Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Σημωνίδου, Ιἄμβων.Α καὶ Β

(작자 미상, 비가, Σημωνίδου, Ιἄμβων.Α καὶ Β)

π. τοῦ βίου ὅτι βραχὺσ καὶ εὐτελὴσ καὶ φροντίδων ἀνάμεστοσ· Σημωνίδου· Ὦ παῖ, τέλοσ μὲν Ζεὺσ ἔχει βαρύκτυποσ πάντων ὅσ’ ἔστι, καὶ τίθησ’ ὅκῃ θέλει· νόοσ δ’ οὐκ ἐπ’ ἀνθρώποισιν, ἀλλ’ ἐπήμεροι ᾗ δὴ βοτὰ ζόωμεν, οὐδὲν εἰδότεσ ὅκωσ ἕκαστον ἐκτελευτήσει θεόσ. ἐλπὶσ δὲ πάντασ κἀπιπειθείη τρέφει ἄπρηκτον ὁρμαίνοντασ· οἱ μὲν ἡμέρην μένουσιν ἐλθεῖν, οἱ δ’ ἐτέων περιτροπάσ. νέωτα δ’ οὐδεὶσ ὅστισ οὐ δοκεῖ βροτῶν πλούτῳ τε κἀγαθοῖσιν ἵξεσθαι πτίλοσ. φθάνει δὲ τὸν μὲν γῆρασ ἄζηλον λαβόν, πρὶν τέρμ’ ἵκηται· τοῖσ δὲ δύστηνοι νόσοι φθείρουσι θυμόν· τοὺσ δ’ Ἄρει δεδμημένουσ πέμπει μελαίνησ Αἰ̈́δησ ὑπὸ χθονόσ· οἱ δ’ ἐν θαλάσσῃ λαίλαπι κλονεύμενοι καὶ κύμασιν πολλοῖσι πορφυρῆσ ἁλὸσ θνῄσκουσιν, εὖτ’ ἂν νῆα νήσωνται ζοῇ· οἱ δ’ ἀγχόνην ἅψαντο δυστήνῳ λόφῳ καὐτάγρετοι λείπουσιν ἡλίου φάοσ. οὕτω κακῶν ἄπ’ οὐδέν· ἀλλὰ μυρίαι βροτοῖσι κῆρεσ κἀνεπίφραστοι δύαι καὶ πήματ’ ἐστίν· εἰ δ’ ἐμοὶ πιθοίατο, οὐκ ἂν καλῶν ἐρῷμεν, οὐδ’ ἐπ’ ἄλγεσι κακοῖσ ἔχοντεσ θυμὸν αἰκιζοίμεθα. παρηγορικά· Σημωνίδου· τοῦ μὲν θανόντοσ οὐκ ἂν ἐνθυμοίμεθα, εἴ τι φρονοῦμεν, πλεῖον ἡμέρησ μιῆσ. σύγκρισισ ζωῆσ καὶ θανάτου· Σημωνίδου· πολλὸσ γὰρ ἡμῖν ἐστι τεθνάναι χρόνοσ, ζῶμεν δ’ ἀριθμῷ παῦρα <καὶ> κακῶσ ἔτεα. ὅτι ἀβέβαιοσ ἡ τῶν ἀνθρώπων εὐπραξία μεταπιπτούσησ ῥᾳδίωσ τῆσ τύχησ· Σημωνίδου· πάμπαν δ’ ἄμωμοσ οὔτισ οὐδ’ ἀκήριοσ. "Ἄθηλοσ . . τῷ ἀγαθῷ μόνον οὐχὶ συμφῦναι γλιχόμενοσ. ἄθηλοσ ἵππῳ πῶλοσ ὣσ ἅμα τρέχει. Σημωνίδησ εἶπεν· γυναικὸσ οὐδὲν χρῆμ’ ἀνὴρ ληΐζεται ἐσθλῆσ ἄμεινον οὐδὲ ῥίγιον κακῆσ. ψόγοσ γυναικῶν, ἔτι καὶ π. γάμου· Σημωνίδου· Χωρὶσ γυναικὸσ θεὸσ ἐποίησεν νόον τὰ πρῶτα. τὴν μὲν ἐξ ὑὸσ τανύτριχοσ, τῇ πάντ’ ἀν’ οἶκον βορβόρῳ πεφυρμένα ἄκοσμα κεῖται καὶ κυλινδεῖται χαμαί· αὐτὴ δ’ ἄλουτοσ ἀπλύτοισ τ’ ἐν εἵμασιν ἐν κοπρίῃσιν ἡμένη πιαίνεται. τὴν δ’ ἐξ ἀλιτρῆσ θεὸσ ἔθηκ’ ἀλώπεκοσ γυναῖκα πάντων ἴδριν· οὐδέ μιν κακῶν λέληθεν οὐδὲν οὐδὲ τῶν ἀμεινόνων. τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν εἶπε πολλάκισ κακόν, τὸ δ’ ἐσθλόν· ὀργὴν δ’ ἄλλοτ’ ἀλλοίην ἔχει. τὴν δ’ ἐκ κυνὸσ λιτ οε ργόν, αὐτομήτορα, ἣ πάντ’ ἀκοῦσαι, πάντα δ’ εἰδέναι θέλει, πάντη δὲ παπταίνουσα καὶ πλανωμένη λέληκεν, ἢν καὶ μηδὲν ἀνθρώπων ὁρᾷ. παύσειε δ’ ἄν μιν οὔτ’ ἀπειλήσασ ἀνὴρ οὐδ’ εἰ χολωθεὶσ ἐξαράξειεν λίθῳ ὀδόντασ, οὔτ’ ἂν μειλίχωσ μυθεύμενοσ, οὐδ’ εἰ παρὰ ξείνοισιν ἡμένη τύχῃ· ἀλλ’ ἐμπέδωσ ἄπρηκτον αὐονὴν ἔχει. τὴν δὲ πλάσαντεσ γηΐνην Ὀλύμπιοι ἔδωκαν ἀνδρὶ πηρόν· οὔτε γὰρ κακὸν οὔτ’ ἐσθλὸν οὐδὲν οἶδε τοιαύτη γυνή· ἔργον δὲ μοῦνον ἐσθίειν ἐπίσταται· κοὐδ’ ἢν κακὸν χειμῶνα ποιήσῃ θεόσ, ῥιγῶσα δίφρον ἆσσον ἕλκεται πυρόσ. τὴν δ’ ἐκ θαλάσσησ, ἣ δὔ ἐν φρεσὶν νοεῖ· τὴν μὲν γελᾷ τε καὶ γέγηθεν ἡμέρην· ἐπαινέσει μιν ξεῖνοσ ἐν δόμοισ ἰδών· ὁὐκ ἔστιν ἄλλη τῆσδε λωϊών γυνὴ ἐν πᾶσιν ἀνθρώποισιν οὐδὲ καλλίων· ’ τὴν δ’ οὐκ ἀνεκτὸσ οὔτ’ ἐν ὀφθαλμοῖσ ἰδεῖν οὔτ’ ἆσσον ἐλθεῖν, ἀλλὰ μαίνεται τότε ἄπλητον ὥσπερ ἀμφὶ τέκνοισιν κύων· ἀμείλιχοσ δὲ πᾶσι κἀποθυμίη ἐχθροῖσιν ἶσα καὶ φίλοισι γίγνεται· ὥσπερ θάλασσα πολλάκισ μὲν ἀτρεμὴσ ἕστηκ’ ἀπήμων χάρμα ναύτῃσιν μέγα θέρ εο σ ἐν ὡρ́ῃ, πολλάκισ δὲ μαίνεται βαρυκτύποισι κύμασιν φορευμένη· ταύτῃ μάλιστ’ ἐοίκε τοιαύτη γυνὴ ὀργήν, φυὴν δὲ πόντοσ οὐκ ἄλλην ἔχει. τὴν δ’ ἐκ σταδαίησ καὶ παλιντριβέοσ ὄνου, ἣ σύν τ’ ἀνάγκῃ σύν τ’ ἐνιπῇσιν μόγισ ἔρεξεν ὦν ἅπαντα καὶ πονήσατο ἄρεκτα· τόφρα δ’ ἐσθίει μὲν ἐν μυχῷ προνὺξ προῆμαρ, ἐσθίει δ’ ἐν ἐσχάρῃ· ὁμῶσ δὲ καὶ πρὸσ ἔργον ἀφροδίσιον ἐλθόνθ’ ἑταῖρον ὁντινῶν ἐδέξατο. τὴν δ’ ἐκ γαλῆσ, δύστηνον οἰζυρὸν γένοσ· κείνῃ γὰρ οὔ τι καλὸν οὐδ’ ἐπίμερον πρόσεστιν οὐδὲ τερπνὸν οὐδ’ ἐράσμιον· εὐνῆσ δ’ ἀληνήσ ἐστιν ἀφροδισίησ, τὸν δ’ ἄνδρα τὸν παρόντα ναυσίῃ διδοῖ· κλέπτουσα δ’ ἔρδει πολλὰ γείτονασ κακά, ἄθυστα δ’ ἰρὰ πολλάκισ κατεσθίει. τὴν δ’ ἵπποσ ἁβρὴ χαιτέεσσ’ ἐγείνατο, ἣ δούλἰ ἔργα καὶ δύην περιτρέπει, κοὔτ’ ἂν μύλησ ψαύσειεν οὔτε κόσκινον ἄρειεν οὔτε κόπρον ἐξ οἴκου βάλοι, οὔτε πρὸσ ἰπνὸν ἀσβόλην ἀλευμένη ἵζοιτ’· ἀνάγκῃ δ’ ἄνδρα ποιεῖται φίλον. λοῦται δὲ πάσησ ἡμέρησ ἄπο ῥύπον δίσ, ἄλλοτε τρίσ, καὶ μύροισ ἀλείφεται· αἰεὶ δὲ χαίτην ἐκτενισμένην φορεῖ βαθεῖαν ἀνθέμοισιν ἐσκιασμένην. καλὸν μὲν ὦν θέημα τοιαύτη γυνὴ ἄλλοισι, τῷ δ’ ἔχοντι γίγνεται κακόν ἢν μή τισ ἢ τύραννοσ ἢ σκηπτοῦχοσ ᾖ, ὅστισ τοιούτοισ θυμὸν ἀγλαΐζεται. τὴν δ’ ἐκ πιθήκου· τούτο δὴ διακριδὸν Ζεὺσ ἀνδράσιν μέγιστον ὤπασεν κακόν· αἴσχιστα μὲν πρόσωπα· τοιαύτη γυνὴ εἶσιν δἰ ἄστ εο σ πᾶσιν ἀνθρώποισ γέλωσ· ἐπ’ αὐχένα βραχεῖα κινεῖται μόγισ, ἄπυγοσ, αὐόκωλοσ· αἳ τάλασ ἀνήρ, ὅστισ κακὸν τοιοῦτον ἀγκαλίζεται. δήν εα δὲ πάντα καὶ τρόπουσ ἐπίσταται, ὥσπερ πίθηκοσ, οὐδέ οἱ γέλωσ μέλει. οὐδ’ ἄν τιν’ εὖ ἔρξειεν, ἀλλὰ τοῦθ’ ὁρᾷ, καὶ τοῦτο πᾶσαν ἡμέρην βουλεύεται, ὅκωσ τιν’ ὡσ μέγιστον ἔρξειεν κακόν. τὴν δ’ ἐκ μελίσσησ· τήν τισ εὐτυχεῖ λαβών· κείνῃ γὰρ οἰῄ μῶμοσ οὐ προσιζάνει, θάλλει δ’ ὑπ’ αὐτῆσ κἀπαέξεται βίοσ· φίλη δὲ σὺν φιλεῦντι γηράσκει πόσι, τεκοῦσα καλὸν κοὐνομάκλυτον γένοσ· κἀριπρεπὴσ μὲν ἐν γυναιξὶ γίγνεται πάσῃσι, θείη δ’ ἀμφιδέδρομεν χάρισ· οὐδ’ ἐν γυναιξὶν ἥδεται καθημένη, ὅκου λέγουσιν ἀφροδισίουσ λόγουσ. τοίασ γυναῖκασ ἀνδράσιν χαρίζεται Ζεὺσ τὰσ ἀρίστασ καὶ πολυφραδεστάτασ· τὰ δ’ ἄλλα φῦλα ταῦτα μηχανῇ Διὸσ ἔστιν τε πῆμα, καὶ πάρ’ ἀνδράσιν μένει. ζεὺσ γὰρ μέγιστον τοῦτ’ ἐποίησεν κακόν, γυναῖκασ. ἤν τι καὶ δοκῶσιν ὠφελεῖν, ἔχοντί τῳ μάλιστα γίγνεται κακόν· οὐ γάρ κοτ’ εὔφρων ἡμέρην διέρχεται ἅπασαν, ὅστισ σὺν γυναικὶ νάσσεται· οὐδ’ αἶψα λιμὸν οἰκίησ ἀπώσεται, ἐχθρὸν συνοικητῆρα, δυσμενέα θεόν. ἀνὴρ δ’ ὅταν μάλιστα θυμηδεῖν δοκῇ κατ’ οἶκον ἢ θ εο ῦ μοῖραν ἢ ν’θρώπου χάριν, εὑροῦσα μῶμον ἐσ μάχην κορύσσεται. ὅκου γυνὴ γάρ ἐστιν, οὐδ’ ἐσ οἰκίην ξεῖνον μολόντα προφρόνωσ δεχοίατο. ἥτισ δέ τοι μάλιστα σωφρονεῖν δοκεῖ, αὕτη μέγιστα τυγχάνει λωβωμένη· κεχηνότοσ γὰρ ἀνδρὸσ ‐‐ οἱ δὲ γείτονεσ χαίρουσ’ ὁρῶντεσ καὶ τόν, ὡσ ἁμαρτάνει. τὴν ἣν δ’ ἕκαστοσ αἰνέσει μεμνημένοσ γυναῖκα, τὴν δὲ τοὐτέρου μωμήσεται· ἴσην δ’ ἔχοντεσ μοῖραν οὐ γιγνῴσκουεν. Ζεὺσ γὰρ μέγιστον τοῦτ’ ἐποίησεν κακόν, καὶ δεσμὸν ἀμφέθηκεν ἀρρήκτου πέδησ, ἐξ οὗ τε τοὺσ μὲν Αἰ̈́δησ ἐδέξατο γυναικὸσ εἵνεκ’ ἀμφιδηριωμένουσ. Σημωνίδησ δ’ ἐν Ιἄμβοισ· ὥσπερ ἔγχελυσ κατὰ γλαιοῦ καὶ τὴν αἰτιατικήν· ἐρῳδιὸσ γὰρ ἔγχελυν Μαιανδρίην τρίορχον εὑρὼν ἐσθίοντ’ ἀφείλετο. κατενάσθην τινὲσ ἀντὶ τοῦ κατανασθήσομαι· καὶ Σημωνίδησ ἐν τοῖσ Ιἄμβοισ· τί ταῦτα μακρῶν διὰ λόγων ἀνέδραμον; ἀντὶ τοῦ ἀναδραμεῖν μέλλω. π. ᾠοῦ τρισυλλάβωσ· Σημωνίδησ ἐν δευτέρῳ Ιἄμβων· οἱο͂́ν τε χηνὸσ ὠεόν Μαιανδρίου π. τῶν εἰσ ν· ἀλλ’ ἔστιν ἴκτινοσ ἡ εὐθεῖα· . . τούτου ἡ γενικὴ ἰκτίνου, ὡσ παρὰ Σημωνίδῃ· σπλάγχν’ ἀμπέχοντεσ αὐτίκ’ ἰκτίνου δίκην ηδν. π. ὀνομ. 2. 626. 30 λ ζᾴδιον· γράφεται δὲ μετὰ τοῦ ἰῶτα, ἐπειδὴ εὑρ́ηται κατὰ διάστασιν, ὡσ παρὰ Σημωνίδῃ· Οἱ̔ο͂ν τόδ’ ἡμῖν ἑρπετὸν παρέπτατο· τὸν ζωϊών κάκιστον ἔκτηται βίον. ’ . . . μὴ γινᾴσκων ὑπὸ τῶν Ιὤνων τὸ στενὸν ὀνομάζεσθαι στενυγρόν· ἀλλὰ τοῦτό γε μαρτύριόν ἐστιν αὔταρκεσ τὸ παρὰ Σημωνίδῃ γεγραμμένον ἐν τοῖσδε τοῖσ ἔπεσιν· οὐκ ἄν τισ οὕτω δασκίοισ ἐν οὔρεσιν ἀνὴρ λέοντ’ ἔδεισεν οὐδὲ πάρδαλιν μοῦνοσ στενυγρῇ συμπεσὼν ἐν ἀτραπῷ. κουρίδασ δὲ τάσ καρῖδασ εἴρηκε Σώφρων . . Ἐπίχαρμοσ δ’ ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ· ἐν δὲ Λόγῳ καὶ Λογίνᾳ διὰ τοῦ ω εἴρηκεν . . Σημωνίδησ δέ· θύννοισι τευθίσ, κωβίοισι κωρίδεσ Σημωνίδησ δὲ ἐν τοῖσ Ιἄμβοισ οὐκ αἰδεῖται λέγων· κἠλειφόμην μυροιοι καὶ θυώμασι καὶ βακκάρι· καὶ γάρ τισ ἕμποροσ παρῆν. ὀρσοθύρη· θυρίσ, δἰ ἧσ εἰσ ὑπερῷον ὑπάρχει ἀνάβασισ· παρὰ τὸ ὄρω, ὄρσω, καὶ τὸ θύρα . . εἴρηται παρὰ τὸ ὀρούειν ἐπ’ αὐτήν· λέγει δὲ καὶ Σημωνίδησ κακοσχόλωσ· καὶ τῆσ ὄπισθεν ὀρθύρησ ἐελσάμην. διασαυλούμενοσ παρὰ τὸν σαῦλον, τὸν τρυφερὸν καὶ γαῦρον. Σημωνίδησ ἐν Ιἄμβοισ· καὶ σαῦλα βαίνων, ἵπποσ ὡσ κορωνίησ σκνιπὸν δὲ τὸν ἀμυδρῶσ βλέποντα Σημωνίδησ ὁ ἰαμβοποιόσ· ἢ τυφλὸσ ἤ τισ σκνιπὸσ ἢ λέγα βλέπων . . καὶ Σημωνίδησ θύειν αὐτούσ τοὺσ ποιμένασ φησι Νύμφαισ καὶ Μαιάδοσ κτλ. θύουσι Νύμφῃσ ἠδὲ Μαιάδοσ τόκῳ· οὗτοι γὰρ ἀνδρῶν τῖμ’ ἔχουσι ποιμένων. . . καὶ τὸ Σημωνίδου· σὺν πορδακοῖσιν ἐκπεσόντεσ εἵμασιν ἀντὶ τοῦ διαβρόχοισ. παρδακὸν δὲ δίυγρον· οὕτω γὰρ καὶ Ἀρχίλοχοσ καὶ παρὰ Σημωνίδῃ τῷ Ἀμοργίῳ· σὺν παρδακοῖσιν εἵμασιν σεσαγμένοι καὶ ὁ Τρομιλικὸσ δὲ τυρὸσ ἔνδοξόσ ἐστι· περὶ οὗ φησι Δημήτριοσ ὁ Σκήψιοσ ἐν δευτέρω Τρωϊκοῦ Διακόσμου οὕτωσ· Τῆσ Ἀχαϊάσ πόλισ Τρομίλεια περὶ ἣν γίνεται τυρὸσ αἴγειοσ ἥδιστοσ, οὐκ ἔχων σύγκρισιν πρὸσ ἕτερον, ὁ προσαγορευόμενοσ Τρομιλικόσ· οὗ καὶ Σημωνίδησ μνημονεύει ἐν ἰάμβῳ οὗ ἡ ἀρχή· <Ἦ> πολλὰ μὲν δὴ πρ οε κπονῇ, Τηλέμβροτε γράφων· ἐνταῦθα μέντοι τυρὸσ ἐξ Ἀχαϊήσ Τρομίλιοσ θαυμαστόσ, ὃν κατήγαγον. οὐδὲν οὖν ἧν παράδοξον, εἰ καὶ θυτικῆσ ἦσαν ἔμπειροι οἱ παλαίτεροι μάγειροι· προΐσταντο γοῦν καὶ γαμῶν καὶ θυσιῶν . . καὶ παρὰ δὲ Σημωνίδῃ φησὶν ἕτεροσ· υν δ’ ὡσ ἄφευσα χὠσ ἐμιστύλα κρέα ἰρωστί· καὶ γὰρ οὐ κακῶσ ἐπίσταμαι. καλοῦνται δὲ καὶ ἀρυστῆρεσ καὶ ἀρύστιχοι· Σημωνίδησ· ἔδωκεν οὐδεὶσ οὐδ’ ἀρυστῆρα τρυγόσ. ατη. 10. 424ξ π. κυάθουσ π. κυλίκων · ποτήρια δὲ πρῶτον οἶδα ὀνομάσαντα τὸν Ἀμόργιον ποιητὴν Σημωνίδην ἐν Ιἄμβοισ οὕτωσ· ἀπὸ τράπεζαν εἷλεν, ᾗ ποτήρια. φοξὸσ ἐήν κεφαλήνΘερσίτησ· α εἴρηται ἀπὸ τῶν κεραμικῶν ἀγγείων τῶν ἐν τῇ καμίνῳ ἀπὸ τοῦ ὠτὸσ ἀπωξυμμένων, καθά φησι καὶ Σημωνίδησ· αὕτη δὲ φοξίχηλοσ Ἀργείη κύλιξ· ἔνιοι δὲ τὸν ἐπὶ τὰ φάη, τουτέστι τὰ ὄμματα ἀπωξυμμένην ἔχοντα τὴν κεφαλήν. β φοξὰ κυρίωσ εἰσὶ τὰ πυρορραγῆ πυριρ. ὄστρακα, φλοξά φαοξά τινα ὄντα οὐ μόνον Ἀριστοφάνησ ἐπὶ τῶν χοίρων τὰσ ὁπλὰσ εἴρηκεν, ἀλλὰ καὶ Σημωνίδησ ὁμοίωσ ἐπὶ χοίρου· ὁπλὰσ ἐκίνει τῶν ὀπισθίων ποδῶν Δωριεῖσ δ’ αὐτὸν διὰ τοῦ ω καλοῦσι πώλυπον, ὡσ Ἐπίχαρμοσ· καὶ Σημωνίδησ δ’ ἔφη· πώλυπον διζήμενοσ δαύω· τὸ καίω παρὰ Σημωνίδῃ· μηρίων δεδαυμένων ἔπληντ’ ἀλλήλῃσι· ἐκ τοῦ πλῶ τὸ πλησιάζω, ὁ παρακείμενοσ πέπληκα λέγεται καὶ πέπλακα· ὁ παθητικὸσ πέπλημαι, καὶ παρὰ Σημωνίδῃ πεπλήαται· τὰ δ’ ἄλλα πεπλέα ται ξύλα σίσυρνα παχὺ περιβόλαιον ἢ δερμάτινον ἱμάτιον, ἥντινα Σημωνίδησ ὑποκοριστικῶσ εἶπε· σίσυν παχεῖαν ἠί̈α βρώματα, οὐ τὰ ἐν οἴκῳ δὲ ἐσθιόμενα ἀλλὰ τὰ ἐν ὁδῷ καὶ πλῷ. · Σημωνίδησ· . . . κάρκαρα . . . πίτυρα παρὰ Σημωνίδῃ. κέρκωπεσ· οἱ πανοῦργοι καὶ ἀπατηλοί· καὶ κερκωπία ἡ ἀπατὴ κατὰ Σημωνίδην. κορδύλη τὸ ἔπαρμα· Σημωνίδησ δευτέρῳ. κύβηβον . . . Ιὤνεσ δὲ τὸν μητραγύρτην καὶ γάλλον νῦν καλούμενον· οὕτωσ Σημωνίδησ. Μυσῶν λείαν Δημοσθένησ ἐν τῷ Ὑπὲρ Κτησιφῶντοσ. παροιμία τίσ ἐστιν οὕτω λεγομένη, ἥν φησι Δήμων ἐν ά Περὶ Παροιμιῶν τὴν ἀρχὴν λαβείν ἀπὸ τῶν καταδραμόντων ἀστυγειτόνων τε καὶ λῃστῶν τὴν Μοσίαν κατὰ τὴν Τηλέφου τοῦ βασιλέωσ ἀποδημίαν. κέχρηνται δὲ τῇ παροιμίᾳ ἄλλοι τε καὶ Στράττισ ἐν Μηδείᾳ καὶ Σημωνίδησ ἐν Ιἄμβοισ. νήστησ οὕτωσ εἴρηκεν Σημωνίδησ . . · οὕτωσ Ἡρωδιανὸσ ἐν Ἐπιμερισμοῖσ. τρασιά· . . καὶ ταρσιά, ὡσ παρὰ Σημωνίδῃ· ταρσιή ψηνόσ ὁ φαλακρὸσ παρὰ Σημωνίδῃ. ὁ Λέσβιοσ Πρύλισ· ταύτῃ καθ’ ὁμοίωσιν Σημωνίδησ κέχρηται· . . .

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION