Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 219:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 219:)

καὶ γάρ με Γοργίου ὁ λόγοσ ἀνεμίμνῃσκεν, ὥστε ἀτεχνῶσ τὸ τοῦ Ὁμήρου ἐπεπόνθη· ἐφοβούμην μή μοι τελευτῶν ὁ Ἀγάθων Γοργίου κεφαλὴν δεινοῦ λέγειν ἐν τῷ λόγῳ ἐπὶ τὸν ἐμὸν λόγον πέμψασ αὐτόν με λίθον τῇ ἀφωνίᾳ ποιήσειεν. καὶ ἐνενόησα τότε ἄρα καταγέλαστοσ ὤν, ἡνίκα ὑμῖν ὡμολόγουν ἐν τῷ μέρει μεθ’ ὑμῶν ἐγκωμιάσεσθαι τὸν ἔρωτα καὶ ἔφην εἶναι δεινὸσ τὰ ἐρωτικά, οὐδὲν εἰδὼσ ἄρα τοῦ πράγματοσ, ὡσ ἔδει ἐγκωμιάζειν ὁτιοῦν. ἐγὼ μὲν γὰρ ὑπ’ ἀβελτερίασ ᾤμην δεῖν τἀληθῆ λέγειν περὶ ἑκάστου τοῦ ἐγκωμιαζομένου, καὶ τοῦτο μὲν ὑπάρχειν, ἐξ αὐτῶν δὲ τούτων τὰ κάλλιστα ἐκλεγομένουσ ὡσ εὐπρεπέστατα τιθέναι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION