Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 62:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 62:)

τέλειον δή τι φαίνεται καὶ αὔταρκεσ ἡ εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν οὖσα τέλοσ. ἀλλ’ ἴσωσ τὴν μὲν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι φαίνεται, ποθεῖται δ’ ἐναργέστερον τί ἐστιν ἔτι λεχθῆναι. τάχα δὴ γένοιτ’ ἂν τοῦτ’, εἰ ληφθείη τὸ ἔργον τοῦ ἀνθρώπου.