Euripides, episode, lyric 2:

(에우리피데스, episode, lyric 2:)

πρῶτον μὲν οὖν ποιηρὸν ἵζομεν νάποσ, τά τ’ ἐκ ποδῶν σιγηλὰ καὶ γλώσσησ ἄπο σῴζοντεσ, ὡσ ὁρῷμεν οὐχ ὁρώμενοι. ἦν δ’ ἄγκοσ ἀμφίκρημνον, ὕδασι διάβροχον, πεύκαισι συσκιάζον, ἔνθα μαινάδεσ καθῆντ’ ἔχουσαι χεῖρασ ἐν τερπνοῖσ πόνοισ. αἳ μὲν γὰρ αὐτῶν θύρσον ἐκλελοιπότα κισσῷ κομήτην αὖθισ ἐξανέστεφον, αἳ δ’, ἐκλιποῦσαι ποικίλ’ ὡσ πῶλοι ζυγά, βακχεῖον ἀντέκλαζον ἀλλήλαισ μέλοσ. Πενθεὺσ δ’ ὁ τλήμων θῆλυν οὐχ ὁρῶν ὄχλον ἔλεξε τοιάδ’· Ὦ ξέν’, οὗ μὲν ἕσταμεν, οὐκ ἐξικνοῦμαι μαινάδων ὄσσοισ νόθων· ὄχθων δ’ ἔπ’, ἀμβὰσ ἐσ ἐλάτην ὑψαύχενα, ἴδοιμ’ ἂν ὀρθῶσ μαινάδων αἰσχρουργίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION