Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἐπιγραμμάτων Ἀδεσπότων Ἐκλογή, mixed meters

(작자 미상, 비가, Ἐπιγραμμάτων Ἀδεσπότων Ἐκλογή, mixed meters)

π. λάρνακοσ τῆσ Κυψέλου· . . λάρναξ κέδρου μὲν πεποίηται, ζῴδια δὲ ἐλέφαντοσ ἐπ’ αὐτῆσ, τὰ δὲ χρυσοῦ, τὰ δὲ καὶ ἐξ αὐτῆσ ἐστιν εἰργασμένα τῆσ κέδρου. ἐσ ταύτην τὴν λάρνακα Κύψελον τὸν Κορίνθου τυραννέυσαντα ἀπέκρυψεν ἡ μήτηρ, ἡνίκα τεχθέντα ἀνευρεῖν αὐτὸν σπουδῂν ἐποιοῦντο οἱ Βακχίδαι. τῆσ μὲν δὴ σωτηρίασ ἕνεκα τοῦ Κυψέλου τὸ ἀπ’ αὐτοῦ γένοσ οἱ ὀνομαζόμενοι Κυψελίδαι τὴν λάρνακα ἐσ Ὀλύμπιαν ἀνέθεσαν, τὰσ δὲ λάρνακασ οἱ τότε ἐκάλουν Κορίνθιοι κυψέλασ· ἀπὸ τούτου δὲ καὶ ὄνομα Κύψελον τῷ παιδὶ θέσθαι λέγουσι. τῶν δὲ ἐπὶ τῇ λάρνακι ἐπιγράμματα ἔπεστι τοῖσ πλείοσι γράμμασι τοῖσ ἀρχαίοισ γεγραμμένα· καὶ τὰ μὲν ἐσ εὐθὺ αὐτῶν ἔχει, σχήματα δὲ ἄλλα τῶν γραμμάτων βουστροφηδὸν καλοῦσιν Ἕλληνεσ· τὸ δέ ἐστι τοιόνδε· ἀπὸ τοῦ πέρατοσ τοῦ ἔπουσ ἐπιστρέφει τῶν ἐπῶν τὸ δεύτερον ὥσπερ ἐν διαύλου δρόμῳ. γέγραπται δὲ ἐπὶ τῇ λάρνακι καὶ ἄλλωσ τὰ ἐπιγράμματα ἑλιγμοῖσ συμβαλέσθαι χαλεποῖσ . . . τὰ δὲ ἐσ τὸν ἄνδρα τε καὶ γυναῖκα ἑπομένην αὐτῷ τὰ ἔπη δηλοῖ τὰ ἑξάμετρα· λέγει γὰρ δὴ οὕτωσ· Ἴδασ Μάρπησσαν καλλίσφυρον, ἅν οἱ Ἀπόλλων ἁρ́πασε, τὰν ἐκ ναοῦ ἄγει πάλιν οὐκ ἀέκουσαν. . . . Μηδείασ δὲ ἐπὶ θρόνου καθημένησ Ιἄσων ἐν δεξιᾷ, τῇ δὲ Ἀφροδίτη παρέστηκε· γέγραπται δὲ καὶ ἐπίγραμμα ἐπ’ αὐτοῖσ· Μήδειαν Ιἄσων γαμέει, κέλεται δ’ Ἀφροδίτα. πεποίηνται δὲ καὶ ᾄδουσαι <αἱ> Μοῦσαι καὶ Ἀπόλλων ἐξάρχων τῇσ ᾠδῆσ· καί σφισιν ἐπίγραμμα γέγραπται· Λατοΐδασ οὗτόσ γα ἄναξ ἑκάεργοσ Ἀπόλλων, Μοῦσαιδ’ ἀμφ’ αὐτόν, χαρίεισ χορόσ, αἷσι κατάρχει. ἄτλασ δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ὤμων κατὰ τὰ λεγόμενα οὐρανόν τε ἀνέχει καὶ γῆν, φέρει δὲ καὶ τὰ Ἑσπεριδῶν μῆλα. ὅστισ δέ ἐστιν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔχων τὸ ξίφοσ καὶ ἐπὶ τὸν Ἄτλαντα ἐρχόμενοσ, ἰδίᾳ μὲν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένον ἐστὶν οὐδέν, δῆλα δὲ ἐσ ἅπαντασ Ἡρακλέα εἶναι. γέγραπται δὲ καὶ επὶ τούτοισ· Ἄτλασ οὐρανὸν οὗτοσ ἔχει, τὰ δὲ μᾶλα μεθήσει. . . . εἰσὶ δὲ ἐπὶ τῇ λάρνακι Διοσκοῦροι, ὁ ἕτεροσ οὐκ ἔχων πω γένεια, μέση δὲ αὐτῶν Ἑλένη. Αἴθρα δὲ ἡ Πιτθέωσ ὑπὸ τῆσ Ἑλένησ τοῖσ ποσὶν ἐσ ἔδαφοσ καταβεβλημένη μέλαιναν ἔχουσά ἐστιν ἐσθῆτα. ἐπιγεγραμμένα δὲ ἐπ’ αὐτοῖσ ἔποσ τε ἑξάμετρον καὶ ὀνόματόσ ἐστιν ἑνὸσ ἐπὶ τῷ ἑξαμέτρῳ προσθήκη· Τυνδαρίδα Ἑλέναν φέρετον, Αἴθραν δ’ Ἀφίδναθεν ἕλκετον. τοῦτο μὲν δὴ τὸ οὕτω πεποίηται, Ἰφιδάμαντοσ δὲ τοῦ Ἀντήνοροσ κειμένου μαχόμενοσ πρὸσ Ἀγαμέμνονα ὑπὲρ αὐτοῦ Κόων ἐστί· φόβοσ δὲ ἐπὶ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ τῇ ἀσπίδι ἔπεστιν ἔχων τὴν κεφαλὴν λέοντοσ. ἐπιγράμματα δὲ ὑπὲρ μὲν τοῦ Ἰφιδάμαντοσ νεκροῦ· Ἰφιδάμασ οὗτόσ γα· Κόων περιμάρναται αὐτοῦ· τοῦ Ἀγαμέμνονοσ δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι· Οὗτοσ μὲν Φόβοσ ἐστὶ βροτῶν, ὁ δ’ ἔχων Ἀγαμέμνων. ἄγει δὲ καὶ Ἑρμῆσ παρ’ Ἀλέξανδρον τὸν Πριάμου τὰσ θεὰσ κριθησομένασ ὑπὲρ τοῦ κάλλουσ· καὶ ἔστιν ἐπίγραμμα καὶ τούτοισ· Ἑρμείασ ὅδ’ Ἀλεξάνδρῳ δείκνυσι διαιτῆν τοῦ εἴδουσ Ἥραν καὶ Ἀθάναν καὶ Ἀφροδίταν. . . . πεποίηται δὲ καὶ Κασσάνδραν ἀπὸ τοῦ ἀγάλματοσ Αἰάσ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἕλκων· ἐπ’ αὐτῷ δὲ καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν· Αἰάσ Κασσάνδραν ἀπ’ Ἀθαναίασ Λοκρὸσ ἕλκει. . . . τὸν μὲν δὴ τὴν λάρνακα κατειργασμένον ὅστισ ἦν, οὐδαμῶσ ἡμῖν δυνατὰ ἦν συμβαλέσθαι· τὰ ἐπιγράμματα δὲ τὰ ἐπ’ αὐτῆσ τάχα μέν που καὶ ἄλλοσ τισ ἂν εἰή πεποιηκώσ, τῆσ δὲ ὑπονοίασ τὸ πολὺ ἐσ Εὔμηλον τὸν Κορίνθιον εἶχεν ἡμῖν, ἄλλων τε ἕνεκα καὶ τοῦ Προσοδίου μάλιστα ὃ ἐποίησεν ἐσ Δῆλον. π. Ὀλυμπιείου τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ· κέραμοσ δὲ οὐ γῆσ ὀπτῆσ ἐστίν, ἀλλὰ κεράμου τρόπον λίθοσ ὁ Πεντέλῃσιν εἰργασμένοσ. τὸ δὲ εὑρ́ημα ἀνδρὸσ Ναξίου λέγουσιν εἶναι Βύζου, οὗ φασιν ἐν Νάξῳ τὰ ἀγάλματα ἐφ’ ὧν ἐπίγραμμα εἶναι· Νάξιοσ Εὐέργόσ με γένει Λητοῦσ πόρε, Βύζεω παῖσ, ὃσ πρώτιστοσ τεῦξε λίθου κέραμον. ἡλικίαν δὲ ὁ Βύζησ οὗτοσ κατὰ Ἀλυάττην <ἦν> τὸν Λυδὸν καὶ Ἀστυάγην τοῦ Κυαξάρου βασιλέυοντα ἐν Μήδοισ. Υἱοῦ ΤλασίαϜο Μενεκράτεοσ τόδε σᾶμα, Οἰανθέοσ γενεάν, τόδε δ’ αὐτῷ δᾶμοσ ἐποίει· ἦσ γὰρ πρόξενϜοσ δάμου φίλοσ· ἀλλ’ ἐνὶ πόντῳ ὤλετο, δαμόσιον δὲ κακὸν πόλισ ἅδε κέκαδε· Πραξιμένησ δ’ αὐτῷ γαίασ ἀπὸ πατρίδοσ ἐνθών. σὺν δάμῳ τόδε σᾶμα κασιγνήτοιο πονήθη. Στάλα ΞενϜάρεοσ τοῦ Μείξιόσ εἰμ’ ἐπὶ τύμῳ. Παιδὸσ ἀποφθιμένοιο Κλεοίτου τοῦ Μενεσαίχμου μνῆμ’ ἐσορῶν οἴκτιρ’ ὡσ καλὸσ ὢν ἔθανε. Σῆμα Φρασικλείασ· κούρη κεκλήσομαι αἰεί, ἀντὶ γάμων παρὰ θ εῶ ν τοῦτο λαχοῖσ’ ὄνομα. Λοιμῷ θανούσησ εἰμὶ σῆμα Μυρίνησ. Ἄνθρωφ’ ὃσ στείχεισ καθ’ ὁδὸν φρασὶν ἄλλα μενοινῶν, στῆθι καὶ οἴκτιρον σῆμα Θράσωνοσ ἰδών. Παῖ Διόσ, Ἐκφάντῳ δέξαι τόδ’ ἀμεμφὲσ ἄγαλμα· σοὶ γὰρ ἐπευχόμενοσ τοῦτ’ ἐτέλεσσε γρόφων. Δϝεινία τόδεσᾶμα, τὸν ὤλεσε πόντοσ ἀναιδήσ. συνέβη δέ, ὥσ φησι, τὸν Χάρμον ἐραστὴν τοῦ Ἱππίου γενέσθαι καὶ τὸν πρὸσ Ἀκαδημίᾳ Ἔρωτοσ <βωμὸν> ἱδρύσασθαι πρῶτον, ἐφ’ οὗ ἐπιγέγραπται· Ποικιλομήχαν’ Ἔρωσ, σοὶ τόνδ’ ἱδρύσατο πρῶτοσ Χάρμοσ ἐπὶ σκιεροῖσ τέρμασι γυμνασίου. Δαμαρέτῳ δὲ Ἡπαιεῖ υἱῷ τε τοῦ Δαμαρέτου καὶ υἱωνῷ δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἑκάστῳ νῖκαι, Δαμαρέτῳ μὲν πέμπῃ ἐπὶ ταῖσ ἑξήκοντα Ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ τοῦ ὅπλου δράμοσ, καὶ ὡσαύτωσ τῇ ἐφεξῆσ ‐‐ πεποίηται ὁ ἀνδριὰσ ἀσπίδα τε κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων τοῖσ ἐφ’ ἡμῶν καὶ κράνοσ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ καὶ κνημῖδασ ἐπὶ τοῖσ ποσί ταῦτα μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό τε Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου ‐‐ Θεοπόμπῳ δὲ τῷ Δαμαρέτου καὶ αὖθισ ἐκείνου παιδὶ ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ τῷ δευτέρῳ πάλησ ἐγένοντο αἱ νῖκαι. τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ παλαίσαντοσ τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰσ δὲ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα τε εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδοσ Ἀργείων. οὐ μὴν παρ’ ὅτῳ γε ἐδιδάχθησαν δεδήλωκεν. ἔχει γὰρ δὲ οὕτωσ· Εὐτελίδασ καὶ Χρυσόθεμισ τάδε ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖιοι τέχναν εἰδότεσ ἐκ προτέρων. Πεισίστρατοσ ὁ Ἱππίου τοῦ τυραννεύσαντοσ υἱόσ, τοῦ πάππου ἔχων τοὔνομα, τῶν δώδεκα Θεῶν βωμὸν τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἄρχων ἀνέθηκε καὶ τὸν Ἀπόλλωνοσ ἐν Πυθίου . . τοῦ δ’ ἐν Πυθίου ἔτι καὶ νῦν δῆλόν ἐστιν ἀμυδροῖσ γράμμασι λέγον τάδε· Μνῆμα τόδ’ ἧσ ἀρχῆσ Πεισίστρατοσ Ἱππίου υἱὸσ θῆκεν Ἀπόλλωνοσ Πυθίου ἐν τεμένει. Ὀρρίππῳ Μεγαρῆσ με δαΐφρονι τεῖδ’ ἀρΐδηλον μνᾶμα θέσαν φάμᾳ Δελφίδι πειθόμενοι, ὃσ δὴ μακίστουσ μὲν ὁρ́ουσ ἀπελύσατο πάτρᾳ πολλὰν δυσμενέων γᾶν ἀποτεμνομένων· πρᾶτοσ δ’ Ἑλλάνων ἐν Ὀλυμπίᾳ ἐστεφανώθη γυμνὸσ ζωννυμένων τῶν πρὶν ἐνὶ σταδίῳ. Φάιλλοσ· . . πένταθλοσ, ἐφ’ οὗ καὶ ἐπίγραμμα· Πέντ’ ἐπὶ πεντήκοντα πόδασ πήδησε Φάϋλλοσ δίσκευσεν δ’ ἑκατὸν πέντ’ ἀπολειπομένων. τῷ δὲ ἀναθήματι τῷ ἐσ Ὀλυμπίαν Θασίωνἔπεστιν ἐλεγεῖον· Υἱὸσ μέν με Μίκωνοσ Ὀνάτασ ἐξετέλεσσεν αὐτὸσ ἐν Αἰγίνῃ δώματα ναιετάων. μετὰ τὴν ἐν Πλαταιαῖσ μάχην· περὶ δὲ θυσίασ ἐρομένοισ αὐτοῖσ ἀνεῖλεν ὁ Πύθιοσ Διὸσ Ἐλευθερίου βωμὸν ἱδρύσασθαι, θῦσαι δὲ μὴ πρότερον ἢ τὸ κατὰ τὴν χώραν πῦρ ἀποσβέσαντασ ὡσ ὑπὸ τῶν βαρβάρων μεμιασμένον ἐναύσασθαι καθαρὸν ἐκ Δελφῶν ἀπὸ τῆσ κοινῆσ ἑστίασ. οἱ μὲν οὖν ἄρχοντεσ τῶν Ἑλλήνων περιϊόντεσ εὐθὺσ ἠνάγκαζον ἀποσβεννύναι τὰ πυρὰ πάντα τοὺσ χρωμένουσ, ἐκ δὲ Πλαταιέων Εὐχίδασ ὑποσχόμενοσ ὡσ ἐνδέχεται τάχιστα κομιεῖν τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ πῦρ ἧκεν εἰσ Δελφούσ. ἁγνίσασ δὲ τὸ σῶμα καὶ περιρρανάμενοσ ἐστεφανώσατο δάφνῃ, καὶ λαβὼν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ τὸ πῦρ δρόμῳ πάλιν εἰσ τὰσ Πλαταιὰσ ἐχώρει καὶ πρὸ ἡλίου δυσμῶν ἐπανῆλθε, τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ χιλίουσ σταδίουσ κατανύσασ. ἀσπασάμενοσ δὲ τοὺσ πολίτασ καὶ τὸ πῦρπαραδοὺσ εὐθὺσ ἔπεσε καὶ μετὰ μικρὸν ἐξέπνευσεν. ἀγάμενοι δ’ αὐτὸν οἱ Πλαταιεῖσ ἔθαψαν ἐν τῷ ἱερῷ τῆσ Εὐκλείασ Ἀρτεμιδοσ, ἐπιγράψαντεσ τόδε τὸ τετράμετρον· εὐχίδασ Πυθῶδε θρέξασ ἦλθε τᾷδ’ αὐθάμερον. . . . Ἀπόλλωνι θεῷστάσαντ’ἀνάθημ’ ἀπὸ Μήδων. Παυσανίασ . . περὶ Βυζάντιον διατρίβων τὸν χαλκοῦν κρατῆρα τὸν ἀνακείμενον τοῖσ θεοῖσ τοῖσ ἐπὶ τοῦ στόματοσ ἱδρυμένοισ, ὃν ἔτι καὶ νῦν εἶναι συμβαίνει, ἐτόλμησεν ἐπιγράψσαι ὡσ αὐτὸσ ἀναθείη, ὑποθεὶσ τόδε τὸ ἐπίγραμμα . . Μνᾶμ’ ἀρετᾶσ ἀνέθηκε Ποσειδάωνι ἄνακτι Παυσανίασ ἄρχων Ἑλλάδοσ εὐρυχόρου ἐν τούτῳ τῷ χώρῳ Ἐξαμπαίῳ κέεται χαλκήϊον μεγάθει καὶ ἑξαπλήσιον τοῦ ἐπὶ στόματι τοῦ Πόντου κρητῆροσ τὸν Παυσανίασ ὁ Κλεομβρότου ἀνέθηκε. Ιἅρων ὁ Δεινομένεοσ καὶ τοὶ Συρακόσιοι τῷ Δὶ Τύρραν’ ἀπὸ Κύμασ. Προκλείδασ τόδε σᾶμα κεκλήσεται ἐγγὺσ ὁδοῖο, ὅσ περὶ αὐτοῦ γᾶσ θάνε βαρνάμενοσ. π. Ὀλυμπείου τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ· . . καὶ Νίκη κατὰ μέσον μάλιστα ἔστηκε τὸν ἀετόν, ἐπίχρυσοσ καὶ αὐτή. ὑπὸ δὲ τῆσ Νίκησ τὸ ἄγαλμα ἀσπὶσ ἀνακεῖται χρυσῆ, Μέδουσαν τὴν Γοργόνα ἔχουσα ἐπειργασμένην. τὸ ἐπίγραμμα δὲ τὸ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι τούσ τε ἀναθέντασ δηλοῖ καὶ καθ’ ἥντινα αἰτίαν ἀνέθεσαν· λέγει γὰρ οὕτω· Ναὸσ μὲν φιάλαν χρυσέαν ἔχει, ἐκ δὲ Τανάγρασ τοὶ Λακεδαιμόνιοι συμμαχία τ’ ἀνέθεν δῶρον ἀπ’ Ἀργείων καὶ Ἀθαναίων καὶ Ιἄνων τὰν δεκάταν νίκασ εἵνεκα τοῦ πολέμου. Αὐδὴ τεχνήεσσα λίθου, λέγε, τίσ τόδ’ ἄγυλμα στῆσεν Ἀπόλλωνοσ βωμὸν ἐπαγλαίσασ; ‐‐ Παναμύησ υἱὸσ Κασβώλλιοσ, εἴ μ’ ἐπιθυμεῖσ ἐξειπεῖν, δεκάτην τήνδ’ ἀνέθηκε θεῷ. Ὧδε στὰσ ὁ Πελασγὸσ ἐπ’ Ἀλφειῷ ποκα πύκτασ τὸν Πολυδεύκειον χερσὶν ἔφανε νόμον, ἆμοσ ἐκαρύχθη νικαφόροσ· ἀλλά, πατὲρ Ζεῦ, καὶ πάλιν Ἀρκαδία καλὸν ἄμειβε κλέοσ, τίμασον δὲ Φίλιππον, ὃσ ἐνθάδε τοὺσ ἀπὸ νάσων τέσσαρασ εὐθείᾳ παῖδασ ἔκλινε μάχᾳ. Άνδρασ μὲν πόλισ ἥδε ποθεῖ καὶ δῆμοσ Ἐρεχθεέωσ, πρόσθε Ποτειδαίασ οἳ θάνον ἐν προμάχοισ, παῖδεσ Ἀθηναίων, ψύχασ δ’ ἀντίρροπα θέντεσ ἠλλάξαντ’ ἀρετὴν καὶ πατρίδ’ εὐκλέϊσαν. ἔνδοξοι δὲ τορευταί . . καὶ Μῦσ, οὗ εἴδομεν σκύφον Ἡρακλεωτικὸν τεχνικῶσ ἔχοντα Ἰλίου ἐντετορευμένην πόρθησιν, ἔχοντα ἐπίγραμμα τόδε. Γραμμαὶ Παρρασίοιο, τέχνα Μυόσ· ἐμμὶ δὲ εἰκών Ἰλίου αἰπεινᾶσ, ἃν ἕλον Αἰακίδαι. Νεοπτόλεμοσ δ’ ὁ Παριανὸσ ἐν τῷ Περὶ Ἐπιγραμμάτων ἐν Χαλκηδόνι φησὶν ἐπὶ τοῦ Θρασυμάχου τοῦ σοφιστοῦ μνήματοσ ἐπιγεγράφθαι τόδε τὸ ἐπίγραμμα· Τοὔνομα θῆτα ῥῶ ἄλφα σὰν ὖ μῦ ἄλφα χὶ οὒ σάν, πατρὶσ Χαλκηδών, ἡ δὲ τέχνη σοφίη. Ἐξηκίασ ἔγραψε κἀπόησε ἐμέ. Πύθων Ἑρμῇ ἄγαλμ’ Ἑρμοστράτου ’ Ἀβδηρίτησ ἔστησεν πολλὰσ θησάμενοσ πόλιασ. Εὔφρων ἐξεποίησ’ οὐκ ἀδαὴσ Πάριοσ. Τόνδε Πύρησ ἀνέθηκε Πολυμνήστου φίλοσ υἱόσ, εὐξάμενοσ δεκάτην Παλλάδι Τριτογενεῖ. Κυδωνιάτησ Κρησίλασ εἰργάσσατο. ἐν τοίνυν τῷ Μητρώῳ παρὰ τὸ Βουλευτήριον, ἣν ἔδοτε δωρεὰν τοῖσ ἀπὸ φυλῆσ φεύγοντα τὸν δῆμον καταγαγοῦσιν, ἔστιν ἰδεῖν . . 190 ἀναγνώσεται ὑμῖν ὁ γραμματεὺσ τὸ ἐπίραμμα ὃ ἐπιγέγραπται τοῖσ ἀπὸ φυλῆσ τὸν δῆμον καταγαγοῦσι· Τούσδ’ ἀρετῆσ ἕνεκα στεφάνοισ ἐγέραρε παλαίχθων, δῆμοσ Ἀθηναίων, οἵ ποτε τοὺσ ἀδίκοισ θεσμοῖσ ἄρξαντασ πόλεωσ πρῶτοι καταπαύειν ἦρξαν κίνδυνον σώμασιν ἀράμενοι. ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ τὸ βουλευτήριόν ἐστιν, ἀνάκεινται γεγραμμένοι οἱ ἀπὸ φυλῆσ τὸν δῆμον καταγαγόντεσ. καὶ τοῦτο ἤν ὃ ἠνίξατο ὅστισ ἄρα ἠί ἐκεῖνοσ ὁ ἐπιγράψασ τῇ εἰσόδῳ τοῦ ἐν Ἐπιδάυρῳ νεώ· Ἁγνὸν χρὴ νηοῖο θυώδεοσ ἐντὸσ ἰόντα ἔμμεναι· ἁγνείη δ’ ἐστὶ φρονεῖν ὅσια. Ἐξ οὗ Κέκροπα λαὸσ Ἀθηναίων ὀνομάζει καὶ χώραν Παλλὰσ τήνδ’ ἔκτισε δήμῳ Ἀθηνῶν, οὐδεὶσ Σωσιβίου καὶ Πύρρα μείζονα θνητῶν φυλὴν Κεκροπιδῶν ἔργῳ ἔδρασ’ ἀγαθά. ἔδοξεν τῇ Κεκροπίδι φυλῇ ἐπὶ Χαρισάνδρου ἄρχοντοσ τῇ κυρίᾳ ἀγορᾷ κρύβδην ψηφισαμένων τῶν φυλετῶν ἐν ἀκροπόλει. Ὀνήτωρ Κηφισοδώρου Μελιτεὺσ εἶπεν· Ἐπειδὴ Πύρρασ . . . . . ἀνὴρ ἀγαθὸσ γεγένηται περὶ τὴν φυλὴν καὶ τὰ κοινά, ἐπαινέσαι αὐτὸν ἀρετῆσ ἕνεκεν καὶ χρυσῷ στεφάνῳ ἀπὸ πεντακοσίων στεφανῶσαι, κτλ. Χαρμαντίδου Γοργίασ Λεοντῖνοσ Γοργίου ἀσκῆσαι Ψυχὴν ἀρετῆσ ἐσ ἀγῶνασ οὐδείσ πω θνητῶν καλλίον’ εὑρ͂ε τέχνην· οὗ καὶ Ἀπόλλωνοσ γυάλοισ εἰκὼν ἀνακεῖται οὐ πλούτου παράδειγμ’ εὐσεβίασ δὲ τρόπον. Εἰ τοιῶνδ’ ἀνδρῶν εἰή πόλισ, οὔποτ’ ἂν αὐτῆσ ἐχθροὶ στήσαιεν Ζηνὶ τρόπαιον ἕδοσ. Κτώμενον εὔκλειαν δορὶ καὶ χερὶ τόνδε πρὸσ ἀνδρὸσ ἐχθροῦ Ἀριστόκριτον ὤλεσε θοῦροσ Ἄρησ. τῷ δὲ ἀνδριάντι τοῦ Ἐπαμεινώνδου καὶ ἐλεγεῖα ἔπεστιν ἄλλα τε ἐσ αὐτὸν λέγοντα καὶ ὅτι Μεσσήνησ γένοιτο οἰκιστὴσ καὶ τοῖσ Ἕλλησιν ὑπάρξειεν ἐλευθερία δἰ αὐτοῦ· καὶ οὕτωσ ἐχεὶ τὰ ἐλεγεῖα· Ἡμετέραισ βουλαῖσ Σπάρτη μὲν ἐκείρατο δόξαν, Μεσσήνη δ’ ἱερὴ τέκνα χρόνῳ δέχεται, Θήβησ δ’ ὅπλοισιν Μεγάλη πόλισ ἐστεφάνωται, αὐτόνομοσ δ’ Ἑλλὰσ πᾶσ’ ἐν ἐλευθερίῃ. ἀποθανόντοσ δὲ πολυτελῶσ αὐτὸν ἔθαψαν οἱ Ἀθηναῖοι καὶ ἐπέγραψαν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ· Τοὺσ δύ’ Ἀπόλλων φῦσ’, Ἀσκληπιὸν ἠδὲ Πλάτωνα, τὸν μὲν ἵνα Ψυχήν, τὸν δ’ ἵνα σῶμα σάοι. Ὦ Χρόνε, παντοίων θνητοῖσ πανεπίσκοπε δαῖμον, ἄγγελοσ ἡμετέρων πᾶσι γενοῦ παθέων, ὡσ ἱερὰν σῴζειν πειρώμενοι Ἑλλάδα χώρην Βοιωτῶν κλεινοῖσ θνῄσκομεν ἐν δαπέδοισ. π. τῶν ἐν Χαιρωνείᾳ ἀποθανόντων· λέγε δὲ αὐτῷ τουτὶ τὸ ἐπίγραμμα ὃ δημοσίᾳ προείλεθ’ ἡ πόλισ αὐτοῖσ ἐπιγράψαι· . . Οἵδε πάτρασ μὲν ἑκὰσ σφετέρασ εἰσ δῆριν ἔθεντο ὅπλα καὶ ἀντιπάλων ὕβριν ἀπεσκέδασαν· κρινόμενοι δ’ ἀρετῆσ καὶ δείματοσ οὐκ ἐσάωσαν Ψυχάσ, ἀλλ’ Αἰ̈́δην κοινὸν ἔθεντο βραβῆ, οὕνεκεν Ἑλλήνων, ὡσ μὴ ζυγὸν αὐχένι θέντεσ δουλοσύνησ στυγερὰν ἀμφὶσ ἔχωσιν ὕβριν. γαῖα δὲ πατρὶσ ἔχει κόλποισ τῶν πλεῖστα καμόντων ὀστέ’, ἐπεὶ θνητοῖσ ἐκ Διὸσ ἥδε κρίσισ· μηδὲν ἁμαρτεῖν ἐστὶ θεῶν καὶ πάντα κατορθοῦν ἐν βιοτῇ, μοῖραν δ’ οὔ τι φυγεῖν ἔπορεν. Θούριοι· . . λέγεται καὶ Θουρία καὶ Θούριον ὡσ ἐν τῷ Ἡροδότου ἐπιγράμματι· Ἡρόδοτον Λύξ εω κρύπτει κόνισ ἥδε θανόντα, Ιἄδοσ ἀρχαίησ ἱστορίησ πρύτανιν, Δωριέων πάτρησ βλαστόντ’ ἄπο· τῶν γὰρ ἄπλητον μῶμον ὑπεκπροφυγὼν Θούριον ἔσχε πάτρην. οὐδὲ Τύχησ σ’ ἐδάμασσε πάλιν κλίναντα τάλαντα δυσμενέων ὀλοὴν ὕβριν ἀλευόμενον· ἦ σε τέλοσ θανάτοιο θελούσιον εἰσεκίχανεν ὡσ παύρουσ προτέρων ἀνέρασ ἀγχιθέων· τῷ ῥὰ καὶ ἁζόμενοσ σοφίησ ἑὸν ἡγητῆρα στῆσεν Ἀλέξανδροσ κλεινὸσ ἅπασι θεόσ. Υἱὸν Νικομάχου σοφίησ ἐπΐστορα πάσησ στήσεν Ἀλέξανδροσ θεῖοσ Ἀριστοτέλην. Πόσσον ἄπεστ’ εἴσῃ, παρ’ ὅτῳ μνημεῖον ἀληθὲσ γράμμασι σημαίνει μῆκοσ ὁδοιπορίασ· ἔστιν γὰρ τὸ μεταξὺ θεῶν πρὸσ δώδεκα βωμὸν πέντ’ ἐπὶ πεντήκοντ’ ἐγ λιμένοσ στάδιοι. Κρῖοσ Οὗτοσ ὃσ ἐνθάδε κεῖται ἔχει μὲν τοὔνομα κριοῦ, φωτὸσ δὲ ψυχὴν ἔσχε δικαίοτατον. Πένθοσ κουριδίῳ τε πόσει καὶ μητρὶ λιποῦσα καὶ πατρὶ τῷ φύσαντι Πολυξένη ἐνθάδε κεῖται. Πάντων ὧν θέμισ ἐστὶ τυχεῖν εὐδαίμοσι θνητοῖσ ζῶσά τ’ ἐκοινώνουν καὶ φθιμένη μετέχω· ἡλικίασ δὲ πόθον νεαρᾶσ μνήμην τε λιποῦσα σωφροσύνησ ἔθανον Λογχὶσ ἐπωνυμίαν. Πολλὰ μεθ’ ἡλικίασ ὁμοήλικοσ ἡδέα παίσασ ἐκ γαίασ βλαστὼν γαῖα πάλιν γέγονα· εἰμὶ δ’ Ἀριστοκλῆσ Πειραιεὺσ παῖσ δὲ Μένωνοσ. Καλλιστώ Σῶμα σὸν ἐν κόλποισ, Καλλιστοῖ, γαῖα καλύπτει, σῆσ δ’ ἀρετῆσ μνήμην σοῖσι φίλοισ ἔλιπεσ. Εὐκολίνη Πόλυλλοσ Πολυλλίδου Παιανεύσ Εἰκόνα τήνδ’ ἀνέθηκε Πολύστρατοσ αὑτοῦ ἀδελφόν, μνημοσύνην θνητοῦ σώματοσ ἀθάνατον.

상위

Elegy and Iambus, Volume II (비가)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION