποταμείβετο· "Κύπρι βαρεῖα, Κύπρι νεμεσσατά, Κύπρι θνατοῖσιν ἀπεχθήσ· ἤδη γὰρ φράσδῃ πάνθ’ ἅλιον ἄμμι δεδύκειν· Δάφνισ κἠν Αἴδα κακὸν ἔσσεται ἄλγοσ Ἔρωτι. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ὧ λέγεται τὰν Κύπριν ὁ βουκόλοσ‐‐ἑρ́πε ποτ’ Ἴδαν, ἑρ́πε ποτ’ Ἀγχίσην. τηνεῖ δρύεσ, ἔνθα κύπειροσ· ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ὡραῖοσ χὥδωνισ, ἐπεὶ καὶ μᾶλα νομεύει. καὶ πτῶκασ βάλλει καὶ θηρία πάντα διώκει. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. αὖθισ ὅπωσ στασῇ Διομήδεοσ ἆσσον ἰοῖσα, καὶ λέγε· τὸν βούταν νικῶ Δάφνιν, ἀλλὰ μάχευ μοι. " ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ὦ λύκοι, ὦ θῶεσ, ὦ ἀν’ ὤρεα φωλάδεσ ἄρκτοι, χαίρεθ’. ὁ βουκόλοσ ὔμμιν ἐγὼ Δάφνισ οὐκέτ’ ἀν’ ὕλαν, οὐκέτ’ ἀνὰ δρυμώσ, οὐκ ἄλσεα. χαῖρ’ Ἀρέθοισα, καὶ ποταμοί, τοὶ χεῖτε καλὸν κατὰ Θύμβριδοσ ὕδωρ. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. Δάφνισ ἐγὼν ὅδε τῆνοσ ὁ τὰσ βόασ ὧδε νομεύων, Δάφνισ ὁ τὼσ ταύρωσ καὶ πόρτιασ ὧδε ποτίσδων. ἄρχετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶσ. ὦ Πὰν Πάν, εἴτ’ ἐσσὶ κατ’ ὤρεα μακρὰ Λυκαίω, εἴτε τύ γ’ ἀμφιπολεῖσ μέγα Μαίναλον, ἔνθ’ ἐπὶ νᾶσον τὰν Σικελάν, Ἑλίκασ δὲ λίπ’ ἠρίον αἰπύ τε σᾶμα τῆνο Λυκαονίδαο, τὸ καὶ μακάρεσσιν ἀγητόν. λήγετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι ἴτε λήγετ’ ἀοιδᾶσ. ἔνθ’ ὦναξ καὶ τάνδε φέρευ πακτοῖο μελίπνουν ἐκ κηρῶ σύριγγα καλάν, περὶ χεῖλοσ ἑλικτάν. ἦ γὰρ ἐγὼν ὑπ’ ἔρωτοσ ἐσ Αἵδαν ἕλκομαι ἤδη. λήγετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι ἴτε λήγετ’ ἀοιδᾶσ. νῦν δ’ ἰά μὲν φορέοιτε βάτοι, φορέοιτε δ’ ἄκανθαι, ἁ δὲ καλὰ νάρκισσοσ ἐπ’ ἀρκεύθοισι κομάσαι· [πάντα δ’ ἔναλλα γένοιτο, καὶ ἁ πίτυσ ὄχνασ ἐνείκαι. ] Δάφνισ ἐπεὶ θνάσκει· καὶ τὼσ κύνασ ὥλαφοσ ἕλκοι, κἠξ ὀρέων τοὶ σκῶπεσ ἀηδόσι γαρύσαιντο. λήγετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι ἴτε λήγετ’ ἀοιδᾶσ. χὡ μὲν τόσσ’ εἰπὼν ἀπεπαύσατο· τὸν δ’ Ἀφροδίτα ἤθελ’ ἀνορθῶσαι· τά γε μὰν λίνα πάντα λελοίπει ἐκ Μοιρᾶν, χὡ Δάφνισ ἔβα ῥόον. ἔκλυσε δίνα τὸν Μοίσαισ φίλον ἄνδρα, τὸν οὐ Νύμφαισιν ἀπεχθῆ. λήγετε βουκολικᾶσ Μοῖσαι ἴτε λήγετ’ ἀοιδᾶσ. καὶ τὺ δίδου τὰν αἶγα τό τε σκύφοσ, ὥσ κεν ἀμέλξασ σπείσω ταῖσ Μοίσαισ. ὦ χαίρετε πολλάκι Μοῖσαι, χαίρετ’· ἐγὼ δ’ ὔμμιν καὶ ἐσ ὕστερον ἅδιον ᾀσῶ. Πλῆρέσ τοι μέλιτοσ τὸ καλὸν στόμα Θύρσι γένοιτο, πλῆρέσ τοι σχαδόνων, καὶ ἀπ’ Αἰγίλω ἰσχάδα τρώγοισ ἁδεῖαν, τέττιγοσ ἐπεὶ τύγα φέρτερον ᾄδεισ. ἠνίδε τοι τὸ δέπασ· θᾶσαι φίλοσ, ὡσ καλὸν ὄσδει· Ὡρᾶν πεπλύσθαί νιν ἐπὶ κράναισι δοκησεῖσ. ὧδ’ ἴθι Κισσαίθα, τὺ δ’ ἄμελγέ νιν. αἱ δὲ χίμαιραι, οὐ μὴ σκιρτασεῖτε, μὴ ὁ τράγοσ ὔμμιν ἀναστῇ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Theocritus, Idylls, Θύρσισ ἢ ᾠδή

(테오크리토스, Idylls, Θύρσισ ἢ ᾠδή)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION