Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 317:

ἆρ’ οὖν καὶ χρόνου μετέχει τὸ ἕν, καὶ ἐστί τε καὶ γίγνεται νεώτερόν τε καὶ πρεσβύτερον αὐτό τε ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἄλλων, καὶ οὔτε νεώτερον οὔτε πρεσβύτερον οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε τῶν ἄλλων, χρόνου μετέχον; πῶσ; εἶναι μέν που αὐτῷ ὑπάρχει, εἴπερ ἓν ἔστιν. ναί. τὸ δὲ εἶναι ἄλλο τί ἐστιν ἢ μέθεξισ οὐσίασ μετὰ χρόνου τοῦ παρόντοσ, ὥσπερ τὸ ἦν μετὰ τοῦ παρεληλυθότοσ καὶ αὖ τὸ ἔσται μετὰ τοῦ μέλλοντοσ οὐσίασ ἐστὶ κοινωνία;