헬라어 문장 검색 - Αεσξηψ́Προμετή09́1́

(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric)

ἐά ἐά, ἄπεχε, φεῦ· οὔποτ’ οὔποτ’ ηὔχουν <ὧδε > ξένουσ μολεῖσθαι λόγουσ εἰσ ἀκοὰν ἐμάν, οὐδ’ ὧδε δυσθέατα καὶ δύσοιστα πήματα, λύματα, δείματα ἀμ‐ φάκει κέντρῳ τύψειν ψυχὰν ἐμάν. ἰὼ ἰὼ μοῖρα μοῖρα, πέφρικ’ εἰσιδοῦσα πρᾶξιν Ιοὖσ. πρῴ γε στενάζεισ καὶ φόβου πλέα τισ εἶ·

ἐπίσχεσ ἔστ’ ἂν καὶ τὰ λοιπὰ προσμάθῃσ. λέγ’, ἐκδίδασκε· τοῖσ νοσοῦσί τοι γλυκὺ τὸ λοιπὸν ἄλγοσ προυξεπίστασθαι τορῶσ. τὴν πρίν γε χρείαν ἠνύσασθ’ ἐμοῦ πάρα κούφωσ· μαθεῖν γὰρ τῆσδε πρῶτ’ ἐχρῄζετε τὸν ἀμφ’ ἑαυτῆσ ἆθλον ἐξηγουμένησ· τὰ λοιπὰ νῦν ἀκούσαθ’, οἱᾶ χρὴ πάθη τλῆναι πρὸσ Ἥρασ τήνδε τὴν νεάνιδα. σύ τ’ Ἰνάχειον σπέρμα, τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ θυμῷ βάλ’, ὡσ ἂν τέρματ’ ἐκμάθῃσ ὁδοῦ. πρῶτον μὲν ἐνθένδ’ ἡλίου πρὸσ ἀντολὰσ στρέψασα σαυτὴν στεῖχ’ ἀνηρότουσ γύασ·

Σκύθασ δ’ ἀφίξῃ νομάδασ, οἳ πλεκτὰσ στέγασ πεδάρσιοι ναίουσ’ ἐπ’ εὐκύκλοισ ὄχοισ ἑκηβόλοισ τόξοισιν ἐξηρτυμένοι· οἷσ μὴ πελάζειν, ἀλλ’ ἁλιστόνοισ πόδασ χρίμπτουσα ῥαχίαισιν ἐκπερᾶν χθόνα. λαιᾶσ δὲ χειρὸσ οἱ σιδηροτέκτονεσ οἰκοῦσι Χάλυβεσ, οὓσ φυλάξασθαί σε χρή. ἀνήμεροι γὰρ οὐδὲ πρόσπλατοι ξένοισ. ἥξεισ δ’ Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον, ὃν μὴ περάσῃσ, οὐ γὰρ εὔβατοσ περᾶν, πρὶν ἂν πρὸσ αὐτὸν Καύκασον μόλῃσ, ὀρῶν ὕψιστον, ἔνθα ποταμὸσ ἐκφυσᾷ μένοσ κροτάφων ἀπ’ αὐτῶν. ἀστρογείτονασ δὲ χρὴ κορυφὰσ ὑπερβάλλουσαν ἐσ μεσημβρινὴν βῆναι κέλευθον, ἔνθ’, Ἀμαζόνων στρατὸν ἥξεισ στυγάνορ’, αἳ Θεμίσκυράν ποτε κατοικιοῦσιν ἀμφὶ Θερμώδονθ’, ἵνα τραχεῖα πόντου Σαλμυδησσία γνάθοσ ἐχθρόξενοσ ναύταισι, μητρυιὰ νεῶν· αὗταί σ’ ὁδηγήσουσι καὶ μάλ’ ἀσμένωσ. ἰσθμὸν δ’ ἐπ’ αὐταῖσ στενοπόροισ λίμνησ πύλαισ Κιμμερικὸν ἥξεισ, ὃν θρασυσπλάγχνωσ σε χρὴ λιποῦσαν αὐλῶν’ ἐκπερᾶν Μαιωτικόν· ἔσται δὲ θνητοῖσ εἰσαεὶ λόγοσ μέγασ τῆσ σῆσ πορείασ, Βόσποροσ δ’ ἐπώνυμοσ κεκλήσεται. λιποῦσα δ’ Εὐρώπησ πέδον ἤπειρον ἥξεισ Ἀσιάδ’· . ἆρ’, ὑμῖν δοκεῖ ὁ τῶν θεῶν τύραννοσ ἐσ τὰ πάνθ’ ὁμῶσ βίαιοσ εἶναι; τῇδε γὰρ θνητῇ θεὸσ χρῄζων μιγῆναι τάσδ’ ἐπέρριψεν πλάνασ. πικροῦ δ’ ἔκυρσασ, ὦ κόρη, τῶν σῶν γάμων μνηστῆροσ. οὓσ γὰρ νῦν ἀκήκοασ λόγουσ, εἶναι δόκει σοι μηδέπω ’ν προοιμίοισ. ἰώ μοί μοι, ἒ ἔ.

σὺ δ’ αὖ κέκραγασ κἀναμυχθίζῃ; τί που δράσεισ, ὅταν τὰ λοιπὰ πυνθάνῃ κακά; ἦ γάρ τι λοιπὸν τῇδε πημάτων ἐρεῖσ; δυσχείμερόν γε πέλαγοσ ἀτηρᾶσ δύησ. τί δῆτ’ ἐμοὶ ζῆν κέρδοσ, ἀλλ’ οὐκ ἐν τάχει ἔρριψ’ ἐμαυτὴν τῆσδ’ ἀπὸ στύφλου πέτρασ, ὅπωσ πέδοι σκήψασα τῶν πάντων πόνων ἀπηλλάγην; κρεῖσσον γὰρ εἰσάπαξ θανεῖν ἢ τὰσ ἁπάσασ ἡμέρασ πάσχειν κακῶσ. ἦ δυσπετῶσ ἂν τοὺσ ἐμοὺσ ἄθλουσ φέροισ, ὅτῳ θανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον· αὕτη γὰρ ἦν ἂν πημάτων ἀπαλλαγή· νῦν δ’ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον μόχθων, πρὶν ἂν Ζεὺσ ἐκπέσῃ τυραννίδοσ. ἦ γάρ ποτ’ ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆσ Δία; ἥδοι’ ἄν, οἶμαι, τήνδ’ ἰδοῦσα συμφοράν. πῶσ δ’ οὐκ ἄν, ἥτισ ἐκ Διὸσ πάσχω κακῶσ; ὡσ τοίνυν ὄντων τῶνδέ σοι μαθεῖν πάρα. πρὸσ τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται; πρὸσ αὐτὸσ αὑτοῦ κενοφρόνων βουλευμάτων. ποίῳ τρόπῳ; σήμηνον, εἰ μή τισ βλάβη. γαμεῖ γάμον τοιοῦτον ᾧ ποτ’ ἀσχαλᾷ. θέορτον, ἢ βρότειον; εἰ ῥητόν, φράσον. τί δ’ ὅντιν’· ; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσθαι τόδε. ἦ πρὸσ δάμαρτοσ ἐξανίσταται θρόνων; ἣ τέξεταί γε παῖδα φέρτερον πατρόσ. οὐδ’ ἔστιν αὐτῷ τῆσδ’ ἀποστροφὴ τύχησ; οὐ δῆτα, πλὴν ἔγωγ’ ἂν ἐκ δεσμῶν λυθείσ. τίσ οὖν ὁ λύσων ἐστὶν ἄκοντοσ Διόσ; τῶν σῶν τιν’ αὐτὸν ἐγγόνων εἶναι χρεών. πῶσ εἶπασ; ἦ ’μὸσ παῖσ σ’ ἀπαλλάξει κακῶν; τρίτοσ γε γένναν πρὸσ δέκ’ ἄλλαισιν γοναῖσ. ἥδ’ οὐκέτ’ εὐξύμβλητοσ ἡ χρησμῳδία. καὶ μηδὲ σαυτῆσ ἐκμαθεῖν ζήτει πόνουσ. μή μοι προτείνων κέρδοσ εἶτ’ ἀποστέρει. δυοῖν λόγοιν σε θατέρῳ δωρήσομαι. ποίοιν; πρόδειξον, αἱρ́εσίν τ’ ἐμοὶ δίδου. δίδωμ’·

ἑλοῦ γάρ, ἢ πόνων τὰ λοιπά σοι φράσω σαφηνῶσ, ἢ τὸν ἐκλύσοντ’ ἐμέ. τούτων σὺ τὴν μὲν τῇδε, τὴν δ’ ἐμοὶ χάριν θέσθαι θέλησον, μηδ’ ἀτιμάσῃσ λόγου· καὶ τῇδε μὲν γέγωνε τὴν λοιπὴν πλάνην, ἐμοὶ δὲ τὸν λύσοντα· τοῦτο γὰρ ποθῶ. ἐπεὶ προθυμεῖσθ’, οὐκ ἐναντιώσομαι τὸ μὴ οὐ γεγωνεῖν πᾶν ὅσον προσχρῄζετε. σοὶ πρῶτον, Ιοἶ, πολύδονον πλάνην φράσω, ἣν ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοισ φρενῶν. ὅταν περάσῃσ ῥεῖθρον ἠπείροιν ὁρ́ον, πρὸσ ἀντολὰσ φλογῶπασ ἡλιοστιβεῖσ πόντου περῶσα φλοῖσβον, ἔστ’ ἂν ἐξίκῃ πρὸσ Γοργόνεια πεδία Κισθήνησ, ἵνα αἱ Φορκίδεσ ναίουσι δηναιαὶ κόραι τρεῖσ κυκνόμορφοι, κοινὸν ὄμμ’ ἐκτημέναι, μονόδοντεσ, ἃσ οὔθ’ ἥλιοσ προσδέρκεται ἀκτῖσιν οὔθ’ ἡ νύκτεροσ μήνη ποτέ.

πέλασ δ’ ἀδελφαὶ τῶνδε τρεῖσ κατάπτεροι, δρακοντόμαλλοι Γοργόνεσ βροτοστυγεῖσ, ἃσ θνητὸσ οὐδεὶσ εἰσιδὼν ἕξει πνοάσ. τοιοῦτο μέν σοι τοῦτο φρούριον λέγω· ἄλλην δ’ ἄκουσον δυσχερῆ θεωρίαν· ὀξυστόμουσ γὰρ Ζηνὸσ ἀκραγεῖσ κύνασ γρῦπασ φύλαξαι, τόν τε μουνῶπα στρατὸν Ἀριμασπὸν ἱπποβάμον’, οἳ χρυσόρρυτον οἰκοῦσιν ἀμφὶ νᾶμα Πλούτωνοσ πόρου· τούτοισ σὺ μὴ πέλαζε. τηλουρὸν δὲ γῆν ἥξεισ, κελαινὸν φῦλον, οἳ πρὸσ ἡλίου ναίουσι πηγαῖσ, ἔνθα ποταμὸσ Αἰθίοψ. τούτου παρ’ ὄχθασ ἑρ́φ’, ἑώσ ἂν ἐξίκῃ καταβασμόν, ἔνθα Βιβλίνων ὀρῶν ἄπο ἱήσι σεπτὸν Νεῖλοσ εὔποτον ῥέοσ. οὗτόσ σ’ ὁδώσει τὴν τρίγωνον ἐσ χθόνα Νειλῶτιν, οὗ δὴ τὴν μακρὰν ἀποικίαν, Ιοἶ, πέπρωται σοί τε καὶ τέκνοισ κτίσαι. τῶν δ’ εἴ τί σοι ψελλόν τε καὶ δυσεύρετον, ἐπανδίπλαζε καὶ σαφῶσ ἐκμάνθανε·

σχολὴ δὲ πλείων ἢ θέλω πάρεστί μοι. εἰ μέν τι τῇδε λοιπὸν ἢ παρειμένον ἔχεισ γεγωνεῖν τῆσ πολυφθόρου πλάνησ, λέγ’·

εἰ δὲ πάντ’ εἴρηκασ, ἡμῖν αὖ χάριν δὸσ ἥνπερ αἰτούμεσθα, μέμνησαι δέ που. τὸ πᾶν πορείασ ἥδε τέρμ’ ἀκήκοεν. ὅπωσ δ’ ἂν εἰδῇ μὴ μάτην κλύουσά μου, ἃ πρὶν μολεῖν δεῦρ’ ἐκμεμόχθηκεν φράσω, τεκμήριον τοῦτ’ αὐτὸ δοὺσ μύθων ἐμῶν. ὄχλον μὲν οὖν τὸν πλεῖστον ἐκλείψω λόγων, πρὸσ αὐτὸ δ’ εἶμι τέρμα σῶν πλανημάτων.

ἐπεὶ γὰρ ἦλθεσ πρὸσ Μολοσσὰ γάπεδα, τὴν αἰπύνωτόν τ’ ἀμφὶ Δωδώνην, ἵνα μαντεῖα θᾶκόσ τ’ ἐστὶ Θεσπρωτοῦ Διόσ, τέρασ τ’ ἄπιστον, αἱ προσήγοροι δρύεσ, ὑφ’ ὧν σὺ λαμπρῶσ κοὐδὲν αἰνικτηρίωσ προσηγορεύθησ ἡ Διὸσ κλεινὴ δάμαρ μέλλουσ’ ἔσεσθαι.

τῶνδε προσσαίνει σέ τι ; ἐντεῦθεν οἰστρήσασα τὴν παρακτίαν κέλευθον ᾖξασ πρὸσ μέγαν κόλπον Ῥέασ, ἀφ’ οὗ παλιμπλάγκτοισι χειμάζῃ δρόμοισ· χρόνον δὲ τὸν μέλλοντα πόντιοσ μυχόσ, σαφῶσ ἐπίστασ’, Ιὄνιοσ κεκλήσεται,. τῆσ σῆσ πορείασ μνῆμα τοῖσ πᾶσιν βροτοῖσ. σημεῖά σοι τάδ’ ἐστὶ τῆσ ἐμῆσ φρενόσ, ὡσ δέρκεται πλέον τι τοῦ πεφασμένου.

τὰ λοιπὰ δ’ ὑμῖν τῇδέ τ’ ἐσ κοινὸν φράσω, ἐσ ταὐτὸν ἐλθὼν τῶν πάλαι λόγων ἴχνοσ. ἔστιν πόλισ Κάνωβοσ ἐσχάτη χθονόσ, Νείλου πρὸσ αὐτῷ στόματι καὶ προσχώματι·

ἐνταῦθα δή σε Ζεὺσ τίθησιν ἔμφρονα ἐπαφῶν ἀταρβεῖ χειρὶ καὶ θιγὼν μόνον. ἐπώνυμον δὲ τῶν Διὸσ γεννημάτων τέξεισ κελαινὸν Ἔπαφον, ὃσ καρπώσεται ὅσην πλατύρρουσ Νεῖλοσ ἀρδεύει χθόνα· πέμπτη δ’ ἀπ’ αὐτοῦ γέννα πεντηκοντάπαισ πάλιν πρὸσ Ἄργοσ οὐχ ἑκοῦσ’ ἐλεύσεται θηλύσποροσ, φεύγουσα συγγενῆ γάμον ἀνεψιῶν· οἱ δ’ ἐπτοημένοι φρένασ, κίρκοι πελειῶν οὐ μακρὰν λελειμμένοι, ἥξουσι θηρεύοντεσ οὐ θηρασίμουσ γάμουσ, φθόνον δὲ σωμάτων ἕξει θεόσ· Πελασγία δὲ δέξεται θηλυκτόνῳ Ἄρει, δαμέντων νυκτιφρουρήτῳ θράσει. γυνὴ γὰρ ἄνδρ’ ἕκαστον αἰῶνοσ στερεῖ, δίθηκτον ἐν σφαγαῖσι βάψασα ξίφοσ· τοιάδ’ ἐπ’ ἐχθροὺσ τοὺσ ἐμοὺσ ἔλθοι Κύπρισ. μίαν δὲ παίδων ἵμεροσ θέλξει τὸ μὴ κτεῖναι σύνευνον, ἀλλ’ ἀπαμβλυνθήσεται γνώμην· δυοῖν δὲ θάτερον βουλήσεται, κλύειν ἄναλκισ μᾶλλον ἢ μιαιφόνοσ· αὕτη κατ’ Ἄργοσ βασιλικὸν τέξει γένοσ. μακροῦ λόγου δεῖ ταῦτ’ ἐπεξελθεῖν τορῶσ. σπορᾶσ γε μὴν ἐκ τῆσδε φύσεται θρασὺσ τόξοισι κλεινόσ, ὃσ πόνων ἐκ τῶνδ’ ἐμὲ λύσει. τοιόνδε χρησμὸν ἡ παλαιγενὴσ μήτηρ ἐμοὶ διῆλθε Τιτανὶσ Θέμισ· ὅπωσ δὲ χὤπη, ταῦτα δεῖ μακροῦ λόγου εἰπεῖν, σύ τ’ οὐδὲν ἐκμαθοῦσα κερδανεῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aeschylus, Prometheus Bound, episode, lyric

(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION