헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν

(작자 미상, 비가, Ἀλλὰ Ἀδέσποτα, Ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη)

π. συμποσιάρχου· . . παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπωσ οἵ τε παίζοντεσ ἁμωσγέπωσ σπουδῆσ τινοσ ἔχωνται καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντεσ ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντεσ ἐγγύθεν εἰσ γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντεσ. ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸσ πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν· ὡσ ἀν’ ἐχινόποδασ καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλάκων ἄνθεα λευκοϊών. κακόν γε θνητοῖσ τὸ νέον· διὰ τὴν προπέτειαν κακὸν τὸ νέον· ἡ νεότησ ἀσύφηλοσ ἀεὶ θνητοῖσι τέτυκται· εἰ δὲ δίκην βλάπτοι, πουλὺ χερειοτέρη. τί οὖν; καὶ τὰ τοιάδε τοι θνητοῖσι κάκ’ ἔλλαχεν, ἀμφί τε κῆρεσ εἰλεῦνται, κενέη δ’ εἴσδυσισ οὐδ’ ἀθέρι. τὸ νηΰσ ἢ γρηΐσ διῃρημένον κατὰ τοὺσ Ιὤνασ οὐκ ἐκλίθη, τὴν δὲ αἰτιατικὴν καὶ κλητικὴν ἔχει· Θριαί, <ταὶ> τὴν γρηῢν ἐπιπνείουσι κορώνην οὕτωσ ἀδελφῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ γένοσ καὶ οἶκοσ ὑγιαίνει καὶ τέθηλε, καὶ φίλοι καὶ συνήθεισ ὥσπερ ἐμμελὴσ χορὸσ οὐδὲν οὔτε πράσσουσιν ἐναντίον οὔτε λέγουσιν οὔτε φρονοῦσιν· ἐν δὲ διχοστασίῃ καὶ ὁ πάγκακοσ ἔμμορε τιμῆσ. Ἀποφ. 9 εἰ ποιητήσ τισ οὕτωσ ἀπεφήνατο· Οὔ μοι ἔτ’ εὐκελάδων ὕμνων μέλει, οὐδ’ ἔτι μολπῆσ. καὶ ὥσπερ αἱ πόλεισ ἀλλήλαισ φίλαι, οὕτω καὶ οἱ πολῖται· καὶ ὁμοίωσ· Οὐκέτι γιγνῴσκουσιν Ἀθηναῖοι Μεγαρῆασ. Λυγκεὺσ δ’ ὁ Σάμιοσ ὁ Θεοφράστου μὲν μαθητήσ, Δούριδοσ δὲ ἀδελφὸσ τοῦ τὰσ ἱστορίασ γράψαντοσ καὶ τυραννεύσαντοσ τῆσ πατρίδοσ, ἐν τοῖσ Ἀποφθέγμασιν· . . οὐκ ἀνοήσασ γε τοῦτο φήσασ ὁ αὐλητήσ· λόγοσ παλαιὸσ ὡσ ὅτι· Ἀνδρὶ μὲν αὐλητῆρι θεοὶ νόον εἰ καὶ ἔφυσαν. ἀλλ ἅμα τῷ φυσῆν χὠ νόοσ ἐκπέταται. ἔστι μὲν γὰρ ὅτε καὶ ταὐτόματον ἀντέπραξε ταῖσ ἐπιβολαῖσ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἔστιν δ’ ὅτε πάλιν κατὰ τὴν παροιμίαν· ἐσθλὸσ ἐὼν ἄλλου κρείττονοσ ἀντέτυχεν. π. τόλμησ· τόλμα δή, κἄν τι τρηχὺ νέμωσι θεοί. λέγεται δὲ καὶ κρέσσων μὴ πλεονάζοντοσ τοῦ ι . . . καί· Ἦν θεὸσ ἢ κρέσσων δή τισ· ὀνήσομεθα. ηδν. π. μ. λ. γραμ. γρ. 946. 8 ἄδηλον· Οὔτι μάταν θνατοῖσι φάτισ τοιάδε βοᾶται ͅ ὡσ Οὐ πάντα θεοὶ πᾶσιν ἔδωκαν ἔχειν. καὶ διὰ ταῦτ’ οὖν τῆσ μὲν κακίασ ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψισ, τῆσ δὲ ἀρετῆσ ἡ μεσότησ· ἐσθλοὶ μὲν γὰρ ἁπλῶσ, παντοδαπῶσ δὲ κακοί. "τῶν ἀδίκων ἔργων δικαιότατον. τοῦτο ποιήσασ τῶν ἀδίκων ἔργων ἓν τὸ δικαιότατον. Τὸν φρουρὸν φρουρεῖν χρή, τὸν ἐρῶντα δ’ ἐρᾶν. π. πενταμέτρου ἐλεγιακοῦ ἐν πεζῇ λέξει εἰρημένου· ὅμοιον τούτοισ· κοῦραι ἐλαφρὰ ποδῶν ἴχνἐ ἀειράμεναι ὀλίγησ ἐστὶ διδασκαλίασ ἀντὶ τοῦ ὀλίγων δεῖται πρὸσ μάθησιν. τρασιά· . . τρασιῆσ ψευδόμενον φύλακα ἡ τύχη ὥσπερ ποιήτριά τισ οὖσα παντοδαπὰ ποιεῖ πρόσωπα, ναυαγοῦ, πτωχοῦ, φυγάδοσ, ἐνδόξου, ἀδόξου. δεῖ οὖν τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα πᾶν ὅτι ἅν αὕτη περιθῇ καλῶσ ἀγωνίζεσθαι· ναυγὸσ γέγονασ, εὖ τὸν ναυαγόν· πένησ ἐξ εὐπόρου, εὖ τὸν πένητα· Ἄρμενοσ ἐν μικροῖσι καὶ ἄρμενοσ ἐν μεγάλοισιν. π. Αἰσχίνου· ἀνὴρ δὲ γενόμενοσ τῇ μητρὶ τελούσῃ τὰσ βίβλουσ ἀνεγίγνῳσκεσ καὶ τἄλλα συνεσκευωροῦ, τὴν μὲν νύκτα νεβρίζων καὶ κρατηρίζων καὶ καθαίρων τοὺσ τελουμένουσ κἀπομάττων τῷ πηλῷ καὶ τοῖσ πιτύροισ, καὶ ἀνιστὰσ ἀπὸ τοῦκαθαρμοῦ κελεύων λέγειν· ἔφυγον κακόν, εὑρ͂ον ἄμεινον, ἐπὶ τῷ μηδένα πώποτε τηλικοῦτ’ ὀλολύξαι σεμνυνόμενοσ. αὕτη τάττεται ἐπὶ τῶν μεταβολὴν ἐν ἑαυτοῖσ κρείττονα οἰωνιζομένων. Ἀθήνησι γὰρ ἐν τοῖσ γάμοισ ἑθοσ ἦν, ἀμφιθαλῆ παῖδα ἀκάνθασ μετὰ δρυΐνων καρπῶν στέφεσθαι καὶ λίκνον ἄρτων πλῆρεσ περιφέροντα λέγειν· Ἔφυγον, κτλ. ἐσήμαινον δὲ ὡσ ἀπώσαντο μὲν τὴν ἀγρίαν καὶ παλαιὰν δίαιταν, εὑρήκασι δὲ τὴν ἥμερον τροφήν. τῷ μὲν γὰρ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ καὶ παρ’ ἄλλου ποιητοῦ μαρτυρεῖται τοῦ εἰπόντοσ· αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸσ τοτὲ μὲν κακόσ, ἄλλοτε δ’ ἐσθλόσ. πρὸσ δέ τινα τῶν καλῶν γεγονότων, Ἀντιφάτην, ὑπερηφάνωσ αὐτῷ κεχρημένον πρότερον ὕστερον δὲ θεραπεύοντα διὰ τὴν δόξαν, Ὦ μειράκιον, εἶπεν, Ὀψὲ μέν, ἀμφότεροι δ’ ἅμα νοῦν ἐσχήκαμεν . . ταῦτά τε οὖν χρή, ὦ παῖ, συννοεῖν, καὶ εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι οὐ μετ’ εὐνοίασ γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου τρόπον χάριν πλησμονῆσ· Ὡσ λύκοι ἄρν’ ἀγαπῶσ’, ὣσ παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί. ὥστε οὐκ ὀρθῶσ ψέγουσιν οἱ ἐπιτιμῶντεσ τῷ τοιούτῷ τρόπῳ τῆσ διαλέκτου καὶ διακωμῳδοῦντεσ τὸν ποιητήν, οἱο͂ν Εὐκλείδησ ὁ ἀρχαῖοσ, ὡσ ῥᾴδιον ποιεῖν εἴ τισ δώσει ἐκτείνειν ἐφ’ ὁπόσον βούλεται, ἐλεγειοποιήσασ ἐν αὐτῇ τῇ λέξει· Ἐπίχαριν εἶδον Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καί· Οὐκ ἄν γ’ ἐράμενοσ ἔπιεν ἐλλέβορον. ἔστιν εὐπορῆσαι καὶ ἄλλων γρίφων· Ἐν φανερᾷ γενόμαν, πάτραν δέ μου ἁλμυρὸν ὕδωρ ἀμφὶσ ἔχει· μήτηρ δ’ ἔστ’ ἀριθμοῖο πάϊσ. φανερᾷ μὲν οὖν λέγει τῇ Δήλῳ, ἥτισ ὑπὸ θαλάσσησ περιέχεται, μήτηρ δ’ ἡ Λητώ, ἥτισ Κοίου ἐστὶ θυγάτηρ, Μακεδόνεσ δὲ τὸν ἀριθμὸν κοῖον προσαγορεύουσι. π. αἰνίγματοσ· διαφέρει δὲ ἀλληγορίασ ὅτι ἡ μὲν ἀμαυροῦται ἢ λέξει ἢ διανοίᾳ, τὸ δὲ καθ’ ἑκάτερον, οἱο͂ν· Ἥσσων ἀλγήσασ παῖδα τὸν ἐκ Θέτιδοσ· ἥσσων γὰρ ὁ χείρων, ἀλγήσασ πονήσασ· ἔστι δὲ ὅτι Χείρων ὁ Κένταυροσ ἐξέθρεψε τὸν Ἀχιλλέα· καὶ πάλιν· Γῆσ ἔθανεν καταδέσμου ὅτ’ ἀγγείων ἀφάμαρτεν· ἀντὶ τοῦ Αἰάσ ὁ Τελαμῶνοσ ἐτελεύτησεν ὅτε τῶν ὅπλων ἀπέτυχε γῆσ γὰρ αἰάσ γίνεται, καταδέσμου τελαμῶνοσ, ἀγγείων δὲ τῶν ὅπλων. τρψπηο π. τρόπων ρη. γρ. 8. 733ω οἱ δὲ νυκτερινοὶ βορέαι τριταῖοι πίπτουσιν, ὅθεν ἡ παροιμία λέγεται ὡσ· Οὔποτε νυκτερινὸσ βορέασ τρίτον ἵκετο φέγγοσ. . . μετὰ δὲ χιόνα καὶ πάχνην <νότοσ>, ὅθεν καὶ ἡ παροιμία· Φιλεῖ δὲ νότοσ μετὰ πάχνην. διὰ τοῦτο καὶ τὰ τῶν ἐν παροιμία λεγομένων πρόσ τινασ τόπουσ εἰσίν, ὡσ περὶ τοῦ ἀργέστου καὶ λιβόσ, ᾗ χρῶνται μαλίστα περὶ Κνίδον καὶ Ῥόδον· Λὶψ ἄνεμοσ ταχὺ μὲν νεφέλασ, ταχὺ δ’ αἴθρια ποιεῖ, ἀργέστῃ δ’ ἀνέμῳ πᾶσ’ ἕπεται νεφέλη. καὶ ὅλωσ ἡ τοῦ ἔτουσ κατάστασισ πρὸσ αὔξησιν συμβάλλεται . . , δἰ ὃ καὶ παροιμιαζόμενοι λέγουσιν ὃτι· Ἔτοσ φέρει οὐχὶ ἄρουρα. διὰ τί λέγεται· Εἰ δ’ ὁ νότοσ βορέαν προκαλέσσεται, αὐτίκα χείμων. διὸ λέγεται· Εἰ βορρᾶσ πηλὸν καταλήψεται, αὐτίκα χείμων. διὰ τί ὁ νότοσ, ὅταν μὲν ἐλάττων ἦ, αἴθριόσ ἐστιν, ὅταν δὲ μέγασ, νεφώδησ; . . ἢ ὅτι ἐλάττων ἀρχόμενόσ ἐστιν . . , ἐπὶ τέλει δὲ εἰώθε γίνεσθαι μέγασ; διὸ καὶπαροιμάζονται· Ἀρχομένου γε νότου καὶ λήγοντοσ βορέαο. διὰ τί λέγεται· Μήποτ’ ἀπ’ ἠπείρου δείσῃσ νέφοσ ἀλλ’ ἀπὸ πόντου χειμῶνοσ, θέρεοσ δὲ ἀπ’ ἠπείροιο μελαίνησ. σικύων πρῴων· ὅτι δὲ καλοὶ οἱ πρώϊμοι σικύαι καὶ ἡ παροιμία δηλοῖ· Ἀρχομένων σικύων καὶ ληγουσῶν κολοκυντῶν. διὰ τί λέγεται· Μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ’ ἔσθιε μήτε φύτευε. τέγγε· Οἴνῳ πνεύμονα τέγγε, φίλησ δ’ ἀπέχου Κυθερείησ. ωκειῶν· Αἰδώσ τοι ξυνετοῖσιν ἐπὶ βλεφάροισι κάθηται, ὕβρισ δ’ ἀξυνετοῖσι· σοφὸσ δέ κε τοῦτο δαείη. χρὴ δ’ οὔποτ’ εἰπεῖν οὐδέν’ ὄλβιον βροτῶν πρὶν ἂν θανόντοσ τὴν τελευταίαν ἴδῃσ ὅπωσ περάσασ ἡμέραν ἥξει κάτω· μήποτέ τισ <βροτὸν> ἄνδρα πανόλβιον αὐδήσειε πρίν <κεν> ἴδῃ πῶσ κεῖνον ἕλοι ποτε πότμοσ ἀπήμων. εἰ μὲν γὰρ χείρων ὁ κόσμοσ, χείρων καὶ ὁ δημιουργόσ· ἀμώμητα δὲ καὶ ἀνεξέλεγκτα τὰ τοῦ θεοῦ, τελειοτάτῃ τέχνῃ καὶ ἐπιστήμῃ δημιουργηθέντα· Οὐδὲ γὰρ γυνή, φησί, κτλ. Οὐδὲ γυνὴ τοσσόνδε νόου ἐπιδεύεται ἐσθλοῦ ὥστε χέρειον ἑλέσθαι ἀμεινοτέρων <παρεόντων>. διὰ ταύτην οὖν τὴν διπλόην καὶ θηρίου γίνεται ἄνθρωποσ δυσμεταχειριστότερόν τε καὶ ἀγριώτερον· ἀκούομεν γὰρ σχετλιαζόντων τῶν ποιητῶν ὅτι· ὄφιν μὲν ἐν οὔρεσιν ἠδὲ λέοντα θηρητὴρ ἀϊών τε καὶ εἰσορόων κ’ ἀλέοιτο· γνωστὴ μὲν γὰρ τῶν βουλή, γνωστὸν δὲ νόημα· ἀνὴρ δ’ ἄλλα κέκευθεν ἐνὶ φρεσίν, ἄλλα δὲ βάζει· μῦθοι μὲν λεῖοι καὶ μείλιχοι, ἐχθρὰ δὲ ἔργα. τὰ δ’ ἐν Σπάρτῃ καὶ τὰ παρὰ τοῖσ Κρησὶν ἀνδρεῖα μετὰ ἐπιμελείασ αἱ πόλεισ συνῆγον. διὸ καί τισ οὐ κακῶσ ἔφη· Οὐ χρὴ συμποσίοιο φίλουσ ἀπέχεσθαι ἑταίρουσ δηρόν· ἀνάμνησισ δὲ πέλει χαριεστάτη αὕτη. Σοφοκλῆσ δ’ ὁ τραγῳδοποιὸσ ἤδη γέρων ὢν ἠράσθη Θεωρίδοσ τῆσ ἑταίρασ· ἱκετεύων οὖν τὴν Ἀφροδίτην φησί· Κλῦθί μευ εὐχομένου, κουροτρόφε, δὸσ δὲ γυναῖκα τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν· ἡ δ’ ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν, ὧν ἰσχὺσ μὲν ἀπάμβλυνται θυμὸσ δὲ μενοινᾷ. ἐὰν δὲ χρόνιοσ ἡ ἀπουσία γίνηται, καὶ τῆσ φιλίασ δοκεῖ λήθην ποιεῖν· ὅθεν εἴρηται· πολλὰσ δὴ φιλίασ ἀπροσηγορία διέλυσεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἀλλὰ Ἀδέσποτα, Ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη

(작자 미상, 비가, Ἀλλὰ Ἀδέσποτα, Ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION