Homer, Iliad, Book 24 25:

(호메로스, 일리아스, Book 24 25:)

τὼ μὲν ζευγνύσθην ἐν δώμασιν ὑψηλοῖσι κῆρυξ καὶ Πρίαμοσ πυκινὰ φρεσὶ μήδε’ ἔχοντεσ· ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθ’ Ἑκάβη τετιηότι θυμῷ οἶνον ἔχουσ’ ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι χρυσέῳ ἐν δέπαϊ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην· στῆ δ’ ἵππων προπάροιθεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· τῆ σπεῖσον Διὶ πατρί, καὶ εὔχεο οἴκαδ’ ἱκέσθαι ἂψ ἐκ δυσμενέων ἀνδρῶν, ἐπεὶ ἂρ σέ γε θυμὸσ ὀτρύνει ἐπὶ νῆασ ἐμεῖο μὲν οὐκ ἐθελούσησ. ἀλλ’ εὔχεο σύ γ’ ἔπειτα κελαινεφέϊ Κρονίωνι Ἰδαίῳ, ὅσ τε Τροίην κατὰ πᾶσαν ὁρᾶται, αἴτει δ’ οἰωνὸν ταχὺν ἄγγελον, ὅσ τέ οἱ αὐτῷ φίλτατοσ οἰωνῶν, καί εὑ κράτοσ ἐστὶ μέγιστον, δεξιόν, ὄφρά μιν αὐτὸσ ἐν ὀφθαλμοῖσι νοήσασ τῷ πίσυνοσ ἐπὶ νῆασ ἰῄσ Δαναῶν ταχυπώλων. εἰ δέ τοι οὐ δώσει ἑὸν ἄγγελον εὐρύοπα Ζεύσ, οὐκ ἂν ἔγωγέ σ’ ἔπειτα ἐποτρύνουσα κελοίμην νῆασ ἐπ’ Ἀργείων ἰέναι μάλα περ μεμαῶτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION