Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 111:

καὶ μάλα· χειμαζόμεθα γὰρ ὄντωσ ὑπ’ ἀπορίασ ἐν τοῖσ νῦν λόγοισ. φέρε δή, περὶ ἑκάστου τῶν παρ’ ἡμῖν λαβὲ τὸ τοιόνδε. ποῖον; ὅτι μικρόν τε τούτων ἕκαστον παρ’ ἡμῖν ἔνεστι καὶ φαῦλον καὶ οὐδαμῇ οὐδαμῶσ εἰλικρινὲσ ὂν καὶ τὴν δύναμιν οὐκ ἀξίαν τῆσ φύσεωσ ἔχον. ἐν ἑνὶ δὲ λαβὼν περὶ πάντων νόει ταὐτόν. οἱο͂ν πῦρ ἔστι μέν που παρ’ ἡμῖν, ἔστι δ’ ἐν τῷ παντί. τί μήν;