Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἀλλὰ Ἀδέσποτα, Ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη

(작자 미상, 비가, Ἀλλὰ Ἀδέσποτα, Ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη)

π. συμποσιάρχου· . . παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπωσ οἵ τε παίζοντεσ ἁμωσγέπωσ σπουδῆσ τινοσ ἔχωνται καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντεσ ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντεσ ἐγγύθεν εἰσ γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντεσ. ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸσ πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν· ὡσ ἀν’ ἐχινόποδασ καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλάκων ἄνθεα λευκοϊών. κακόν γε θνητοῖσ τὸ νέον· διὰ τὴν προπέτειαν κακὸν τὸ νέον· ἡ νεότησ ἀσύφηλοσ ἀεὶ θνητοῖσι τέτυκται· εἰ δὲ δίκην βλάπτοι, πουλὺ χερειοτέρη. τί οὖν; καὶ τὰ τοιάδε τοι θνητοῖσι κάκ’ ἔλλαχεν, ἀμφί τε κῆρεσ εἰλεῦνται, κενέη δ’ εἴσδυσισ οὐδ’ ἀθέρι. τὸ νηΰσ ἢ γρηΐσ διῃρημένον κατὰ τοὺσ Ιὤνασ οὐκ ἐκλίθη, τὴν δὲ αἰτιατικὴν καὶ κλητικὴν ἔχει· Θριαί, <ταὶ> τὴν γρηῢν ἐπιπνείουσι κορώνην οὕτωσ ἀδελφῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ γένοσ καὶ οἶκοσ ὑγιαίνει καὶ τέθηλε, καὶ φίλοι καὶ συνήθεισ ὥσπερ ἐμμελὴσ χορὸσ οὐδὲν οὔτε πράσσουσιν ἐναντίον οὔτε λέγουσιν οὔτε φρονοῦσιν· ἐν δὲ διχοστασίῃ καὶ ὁ πάγκακοσ ἔμμορε τιμῆσ. Ἀποφ. 9 εἰ ποιητήσ τισ οὕτωσ ἀπεφήνατο· Οὔ μοι ἔτ’ εὐκελάδων ὕμνων μέλει, οὐδ’ ἔτι μολπῆσ. καὶ ὥσπερ αἱ πόλεισ ἀλλήλαισ φίλαι, οὕτω καὶ οἱ πολῖται· καὶ ὁμοίωσ· Οὐκέτι γιγνῴσκουσιν Ἀθηναῖοι Μεγαρῆασ. Λυγκεὺσ δ’ ὁ Σάμιοσ ὁ Θεοφράστου μὲν μαθητήσ, Δούριδοσ δὲ ἀδελφὸσ τοῦ τὰσ ἱστορίασ γράψαντοσ καὶ τυραννεύσαντοσ τῆσ πατρίδοσ, ἐν τοῖσ Ἀποφθέγμασιν· . . οὐκ ἀνοήσασ γε τοῦτο φήσασ ὁ αὐλητήσ· λόγοσ παλαιὸσ ὡσ ὅτι· Ἀνδρὶ μὲν αὐλητῆρι θεοὶ νόον εἰ καὶ ἔφυσαν. ἀλλ ἅμα τῷ φυσῆν χὠ νόοσ ἐκπέταται. ἔστι μὲν γὰρ ὅτε καὶ ταὐτόματον ἀντέπραξε ταῖσ ἐπιβολαῖσ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἔστιν δ’ ὅτε πάλιν κατὰ τὴν παροιμίαν· ἐσθλὸσ ἐὼν ἄλλου κρείττονοσ ἀντέτυχεν. π. τόλμησ· τόλμα δή, κἄν τι τρηχὺ νέμωσι θεοί. λέγεται δὲ καὶ κρέσσων μὴ πλεονάζοντοσ τοῦ ι . . . καί· Ἦν θεὸσ ἢ κρέσσων δή τισ· ὀνήσομεθα. ηδν. π. μ. λ. γραμ. γρ. 946. 8 ἄδηλον· Οὔτι μάταν θνατοῖσι φάτισ τοιάδε βοᾶται ͅ ὡσ Οὐ πάντα θεοὶ πᾶσιν ἔδωκαν ἔχειν. καὶ διὰ ταῦτ’ οὖν τῆσ μὲν κακίασ ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψισ, τῆσ δὲ ἀρετῆσ ἡ μεσότησ· ἐσθλοὶ μὲν γὰρ ἁπλῶσ, παντοδαπῶσ δὲ κακοί. "τῶν ἀδίκων ἔργων δικαιότατον. τοῦτο ποιήσασ τῶν ἀδίκων ἔργων ἓν τὸ δικαιότατον. Τὸν φρουρὸν φρουρεῖν χρή, τὸν ἐρῶντα δ’ ἐρᾶν. π. πενταμέτρου ἐλεγιακοῦ ἐν πεζῇ λέξει εἰρημένου· ὅμοιον τούτοισ· κοῦραι ἐλαφρὰ ποδῶν ἴχνἐ ἀειράμεναι ὀλίγησ ἐστὶ διδασκαλίασ ἀντὶ τοῦ ὀλίγων δεῖται πρὸσ μάθησιν. τρασιά· . . τρασιῆσ ψευδόμενον φύλακα ἡ τύχη ὥσπερ ποιήτριά τισ οὖσα παντοδαπὰ ποιεῖ πρόσωπα, ναυαγοῦ, πτωχοῦ, φυγάδοσ, ἐνδόξου, ἀδόξου. δεῖ οὖν τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα πᾶν ὅτι ἅν αὕτη περιθῇ καλῶσ ἀγωνίζεσθαι· ναυγὸσ γέγονασ, εὖ τὸν ναυαγόν· πένησ ἐξ εὐπόρου, εὖ τὸν πένητα· Ἄρμενοσ ἐν μικροῖσι καὶ ἄρμενοσ ἐν μεγάλοισιν. π. Αἰσχίνου· ἀνὴρ δὲ γενόμενοσ τῇ μητρὶ τελούσῃ τὰσ βίβλουσ ἀνεγίγνῳσκεσ καὶ τἄλλα συνεσκευωροῦ, τὴν μὲν νύκτα νεβρίζων καὶ κρατηρίζων καὶ καθαίρων τοὺσ τελουμένουσ κἀπομάττων τῷ πηλῷ καὶ τοῖσ πιτύροισ, καὶ ἀνιστὰσ ἀπὸ τοῦκαθαρμοῦ κελεύων λέγειν· ἔφυγον κακόν, εὑρ͂ον ἄμεινον, ἐπὶ τῷ μηδένα πώποτε τηλικοῦτ’ ὀλολύξαι σεμνυνόμενοσ. αὕτη τάττεται ἐπὶ τῶν μεταβολὴν ἐν ἑαυτοῖσ κρείττονα οἰωνιζομένων. Ἀθήνησι γὰρ ἐν τοῖσ γάμοισ ἑθοσ ἦν, ἀμφιθαλῆ παῖδα ἀκάνθασ μετὰ δρυΐνων καρπῶν στέφεσθαι καὶ λίκνον ἄρτων πλῆρεσ περιφέροντα λέγειν· Ἔφυγον, κτλ. ἐσήμαινον δὲ ὡσ ἀπώσαντο μὲν τὴν ἀγρίαν καὶ παλαιὰν δίαιταν, εὑρήκασι δὲ τὴν ἥμερον τροφήν. τῷ μὲν γὰρ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ καὶ παρ’ ἄλλου ποιητοῦ μαρτυρεῖται τοῦ εἰπόντοσ· αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸσ τοτὲ μὲν κακόσ, ἄλλοτε δ’ ἐσθλόσ. πρὸσ δέ τινα τῶν καλῶν γεγονότων, Ἀντιφάτην, ὑπερηφάνωσ αὐτῷ κεχρημένον πρότερον ὕστερον δὲ θεραπεύοντα διὰ τὴν δόξαν, Ὦ μειράκιον, εἶπεν, Ὀψὲ μέν, ἀμφότεροι δ’ ἅμα νοῦν ἐσχήκαμεν . . ταῦτά τε οὖν χρή, ὦ παῖ, συννοεῖν, καὶ εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι οὐ μετ’ εὐνοίασ γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου τρόπον χάριν πλησμονῆσ· Ὡσ λύκοι ἄρν’ ἀγαπῶσ’, ὣσ παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί. ὥστε οὐκ ὀρθῶσ ψέγουσιν οἱ ἐπιτιμῶντεσ τῷ τοιούτῷ τρόπῳ τῆσ διαλέκτου καὶ διακωμῳδοῦντεσ τὸν ποιητήν, οἱο͂ν Εὐκλείδησ ὁ ἀρχαῖοσ, ὡσ ῥᾴδιον ποιεῖν εἴ τισ δώσει ἐκτείνειν ἐφ’ ὁπόσον βούλεται, ἐλεγειοποιήσασ ἐν αὐτῇ τῇ λέξει· Ἐπίχαριν εἶδον Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καί· Οὐκ ἄν γ’ ἐράμενοσ ἔπιεν ἐλλέβορον. ἔστιν εὐπορῆσαι καὶ ἄλλων γρίφων· Ἐν φανερᾷ γενόμαν, πάτραν δέ μου ἁλμυρὸν ὕδωρ ἀμφὶσ ἔχει· μήτηρ δ’ ἔστ’ ἀριθμοῖο πάϊσ. φανερᾷ μὲν οὖν λέγει τῇ Δήλῳ, ἥτισ ὑπὸ θαλάσσησ περιέχεται, μήτηρ δ’ ἡ Λητώ, ἥτισ Κοίου ἐστὶ θυγάτηρ, Μακεδόνεσ δὲ τὸν ἀριθμὸν κοῖον προσαγορεύουσι. π. αἰνίγματοσ· διαφέρει δὲ ἀλληγορίασ ὅτι ἡ μὲν ἀμαυροῦται ἢ λέξει ἢ διανοίᾳ, τὸ δὲ καθ’ ἑκάτερον, οἱο͂ν· Ἥσσων ἀλγήσασ παῖδα τὸν ἐκ Θέτιδοσ· ἥσσων γὰρ ὁ χείρων, ἀλγήσασ πονήσασ· ἔστι δὲ ὅτι Χείρων ὁ Κένταυροσ ἐξέθρεψε τὸν Ἀχιλλέα· καὶ πάλιν· Γῆσ ἔθανεν καταδέσμου ὅτ’ ἀγγείων ἀφάμαρτεν· ἀντὶ τοῦ Αἰάσ ὁ Τελαμῶνοσ ἐτελεύτησεν ὅτε τῶν ὅπλων ἀπέτυχε γῆσ γὰρ αἰάσ γίνεται, καταδέσμου τελαμῶνοσ, ἀγγείων δὲ τῶν ὅπλων. τρψπηο π. τρόπων ρη. γρ. 8. 733ω οἱ δὲ νυκτερινοὶ βορέαι τριταῖοι πίπτουσιν, ὅθεν ἡ παροιμία λέγεται ὡσ· Οὔποτε νυκτερινὸσ βορέασ τρίτον ἵκετο φέγγοσ. . . μετὰ δὲ χιόνα καὶ πάχνην <νότοσ>, ὅθεν καὶ ἡ παροιμία· Φιλεῖ δὲ νότοσ μετὰ πάχνην. διὰ τοῦτο καὶ τὰ τῶν ἐν παροιμία λεγομένων πρόσ τινασ τόπουσ εἰσίν, ὡσ περὶ τοῦ ἀργέστου καὶ λιβόσ, ᾗ χρῶνται μαλίστα περὶ Κνίδον καὶ Ῥόδον· Λὶψ ἄνεμοσ ταχὺ μὲν νεφέλασ, ταχὺ δ’ αἴθρια ποιεῖ, ἀργέστῃ δ’ ἀνέμῳ πᾶσ’ ἕπεται νεφέλη. καὶ ὅλωσ ἡ τοῦ ἔτουσ κατάστασισ πρὸσ αὔξησιν συμβάλλεται . . , δἰ ὃ καὶ παροιμιαζόμενοι λέγουσιν ὃτι· Ἔτοσ φέρει οὐχὶ ἄρουρα. διὰ τί λέγεται· Εἰ δ’ ὁ νότοσ βορέαν προκαλέσσεται, αὐτίκα χείμων. διὸ λέγεται· Εἰ βορρᾶσ πηλὸν καταλήψεται, αὐτίκα χείμων. διὰ τί ὁ νότοσ, ὅταν μὲν ἐλάττων ἦ, αἴθριόσ ἐστιν, ὅταν δὲ μέγασ, νεφώδησ; . . ἢ ὅτι ἐλάττων ἀρχόμενόσ ἐστιν . . , ἐπὶ τέλει δὲ εἰώθε γίνεσθαι μέγασ; διὸ καὶπαροιμάζονται· Ἀρχομένου γε νότου καὶ λήγοντοσ βορέαο. διὰ τί λέγεται· Μήποτ’ ἀπ’ ἠπείρου δείσῃσ νέφοσ ἀλλ’ ἀπὸ πόντου χειμῶνοσ, θέρεοσ δὲ ἀπ’ ἠπείροιο μελαίνησ. σικύων πρῴων· ὅτι δὲ καλοὶ οἱ πρώϊμοι σικύαι καὶ ἡ παροιμία δηλοῖ· Ἀρχομένων σικύων καὶ ληγουσῶν κολοκυντῶν. διὰ τί λέγεται· Μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ’ ἔσθιε μήτε φύτευε. τέγγε· Οἴνῳ πνεύμονα τέγγε, φίλησ δ’ ἀπέχου Κυθερείησ. ωκειῶν· Αἰδώσ τοι ξυνετοῖσιν ἐπὶ βλεφάροισι κάθηται, ὕβρισ δ’ ἀξυνετοῖσι· σοφὸσ δέ κε τοῦτο δαείη. χρὴ δ’ οὔποτ’ εἰπεῖν οὐδέν’ ὄλβιον βροτῶν πρὶν ἂν θανόντοσ τὴν τελευταίαν ἴδῃσ ὅπωσ περάσασ ἡμέραν ἥξει κάτω· μήποτέ τισ <βροτὸν> ἄνδρα πανόλβιον αὐδήσειε πρίν <κεν> ἴδῃ πῶσ κεῖνον ἕλοι ποτε πότμοσ ἀπήμων. εἰ μὲν γὰρ χείρων ὁ κόσμοσ, χείρων καὶ ὁ δημιουργόσ· ἀμώμητα δὲ καὶ ἀνεξέλεγκτα τὰ τοῦ θεοῦ, τελειοτάτῃ τέχνῃ καὶ ἐπιστήμῃ δημιουργηθέντα· Οὐδὲ γὰρ γυνή, φησί, κτλ. Οὐδὲ γυνὴ τοσσόνδε νόου ἐπιδεύεται ἐσθλοῦ ὥστε χέρειον ἑλέσθαι ἀμεινοτέρων <παρεόντων>. διὰ ταύτην οὖν τὴν διπλόην καὶ θηρίου γίνεται ἄνθρωποσ δυσμεταχειριστότερόν τε καὶ ἀγριώτερον· ἀκούομεν γὰρ σχετλιαζόντων τῶν ποιητῶν ὅτι· ὄφιν μὲν ἐν οὔρεσιν ἠδὲ λέοντα θηρητὴρ ἀϊών τε καὶ εἰσορόων κ’ ἀλέοιτο· γνωστὴ μὲν γὰρ τῶν βουλή, γνωστὸν δὲ νόημα· ἀνὴρ δ’ ἄλλα κέκευθεν ἐνὶ φρεσίν, ἄλλα δὲ βάζει· μῦθοι μὲν λεῖοι καὶ μείλιχοι, ἐχθρὰ δὲ ἔργα. τὰ δ’ ἐν Σπάρτῃ καὶ τὰ παρὰ τοῖσ Κρησὶν ἀνδρεῖα μετὰ ἐπιμελείασ αἱ πόλεισ συνῆγον. διὸ καί τισ οὐ κακῶσ ἔφη· Οὐ χρὴ συμποσίοιο φίλουσ ἀπέχεσθαι ἑταίρουσ δηρόν· ἀνάμνησισ δὲ πέλει χαριεστάτη αὕτη. Σοφοκλῆσ δ’ ὁ τραγῳδοποιὸσ ἤδη γέρων ὢν ἠράσθη Θεωρίδοσ τῆσ ἑταίρασ· ἱκετεύων οὖν τὴν Ἀφροδίτην φησί· Κλῦθί μευ εὐχομένου, κουροτρόφε, δὸσ δὲ γυναῖκα τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν· ἡ δ’ ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺσ μὲν ἀπάμβλυνται θυμὸσ δὲ μενοινᾷ. ἐὰν δὲ χρόνιοσ ἡ ἀπουσία γίνηται, καὶ τῆσ φιλίασ δοκεῖ λήθην ποιεῖν· ὅθεν εἴρηται· πολλὰσ δὴ φιλίασ ἀπροσηγορία διέλυσεν.

상위

Elegy and Iambus, Volume II (비가)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION