Homer, Iliad, Book 24 22:

ἦ καὶ σκηπανίῳ δίεπ’ ἀνέρασ· οἳ δ’ ἴσαν ἔξω σπερχομένοιο γέροντοσ· ὃ δ’ υἱάσιν οἷσιν ὁμόκλα νεικείων Ἕλενόν τε Πάριν τ’ Ἀγάθωνά τε δῖον Πάμμονά τ’ Ἀντίφονόν τε βοὴν ἀγαθόν τε Πολίτην Δηί̈φοβόν τε καὶ Ἱππόθοον καὶ δῖον Ἀγαυόν· ἐννέα τοῖσ ὃ γεραιὸσ ὁμοκλήσασ ἐκέλευε· σπεύσατέ μοι κακὰ τέκνα κατηφόνεσ· αἴθ’ ἅμα πάντεσ Ἕκτοροσ ὠφέλετ’ ἀντὶ θοῇσ ἐπὶ νηυσὶ πεφάσθαι. ὤ μοι ἐγὼ πανάποτμοσ, ἐπεὶ τέκον υἱᾶσ ἀρίστουσ Τροίῃ ἐν εὐρείῃ, τῶν δ’ οὔ τινά φημι λελεῖφθαι, Μήστορά τ’ ἀντίθεον καὶ Τρωί̈λον ἱππιοχάρμην Ἕκτορά θ’, ὃσ θεὸσ ἔσκε μετ’ ἀνδράσιν, οὐδὲ ἐῴκει ἀνδρόσ γε θνητοῦ πάϊσ ἔμμεναι ἀλλὰ θεοῖο. τοὺσ μὲν ἀπώλεσ’ Ἄρησ, τὰ δ’ ἐλέγχεα πάντα λέλειπται ψεῦσταί τ’ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρεσ. οὐκ ἂν δή μοι ἄμαξαν ἐφοπλίσσαιτε τάχιστα, ταῦτά τε πάντ’ ἐπιθεῖτε, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο;