헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́12́08́

(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 8)

τοῖσ δὲ Βιθυνοῖσ ὁμοροῦσι πρὸσ νότον, ὡσ ἔφην, οἱ περὶ τὸν Ὄλυμπον τὸν Μύσιον προσαγορευόμενον Μυσοί τε καὶ Φρύγεσ· ἑκάτερον δὲ τὸ ἔθνοσ διττόν ἐστι. Φρυγία τε γὰρ ἡ μὲν καλεῖται μεγάλη, ἧσ ὁ Μίδασ ἐβασίλευσε καὶ ἧσ μέροσ οἱ Γαλάται κατέσχον, ἡ δὲ μικρὰ ἡ ἐφ’ Ἑλλησπόντῳ καὶ ἡ περὶ τὸν Ὄλυμπον ἡ καὶ Ἐπίκτητοσ λεγομένη. Μυσία τε ὁμοίωσ ἥ τε Ὀλυμπηνὴ συνεχὴσ οὖσα τῇ Βιθυνίᾳ καὶ τῇ Ἐπικτήτῳ, ἣν ἔφη Ἀρτεμίδωροσ ἀπὸ τῶν πέραν Ἴστρου Μυσῶν ἀπῳκίσθαι, καὶ ἡ περὶ τὸν Κάικον καὶ τὴν Περγαμηνὴν μέχρι Τευθρανίασ καὶ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ. οὕτω δ’ ἐνήλλακται ταῦτα ἐν ἀλλήλοισ, ὡσ πολλάκισ λέγομεν, ὥστε καὶ τὴν περὶ Σίπυλον Φρυγίαν οἱ παλαιοὶ καλοῦσιν, ἄδηλον εἴτε τῆσ μεγάλησ εἴτε τῆσ μικρᾶσ μέροσ οὖσαν, ᾗ καὶ τὸν Τάνταλον Φρύγα καὶ τὸν Πέλοπα καὶ τὴν Νιόβην·

ὁποτέρωσ δ’ ἂν ἔχῃ, ἥ γε ἐπάλλαξισ φανερά. ἡ γὰρ Περγαμηνὴ καὶ ἡ Ἐλαῖ̈τισ, καθ’ ἣν ὁ Κάικοσ ἐκπίπτει, καὶ ἡ μεταξὺ τούτων Τευθρανία, ἐν ᾗ Τεύθρασ καὶ ἡ τοῦ Τηλέφου ἐκτροφή, ἀνὰ μέσον ἐστὶ τοῦ τε Ἑλλησπόντου καὶ τῆσ περὶ Σίπυλον καὶ Μαγνησίαν τὴν ὑπ’ αὐτῷ χώρασ· ὥσθ’ ὅπερ ἔφην ἔργον διορίσαι χωρὶσ τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα καὶ οἱ Λυδοὶ καὶ οἱ Μαίονεσ, οὓσ Ὅμηροσ καλεῖ Μῄονασ, ἐν συγχύσει πώσ εἰσι καὶ πρὸσ τούτουσ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ, ὅτι οἱ μὲν τοὺσ αὐτοὺσ οἱ δ’ ἑτέρουσ φασί· πρὸσ δὲ τούτουσ, ὅτι τοὺσ Μυσοὺσ οἱ μὲν Θρᾷκασ οἱ δὲ Λυδοὺσ εἰρήκασι, κατ’ αἰτίαν παλαιὰν ἱστοροῦντεσ, ἣν Ξάνθοσ ὁ Λυδὸσ γράφει καὶ Μενεκράτησ ὁ Ἐλαί̈τησ, ἐτυμολογοῦντεσ καὶ τὸ ὄνομα τὸ τῶν Μυσῶν ὅτι τὴν ὀξύην οὕτωσ ὀνομάζουσιν οἱ Λυδοί·

πολλὴ δ’ ἡ ὀξύη κατὰ τὸν Ὄλυμπον, ὅπου ἐκτεθῆναί φασι τοὺσ δεκατευθέντασ, ἐκείνων δὲ ἀπογόνουσ εἶναι τοὺσ ὕστερον Μυσούσ, ἀπὸ τῆσ ὀξύησ οὕτω προσαγορευθέντασ· μαρτυρεῖν δὲ καὶ τὴν διάλεκτον· μιξολύδιον γάρ πωσ εἶναι καὶ μιξοφρύγιον· τέωσ μὲν γὰρ οἰκεῖν αὐτοὺσ περὶ τὸν Ὄλυμπον, τῶν δὲ Φρυγῶν ἐκ τῆσ Θρᾴκησ περαιωθέντων ἀνελόντων τε τῆσ Τροίασ ἄρχοντα καὶ τῆσ πλησίον γῆσ, ἐκείνουσ μὲν ἐνταῦθα οἰκῆσαι τοὺσ δὲ Μυσοὺσ ὑπὲρ τὰσ τοῦ Καί̈κου πηγὰσ πλησίον Λυδῶν. συνεργεῖ δὲ πρὸσ τὰσ τοιαύτασ μυθοποιίασ ἥ τε σύγχυσισ τῶν ἐνταῦθα ἐθνῶν καὶ ἡ εὐδαιμονία τῆσ χώρασ τῆσ ἐντὸσ Ἅλυοσ, μάλιστα δὲ τῆσ παραλίασ, δι’ ἣν ἐπιθέσεισ ἐγένοντο αὐτῇ πολλαχόθεν καὶ διὰ παντὸσ ἐκ τῆσ περαίασ, ἢ καὶ ἐπ’ ἀλλήλουσ ἰόντων τῶν ἐγγύσ.

μάλιστα μὲν οὖν κατὰ τὰ Τρωικὰ καὶ μετὰ ταῦτα τὰσ ἐφόδουσ γενέσθαι καὶ τὰσ μεταναστάσεισ συνέβη, τῶν τε βαρβάρων ἅμα καὶ τῶν Ἑλλήνων ὁρμῇ τινι χρησαμένων πρὸσ τὴν τῆσ ἀλλοτρίασ κατάκτησιν· ἀλλὰ καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν ἦν ταῦτα. τό τε γὰρ τῶν Πελασγῶν ἦν φῦλον καὶ τὸ τῶν Καυκώνων καὶ Λελέγων· εἴρηται δ’ ὅτι πολλαχοῦ τῆσ Εὐρώπησ τὸ παλαιὸν ἐτύγχανε πλανώμενα, ἅπερ ποιεῖ τοῖσ Τρωσὶ συμμαχοῦντα ὁ ποιητήσ, οὐκ ἐκ τῆσ περαίασ. τά τε περὶ τῶν Φρυγῶν καὶ τῶν Μυσῶν λεγόμενα πρεσβύτερα τῶν Τρωικῶν ἐστιν· οἱ δὲ διττοὶ Λύκιοι τοῦ αὐτοῦ γένουσ ὑπόνοιαν παρέχουσιν, ἢ τῶν Τρωικῶν ἢ τῶν πρὸσ Καρίᾳ τοὺσ ἑτέρουσ ἀποικισάντων. τάχα δὲ καὶ ἐπὶ τῶν Κιλίκων τὸ αὐτὸ συνέβη· διττοὶ γὰρ καὶ οὗτοι· οὐ μὴν ἔχομέν γε τοιαύτην λαβεῖν μαρτυρίαν ὅτι καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν ἦσαν ἤδη οἱ νῦν Κίλικεσ· ὅ τε Τήλεφοσ ἐκ τῆσ Ἀρκαδίασ ἀφῖχθαι νομίζοιτ’ ἂν μετὰ τῆσ μητρόσ, γάμῳ δὲ τῷ ταύτησ ἐξοικειωσάμενοσ τὸν ὑποδεξάμενον αὐτὸν Τεύθραντα ἐνομίσθη τε ἐκείνου καὶ παρέλαβε τὴν Μυσῶν ἀρχήν. καὶ οἱ Κᾶρεσ δὲ νησιῶται πρότερον ὄντεσ καὶ Λέλεγεσ, ὥσ φασιν, ἠπειρῶται γεγόνασι, προσλαβόντων Κρητῶν, οἳ καὶ τὴν Μίλητον ἔκτισαν ἐκ τῆσ Κρητικῆσ Μιλήτου Σαρπηδόνα λαβόντεσ κτίστην·

καὶ τοὺσ Τερμίλασ κατῴκισαν ἐν τῇ νῦν Λυκίᾳ· τούτουσ δ’ ἀγαγεῖν ἐκ Κρήτησ ἀποίκουσ Σαρπηδόνα, Μίνω καὶ Ῥαδαμάνθυοσ ἀδελφὸν ὄντα, καὶ ὀνομάσαι Τερμίλασ τοὺσ πρότερον Μιλύασ, ὥσ φησιν Ἡρόδοτοσ, ἔτι δὲ πρότερον Σολύμουσ, ἐπελθόντα δὲ τὸν Πανδίονοσ Λύκον ἀφ’ ἑαυτοῦ προσαγορεῦσαι τοὺσ αὐτοὺσ Λυκίουσ. οὗτοσ μὲν οὖν ὁ λόγοσ ἀποφαίνει τοὺσ αὐτοὺσ Σολύμουσ τε καὶ Λυκίουσ, ὁ δὲ ποιητὴσ χωρίζει· Βελλεροφόντησ γοῦν ὡρμημένοσ ἐκ τῆσ Λυκίασ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι. Πείσανδρόν τε ὡσαύτωσ υἱὸν αὐτοῦ Ἄρησ ὥσ φησι μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε. καὶ τὸν Σαρπηδόνα δὲ ἐπιχώριόν τινα λέγει. ἀλλὰ τό γε ἆθλον προκεῖσθαι κοινὸν τὴν ἀρετὴν τῆσ χώρασ ἧσ λέγω τοῖσ ἰσχύουσιν ἐκ πολλῶν βεβαιοῦται καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν καὶ μετὰ τὰ Τρωικά·

ὅπου καὶ Ἀμαζόνεσ κατεθάρρησαν αὐτῆσ, ἐφ’ ἃσ ὅ τε Πρίαμοσ στρατεῦσαι λέγεται καὶ ὁ Βελλεροφόντησ· πόλεισ τε παλαιαὶ ὁμολογοῦνται ἐπώνυμοι αὐτῶν· ἐν δὲ τῷ Ἰλιακῷ πεδίῳ κολώνη τισ ἔστιν ἣν ἤτοι ἄνδρεσ Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνησ, ἣν ἱστοροῦσι μίαν εἶναι τῶν Ἀμαζόνων ἐκ τοῦ ἐπιθέτου τεκμαιρόμενοι· εὐσκάρθμουσ γὰρ ἵππουσ λέγεσθαι διὰ τὸ τάχοσ· κἀκείνην οὖν πολύσκαρθμον διὰ τὸ ἀπὸ τῆσ ἡνιοχείασ τάχοσ· καὶ ἡ Μύρινα οὖν ἐπώνυμοσ ταύτησ λέγεται. καὶ αἱ ἐγγὺσ δὲ νῆσοι ταῦτ’ ἔπαθον διὰ τὴν ἀρετήν, ὧν Ῥόδοσ καὶ Κῶσ ὅτι πρὸ τῶν Τρωικῶν ἤδη ὑφ’ Ἑλλήνων ᾠκοῦντο καὶ ὑφ’ Ὁμήρου σαφῶσ ἐκμαρτυρεῖται. μετὰ δὲ τὰ Τρωικὰ αἵ τε τῶν Ἑλλήνων ἀποικίαι καὶ αἱ Τρηρῶν καὶ αἱ Κιμμερίων ἔφοδοι καὶ Λυδῶν καὶ μετὰ ταῦτα Περσῶν καὶ Μακεδόνων τό τε τελευταῖον Γαλατῶν ἐτάραξαν πάντα καὶ συνέχεαν.

ὅ τι δ’ ἂν διαφύγῃ τῆσ παλαιᾶσ ἱστορίασ, τοῦτο μὲν ἐατέον οὐ γὰρ ἐνταῦθα τὸ τῆσ γεωγραφίασ ἔργον, τὰ δὲ νῦν ὄντα λεκτέον. γέγονε δὲ ἡ ἀσάφεια οὐ διὰ τὰσ μεταβολὰσ μόνον ἀλλὰ καὶ διὰ τὰσ τῶν συγγραφέων ἀνομολογίασ περὶ τῶν αὐτῶν οὐ τὰ αὐτὰ λεγόντων, τοὺσ μὲν Τρῶασ καλούντων Φρύγασ καθάπερ οἱ τραγικοί, τοὺσ δὲ Λυκίουσ Κᾶρασ καὶ ἄλλουσ οὕτωσ. οἱ δὲ Τρῶεσ οὕτωσ ἐκ μικρῶν αὐξηθέντεσ ὥστε καὶ βασιλεῖσ βασιλέων εἶναι, παρέσχον καὶ τῷ ποιητῇ λόγον τίνα χρὴ καλεῖν Τροίαν, καὶ τοῖσ ἐξηγουμένοισ ἐκεῖνον. λέγει μὲν γὰρ καὶ κοινῶσ ἅπαντασ Τρῶασ τοὺσ συμπολεμήσαντασ αὐτοῖσ, ὥσπερ καὶ Δαναοὺσ καὶ Ἀχαιοὺσ τοὺσ ἐναντίουσ· ἀλλ’ οὐ δήπου Τροίαν καὶ τὴν Παφλαγονίαν ἐροῦμεν· νὴ Δία, οὐδὲ τὴν Καρίαν ἢ τὴν ὅμορον αὐτῇ Λυκίαν. λέγω δ’ ὅταν οὕτω φῇ Τρῶεσ μὲν κλαγγῇ τ’ ἐνοπῇ τ’ ἴσαν, ἐκ δὲ τῶν ἐναντίων οἱ δ’ ἄρ’ ἴσαν σιγῇ μένεα πνείοντεσ Ἀχαιοί. καὶ ἄλλωσ δὲ λέγει πολλαχῶσ. ὅμωσ δὲ καίπερ τοιούτων ὄντων πειρατέον διαιτᾶν ἕκαστα εἰσ δύναμιν· ἔστι τοίνυν ὄρη δύο ὑπερκείμενα τῆσ Προποντίδοσ ὅ τε Ὄλυμποσ ὁ Μύσιοσ καὶ ἡ Ἴδη.

τῷ μὲν οὖν Ὀλύμπῳ τὰ τῶν Βιθυνῶν ὑποπέπτωκε, τῆσ δὲ Ἴδησ μεταξὺ καὶ τῆσ θαλάττησ ἡ Τροία κεῖται συνάπτουσα τῷ ὄρει· περὶ μὲν οὖν ταύτησ ἐροῦμεν ὕστερον καὶ τῶν συνεχῶν αὐτῇ πρὸσ νότον, νῦν δὲ περὶ τῶν Ὀλυμπηνῶν καὶ τῶν ἐφεξῆσ μέχρι τοῦ Ταύρου παραλλήλων τοῖσ προεφωδευμένοισ λέγωμεν. ἔστι τοίνυν ὁ Ὄλυμποσ κύκλῳ μὲν εὖ συνοικούμενοσ, ἐν δὲ τοῖσ ὕψεσι δρυμοὺσ ἐξαισίουσ ἔχων καὶ λῃστήρια δυναμένουσ ἐκτρέφειν τόπουσ εὐερκεῖσ, ἐν οἷσ καὶ τύραννοι συνίστανται πολλάκισ δυνάμενοι συμμεῖναι πολὺν χρόνον, καθάπερ Κλέων ὁ καθ’ ἡμᾶσ τῶν λῃστηρίων ἡγεμών. οὗτοσ δ’ ἦν μὲν ἐκ Γορδίου κώμησ, ἣν ὕστερον αὐξήσασ ἐποίησε πόλιν καὶ προσηγόρευσεν Ιοὐλιόπολιν·

λῃστηρίῳ δ’ ἐχρῆτο καὶ ὁρμητηρίῳ κατ’ ἀρχὰσ τῷ καρτερωτάτῳ τῶν χωρίων ὄνομα Καλλυδίῳ. ὑπῆρξε δ’ Ἀντωνίῳ μὲν χρήσιμοσ ἐπελθὼν ἐπὶ τοὺσ ἀργυρολογοῦντασ Λαβιηνῷ καθ’ ὃν χρόνον ἐκεῖνοσ τὴν Ἀσίαν κατέσχε, καὶ κωλύσασ τὰσ παρασκευάσ· ἐν δὲ τοῖσ Ἀκτιακοῖσ ἀποστὰσ Ἀντωνίου τοῖσ Καίσαροσ προσέθετο στρατηγοῖσ, καὶ ἐτιμήθη πλέον ἢ κατ’ ἀξίαν προσλαβὼν τοῖσ παρ’ Ἀντωνίου δοθεῖσι καὶ τὰ παρὰ τοῦ Καίσαροσ, ὥστ’ ἀντὶ λῃστοῦ δυνάστου περιέκειτο σχῆμα, ἱερεὺσ μὲν ὢν τοῦ Ἀβρεττηνοῦ Διόσ, Μυσίου θεοῦ, μέροσ δ’ ἔχων ὑπήκοον τῆσ Μωρηνῆσ Μυσία δέ ἐστι καὶ αὕτη, καθάπερ ἡ Ἀβρεττηνή, λαβὼν δὲ ὕστατα καὶ τὴν ἐν τῷ Πόντῳ τῶν Κομάνων ἱερωσύνην, εἰσ ἣν κατελθὼν ἐντὸσ μηνιαίου χρόνου κατέστρεψε τὸν βίον· νόσοσ δ’ ἐξήγαγεν αὐτὸν ὀξεῖα, εἴτ’ ἄλλωσ ἐπιπεσοῦσα ἐκ τῆσ ἅδην πλησμονῆσ εἴθ’, ὡσ ἔφασαν οἱ περὶ τὸ ἱερόν, κατὰ μῆνιν τῆσ θεοῦ· ἐν γὰρ τῷ περιβόλῳ τοῦ τεμένουσ ἡ οἴκησίσ ἐστιν ἥ τε τοῦ ἱερέωσ καὶ τῆσ ἱερείασ, τὸ δὲ τέμενοσ χωρὶσ τῆσ ἄλλησ ἁγιστείασ διαφανέστατα τῆσ τῶν ὑείων κρεῶν βρώσεωσ καθαρεύει, ὅπου γε καὶ ἡ ὅλη πόλισ, οὐδ’ εἰσάγεται εἰσ αὐτὴν ὗσ· ὁ δ’ ἐν τοῖσ πρώτοισ τὸ λῃστρικὸν ἦθοσ ἐπεδείξατο εὐθὺσ κατὰ τὴν πρώτην εἴσοδον τῇ παραβάσει τούτου τοῦ ἔθουσ ὥσπερ οὐχ ἱερεὺσ εἰσεληλυθὼσ ἀλλὰ διαφθορεὺσ τῶν ἱερῶν. ὁ μὲν δὴ Ὄλυμποσ τοιόσδε, περιοικεῖται δὲ πρὸσ ἄρκτον μὲν ὑπὸ τῶν Βιθυνῶν καὶ Μυγδόνων καὶ Δολιόνων, τὸ δὲ λοιπὸν ἔχουσι Μυσοὶ καὶ Ἐπίκτητοι.

Δολίονασ μὲν οὖν μάλιστα καλοῦσι τοὺσ περὶ Κύζικον ἀπὸ Αἰσήπου ἑώσ Ῥυνδάκου καὶ τῆσ Δασκυλίτιδοσ λίμνησ, Μυγδόνασ δὲ τοὺσ ἐφεξῆσ τούτοισ μέχρι τῆσ Μυρλειανῶν χώρασ· ὑπέρκεινται δὲ τῆσ Δασκυλίτιδοσ ἄλλαι δύο λίμναι μεγάλαι ἥ τε Ἀπολλωνιᾶτισ ἥ τε Μιλητοπολῖτισ· πρὸσ μὲν οὖν τῇ Δασκυλίτιδι Δασκύλιον πόλισ, πρὸσ δὲ τῇ Μιλητοπολίτιδι Μιλητούπολισ, πρὸσ δὲ τῇ τρίτῃ Ἀπολλωνία ἡ ἐπὶ Ῥυνδάκῳ λεγομένη· τὰ πλεῖστα δὲ τούτων ἐστὶ Κυζικηνῶν νυνί. ἔστι δὲ νῆσοσ ἐν τῇ Προποντίδι ἡ Κύζικοσ συναπτομένη γεφύραισ δυσὶ πρὸσ τὴν ἤπειρον, ἀρετῇ μὲν κρατίστη μεγέθει δὲ ὅσον πεντακοσίων σταδίων τὴν περίμετρον·

