Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 152:

φῶμεν ἢ μὴ φῶμεν αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν παθημάτων εἶναι; φῶμεν μὲν οὖν. πότερον ἀλγοῦνθ’ ὅλωσ ἢ χαίροντα; μὰ Δί’, ἀλλὰ διπλῇ τινὶ λύπῃ λυπούμενον, κατὰ μὲν τὸ σῶμα ἐν τῷ παθήματι, κατὰ δὲ τὴν ψυχὴν προσδοκίασ τινὶ πόθῳ. πῶσ, ὦ Πρώταρχε, τὸ διπλοῦν τῆσ λύπησ εἶπεσ; ἆρ’ οὐκ ἔστι μὲν ὅτε τισ ἡμῶν κενούμενοσ ἐν ἐλπίδι φανερᾷ τοῦ πληρωθήσεσθαι καθέστηκε, τοτὲ δὲ τοὐναντίον ἀνελπίστωσ ἔχει;