헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεξυβά7́3́

(에우리피데스, Hecuba, episode, iambics)

ὦ τλῆμον, ὥσ σε πολυπονωτάτην βροτῶν δαίμων ἔθηκεν ὅστισ ἐστί σοι βαρύσ. ἀλλ’ εἰσορῶ γὰρ τοῦδε δεσπότου δέμασ Ἀγαμέμνονοσ, τοὐνθένδε σιγῶμεν, φίλαι. Ἑκάβη, τί μέλλεισ παῖδα σὴν κρύπτειν τάφῳ ἐλθοῦσ’, ἐφ’ οἷσπερ Ταλθύβιοσ ἤγγειλέ μοι μὴ θιγγάνειν σῆσ μηδέν’ Ἀργείων κόρησ; ἡμεῖσ μὲν οὖν εἰῶμεν οὐδ’ ἐψαύομεν· σὺ δὲ σχολάζεισ, ὥστε θαυμάζειν ἐμέ. ἥκω δ’ ἀποστελῶν σε· τἀκεῖθεν γὰρ εὖ πεπραγμέν’ ἐστίν ‐ εἴ τι τῶνδ’ ἐστὶν καλῶσ. ἐά· τίν’ ἄνδρα τόνδ’ ἐπὶ σκηναῖσ ὁρῶ θανόντα Τρώων; οὐ γὰρ Ἀργεῖον πέπλοι δέμασ περιπτύσσοντεσ ἀγγέλλουσί μοι. δύστην’, ἐμαυτὴν γὰρ λέγω λέγουσα σέ, Ἑκάβη, τί δράσω; πότερα προσπέσω γόνυ Ἀγαμέμνονοσ τοῦδ’ ἢ φέρω σιγῇ κακά; τί μοι προσώπῳ νῶτον ἐγκλίνασα σὸν δύρῃ, τὸ πραχθὲν δ’ οὐ λέγεισ; ‐ τίσ ἔσθ’ ὅδε; ἀλλ’, εἴ με δούλην πολεμίαν θ’ ἡγούμενοσ γονάτων ἀπώσαιτ’, ἄλγοσ ἂν προσθείμεθ’ ἄν. οὔτοι πέφυκα μάντισ, ὥστε μὴ κλύων ἐξιστορῆσαι σῶν ὁδὸν βουλευμάτων. ἆρ’ ἐκλογίζομαί γε πρὸσ τὸ δυσμενὲσ μᾶλλον φρένασ τοῦδ’, ὄντοσ οὐχὶ δυσμενοῦσ; εἴ τοί με βούλῃ τῶνδε μηδὲν εἰδέναι, ἐσ ταὐτὸν ἥκεισ· καὶ γὰρ οὐδ’ ἐγὼ κλύειν. οὐκ ἂν δυναίμην τοῦδε τιμωρεῖν ἄτερ τέκνοισι τοῖσ ἐμοῖσι. τί στρέφω τάδε; τολμᾶν ἀνάγκη, κἂν τύχω κἂν μὴ τύχω. ‐ Ἀγάμεμνον, ἱκετεύω σε τῶνδε γουνάτων καὶ σοῦ γενείου δεξιᾶσ τ’ εὐδαίμονοσ . . . τί χρῆμα μαστεύουσα; μῶν ἐλεύθερον αἰῶνα θέσθαι; ῥᾴδιον γάρ ἐστί σοι. οὐ δῆτα· τοὺσ κακοὺσ δὲ τιμωρουμένη αἰῶνα τὸν σύμπαντα δουλεύειν θέλω. καὶ δὴ τίν’ ἡμᾶσ εἰσ ἐπάρκεσιν καλεῖσ; οὐδέν τι τούτων ὧν σὺ δοξάζεισ, ἄναξ. ‐ ὁρᾷσ νεκρὸν τόνδ’, οὗ καταστάζω δάκρυ; ὁρῶ· τὸ μέντοι μέλλον οὐκ ἔχω μαθεῖν. τοῦτόν ποτ’ ἔτεκον κἄφερον ζώνησ ὕπο. ἔστιν δὲ τίσ σῶν οὗτοσ, ὦ τλῆμον, τέκνων; οὐ τῶν θανόντων Πριαμιδῶν ὑπ’ Ἰλίῳ. ἦ γάρ τιν’ ἄλλον ἔτεκεσ ἢ κείνουσ, γύναι; ἀνόνητά γ’, ὡσ ἐοίκε, τόνδ’ ὃν εἰσορᾷσ. ποῦ δ’ ὢν ἐτύγχαν’, ἡνίκ’ ὤλλυτο πτόλισ; πατήρ νιν ἐξέπεμψεν ὀρρωδῶν θανεῖν. ποῖ τῶν τότ’ ὄντων χωρίσασ τέκνων μόνον; ἐσ τήνδε χώραν, οὗπερ ηὑρέθη θανών. πρὸσ ἄνδρ’ ὃσ ἄρχει τῆσδε Πολυμήστωρ χθονόσ; ἐνταῦθ’ ἐπέμφθη πικροτάτου χρυσοῦ φύλαξ. θνῄσκει δὲ πρὸσ τοῦ καὶ τίνοσ πότμου τυχών; τίνοσ γ’ ὑπ’ ἄλλου; Θρῄξ νιν ὤλεσε ξένοσ. ὦ τλῆμον· ἦ που χρυσὸν ἠράσθη λαβεῖν; τοιαῦτ’, ἐπειδὴ συμφορὰν ἔγνω Φρυγῶν. ηὑρ͂εσ δὲ ποῦ νιν; ἢ τίσ ἤνεγκεν νεκρόν; ἥδ’, ἐντυχοῦσα ποντίασ ἀκτῆσ ἔπι. τοῦτον ματεύουσ’ ἢ πονοῦσ’ ἄλλον πόνον; λούτρ’ ᾤχετ’ οἴσουσ’ ἐξ ἁλὸσ Πολυξένῃ. κτανών νιν, ὡσ ἐοίκεν, ἐκβάλλει ξένοσ. θαλασσόπλαγκτόν γ’, ὧδε διατεμὼν χρόα. ὦ σχετλία σὺ τῶν ἀμετρήτων πόνων. ὄλωλα κοὐδὲν λοιπόν, Ἀγάμεμνον, κακῶν. φεῦ φεῦ· τίσ οὕτω δυστυχὴσ ἔφυ γυνή; οὐκ ἔστιν, εἰ μὴ τὴν Τύχην αὐτὴν λέγοισ. ἀλλ’ ὧνπερ οὕνεκ’ ἀμφὶ σὸν πίπτω γόνυ ἄκουσον. εἰ μὲν ὅσιά σοι παθεῖν δοκῶ, στέργοιμ’ ἄν· εἰ δὲ τοὔμπαλιν, σύ μοι γενοῦ τιμωρὸσ ἀνδρόσ, ἀνοσιωτάτου ξένου, ὃσ οὔτε τοὺσ γῆσ νέρθεν οὔτε τοὺσ ἄνω δείσασ δέδρακεν ἔργον ἀνοσιώτατον, κοινῆσ τραπέζησ πολλάκισ τυχὼν ἐμοί, ξενίασ τ’ ἀριθμῷ πρῶτ’ ἔχων ἐμῶν φίλων, τυχὼν δ’ ὅσων δεῖ ‐ . καὶ λαβὼν προμηθίαν ἔκτεινε· τύμβου δ’, εἰ κτανεῖν ἐβούλετο, οὐκ ἠξίωσεν, ἀλλ’ ἀφῆκε πόντιον. ἡμεῖσ μὲν οὖν δοῦλοί τε κἀσθενεῖσ ἴσωσ·

ἀλλ’ οἱ θεοὶ σθένουσι χὡ κείνων κρατῶν Νόμοσ· νόμῳ γὰρ τοὺσ θεοὺσ ἡγούμεθα καὶ ζῶμεν ἄδικα καὶ δίκαι’ ὡρισμένοι· ὃσ ἐσ σ’ ἀνελθὼν εἰ διαφθαρήσεται, καὶ μὴ δίκην δώσουσιν οἵτινεσ ξένουσ κτείνουσιν ἢ θεῶν ἱερὰ τολμῶσιν φέρειν, οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἴσον. ταῦτ’ οὖν ἐν αἰσχρῷ θέμενοσ αἰδέσθητί με· οἴκτιρον ἡμᾶσ, ὡσ γραφεύσ τ’ ἀποσταθεὶσ ἰδοῦ με κἀνάθρησον οἷ’ ἔχω κακά. τύραννοσ ἦ ποτ’, ἀλλὰ νῦν δούλη σέθεν, εὔπαισ ποτ’ οὖσα, νῦν δὲ γραῦσ ἄπαισ θ’ ἅμα, ἄπολισ ἔρημοσ, ἀθλιωτάτη βροτῶν . . . οἴμοι τάλαινα, ποῖ μ’ ὑπεξάγεισ πόδα;

ἐοίκα πράξειν οὐδέν· ὦ τάλαιν’ ἐγώ. τί δῆτα θνητοὶ τἄλλα μὲν μαθήματα μοχθοῦμεν ὡσ χρὴ πάντα καὶ ματεύομεν, Πειθὼ δὲ τὴν τύραννον ἀνθρώποισ μόνην οὐδέν τι μᾶλλον ἐσ τέλοσ σπουδάζομεν μισθοὺσ διδόντεσ μανθάνειν, ἵν’ ἦν ποτε πείθειν ἅ τισ βούλοιτο τυγχάνειν θ’ ἅμα; πῶσ οὖν ἔτ’ ἄν τισ ἐλπίσαι πράξειν καλῶσ; οἱ μὲν γὰρ ὄντεσ παῖδεσ οὐκέτ’ εἰσί μοι, αὕτη δ’ ἐπ’ αἰσχροῖσ αἰχμάλωτοσ. οἴχομαι· καπνὸν δὲ πόλεωσ τόνδ’ ὑπερθρῴσκονθ’ ὁρῶ. καὶ μήν ‐ ἴσωσ μὲν τοῦ λόγου κενὸν τόδε, Κύπριν προβάλλειν·

ἀλλ’ ὅμωσ εἰρήσεται· πρὸσ σοῖσι πλευροῖσ παῖσ ἐμὴ κοιμίζεται ἡ φοιβάσ, ἣν καλοῦσι Κασάνδραν Φρύγεσ. ποῦ τὰσ φίλασ δῆτ’ εὐφρόνασ δείξεισ, ἄναξ, ἢ τῶν ἐν εὐνῇ φιλτάτων ἀσπασμάτων χάριν τίν’ ἕξει παῖσ ἐμή, κείνησ δ’ ἐγώ; ἐκ τοῦ σκότου τε τῶν τε νυκτερησίων φίλτρων μεγίστη γίγνεται βροτοῖσ χάρισ. ἄκουε δή νυν· τὸν θανόντα τόνδ’ ὁρᾷσ; τοῦτον καλῶσ δρῶν ὄντα κηδεστὴν σέθεν δράσεισ. ἑνόσ μοι μῦθοσ ἐνδεὴσ ἔτι. εἴ μοι γένοιτο φθόγγοσ ἐν βραχίοσι καὶ χερσὶ καὶ κόμαισι καὶ ποδῶν βάσει ἢ Δαιδάλου τέχναισιν ἢ θεῶν τινοσ, ὡσ πάνθ’ ὁμαρτῇ σῶν ἔχοιντο γουνάτων κλαίοντ’, ἐπισκήπτοντα παντοίουσ λόγουσ. ὦ δέσποτ’, ὦ μέγιστον Ἕλλησιν φάοσ, πιθοῦ, παράσχεσ χεῖρα τῇ πρεσβύτιδι τιμωρόν, εἰ καὶ μηδέν ἐστιν, ἀλλ’ ὅμωσ. ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸσ τῇ δίκῃ θ’ ὑπηρετεῖν καὶ τοὺσ κακοὺσ δρᾶν πανταχοῦ κακῶσ ἀεί. δεινόν γε, θνητοῖσ ὡσ ἅπαντα συμπίτνει, καὶ τὰσ ἀνάγκασ οἱ νόμοι διώρισαν, φίλουσ τιθέντεσ τούσ γε πολεμιωτάτουσ ἐχθρούσ τε τοὺσ πρὶν εὐμενεῖσ ποιούμενοι. ἐγὼ σὲ καὶ σὸν παῖδα καὶ τύχασ σέθεν, Ἑκάβη, δι’ οἴκτου χεῖρά θ’ ἱκεσίαν ἔχω, καὶ βούλομαι θεῶν θ’ οὕνεκ’ ἀνόσιον ξένον καὶ τοῦ δικαίου τήνδε σοι δοῦναι δίκην, εἴ πωσ φανείη γ’ ὥστε σοί τ’ ἔχειν καλῶσ, στρατῷ τε μὴ δόξαιμι Κασάνδρασ χάριν Θρῄκησ ἄνακτι τόνδε βουλεῦσαι φόνον. ἔστιν γὰρ ᾗ ταραγμὸσ ἐμπέπτωκέ μοι· ‐ Τὸν ἄνδρα τοῦτον φίλιον ἡγεῖται στρατόσ, τὸν κατθανόντα δ’ ἐχθρόν· εἰ δὲ σοὶ φίλοσ ὅδ’ ἐστί, χωρὶσ τοῦτο κοὐ κοινὸν στρατῷ. ‐ πρὸσ ταῦτα φρόντιζ’· ὡσ θέλοντα μέν μ’ ἔχεισ σοὶ ξυμπονῆσαι καὶ ταχὺν προσαρκέσαι, βραδὺν δ’, Ἀχαιοῖσ εἰ διαβληθήσομαι. φεῦ.

οὐκ ἔστι θνητῶν ὅστισ ἔστ’ ἐλεύθεροσ· ἢ χρημάτων γὰρ δοῦλόσ ἐστιν ἢ τύχησ, ἢ πλῆθοσ αὐτὸν πόλεοσ ἢ νόμων γραφαὶ εἴργουσι χρῆσθαι μὴ κατὰ γνώμην τρόποισ. ἐπεὶ δὲ ταρβεῖσ τῷ τ’ ὄχλῳ πλέον νέμεισ, ἐγώ σε θήσω τοῦδ’ ἐλεύθερον φόβου. σύνισθι μὲν γάρ, ἤν τι βουλεύσω κακὸν τῷ τόνδ’ ἀποκτείναντι, συνδράσῃσ δὲ μή. ἢν δ’ ἐξ Ἀχαιῶν θόρυβοσ ἢ ’πικουρία πάσχοντοσ ἀνδρὸσ Θρῃκὸσ οἱᾶ πείσεται φανῇ τισ, εἶργε μὴ δοκῶν ἐμὴν χάριν. τὰ δ’ ἄλλα ‐ θάρσει ‐ πάντ’ ἐγὼ θήσω καλῶσ. πῶσ οὖν; τί δράσεισ; πότερα φάσγανον χερὶ λαβοῦσα γραίᾳ φῶτα βάρβαρον κτενεῖσ, ἢ φαρμάκοισιν ἢ ’πικουρίᾳ τινί; τίσ σοι ξυνέσται χείρ; πόθεν κτήσῃ φίλουσ; στέγαι κεκεύθασ’ αἵδε Τρῳάδων ὄχλον. τὰσ αἰχμαλώτουσ εἶπασ, Ἑλλήνων ἄγραν; σὺν ταῖσδε τὸν ἐμὸν φονέα τιμωρήσομαι. καὶ πῶσ γυναιξὶν ἀρσένων ἔσται κράτοσ; δεινὸν τὸ πλῆθοσ σὺν δόλῳ τε δύσμαχον. δεινόν· τὸ μέντοι θῆλυ μέμφομαι γένοσ. τί δ’; οὐ γυναῖκεσ εἷλον Αἰγύπτου τέκνα καὶ Λῆμνον ἄρδην ἀρσένων ἐξῴκισαν; ἀλλ’ ὣσ γενέσθω· τόνδε μὲν μέθεσ λόγον, πέμψον δέ μοι τήνδ’ ἀσφαλῶσ διὰ στρατοῦ γυναῖκα. ‐ καὶ σὺ Θρῃκὶ πλαθεῖσα ξένῳ λέξον· Καλεῖ σ’ ἄνασσα δή ποτ’ Ἰλίου Ἑκάβη, σὸν οὐκ ἔλασσον ἢ κείνησ χρέοσ, καὶ παῖδασ· ὡσ δεῖ καὶ τέκν’ εἰδέναι λόγουσ τοὺσ ἐξ ἐκείνησ. ‐ τὸν δὲ τῆσ νεοσφαγοῦσ Πολυξένησ ἐπίσχεσ, Ἀγάμεμνον, τάφον, ὡσ τώδ’ ἀδελφὼ πλησίον μιᾷ φλογί, δισσὴ μέριμνα μητρί, κρυφθῆτον χθονί. ἔσται τάδ’ οὕτω· καὶ γὰρ εἰ μὲν ἦν στρατῷ πλοῦσ, οὐκ ἂν εἶχον τήνδε σοι δοῦναι χάριν· νῦν δ’, οὐ γὰρ ἱήσ’ οὐρίουσ πνοὰσ θεόσ, μένειν ἀνάγκη πλοῦν ὁρῶντ’ ἐσ ἥσυχον. γένοιτο δ’ εὖ πωσ· πᾶσι γὰρ κοινὸν τόδε, ἰδίᾳ θ’ ἑκάστῳ καὶ πόλει, τὸν μὲν κακὸν κακόν τι πάσχειν, τὸν δὲ χρηστὸν εὐτυχεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Hecuba, episode, iambics

(에우리피데스, Hecuba, episode, iambics)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION