Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἀρχιλόχου, unknown

(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, unknown)

σκύτα· τὸ μεταξὺ τῶν τενόντων τοῦ τραχήλου. . καὶ Ἀρχίλοχοσ· πῶσ ἀπέπρισε σκύτα; ἡ ὑπό ἀντὶ τῆσ μετά, μετὰ δᾴδων· Ἀρχίλοχοσ· ᾄδων ὑπ’ αὐλητῆροσ Κηφισόδωροσ γοῦν ὁ Ἰσοκράτουσ τοῦ ῥήτοροσ μαθητὴσ ἐν τῷ τρίτῳ τῶν Πρὸσ Ἀριστοτέλην λεγει, ὅτι εὑρ́οι τισ ἂν ὑπὸ τῶν ἄλλων ποιητῶν ἢ καὶ σοφιστῶν ἓν ἣ δύο γοῦν πονηρῶσ εἰρημένα, οἱᾶ παρὰ μὲν Ἀρχιλόχῳ τό Πᾶσ ἀνὴρ ἀπεσκόλυπτεν αὐόνη ξηρότησ, Ἀρχίλοχοσ, οἱο͂ν· κακήν σφιν Ζεὺσ ἔδωκεν αὐόνην. φέψαλοι γάρ εἰσιν οἱ σπινθῆρεσ . . καὶ παρὰ Ἀρχιλόχῳ δὲ κεῖται· πυρὸσ δ’ ἔ̓ αὐτῷ φεψάλυξ. στύποσ· Λυκόφρων . . καλειται τὸ πρέμνον τῆσ ἀμπέλου, ἀφ’ οὗ Ἀρχίλοχοσ· θυρέ εώ ν ἀπεστύπαζον ἀμυδρόν· νῦν τὸ χαλεπὸν λεγεται, ὡσ καὶ Ἀρχίλοχοσ· ἀμυδρὴν χοιράδ’ ἐχαλεύμενοσ αἱ συνθέσεισ τοῦ τρὶσ ἐπιρρήματοσ. . πλῆθοσ σημαίνουσιν ὡσ . . καί· Θάσον δὲ τὴν τρισοιζύρην πόλιν παρ’ Ἀρχιλόχω. προΐκτησ· ἡ πρό ἀντὶ τῆσ παρά · παρὰ τὸ προϊκνεῖσθαι . . . . ὁ δὲ Ἡρωδιανὸσ παρὰ τὸ ἴσσω, ὡσ Ἀρχίλοχοσ· προτείνω χεῖρα καὶ προΐσσομαι. δασυντέον δὲ λέγοντασ τὸ ἧπαρ, καὶ γὰρ ἡ συναλοιφή ἐστι παρ’ Ἀρχιλόχω διὰ δασέοσ· φησὶ γὰρ· χολὴν γὰρ οὐκ ἔχεισ ἐφ’ ἥπατι. ὅθεν αὐτοῖσ συμβαίνεν μήτε παρὰ δεῖπνον συγκλιτῶν μήτε συσκήνων τυγχάνειν προθύμων, ὅταν ὁδοιπορῶσιν ἢ πλέωσιν, ἀλλ’ ἀναγκαστῶν· πρόσκειται γὰρ ὁ λάλοσ ἁπανταχοῦ, τῶἱματίων ἀντιλαμβανόμενοσ, τοῦ γενείου, τὴν πλευρὰν θυροκοπῶν τῇ χειρί· πόδεσ δὴ κεῖθι τιμιώτατοι κατὰ Ἀρχίλοχον. ὅτι δὲ ἀρχαιοτάτη τῶν πολιτειῶν ἡ Κρητικὴ ἐμφαίνει καὶ Ὅμηροσ, λέγων τὰσ πόλεισ αὐτῶν εὐναιεταώσασ. καὶ Ἀρχίλοχοσ δὲ ἐν οἷσ ἐπισκώπτων τινά φησιν· νόμουσ δὲ Κρητικοὺσ διδάσκεται. θέλουσι δὲ τὸ πεδότριψ ἐκτείνειν, πλανώμενοι ἐκ τοῦ παρ’ Ἀρχιλόχῳ· ἄνδρασ ὡσ ἀμφιτρίβασ ηδν. καθ. προσ. γραμ. γρ. 3. 1. 525 ἆ· σημαίνει δὲ καὶ τὸ πολὺ καὶ μέγα παρ’ Ἀρχιλόχῳ· ἆ ἑάδ’ εἴσ τε ταύρουσ φύω· ἀφ’ οὗ τό· φῦμα μηρίων μεταξύ Ἀρχίλοχοσ. ἡ φθειρσί δοτικὴ συνέστη παρὰ Ἀρχιλόχω· φθειρσὶ μοχθίζοντα μέζεα· τὰ αἰδοῖα, ὅτι μέσα εἰσὶ τῆσ οὐρᾶσ, μέσσεα ὄντα· . . Ἡσίοδοσ , ὡσ καὶ Ἀρχίλοχοσ· ἶνασ δ’ ἀπέθρισεν μεδέω ν· ἢ κατὰ μετάθεσιν τοῦ δ εἰσ ζ μέδεα. πολὺσ δ’ ἀμφὶ τὰσ γένυασ ἀφρὸσ ἤνσει· πρὸσ τὸ παρὰ τῷ Ἀρχιλόχῳ πολλὸσ δ’ ἀφρὸσ ἦν περὶ στόμα. παρδακὸν δὲ δίυγρον· . . καὶ Ἀρχιλόχου παρδοκὸν δἰ ἐπιοίον π. κίγκλου· κινεῖ δέ οἱ τὰ οὐραῖα πτερά, ὥσπερ οὖν ὁ παρὰ τῷ Ἀρχιλόχῳ κηρύλοσ πολλάκισ τὰ κατ’ ὀβολὸν μετὰ πολλῶν πόνων συναχθέντα χρήματα, κατὰ Ἀρχίλοχον, εἰσ πορνησ γυναικὸσ ἔντερον καταίρουσιν. πολλὰ δ’ εἰσ πόρνησ γυναικὸσ ἐρρυΐσκετ’ ἔντερον τὰ χρόνῳ μακρῷ τε συλλεγέντα χρήματα. καὶ τὸ τοῦ Ἀρχιλόχου ἀντικρὺσ ἐπεραίνετο, ὅ φησιν, εἰσ ἔντερον πόρνησ πολλάκισ μεταρρυΐσκεσθαι τὰ χρόνῳ καὶ πόνῳ συλλεγέντα μακρῷ. τὸ δὲ τοῦ Ἀρχιλόχου ἐκεῖνο ἤδη σοι λέγω, ὅτι τέττιγα τοῦ πτεροῦ συνείληφασ, εἴπερ τινὰ ποιητὴν ἰάμβων ἀκούεισ Ἀρχίλοχον, Πάριον τὸ γένοσ, ἄνδρα κομιδῆ ἐλεύθερον καὶ παρρησίᾳ συνόντα, μηδὲν ὀκνοῦντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα λυπήσειν ἔμελλεν τοὺσ περιπετεῖσ ἐσομένουσ τῇ χολῇ τῶν ἰάμβων αὐτοῦ. ἐκεῖνοσ τοίνυν πρόσ τινοσ τῶν τοιούτων ἀκούσασ κακῶσ, τέττιγα ἔφη τὸν ἄνδρα εἰληφέναι πτεροῦ, εἰκάζων ἑαυτὸν τῷ τέττιγι ὁ Ἀρχίλοχοσ, φύσει μὲν λάλῳ ὄντι καὶ ἄνευ τινοσ ἀνάγκησ, ὁπόταν δὲ τοῦ πτεροῦ ληφθῇ, γεγωνότερον βοῶντι. "ὦ κακόδαιμον ἄνθρωπε, τί βουλόμενοσ ποιητὴν λάλον παροξύνεισεἰσ σεαυτόν, αἰτίασ ζητοῦντα καὶ ὑποθέσεισ τοῖσ ἰάμβοισ; καὶ ὁ μέν γε κατ’ ἰσχὺν προφέρων, εἰ καὶ ἑνὸσ εἰή κρείττων, ὑπὸ δυοῖν γ’ ἂν αὐτὸν κατείργεσθαι φησι καὶ Ἀρχίλοχοσ καὶ ἡ παροιμία. ἡ μὲν παροιμία φησίν· "οὐδὲ Ἡρακλῆσ πρὸσ δύο· τὸ δὲ Ἀρχιλόχου ῥητὸν οἱο͂ν μέν ἐστιν οὐκ ἴσμεν, ἴσωσ δ’ ἂν εἰή τοιοῦτον. τοιοῦτοσ ἐγένετο καὶ Αἰθίοψ ὁ Κορίνθιοσ, ὥσ φησι Δημήτριοσ ὁ Σκήψιοσ, οὗ μνημονεύει Ἀρχίλοχοσ· ὑπὸ φιληδονίασ γὰρ καὶ ἀκρασιάσ καὶ οὗτοσ, μετ’ Ἀρχίου πλέων εἰσ Σικελίαν, ὅτε ἔμελλε κτίζειν Συρακούσασ, τῷ ἑαυτοῦ συσσίτῳ μελιττούτησ ἀπέδοτο τὸν κληρὸν ὃν ἐν Συρακούσαισ λαχὼν ἔμελλεν ἕξειν. Στρύμη· . . μνημονεύει τῶν Θασίων πρὸσ Μαρωνείτασ περὶ τῆσ Στρύμησ ἀμφισβητήσεωσ Φιλόχοροσ ἐν έ Ἀρχίλοχον ἐπαγόμενοσ μάρτυρα. π. Νέσσου καὶ Δηϊανείρασ· φασι γὰρ οἱ μὲν τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν ποιοῦντα τὴν Δηϊάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸσ τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆσ τοῦ Ἀχελῴου μνηστείασ καὶ τῶν τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅτι ἐβούλετο πρᾶξαι. Ἡρακλῆσ γήμασ Δηϊάνειραν τὴν Οἰνέωσ θυγατέρα καὶ διάγων ἐν Καλυδῶνι παρὰ τῷ Οἰνεῖ ἐν συμποσίῳ Κύαθον τὸν Οἰνέωσ οἰνοχόον, Ἀρχιτέλουσ δὲ παῖδα, πλήξασ κονδύλῳ ἀνεῖλεν, ὅτι αὐτῷ τὰ ποδόνιπτρα ὕδατα ἀγνοῶν ἐπὶ τῶν χειρῶν ἐπέχεεν· φεύγων οὖν τὸν φόνον καὶ σὺν τῇ γαμετῇ στελλόμενοσ ἀνεῖλεν ἐν Εὐήνῳ ποταμῷ Νέσσον Κένταυρον, ὡσ καὶ Ἀρχίλοχοσ ἱστορεῖ. Ἀρχίλοχοσ μὲν οὐκ ἐτόλμησεν Ἀχελῷον ὡσ ποταμὸν Ἡρακλεῖ συμβαλεῖν, ἀλλ’ ὡσ ταῦρον. Μασσαλιήτασ μέντοι λέγουσι τοῖσ ὀστέοισ περιθριγκῶσαι τοὺσ ἀμπελῶνασ, τὴν δὲ γῆν νεκρῶν καταναλωθέντων ἐν αὐτῇ καὶ διὰ χειμῶνοσ ὄμβρων ἐπιπεσόντων, οὕτωσ ἐκλιπανθῆναι καὶ γενέσθαι διὰ βάθουσ περίπλεω τῆσ σηπεδόνοσ ἐνδύσησ, ὥστε καρπῶν ὑπερβάλλον εἰσ ὡρ́ασ πλῆθοσ ἐξενεγκεῖν, καὶ μαρτυρῆσαι τῷ Ἀρχιλόχῳ λέγοντι πιαίνεσθαι πρὸσ τοῦ τοιούτουτ ὰσ ἀρούρασ. πρὸσ τοῦ τοιούτου δ’ ἡρ́οσισ πιαίνεται. αἰτιᾶται Κριτίασ Ἀρχίλοχον ὅτι κάκιστα ἑαυτὸν εἶπεν· εἰ γὰρ μή, φησίν, ἐκεῖνοσ τοιαύτην δόξαν ὑπὲρ ἑαυτοῦ εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐξήνεγκεν, οὐκ ἂν ἐπυθόμεθα ἡμεῖσ οὔτε ὅτι Ἐνιποῦσ υἱὸσ ἦν δούλησ, οὔθ’ ὅτι καταλιπὼν Πάρον διὰ πενίαν καὶ ἀπορίαν ἦλθεν εἰσ Θάσον, οὔθ’ ὅτι ἐλθὼν τοῖσ ἐνταῦθα ἐχθρὸσ ἐγένετο. πρὸσ δὲ τούτοισ, ἦ δ’ ὅσ, οὔτε ὅτι μοιχὸσ ἦν ᾔδειμεν ἄν, εἰ μὴ παρ’ αὐτοῦ μαθόντεσ· οὔτε ὅτι λάγνοσ καὶ ὑβριστήσ· καὶ τὸ ἔτι τούτων αἴσχιστον, ὅτι τὴν ἀσπίδα ἀπέβαλεν· οὐκ ἄρα ἀγαθὸσ ἦν ὁ Ἀρχίλοχοσ μάρτυσ ἑαυτῷ, τοιοῦτον κλέοσ ἀπολιπὼν καὶ τοιαύτην ἑαυτῷ φήμην. ταῦτα οὐκ ἐγὼ τὸν Ἀρχίλοχον αἰτιῶμαι, ἀλλὰ Κριτίασ. π. βασιλέασ τοὺσ Ἀργείων· . . ὅστισ Λυγκεὺσ πολεμήσασ τῷ Δαναῶν βασιλεῖ τοῦτον ἐφόνευσε καὶ ἔλαβε τὴν βασιλείαν καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ, καθὼσ ὁ Ἀρχίλοχοσ ὁ σοφώτατοσ συνεγράψατο. Ἀρχίλοχοσ τὸν Νάξιον οἶνον τῷ νέκταρι παραβάλλει. Κάρπαθοσ τὸν μάρτυρα· παροιμία· Καρπάθιοσ δὲ λαγὼν <λέγεται>, κατ’ ἔλλειψιν τοῦ ἐπηγάγετο· διὰ γὰρ τὸ μὴ εἶναι λαγωοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ ἐπηγάγοντο αὐτοί, καὶ τοσοῦτοι ἐγένοντο ὥστε τόν τε σῖτον αὐτῶν καὶ τὰσ ἀμπέλουσ ὑπ’ αὐτῶν βλάπτεσθαι. ὁ γοῦν Ἀρχίλοχοσ παρὰ ταύτην τὴν παροιμίαν ἔφη· Κάρπαθοσ τὸν μάρτυρα. Καρπάθιοσ τὸν λαγών· παροιμία· διὰ γὰρ κτλ. ὑπ’ αὐτῶν βλαβῆναι. ὁ γοῦν Ἀρχίλοχοσ ταύτην τὴν παροιμίαν ἔφη. παράγει δ’ εἰσ μαρτυρίαν . . ποίησιν Μαργίτην ὀνομαζομένην Ὁμήρου· μνημονεύει δ’ αὐτῆσ οὐ μόνον αὐτὸσ Ἀριστοτέλησ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ Ποιημάτων, ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχοσ καὶ Κρατῖνοσ καὶ Καλλίμαχοσ ἐν τοῖσ Ἐπιγράμμασιν μαρτυροῦσιν Ὁμήρου εἶναι τὸ ποίημα. Ἀλκαῖοσ δὲ φασὶ καὶ Ἀρχίλοχοσ ἀγέρωχον τὸν ἄκοσμον καὶ ἀλαζόνα οἶδε. ἀγόμενοσ δοῦλοσ παρὰ Ἀρχιλόχῳ. <ἀηδονιδεύσ· > ἀηδόνοσ νεοσσόσ, καὶ τὸ τἦσ γυναικὸσ αἰδοῖον παρὰ Ἀρχιλόχῳ. Αἤδων· ἡ Ἀθηνᾶ παρὰ Παμφυλίοισ. ἄζυγα ἄζευκτον· Ἀρχίλοχοσ. ἄκομψον ἀπάνουργον, ἁπλοῦν, Ἀρχίλοχοσ. οὐκ εὖ διακείμενον. ἀμφίβολοσ δὲ ἀμοιβή· ἔστι μὲν παρ’ Ἀρχιλόχῳ. ἀργίλιπεσ δ’ ἤτοι ἔκλευκοι ὡσ Ἀρχίλοχοσ· ἀργιλιπὴσ δ’ ἔφαε. γυμνόν ἀνυπόδητον ἢ ἀπεσκυθισμένον, ὡσ Ἀρχίλοχοσ. βόστρυχοσ, ἀφ’ οὗ καὶ διαβεβοστρυχωμένον παρὰ Ἀρχιλόχῳ. δὶσ τόσῃ τῇ ἡλικίᾳ· Ἀρχίλοχοσ. ἡ ἐξ πρόθεσισ, ὅταν αὐτῇ σύμφωνον ἐπιφέρηται, τρέπει τὸ ξ εἰσ κ. δεῖ δὲ προσθεῖναι, χωρὶσ εἰ μὴ εὑρεθῇ μετὰ παρέλκοντοσ· οἱο͂ν ὡσ παρ’ Ἀρχιλόχῳ· · καὶ πάλιν· διὲξ τὸ μύρτον ἀντὶ τοῦ διὰ τὸ μύρτον. σημαίνει δὲ τὴν μυρσίνην. ἐκτενισμένοι μὲν εἴρηκεν Ἀρχίλοχοσ. ἔτρεψεν ἐπέτρεψεν, ἠπάτησεν, παρέτρεψεν· Ἀρχίλοχοσ. ἥμισυ τρίτον δύο ἥμισυ· Ἀρχίλοχοσ. Θριαθρίκη Ἀρχίλοχοσ· καὶ ὅτι ἀπὸ Θριῶν τῶν Διὸσ γυγατέρων διωνομάσθησαν, ὡσ φερυκύδησ ἱστορεῖ. καὶ ἶποσ τὸ πιέζον τὰσ ἐσθῆτασ ἐν τῷ γναφείῳ, ὡσ Ἀρχίλοχοσ· κέαται δ’ ἐν ἴπῳ. παρὰ τὸ ἐκεῖθι, κεῖθι και κεῖ παρὰ Ἀρχιλόχῳ. καὶ ἐοίκεν ὁ σκορπιώδησ τὴν γλῶσσαν Ἀρχίλοχοσ ἁπαλὸν κέρασ τὸ αἰδοῖον εἰπών, ἐντεῦθεν τὴν λέξιν πορίσασθαι. ὁ δὲ τοῖσ αὐλοῖσ χρώμενοσ αὐλητὴσ καὶ κεραυλὴσ κατὰ τὸν Ἀρχίλοχον. χρῆται δὲ καὶ Ἀρχίλοχοσ τῷ τῶν κοκκυμήλων ὀνόματι. κοπόεν ξίφοσ παρὰ Ἀρχιλόχῳ· ἀπὸ τοῦ κόπτειν. Κρήτη· ἡ μεγίστη νῆσοσ, ἣν Κρεήτην ἔφη Ἀρχίλοχοσ κατὰ πλεονασμόν. οἱ νεώτεροι ἐπιθυμεῖν τὸ κροαίνειν ὡσ Ἀρχίλοχοσ. ἀλλὰ μὴν καὶ κύρτη σιδηρᾶ ἀγγεῖόν τι, οἱο͂ν οἰκίσκοσ ὀρνίθειοσ, παρὰ Ἡροδότῳ καὶ Ἀρχιλόχῳ. κύφων . . Ἀρχίλοχοσ δὲ ἀντὶ τοῦ κακὸσ καὶ ὀλέθριοσ Ἐραφρόδιτοσ δὲ παρὰ τὸ λέχοσ λεχαίνειν, τὸ λέχουσ ἐπιθυμεῖν, καὶ κατὰ τροπὴν λεγαίνειν· ἔνθεν Ἀρχίλοχοσ· λέγαι δὲ γυναῖκεσ ἀντὶ τοῦ ἀκόλαστοι. μέσπιλα ἃ καὶ ὀά καλεῖται· καὶ τοὔνομά ἐστι παρὰ Πλάτωνι τοῦτο ὡσ παρ’Ἀρχιλόχψ ἐκεῖνο. μουνόκερα τὸ μηκέτι ἔχον τὴν ἀλκήν. ὡσ Ἀρχίλοχοσ. μυδαλέασ· διαβρόχουσ, μυδαλέα δάκρυσι, καὶ μυδάλεον δίυγρον, παρὰ Ἀρχιλόχῳ διάβροχον, λέγει δὲ τὸ ἐρίδακρυ καὶ κάθυγρον ὄμμα, τὸ ἐννότερον, ῥυπαρόν οἱ δὲ μύκλουσ φασὶ τοὺσ κατωφερεῖσ πρὸσ γυναῖκασ· εἴρηται δὲ ἀπὸ ἑνὸσ Μύκλου αὐλητοῦ κατωφεροῦσ εἰσ γυναῖκασ καὶ κωμῳδηθέντοσ ἐπὶ μαχλότητι ὑπ’ Ἀρχιλόχου. μυσάχνη ἡ πόρνη παρὰ Ἀρχιλόχῳ· καὶ ἐργάτισ καὶ δῆμοσ καὶ παχεῖα ἐργάτισ· τὴν Νεοβούλην λέγει ὡσ παχεῖαν. μισητίαν δὲ οἱ μὲν περὶ Ἀριστοφάνη τὴν εἰσ τὰ ἀφροδίσια ἀκρασίαν, καὶ τὸ περὶ σφυρὸν παχεῖα μισήτη γυνή οὕτωσ ἐξηγοῦνται. μύσχησ εὖροσ, ὡσ Ἀρχίλοχοσ. καὶ ἔγχεα ὀξυόεντα τὰ ἐξ ὀξύασ τοῦ δένδρου ὡσ καὶ Ἀρχίλοχοσ· ὀξύη ποτᾶτο ὀρεσκῷοσ· . . ὅτε γοῦν γίνεται ὀρέσκοοσ ὡσ παρ’ Ἀρχιλόχῳ, καὶ παροξύνεται. ἢ ὡσ Ἀρχίλοχοσ πακτῶσαι τὸ κλεῖσαι. λέγει δ’ αὐτὸσ καὶ τὰσ πρόκασ παρ’ Ἀρχιλόχῳ ἐπὶ ἐλάφου τεθεῖσθαι, παρ’ ᾧ καί τισ δια δειλίαν προσωνομάσθη πρόξ πύγαργον δειλὸν ἢ αἰσχρὸν ἢ ἁρ́παγα· εἰσὶ γὰρ μελάμπυγοι, πύγαργοι εἴδη ἀετῶν κατ’ Ἀρχίλοχον. πυρριχίζειν· τὸν ἐνόπλιον ὄρχησιν καὶ σύντονον πυρρίχην ἔλεγον. οἱ μὲν ἀπὸ Πυρρίκου τοῦ Κρητόσ, οἱ δὲ . . ἀπὸ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέωσ· ἐφησθέντα γὰρ τῷ Εὐρυπύλου φόνψ ὀρχήσασθαί φησιν Ἀρχίλοχοσ. εὑρίσκομεν δὲ καὶ ἐπὶ τῆσ σταφυλῆσ διὰ τοῦ ω λεγόμενον ῥώξ ῥωγὸσ παρὰ Ἀρχιλόχῳ. σάλπιγξ . . τινὲσ δὲ ὄρνιν ποιόν· καὶ ὄργανον πολεμικόν, καὶ θαλασσίαν σάλπιγγα· παρ’ Ἀρχιλόχῳ δὲ τὸν στρόμβον. σκελήπερον νήπιον· Ἀρχίλοχοσ. συκοτραγίδησ παρὰ Ἱππώνακτι καὶ Ἀρχιλόχῳ διὰ τὸ εὐτελὲσ τοῦ βρώματοσ. τράμιν τὸν ὄρρον . . μέμνηται καὶ Ἀρχίλοχοσ. καὶ οὐλότριχεσ παρ’ Ἡροδότψ, Ἀρχιλοχοσ δὲ ἀναστρέψασ τρίχουλον εἴρηκεν. κατὰ γένοσ οὐδέτερον ὁμοίωσ τῷ . . φλῶ φλύοσ παρ’ Ἀρχιλόχῳ ἐπὶ φλυαρίασ. καὶ Ἀρχίλοχοσ δὲ τῆσ χηράμβησ μέμνηται. ψαυστά ψαιστά· Ἀρχίλοχοσ. π. παρωνύμων· τὸ ἄτμενοσ παρ’ Ἀρχιλόχῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION