Homer, Iliad, Book 13 66:

ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ιἄονες ἑλκεχίτωνες Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντες Ἐπειοὶ σπουδῇ ἐπαΐσσοντα νεῶν ἔχον, οὐδὲ δύναντο ὦσαι ἀπὸ σφείων φλογὶ εἴκελον Ἕκτορα δῖον οἳ μὲν Ἀθηναίων προλελεγμένοι:? ἐν δ ἄρα τοῖσιν ἦρχ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς, οἳ δ ἅμ ἕποντο Φείδας τε Στιχίος τε Βίας τ ἐΰς: αὐτὰρ Ἐπειῶν Φυλεΐδης τε Μέγης Ἀμφίων τε Δρακίος τε, πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμός τε Ποδάρκης. ἤτοι ὃ μὲν νόθος υἱὸς Οἰ¨λῆος θείοιο ἔσκε Μέδων Αἰάντος ἀδελφεός: αὐτὰρ ἔναιεν ἐν Φυλάκῃ γαίης ἄπο πατρίδος ἄνδρα κατακτὰς γνωτὸν μητρυιῆς Ἐριώπιδος, ἣν ἔχ Οἰ¨λεύς: αὐτὰρ ὃ Ἰφίκλοιο πάϊς τοῦ Φυλακίδαο. οἳ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντες ναῦφιν ἀμυνόμενοι μετὰ Βοιωτῶν ἐμάχοντο: Αἰάς δ οὐκέτι πάμπαν Οἰ¨λῆος ταχὺς υἱὸς ἵστατ ἀπ Αἰάντος Τελαμωνίου οὐδ ἠβαιόν, ἀλλ ὥς τ ἐν νειῷ βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον ἶσον θυμὸν ἔχοντε τιταίνετον: ἀμφὶ δ ἄρά σφι πρυμνοῖσιν κεράεσσι πολὺς ἀνακηκίει ἱδρώς: τὼ μέν τε ζυγὸν οἰο῀ν ἐΰξοον ἀμφὶς ἐέργει ἱεμένω κατὰ ὦλκα: τέμει δέ τε τέλσον ἀρούρης: ὣς τὼ παρβεβαῶτε μάλ ἕστασαν ἀλλήλοιιν. ἀλλ ἤτοι Τελαμωνιάδῃ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ λαοὶ ἕπονθ ἕταροι, οἵ οἱ σάκος ἐξεδέχοντο ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἱδρὼς γούναθ ἵκοιτο. οὐδ ἄρ Οἰ¨λιάδῃ μεγαλήτορι Λοκροὶ ἕποντο: οὐ γάρ σφι σταδίῃ ὑσμίνῃ μίμνε φίλον κῆρ: οὐ γὰρ ἔχον κόρυθας χαλκήρεας ἱπποδασείας, οὐδ ἔχον ἀσπίδας εὐκύκλους καὶ μείλινα δοῦρα, ἀλλ ἄρα τόξοισιν καὶ ἐϋστρεφεῖ οἰο῀ς ἀώτῳ Ἴλιον εἰς ἅμ ἕποντο πεποιθότες, οἷσιν ἔπειτα ταρφέα βάλλοντες Τρώων ῥήγνυντο φάλαγγας: δή ῥα τόθ οἳ μὲν πρόσθε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισι μάρναντο Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ, οἳ δ ὄπιθεν βάλλοντες ἐλάνθανον: οὐδέ τι χάρμης Τρῶες μιμνήσκοντο: συνεκλόνεον γὰρ ὀϊστοί.?