δῆλον οὖν ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι οὐχ οἱο͂́ν τε ἀγαθὸν εἶναι κυρίωσ ἄνευ φρονήσεωσ, οὐδὲ φρόνιμον ἄνευ τῆσ ἠθικῆσ ἀρετῆσ. ἀλλὰ καὶ ὁ λόγοσ ταύτῃ λύοιτ’ ἄν, ᾧ διαλεχθείη τισ ἂν ὅτι χωρίζονται ἀλλήλων αἱ ἀρεταί· οὐ γὰρ ὁ αὐτὸσ εὐφυέστατοσ πρὸσ ἁπάσασ, ὥστε τὴν μὲν ἤδη τὴν δ’ οὔπω εἰληφὼσ ἔσται·