ἔχει δὲ ὁμώνυμον πόλιν πρὸσ αὐταῖσ ταῖσ γεφύραισ καὶ λιμένασ δύο κλειστοὺσ καὶ νεωσοίκουσ πλείουσ τῶν διακοσίων· τῆσ δὲ πόλεωσ τὸ μὲν ἔστιν ἐν ἐπιπέδῳ τὸ δὲ πρὸσ ὄρει· καλεῖται δ’ Ἄρκτων ὄροσ· ὑπέρκειται δ’ ἄλλο Δίνδυμον μονοφυέσ, ἱερὸν ἔχον τῆσ Δινδυμήνησ μητρὸσ θεῶν, ἵδρυμα τῶν Ἀργοναυτῶν. ἔστι δ’ ἐνάμιλλοσ ταῖσ πρώταισ τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν ἡ πόλισ μεγέθει τε καὶ κάλλει καὶ εὐνομίᾳ πρόσ τε εἰρήνην καὶ πόλεμον· ἐοίκέ τε τῷ παραπλησίῳ τύπῳ κοσμεῖσθαι ὥσπερ ἡ τῶν Ῥοδίων καὶ Μασσαλιωτῶν καὶ Καρχηδονίων τῶν πάλαι. τὰ μὲν οὖν πολλὰ ἐῶ, τρεῖσ δ’ ἀρχιτέκτονασ τοὺσ ἐπιμελουμένουσ οἰκοδομημάτων τε δημοσίων καὶ ὀργάνων, τρεῖσ δὲ καὶ θησαυροὺσ κέκτηται, τὸν μὲν ὅπλων τὸν δ’ ὀργάνων τὸν δὲ σίτου· ποιεῖ δὲ τὸν σῖτον ἄσηπτον ἡ Χαλκιδικὴ γῆ μιγνυμένη. ἐπεδείξαντο δὲ τὴν ἐκ τῆσ παρασκευῆσ ταύτησ ὠφέλειαν ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ. ἐπελθόντοσ γὰρ αὐτοῖσ ἀδοκήτωσ τοῦ βασιλέωσ πεντεκαίδεκα μυριάσι καὶ ἵππῳ πολλῇ καὶ κατασχόντοσ τὸ ἀντικείμενον ὄροσ ὃ καλοῦσιν Ἀδραστείασ καὶ τὸ προάστειον, ἔπειτα καὶ διάραντοσ εἰσ τὸν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ αὐχένα καὶ προσμαχομένου πεζῇ τε καὶ κατὰ θάλατταν τετρακοσίαισ ναυσίν, ἀντέσχον πρὸσ ἅπαντα οἱ Κυζικηνοί, ὥστε καὶ ἐγγὺσ ἦλθον τοῦ ζωγρίᾳ λαβεῖν τὸν βασιλέα ἐν τῇ διώρυγι ἀντιδιορύττοντεσ, ἀλλ’ ἔφθη φυλαξάμενοσ καὶ ἀναλαβὼν ἑαυτὸν ἔξω τοῦ ὀρύγματοσ· ὀψὲ δὲ ἴσχυσεν εἰσπέμψαι τινὰσ νύκτωρ ἐπικούρουσ ὁ τῶν Ῥωμαίων στρατηγὸσ Λεύκολλοσ· ὤνησε δὲ καὶ λιμὸσ τῷ τοσούτῳ πλήθει τῆσ στρατιᾶσ ἐπιπεσών, ὃν οὐ προείδετο ὁ βασιλεύσ, ὡσ ἀπῆλθε πολλοὺσ ἀποβαλών. Ῥωμαῖοι δ’ ἐτίμησαν τὴν πόλιν, καὶ ἔστιν ἐλευθέρα μέχρι νῦν καὶ χώραν ἔχει πολλὴν τὴν μὲν ἐκ παλαιοῦ τὴν δὲ τῶν Ῥωμαίων προσθέντων. καὶ γὰρ τῆσ Τρῳάδοσ ἔχουσι τὰ πέραν τοῦ Αἰσήπου τὰ περὶ τὴν Ζέλειαν καὶ τὸ τῆσ Ἀδραστείασ πεδίον· καὶ τῆσ Δασκυλίτιδοσ λίμνησ τὰ μὲν ἔχουσιν ἐκεῖνοι τὰ δὲ Βυζάντιοι· πρὸσ δὲ τῇ Δολιονίδι καὶ τῇ Μυγδονίδι νέμονται πολλὴν μέχρι τῆσ Μιλητοπολίτιδοσ λίμνησ καὶ τῆσ Ἀπολλωνιάτιδοσ αὐτῆσ, δι’ ὧν χωρίων καὶ ὁ Ῥύνδακοσ ῥεῖ ποταμὸσ τὰσ ἀρχὰσ ἔχων ἐκ τῆσ Ἀζανίτιδοσ, προσλαβὼν δὲ καὶ ἐκ τῆσ Ἀβρεττηνῆσ Μυσίασ ἄλλουσ τε καὶ Μέκεστον ἀπ’ Ἀγκύρασ τῆσ Ἀβαείτιδοσ ἐκδίδωσιν εἰσ τὴν Προποντίδα κατὰ Βέσβικον νῆσον. ἐν ταύτῃ δὲ τῇ νήσῳ τῶν Κυζικηνῶν ὄροσ ἐστὶν εὔδενδρον Ἀρτάκη· καὶ νησίον ὁμώνυμον πρόκειται τούτου, καὶ πλησίον ἀκρωτήριον Μέλανοσ καλούμενον ἐν παράπλῳ τοῖσ εἰσ Πρίαπον κομιζομένοισ ἐκ τῆσ Κυζίκου. τῆσ δ’ ἐπικτήτου Φρυγίασ Ἀζανοί τέ εἰσι καὶ Νακολία καὶ Κοτιάειον καὶ Μιδάειον καὶ Δορυλάειον πόλεισ καὶ Κάδοι·

τοὺσ δὲ Κάδουσ ἔνιοι τῆσ Μυσίασ φασίν. ἡ δὲ Μυσία κατὰ τὴν μεσόγαιαν ἀπὸ τῆσ Ὀλυμπηνῆσ ἐπὶ τὴν Περγαμηνὴν καθήκει καὶ τὸ Καί̈κου λεγόμενον πεδίον, ὥστε μεταξὺ κεῖσθαι τῆσ τε Ἴδησ καὶ τῆσ Κατακεκαυμένησ, ἣν οἱ μὲν Μυσίαν οἱ δὲ Μαιονίαν φασίν. ὑπὲρ δὲ τῆσ Ἐπικτήτου πρὸσ νότον ἐστὶν ἡ μεγάλη Φρυγία, λείπουσα ἐν ἀριστερᾷ τὴν Πεσσινοῦντα καὶ τὰ περὶ Ὀρκαόρκουσ καὶ Λυκαονίαν, ἐν δεξιᾷ δὲ Μαίονασ καὶ Λυδοὺσ καὶ Κᾶρασ·

ἐν ᾗ ἔστιν ἥ τε Παρώρειοσ λεγομένη Φρυγία καὶ ἡ πρὸσ Πισιδίᾳ καὶ τὰ περὶ Ἀμόριον καὶ Εὐμένειαν καὶ Σύνναδα, εἶτα Ἀπάμεια ἡ Κιβωτὸσ λεγομένη καὶ Λαοδίκεια, αἵπερ εἰσὶ μέγισται τῶν κατὰ τὴν Φρυγίαν πόλεων· περίκειται δὲ ταύταισ πολίσματα καὶ . . . Ἀφροδισιὰσ Κολοσσαὶ Θεμισώνιον Σαναὸσ Μητρόπολισ Ἀπολλωνιάσ, ἔτι δὲ ἀπωτέρω τούτων Πέλται Τάβαι Εὐκαρπία Λυσιάσ. ἡ μὲν οὖν παρώρεια ὀρεινήν τινα ἔχει ῥάχιν ἀπὸ τῆσ ἀνατολῆσ ἐκτεινομένην ἐπὶ δύσιν·

ταύτῃ δ’ ἑκατέρωθεν ὑποπέπτωκέ τι πεδίον μέγα, καὶ πόλεισ πλησίον αὐτῆσ πρὸσ ἄρκτον μὲν Φιλομήλιον, ἐκ θατέρου δὲ μέρουσ Ἀντιόχεια ἡ πρὸσ Πισιδίᾳ καλουμένη, ἡ μὲν ἐν πεδίῳ κειμένη πᾶσα ἡ δ’ ἐπὶ λόφου ἔχουσα ἀποικίαν Ῥωμαίων· ταύτην δ’ ᾤκισαν Μάγνητεσ οἱ πρὸσ Μαιάνδρῳ. Ῥωμαῖοι δ’ ἠλευθέρωσαν τῶν βασιλέων, ἡνίκα τὴν ἄλλην Ἀσίαν Εὐμένει παρέδοσαν τὴν ἐντὸσ τοῦ Ταύρου· ἦν δὲ ἐνταῦθα καὶ ἱερωσύνη τισ Μηνὸσ Ἀρκαίου, πλῆθοσ ἔχουσα ἱεροδούλων καὶ χωρίων ἱερῶν· κατελύθη δὲ μετὰ τὴν Ἀμύντου τελευτὴν ὑπὸ τῶν πεμφθέντων ἐπὶ τὴν ἐκείνου κληρονομίαν. Σύνναδα δ’ ἐστὶν οὐ μεγάλη πόλισ· πρόκειται δ’ αὐτῆσ ἐλαιόφυτον πεδίον ὅσον ἑξήκοντα σταδίων· ἐπέκεινα δ’ ἐστὶ Δοκιμία κώμη, καὶ τὸ λατόμιον Συνναδικοῦ λίθου οὕτω μὲν Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, οἱ δ’ ἐπιχώριοι Δοκιμίτην καὶ Δοκιμαῖον, κατ’ ἀρχὰσ μὲν μικροὺσ βώλουσ ἐκδιδόντοσ τοῦ μετάλλου, διὰ δὲ τὴν νυνὶ πολυτέλειαν τῶν Ῥωμαίων κίονεσ ἐξαιροῦνται μονόλιθοι μεγάλοι, πλησιάζοντεσ τῷ ἀλαβαστρίτῃ λίθῳ κατὰ τὴν ποικιλίαν, ὥστε καίπερ πολλῆσ οὔσησ τῆσ ἐπὶ θάλατταν ἀγωγῆσ τῶν τηλικούτων φορτίων ὅμωσ καὶ κίονεσ καὶ πλάκεσ εἰσ Ῥώμην κομίζονται θαυμασταὶ κατὰ τὸ μέγεθοσ καὶ κάλλοσ. Ἀπάμεια δ’ ἐστὶν ἐμπόριον μέγα τῆσ ἰδίωσ λεγομένησ Ἀσίασ, δευτερεῦον μετὰ τὴν Ἔφεσον·

ὑπέρκειται δὲ καὶ λίμνη φύουσα κάλαμον τὸν εἰσ τὰσ γλώττασ τῶν αὐλῶν ἐπιτήδειον, ἐξ ἧσ ἀπολείβεσθαί φασι τὰσ πηγὰσ ἀμφοτέρασ τήν τε τοῦ Μαρσύου καὶ τὴν τοῦ Μαιάνδρου. αὕτη γὰρ καὶ τῶν ἀπὸ τῆσ Ἰταλίασ καὶ τῆσ Ἑλλάδοσ ὑποδοχεῖον κοινόν ἐστιν. ἵδρυται δὲ ἡ Ἀπάμεια ἐπὶ ταῖσ ἐκβολαῖσ τοῦ Μαρσύου ποταμοῦ, καὶ ῥεῖ διὰ μέσησ τῆσ πόλεωσ ὁ ποταμὸσ τὰσ ἀρχὰσ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ ἔχων· κατενεχθεὶσ δ’ ἐπὶ τὸ προάστειον σφοδρῷ καὶ καταφερεῖ τῷ ῥεύματι συμβάλλει πρὸσ τὸν Μαίανδρον, προσειληφότα καὶ ἄλλον ποταμὸν Ὀργᾶν δι’ ὁμαλοῦ φερόμενον πρᾶον καὶ μαλακόν· ἐντεῦθεν δ’ ἤδη γενόμενοσ Μαίανδροσ τέωσ μὲν διὰ τῆσ Φρυγίασ φέρεται, ἔπειτα διορίζει τὴν Καρίαν καὶ τὴν Λυδίαν κατὰ τὸ Μαιάνδρου καλούμενον πεδίον, σκολιὸσ ὢν εἰσ ὑπερβολὴν ὥστε ἐξ ἐκείνου τὰσ σκολιότητασ ἁπάσασ μαιάνδρουσ καλεῖσθαι· τελευτῶν δὲ καὶ τὴν Καρίαν αὐτὴν διαρρεῖ τὴν ὑπὸ τῶν Ιὤνων νῦν κατεχομένην, καὶ μεταξὺ Μιλήτου καὶ Πριήνησ ποιεῖται τὰσ ἐκβολάσ. ἄρχεται δὲ ἀπὸ Κελαινῶν, λόφου τινόσ, ἐν ᾧ πόλισ ἦν ὁμώνυμοσ τῷ λόφῳ· ἐντεῦθεν δ’ ἀναστήσασ τοὺσ ἀνθρώπουσ ὁ Σωτὴρ Ἀντίοχοσ εἰσ τὴν νῦν Ἀπάμειαν τῆσ μητρὸσ ἐπώνυμον τὴν πόλιν ἐπέδειξεν Ἀπάμασ, ἣ θυγάτηρ μὲν ἦν Ἀρταβάζου δεδομένη δ’ ἐτύγχανε πρὸσ γάμον Σελεύκῳ τῷ Νικάτορι. ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Ὄλυμπον καὶ τὸν Μαρσύαν καὶ τὴν ἔριν ἣν ἤρισεν ὁ Μαρσύασ πρὸσ Ἀπόλλωνα. ἡ δὲ Λαοδίκεια μικρὰ πρότερον οὖσα αὔξησιν ἔλαβεν ἐφ’ ἡμῶν καὶ τῶν ἡμετέρων πατέρων, καίτοι κακωθεῖσα ἐκ πολιορκίασ ἐπὶ Μιθριδάτου τοῦ Εὐπάτοροσ·

ἀλλ’ ἡ τῆσ χώρασ ἀρετὴ καὶ τῶν πολιτῶν τινεσ εὐτυχήσαντεσ μεγάλην ἐποίησαν αὐτήν, Ιἕρων μὲν πρότερον, ὃσ πλειόνων ἢ δισχιλίων ταλάντων κληρονομίαν κατέλιπε τῷ δήμῳ πολλοῖσ τ’ ἀναθήμασιν ἐκόσμησε τὴν πόλιν, Ζήνων δὲ ὁ ῥήτωρ ὕστερον καὶ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Πολέμων, ὃσ καὶ βασιλείασ ἠξιώθη διὰ τὰσ ἀνδραγαθίασ ὑπ’ Ἀντωνίου μὲν πρότερον ὑπὸ Καίσαροσ δὲ τοῦ Σεβαστοῦ μετὰ ταῦτα. φέρει δ’ ὁ περὶ τὴν Λαοδίκειαν τόποσ προβάτων ἀρετὰσ οὐκ εἰσ μαλακότητα μόνον τῶν ἐρίων, ᾗ καὶ τῶν Μιλησίων διαφέρει, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὴν κοραξὴν χρόαν, ὥστε καὶ προσοδεύονται λαμπρῶσ ἀπ’ αὐτῶν, ὥσπερ καὶ οἱ Κολοσσηνοὶ ἀπὸ τοῦ ὁμωνύμου χρώματοσ πλησίον οἰκοῦντεσ. ἐνταῦθα δὲ καὶ ὁ Κάπροσ καὶ ὁ Λύκοσ συμβάλλει τῷ Μαιάνδρῳ ποταμῷ, ποταμὸσ εὐμεγέθησ, ἀφ’ οὗ καὶ ἡ πρὸσ τῷ Λύκῳ Λαοδίκεια λέγεται. ὑπέρκειται δὲ τῆσ πόλεωσ ὄροσ Κάδμοσ, ἐξ οὗ καὶ ὁ Λύκοσ ῥεῖ καὶ ἄλλοσ ὁμώνυμοσ τῷ ὄρει. τὸ πλέον δ’ οὗτοσ ὑπὸ γῆσ ῥυεὶσ εἶτ’ ἀνακύψασ συνέπεσεν εἰσ ταὐτὸ τοῖσ ἄλλοισ ποταμοῖσ, ἐμφαίνων ἅμα καὶ τὸ πολύτρητον τῆσ χώρασ καὶ τὸ εὔσειστον· εἰ γάρ τισ ἄλλη, καὶ ἡ Λαοδίκεια εὔσειστοσ, καὶ τῆσ πλησιοχώρου δὲ Κάρουρα. ὁρ́ιον δέ ἐστι τῆσ Φρυγίασ καὶ τῆσ Καρίασ τὰ Κάρουρα·

κώμη δ’ ἐστὶν αὕτη πανδοχεῖα ἔχουσα καὶ ζεστῶν ὑδάτων ἐκβολάσ, τὰσ μὲν ἐν τῷ ποταμῷ Μαιάνδρῳ τὰσ δ’ ὑπὲρ τοῦ χείλουσ. καὶ δή ποτέ φασι πορνοβοσκὸν αὐλισθέντα ἐν τοῖσ πανδοχείοισ σὺν πολλῷ πλήθει γυναικῶν νύκτωρ γενομένου σεισμοῦ συναφανισθῆναι πάσαισ. σχεδὸν δέ τι καὶ πᾶσα εὔσειστόσ ἐστιν ἡ περὶ τὸν Μαίανδρον χώρα καὶ ὑπόνομοσ πυρί τε καὶ ὕδατι μέχρι τῆσ μεσογαίασ. διατέτακε γὰρ ἀπὸ τῶν πεδίων ἀρξαμένη πᾶσα ἡ τοιαύτη κατασκευὴ τῆσ χώρασ εἰσ τὰ Χαρώνια, τό τε ἐν Ιἑραπόλει καὶ τὸ ἐν Ἀχαράκοισ τῆσ Νυσαί̈δοσ καὶ τὸ περὶ Μαγνησίαν καὶ Μυοῦντα· εὔθρυπτόσ τε γάρ ἐστιν ἡ γῆ καὶ ψαθυρὰ πλήρησ τε ἁλμυρίδων καὶ εὐεκπύρωτόσ ἐστι· τάχα δὲ καὶ ὁ Μαίανδροσ διὰ τοῦτο σκολιὸσ ὅτι πολλὰσ μεταπτώσεισ λαμβάνει τὸ ῥεῖθρον, καὶ πολλὴν χοῦν κατάγων ἄλλοτ’ ἄλλῳ μέρει τῶν αἰγιαλῶν προστίθησι· τὸ δὲ πρὸσ τὸ πέλαγοσ βιασάμενοσ ἐξωθεῖ. καὶ δὴ καὶ τὴν Πριήνην ἐπὶ θαλάττῃ πρότερον οὖσαν μεσόγεων πεποίηκε τετταράκοντα σταδίων προσχώματι. καὶ ἡ Κατακεκαυμένη δέ, ἥπερ ὑπὸ Λυδῶν καὶ Μυσῶν κατέχεται, διὰ τοιαῦτά τινα τῆσ προσηγορίασ τετύχηκε ταύτησ·

ἥ τε Φιλαδέλφεια, ἡ πρὸσ αὐτῇ πόλισ, οὐδὲ τοὺσ τοίχουσ ἔχει πιστούσ, ἀλλὰ καθ’ ἡμέραν τρόπον τινὰ σαλεύονται καὶ διίστανται διατελοῦσι δὲ προσέχοντεσ τοῖσ πάθεσι τῆσ γῆσ καὶ ἀρχιτεκτονοῦντεσ πρὸσ αὐτά. καὶ τῶν ἄλλων δὲ πόλεων Ἀπάμεια μὲν καὶ πρὸ τῆσ Μιθριδάτου στρατείασ ἐσείσθη πολλάκισ, καὶ ἔδωκεν ἐπελθὼν ὁ βασιλεὺσ ἑκατὸν τάλαντα εἰσ ἐπανόρθωσιν, ὁρῶν ἀνατετραμμένην τὴν πόλιν. λέγεται δὲ καὶ ἐπ’ Ἀλεξάνδρου παραπλήσια συμβῆναι· διόπερ εἰκόσ ἐστι καὶ τὸν Ποσειδῶ τιμᾶσθαι παρ’ αὐτοῖσ καίπερ μεσογαίοισ οὖσι, καὶ ἀπὸ Κελαινοῦ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐκ Κελαινοῦσ, μιᾶσ τῶν Δαναί̈δων, γενομένου κεκλῆσθαι τὴν πόλιν ἐπώνυμον, ἢ διὰ τῶν λίθων τὴν ἀπὸ τῶν ἐκπυρώσεων μελανίαν. καὶ τὰ περὶ Σίπυλον δὲ καὶ τὴν ἀνατροπὴν αὐτοῦ μῦθον οὐ δεῖ τίθεσθαι· καὶ γὰρ νῦν τὴν Μαγνησίαν τὴν ὑπ’ αὐτῷ κατέβαλον σεισμοί, ἡνίκα καὶ Σάρδεισ καὶ τῶν ἄλλων τὰσ ἐπιφανεστάτασ κατὰ πολλὰ μέρη διελυμήναντο· ἐπηνώρθωσε δ’ ὁ ἡγεμὼν χρήματα ἐπιδούσ, καθάπερ καὶ πρότερον ἐπὶ τῆσ γενομένησ συμφορᾶσ Τραλλιανοῖσ ἡνίκα τὸ γυμνάσιον καὶ ἄλλα μέρη συνέπεσεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τούτοισ καὶ Λαοδικεῦσιν. ἀκούειν δ’ ἔστι καὶ τῶν παλαιῶν συγγραφέων οἱᾶ́ φησιν ὁ τὰ Λύδια συγγράψασ Ξάνθοσ, διηγούμενοσ οἱαῖ μεταβολαὶ κατέσχον πολλάκισ τὴν χώραν ταύτην, ὧν ἐμνήσθημέν που καὶ ἐν τοῖσ πρόσθεν.

καὶ δὴ καὶ τὰ περὶ τὸν Τυφῶνα πάθη ἐνταῦθα μυθεύουσι καὶ τοὺσ Ἀρίμουσ, καὶ τὴν Κατακεκαυμένην ταύτην εἶναί φασιν· οὐκ ὀκνοῦσι δὲ καὶ τὰ μεταξὺ Μαιάνδρου καὶ Λυδῶν ἅπανθ’ ὑπονοεῖν τοιαῦτα καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν λιμνῶν καὶ ποταμῶν καὶ τοὺσ πολλαχοῦ κευθμῶνασ τῆσ γῆσ. ἡ δὲ μεταξὺ Λαοδικείασ καὶ Ἀπαμείασ λίμνη καὶ βορβορώδη καὶ ὑπονόμου τὴν ἀποφορὰν ἔχει πελαγία οὖσα· φασὶ δὲ καὶ δίκασ εἶναι τῷ Μαιάνδρῳ μεταφέροντι τὰσ χώρασ ὅταν περικρουσθῶσιν οἱ ἀγκῶνεσ, ἁλόντοσ δὲ τὰσ ζημίασ ἐκ τῶν πορθμικῶν διαλύεσθαι τελῶν. μεταξὺ δὲ τῆσ Λαοδικείασ καὶ τῶν Καρούρων ἱερὸν ἔστι Μηνὸσ Κάρου καλούμενον τιμώμενον ἀξιολόγωσ.

συνέστη δὲ καθ’ ἡμᾶσ διδασκαλεῖον Ἡροφιλείων ἰατρῶν μέγα ὑπὸ Ζεύξιδοσ, καὶ μετὰ ταῦτα Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλαλήθουσ, καθάπερ ἐπὶ τῶν πατέρων τῶν ἡμετέρων ἐν Σμύρνῃ τὸ τῶν Ἐρασιστρατείων ὑπὸ Ἱκεσίου· νῦν δὲ οὐχ ὁμοίωσ ἔτι συμμένει. λέγεται δέ τινα φῦλα Φρύγια οὐδαμοῦ δεικνύμενα, ὥσπερ οἱ Βερέκυντεσ.

καὶ Ἀλκμὰν λέγει Φρύγιον ηὔλησε μέλοσ τὸ Κερβήσιον. καὶ βόθυνόσ τισ λέγεται Κερβήσιοσ ἔχων ὀλεθρίουσ ἀποφοράσ· ἀλλ’ οὗτόσ γε δείκνυται, οἱ δ’ ἄνθρωποι οὐκέθ’ οὕτω λέγονται. Αἰσχύλοσ δὲ συγχεῖ ἐν τῇ Νιόβῃ· φησὶ γὰρ ἐκείνη μνησθήσεσθαι τῶν περὶ Τάνταλον οἷσ ἐν Ἰδαίῳ πάγῳ Διὸσ πατρῴου βωμόσ ἐστι καὶ πάλιν Σίπυλον Ἰδαίαν ἀνὰ χθόνα. καὶ ὁ Τάνταλοσ λέγει σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδόν, Βερέκυντα χῶρον, ἔνθ’ Ἀδραστείασ ἕδοσ Ἴδη τε μυκηθμοῖσι καὶ βρυχήμασι βρέμουσι μήλων, πᾶν τ’ ἐρέχθειον πέδον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 12, chapter 8

(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION