Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 15, chapter 12

εὖγε Τύχη με ποεῖς, ἀπραγμοσύνῃ μ Ἐπικούρου ἡδίστῃ κομέουσα, καὶ ἡσυχίῃ τέρπουσα:? τίπτε δέ μοι χρέος ἀσχολίης πολυκηδέος ἀνδρῶν· οὐκ ἐθέλω πλοῦτον, τυφλὸν φίλον, ἀλλοπρόσαλλον, οὐ τιμάς: τιμαὶ δὲ βροτῶν ἀμενηνὸς ὄνειρος.

ἔρρε μοι, ὦ Κίρκης δνοφερὸν σπέος: αἰδέομαι γὰρ οὐράνιος γεγαὼς βαλάνους ἅτε θηρίον ἔσθειν: μισῶ Λωτοφάγων γλυκερὴν λιπόπατριν ἐδωδήν: Σειρηνων τε μέλος καταγωγὸν ἀναίνομαι ἐχθρόν: ἀλλὰ λαβεῖν θεόθεν ψυχοσσόον εὔχομαι ἄνθος, μῶλυ, κακῶν δοξῶν ἀλκτήριον ὦτα δὲ κηρῷ ἀσφαλέως κλείσας προφυγεῖν γενετήσιον ὁρμήν.

ταῦτα λέγων τε γράφων τε πέρας βιότοιο κιχείην, εἰς τὸν θρόνον αὐτοῦ εἰ μέν τις σοφός ἐσσι, ἐφέζεο:?