Homer, Iliad, Book 24 72:

(호메로스, 일리아스, Book 24 72:)

ὣσ ἔφατο κλαίουσα, γόον δ’ ἀλίαστον ὄρινε. τῇσι δ’ ἔπειθ’ Ἑλένη τριτάτη ἐξῆρχε γόοιο· Ἕκτορ ἐμῷ θυμῷ δαέρων πολὺ φίλτατε πάντων, ἦ μέν μοι πόσισ ἐστὶν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ, ὅσ μ’ ἄγαγε Τροίηνδ’· ὡσ πρὶν ὤφελλον ὀλέσθαι. ἤδη γὰρ νῦν μοι τόδε εἰκοστὸν ἔτοσ ἐστὶν ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβην καὶ ἐμῆσ ἀπελήλυθα πάτρησ· ἀλλ’ οὔ πω σεῦ ἄκουσα κακὸν ἔποσ οὐδ’ ἀσύφηλον· ἀλλ’ εἴ τίσ με καὶ ἄλλοσ ἐνὶ μεγάροισιν ἐνίπτοι δαέρων ἢ γαλόων ἢ εἰνατέρων εὐπέπλων, ἢ ἑκυρή, ἑκυρὸσ δὲ πατὴρ ὣσ ἤπιοσ αἰεί, ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι παραιφάμενοσ κατέρυκεσ σῇ τ’ ἀγανοφροσύνῃ καὶ σοῖσ ἀγανοῖσ ἐπέεσσι. τὼ σέ θ’ ἅμα κλαίω καὶ ἔμ’ ἄμμορον ἀχνυμένη κῆρ· οὐ γάρ τίσ μοι ἔτ’ ἄλλοσ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ ἤπιοσ οὐδὲ φίλοσ, πάντεσ δέ με πεφρίκασιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION