Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 305:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 305:)

ὅτι, ὦ Τεισία, πάλαι ἡμεῖσ, πρὶν καὶ σὲ παρελθεῖν, τυγχάνομεν λέγοντεσ ὡσ ἄρα τοῦτο τὸ εἰκὸσ τοῖσ πολλοῖσ δι’ ὁμοιότητα τοῦ ἀληθοῦσ τυγχάνει ἐγγιγνόμενον· τὰσ δὲ ὁμοιότητασ ἄρτι διήλθομεν ὅτι πανταχοῦ ὁ τὴν ἀλήθειαν εἰδὼσ κάλλιστα ἐπίσταται εὑρίσκειν. ὥστ’ εἰ μὲν ἄλλο τι περὶ τέχνησ λόγων λέγεισ, ἀκούοιμεν ἄν· εἰ δὲ μή, οἷσ νυνδὴ διήλθομεν πεισόμεθα, ὡσ ἐὰν μή τισ τῶν τε ἀκουσομένων τὰσ φύσεισ διαριθμήσηται, καὶ κατ’ εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ ὄντα καὶ μιᾷ ἰδέᾳ δυνατὸσ ᾖ καθ’ ἓν ἕκαστον περιλαμβάνειν, οὔ ποτ’ ἔσται τεχνικὸσ λόγων πέρι καθ’ ὅσον δυνατὸν ἀνθρώπῳ. ταῦτα δὲ οὐ μή ποτε κτήσηται ἄνευ πολλῆσ πραγματείασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION