Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 412:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 412:)

πῶσ δ’ οὔ; καὶ ἴσοσ μὴν τοῖσ πολλοῖσ καὶ σμικροῖσ ἕκαστοσ ὄγκοσ δοξασθήσεται εἶναι· οὐ γὰρ ἂν μετέβαινεν ἐκ μείζονοσ εἰσ ἔλαττον φαινόμενοσ, πρὶν εἰσ τὸ μεταξὺ δόξειεν ἐλθεῖν, τοῦτο δ’ εἰή ἂν φάντασμα ἰσότητοσ. εἰκόσ. οὐκοῦν καὶ πρὸσ ἄλλον ὄγκον πέρασ ἔχων, αὐτόσ γε πρὸσ αὑτὸν οὔτε ἀρχὴν οὔτε πέρασ οὔτε μέσον ἔχων; πῇ δή; ὅτι ἀεὶ αὐτῶν ὅταν τίσ τι λάβῃ τῇ διανοίᾳ ὥσ τι τούτων ὄν, πρό τε τῆσ ἀρχῆσ ἄλλη ἀεὶ φαίνεται ἀρχή, μετά τε τὴν τελευτὴν ἑτέρα ὑπολειπομένη τελευτή, ἔν τε τῷ μέσῳ ἄλλα μεσαίτερα τοῦ μέσου, σμικρότερα δέ, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ἑνὸσ αὐτῶν ἑκάστου λαμβάνεσθαι, ἅτε οὐκ ὄντοσ τοῦ ἑνόσ. ἀληθέστατα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION