Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 3:

ἅμα τε οὖν ἐπιτήδειοσ ἐδόκει ἡμέρα τέχνησ ἐνάρχεσθαι, κἀγὼ παρεδεδόμην τῷ θείῳ μὰ τὸν Δί’ οὐ σφόδρα τῷ πράγματι ἀχθόμενοσ, ἀλλά μοι καὶ παιδιάν τινα οὐκ ἀτερπῆ ἐδόκει ἔχειν καὶ πρὸσ τοὺσ ἡλικιώτασ ἐπίδειξιν, εἰ φαινοίμην θεοὺσ τε γλύφων καὶ ἀγαλμάτια μικρά τινα κατασκευάζων ἐμαυτῷ τε κἀκείνοισ οἷσ προῃρούμην. καὶ τό γε πρῶτον ἐκεῖνο καὶ σύνηθεσ τοῖσ ἀρχομένοισ ἐγίγνετο. "ἀρχὴ δέ τοι ἥμισυ παντόσ. σκληρότερον δὲ κατενεγκόντοσ ὑπ’ ἀπειρίασ κατεάγη μὲν ἡ πλάξ, ὁ δὲ ἀγανακτήσασ σκυτάλην τινὰ πλησίον κειμένην λαβὼν οὐ πρᾴωσ οὐδὲ προτρεπτικῶσ μου κατήρξατο, ὥστε δάκρυά μοι τὰ προοίμια τῆσ τέχνησ.