Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 243:

ναί. ἆρ’ οὖν οὐ παντὶ δῆλον τό γε τοιόνδε, ὡσ περὶ μὲν ἔνια τῶν τοιούτων ὁμονοητικῶσ ἔχομεν, περὶ δ’ ἔνια στασιωτικῶσ; δοκῶ μὲν ὃ λέγεισ μανθάνειν, ἔτι δ’ εἰπὲ σαφέστερον. ὅταν τισ ὄνομα εἴπῃ σιδήρου ἢ ἀργύρου, ἆρ’ οὐ τὸ αὐτὸ πάντεσ διενοήθημεν; καὶ μάλα. τί δ’ ὅταν δικαίου ἢ ἀγαθοῦ; οὐκ ἄλλοσ ἄλλῃ φέρεται, καὶ ἀμφισβητοῦμεν ἀλλήλοισ τε καὶ ἡμῖν αὐτοῖσ; πάνυ μὲν οὖν.