Homer, Iliad, Book 11 42:

(호메로스, 일리아스, Book 11 42:)

εἱο͂σ ὃ ταῦθ’ ὡρ́μαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, τόφρα δ’ ἐπὶ Τρώων στίχεσ ἤλυθον ἀσπιστάων, ἔλσαν δ’ ἐν μέσσοισι, μετὰ σφίσι πῆμα τιθέντεσ. ὡσ δ’ ὅτε κάπριον ἀμφὶ κύνεσ θαλεροί τ’ αἰζηοὶ σεύωνται, ὃ δέ τ’ εἶσι βαθείησ ἐκ ξυλόχοιο θήγων λευκὸν ὀδόντα μετὰ γναμπτῇσι γένυσσιν, ἀμφὶ δέ τ’ ἀί̈σσονται, ὑπαὶ δέ τε κόμποσ ὀδόντων γίγνεται, οἳ δὲ μένουσιν ἄφαρ δεινόν περ ἐόντα, ὥσ ῥα τότ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆα Διὶ̈ φίλον ἐσσεύοντο Τρῶεσ· ὃ δὲ πρῶτον μὲν ἀμύμονα Δηϊοπίτην οὔτασεν ὦμον ὕπερθεν ἐπάλμενοσ ὀξέϊ δουρί, αὐτὰρ ἔπειτα Θόωνα καὶ Ἔννομον ἐξενάριξε. Χερσιδάμαντα δ’ ἔπειτα καθ’ ἵππων ἀί̈ξαντα δουρὶ κατὰ πρότμησιν ὑπ’ ἀσπίδοσ ὀμφαλοέσσησ νύξεν· ὃ δ’ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ. τοὺσ μὲν ἐάσ’, ὃ δ’ ἄρ’ Ἱππασίδην Χάροπ’ οὔτασε δουρὶ αὐτοκασίγνητον εὐηφενέοσ Σώκοιο. τῷ δ’ ἐπαλεξήσων Σῶκοσ κίεν ἰσόθεοσ φώσ, στῆ δὲ μάλ’ ἐγγὺσ ἰὼν καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπεν ὦ Ὀδυσεῦ πολύαινε δόλων ἆτ’ ἠδὲ πόνοιο σήμερον ἢ δοιοῖσιν ἐπεύξεαι Ἱππασίδῃσι τοιώδ’ ἄνδρε κατακτείνασ καὶ τεύχε’ ἀπούρασ, ἤ κεν ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶσ ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION