- 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Ἀρχιλόχου?, Ιὀβάκχων

(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, Ιὀβάκχων)

π. Μαγνήτων: Ἀρχίλοχος δὲ ἤδη φαίνεται γνωρίζων τὴν γενομένην αὐτοῖς συμφοράν: Κλαίω τὰ Θασίων, οὐ τὰ Μαγνήτων κακά. καθάπερ Ἀρχίλοχος τῆς Θάσου τὰ καρποφόρα καὶ οἰνόπεδα παρορῶν διὰ τὸ τραχὺ καὶ ἀνώμαλον διέβαλε τὴν νῆσον εἰπών: ἥδε δ ὥστ ὄνου ῥάχις ἕστηκεν ὑής ἀγρίης ἐπιστεφής: οὕτω τῆς φυγῆς πρὸς ἓν μέρος τὸ ἄδοξον ἐντεινόμενοι παρορῶμεν τὴν ἀπραγμοσύνην καὶ τὴν σχολὴν καὶ τὴν ἐλευθερίαν. καὶ Ἀρχίλοχος δ ὁ ποιητὴς ὑπερτεθαύμακε τὴν χώραν τῶν Σιριτῶν διὰ τὴν εὐδαιμονίαν: περὶ γοῦν τῆς Θάσου λέγων ὡς ἥσσονός φησιν: οὐ γάρ τι καλὸς χῶρος οὐδ ἐπίμερος οὐδ ἐρατός, οἱο῀ς ἀμφὶ Σίριος ῥοάς. καὶ τότε καὶ βραχύχρονος εἶναι τῷ βίῳ μέλλων ͺ ποιεῖ ὅπερ καὶ ὕστερον Ἀρχίλοχος ἐκεῖνος: ͺ σφῆς ἀδελφῆς γὰρ σύζυγον πνιγέντα τῇ θαλάσῃ ͺ περιπαθῶς ὠδύρετο γράφειν μὴ θέλων ὅλως, ͺ λέγων πρὸς τοὺς βιάζοντας συγγράμμασιν ἐγκύπτειν: ͺ καί μ οὔτ ἰάμβων οὔτε τερπωλέων μέλει: ὡς δὲ δακρύων κέκμηκε μάτην, εἰρήκει τάδε: κυμάτων ἐν ἀγκάλαις: Δίδυμός φησι παρὰ τῷ Αἰσχύλῳ, ἔστι δὲ ὄντως παρὰ Ἀρχιλόχῳ: ψυχὰς ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαις [σκοπεῖν χρὴ μὴ οὐκ ἐν τῷ Καρὶ ὑμῖν ὁ κίνδυνος κινδυνεύηται, ἀλλ ἐν τοῖς ὑέσιͺ: ἐπὶ τῶν ἐπισφαλέστερον καὶ ἐν ἀλλοτρίοις κινδυνευόντων. Κᾶρες γὰρ δοκοῦσι πρῶτον μισθοφορῆσαι . . . μέμνηται δ αὐτῆς Ἀρχίλοχος λέγων: καὶ δὴ πίκουρος ὥστε Κὰρ κεκλήσομαι. εἰς δὲ τὸ ἦθος, ἐπεὶ ἔνια περὶ αὑτοῦ λέγειν ἢ ἐπίφθονον ἢ μακρολογίαν ἢ ἀντιλογίαν ἔχει, καὶ περὶ ἄλλου ἢ λοιδορίαν ἢ ἀγροικίαν, ἕτερον χρὴ λέγοντα ποιεῖν, ὅπερ Ἰσοκράτης ποιεῖ ἐν Τῷ Φιλίππῳ καὶ Ἀντιδόσει: καὶ ὡς Ἀρχίλοχος ψέγει: ποιεῖ γὰρ . . λέγοντα: . . καὶ τὸν Χάρωνα τὸν τέκτονα ἐν τῷ ἰάμβῳ οὗ ἡ ἀρχή: οὔ μοι τὰ Γύγ εω τοῦ πολυχρύσου μέλει, οὐδ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ ἀγαίομαι θ εῶ ν ἔργα, μεγάλης δ οὐκ ἐρέω τυραννίδος: ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν. καρτερεῖν: ἀντὶ τοῦ κρατεῖν καὶ ἀντέχειν: καὶ τὸν ἐγκρατῆ λέγουσι καρτερόν: Ἀρχίλοχος: ὁ δ Ἀσίης καρτερὸς μηλοτρόφου. ἡ διπλῆ ὅτι Ἀρχίλοχος ὑπερτέραν τὴν νεωτέραν ἐδέξατο: οἰήν Λυκάμβ εω παῖδα τὴν ὑπερτέρην. καὶ ὁ κάλλιστος ποιητῶν Ἀρχίλοχος ἐπαινέσας αὐτὴν τὴν κόμην ἐπαινεῖ μὲν οὖσαν ἐν ἑταίρας σώματι, λέγει δὲ οὕτως: "ἡ δέ οἱ . . μετάφρενα. ἔχουσα θαλλὸν μυρσίνης ἐτέρπετο ῥοδῆς τε καλὸν ἄνθος, ἡ δέ οἱ κόμη ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα. ῥόδον καὶ ῥοδωνιὰ καὶ ῥοδῆ διαφέρει: ῥόδον μὲν γὰρ τὸ ἄνθος, ῥοδωνιὰ δὲ ὁ τόπος, ῥοδῆ δὲ τὸ φυτόν. Ἀρχίλοχος: π. μύρου: καὶ ἀλλαχοῦ δ Ἀρχίλοχος ἔφη: "Ταῦτ ἔφη θαὑμαστά, Περίκλεις, καὶ ἄξια στεφάνων, ὃς ἡμῖν πολλοὺς καὶ ἀγαθοὺς ἀπωλέσας πολίτας οὐ Φοίνιξι πολεμῶν οὐδὲ Μήδοις ὥσπερ οὑμὸς ἀδελφὸς Κίμων, ἀλλὰ σύμμαχον καὶ συγγενῆ πόλιν καταστρεφόμενος. ταῦτα τῆς Ἐλπινίκης λεγούσης, ὁ Περικλῆς μειδιάσας ἀτρέμα λέγεται τὸ τοῦ Ἀρχιλόχου πρὸς αὐτὴν εἰπεῖν: οὐκ ἂν μύροισι γρηῦς ἐοῦς ἠλείφεο. τὸν δὲ κρίθινον οἶνον καὶ βρῦτόν τινες καλοῦσιν . . Ἀρχίλοχος: ὥσπερ <παρ> αὐλῷ βρῦτον ἢ Θρῆϊξ ἀνὴρ ἢ Φρὺξ ἔβρυζε, κύβδα δ ἦν πονευμένη. βάβαξ ὁ λάλος: Ἀρχίλοχος: κατ οἶκον ἐστρωφᾶτο μισητὸς βάβαξ παλίνσκιον: . . Ἀρχίλοχος Τριμέτροις: πρὸς τοῖχον ἐκλίνθησαν ἐν παλινσκίῳ. ἀντὶ τοῦ ἐν σκοτεινῷ. κύψαι: ἀντὶ τοῦ ἀπάγξασθαι: Ἀρχίλοχος κύψαντες ὕβριν ἀθρόην ἀπέφλυσαν. Ἀρχιλόχου τε ὁμοίως εἰρηκότος: ἀλλ ἄλλος ἄλλῳ καρδίην ἰαίνεται: παρὰ τὸ Ὁμηρικόν ἐγκυτί: ἐπίρρημα σημαῖνον τὸ ἐν χρῷ: Ἀρχίλοχος: χαίτην ἀπ ὤμων ἐγκυτὶ κεκαρμένος τουτέστι πρὸς αὐτῷ τῷ δέρματι. αἰηνές: τὸ δεινὸν καὶ πολύστονον: Ἀρχίλοχος: προὔθηκε παισὶ δεῖπνον αἰηνὲς φέρων. κορωνός: ὁ γαῦρος καὶ ὑψαυχενῶν . . Ἀρχίλοχος: Βοῦς ἐστὶν ἡμῖν ἐργάτης ἐν οἰκίῃ κορωνός, ἔργων ἴδρις οὐδ ἀρ<οῦν θέλων>. τὸ περιθεῖν τοῦτο δηλοῖ περιέχειν πανταχόθεν: οἱο῀ν καὶ Ἀρχίλοχος δηλοῖ ποιήσας: τοῖον γὰρ αὐλὴν ἑρ´κος ἀμφιδέδρομεν. π. τῶν εἰς ι ληγόντων ἐπιρρημάτων: τὸ γοῦν Ἀρχιλόχειον συνεστάλη: ἀμισθὶ γάρ σε πάμπαν οὐ διάξομεν. ἱππομανές: . . λέγει γὰρ καὶ Ἀρχίλοχος τὸ φῦμα φυτόν: ἐσθλὴν γὰρ ἄλλην οἶδα τοιούτου φυτοῦ ἰήσιν. ὁ δὲ Ὅμηρος πῶς· ἓν γὰρ ἀπὸ πολλῶν λεγέσθω: ". . τρομέουσι δέ τε φρένα ναῦται ͺ δειδιότες: "τυτθὸν γὰρ ὑπὲκ θανάτοιο φέρονται, . . ὁ δὲ ποιητὴς οὐκ εἰς ἃπαξ παρορίζει τὸ δεινόν, ἀλλὰ τοὺς ἀεὶ καὶ μόνον οὐχὶ κατὰ πᾶν κῦμα πολλάκις ἀπολλυμένους εἰκονογραφεῖ. τῷ μὲν συνεμπίπτοντι πάθει τὸ ἔπος ὁμοίως ἐβασάνισε, τῇ δὲ τοῦ ἔπους συνθλίψει τὸ πάθος ἄκρως ἀπεπλάσατο, καὶ μόνον οὐκ ἐνετύπωσε τῇ λέξει τοῦ κινδύνου τὸ ἰδίωμα. οὐκ ἄλλως ὁ Ἀρχίλοχος ἐπὶ τοῦ ναυαγίου. ἔστη κατ ἠκὴν κύματός τε κἀνέμου. ἥκη: ἡ ὀξύτης τοῦ σιδήρου: Ἀρχίλοχος: συμβόλους δὲ λέγομεν πταρμοὺς ἢ φήμας ἢ ἀπαντήσεις: ὡς Ἀρχίλοχος: μετέρχομαί σε σύμβολον ποιεύμενος. ἐπειδὴ γὰρ ἐκεῖνοι σοφὸν ὠνόμαζον τὸν ἡντινοῦν ἐπιόντα τέχνην, ὧν εἷς ἦν καὶ Ἀρχίλοχος λέγων: τρίαιναν ἐσθλὸς καὶ κυβερνήτης σοφός φηλήτου δὲ τοῦ εἰρημένου χρῆσις μὲν παρά τε Ἡσιόδῳ καὶ παρὰ Ἀρχιλόχῳ ἐν τῷ: Φηλῆτα νύκτωρ περὶ πόλιν πωλεύμενε ἤγουν κλέπτῃ νυκτιλόχῳ. π. κλίς. ὀνομ. 2. 679. 5 μύκης: . . σημαίνει δὲ καὶ τὸ αἴδοιον του ανθρώπου, ὅπερ ἰσοσύλλαβως ἔκλινεν Ἀρχίλοχος: ἀλλ ἀπερρώγασί <μοι> μύκ εω τένοντες. κλίνεται δὲ καὶ ὡς σπονδειακόν, Ἄρης, Ἄρου, ὅθεν κατ Ιἄδα διάλεκτον ἐπεκτείνας Ἀρχίλοχος ἔφη ἐν τοῖς Τριμέτροις: παῖδ Ἄρ εω μιηφόνου . . πρεσβευτικῇς . . ἡλικίας, ᾗτινι συμφέρειν τὴν ἀπραγμοσύνην Ἀρχίλοχος ὁ ποιητὴς ἀπεφήνατο. βίος δ ἀπράγμων τοῖς γέρουσι συμφέρει μάλιστα δ ει τύχοιεν ἁπλόοι τρόποις ἢ μακκοᾶν μέλλοιεν ἢ ληρεῖν ὅλως, ὅπερ γερόντων ἐστίν. μακκοᾶν: διαλέγεσθαι . . οἱο῀ν: Σαπαίων δὲ τούτων καὶ Ἀρχίλοχος ἐν ἰαμβείῳ μνήμην ἔσχε. ὦ σοφώτατοι γεωργοί, τἀμὰ δὴ ξυνίετε ͺ ῥήματα: πρὸς ταῦτα καὶ Κρατῖνος ἐν Πυτίνῃ πεποίηκεν: "Ὦ λιπερνῆτες πολῖται, τἀμὰ δὴ ξυνίετε: ἔστι δέ πρὸς τὰ Ἀρχιλόχου: <Ὦ> λιπερνῆτες πολῖται, τἀμὰ δὴ ξυνίετε ῥήματ. τῶν δ ἐν Πάρῳ τῇ νήσῳ σύκων . . Ἀρχίλοχος μνημονεύει, λέγων οὕτως: ἐά Πάρον καὶ σῦκα κεῖνα καὶ θαλάσσιον βίον. Ἡσίοδον μέντοι καὶ Ἀρχίλοχον ἤδη εἰδέναι φησὶν Ἀπολλόδωρος καὶ Ἕλληνας λεγομένους τοὺς σύμπαντας καὶ Πανέλληνας: τὸν μὲν περὶ τῶν Προιτίδων λέγοντα, ὡς Πανέλληνες ἐμνήστευον αὐτάς, τὸν δέ: ὡς Πανελλήνων ὀϊζὺς ἐς Θάσον συνέδραμεν. Ἀλκαῖος καὶ Ἀλκμὰν λίθον φασὶν ἐπαιωρεῖσθαι τῷ Ταντάλῳ: . . ἐποίησε δὲ καὶ Ἀρχίλοχος: μηδ ὁ Ταντάλου λίθος τῆσδ ὑπὲρ νήσου κρεμάσθω. . . . καθάπερ Ἀρχίλοχος μὲν τοῖς Θρακικοῖς ἀπειλημμένος δεινοῖς τὸν πόλεμον εἰκάζει θαλαττίῳ κλύδωνι, λέγων ὧδέ πως: Γλαῦχ, ὁρ´α: βαθὺς γὰρ ἤδη κύμασιν ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ δ ἄκρα Γυρέων ὀρθὸν ἵσταται νέφος, σῆμα χειμῶνος: κιχάνει δ ἐξ ἀελπτίης φόβος. π. Ἀρχιλόχου: διὰ τοῦδε τοῦ ἰάμβου δῆλός ἐστι: καὶ νέους θάρσυνε: νίκης δ ἐν θεοῖσι πείρατα. ὅτι ἀβέβαιος ἡ τῶν ἀνθρώπων εὐπραξία μεταπιπτούσης ῥᾳδίως τῆς τύχης: Ἀρχιλόχου: Τοῖς θεοῖς τιθεῖο πάντα: πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνῃ κειμένους ἐπὶ χθονί, πολλάκις δ ἀνατρέπουσι καὶ μάλ εὖ βεβηκότας ὑπτίους κλίνους: ἔπειτα πολλὰ γίγνεται κακά, καὶ βίου χρήμῃ πλανᾶται καὶ νόου παρήορος. οἱ νεώτεροι κέρας τὴν συμπλοκὴν τῶν τριχῶν ὁμοίαν κέρατι: Τὸν κεροπλάστην ἀείδε Γλαῦκον . . κέρας γὰρ τὴν τρίχα λέγεσθαι. καὶ τὸ κείρασθαι διὰ τοῦτο καὶ τὴν κουράν: καὶ τὸν παρ Ἀρχιλόχῳ κεροπλάστην φιλόκοσμον εἶναι περὶ κόμην καὶ καλλωπιστήν. ὁ δὲ Ἀρχίλοχος . . περὶ στρατηγοῦ λέγων οὕτω φησίν: Οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ ὑπεξυρημένον, ἀλλά μοι σμικρός τις εἰή καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν ῥοικός, ἀσφαλ εώ ς βεβηκὼς ποσσι, καρδίης πλέως. ἀλλὰ γὰρ καὶ τούτου τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντες καὶ Λάκωνος ἐκόμισαν πρὸς τὸν Ὄθωνα δωρεὰς αἰτοῦντες. ὡς δέ φησιν Ἀρχίλοχος: ἑπτὰ γὰρ νεκρῶν πεσόντων, οὓς ἐμάρψαμεν ποσίν, χίλιοι φονῆες ἐσμέν: οὕτως τότε πολλοὶ τοῦ φόνου μὴ συνεφαψάμενοι, χεῖρας δὲ καὶ ξίφη καθαιμάσσοντες ἐπεδείκνυντο καὶ δωρεὰς ᾔτουν βιβλία διδόντες τῷ Ὄθωνι. ὁ δὲ τροχαῖος ἐκλήθη ὅτι τροχαλὸν ἔχει τὸν ῥυθμόν: καὶ γὰρ Ἀρχίλοχος ἐπὶ τῶν θερμῶν ὑποθέσεων αὐτῷ κέχρηται, ὡς ἐν τῷ: Ἐρξίη, πῇ δηὖτ ἄνολβος ἀθροϊ´ζεται στρατός· π. σῆψιν κρέων: . . τὸν δὲ ἥλιον ἀναρπάζειν μᾶλλον ἐκ τῶν σωμάτων τὸ νοτερὸν διὰ τὴν πύρωσιν: πρὸς ὃ καὶ τὸν Ἀρχίλοχον εἰρηκέναι φυσικῶς: ἔλπομαι, πολλοὺς μὲν αὐτῶν Σείριος καταυανεῖ ὀξὺς ἐλλάμπων. . . μεταποιῶν αὐτὸς ὁ Ἀρχίλοχος ὧδέ πως ἐξήνεγκεν: ἐρξάτω δ: ἐτήτυμον γὰρ ξυνὸς ἀνθρώποις Ἄρης. ὅτι τῶν πλείστων μετὰ θάνατον ἡ μνήμη διαρρεῖ ταχέως: Ἀρχιλόχου: Οὔ τις αἰδοῖος μετ ἀστῶν οὐδὲ περίφημος θανὼν γίγνεται: χάριν δὲ μᾶλλον τοῦ ζοοῦ διώκομεν ζῶντες ἔτι: κάκιστα δ αἰεὶ τῷ θανόντι γίγνεται. ὅτι οὐ χρὴ παροινεῖν εἰς τοὺς τετελευτηκότας: Ἀρχιλόχου: οὐ γὰρ ἐσθλὰ κατθανοῦσι κερτομεῖν ἐπ ἀνδράσιν. ὅτι οἱ τὰ ἄδικα πράσσοντες μέλλουσιν κολάζεσθαι: ὁμοίως καὶ Ἀρχίλοχος: ἓν δ ἐπίσταμαι μέγα, τὸν κακῶς <με> δρῶντα δέννοις ἀνταμείβεσθαι κακοῖς. π. ὀργῆς: Θυμέ, θύμ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε, ἀνάδυ, δυσμενῶν δ ἀλέξευ προσβαλὼν ἐναντίον στέρνον ἐνδόκοισιν, ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς ἀσφαλέως: καὶ μήτε νικῶν ἀμφαδην` ἀγάλλεο μήτε νικηθεὶς ἐν οἴκῳ καταπεσὼν ὀδύρεο: ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακαῖσιν ἀσχάλα μὴ λίην: γίγνωσκε δ οἱο῀ς ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει. πρὸς γὰρ τοὺς συνήθεις καὶ φίλους ὁ θυμὸς αἴρεται μᾶλλον ἢ πρὸς τοὺς ἀγνῶτας ὀλιγωρεῖσθαι νομίσας: διὸ καὶ Ἀρχίλοχος προσηκόντως τοῖς φίλοις ἐγκαλῶν διαλέγεται πρὸς τὸν θυμόν: σὺ γὰρ δὴ παρὰ φίλων ἀπάγχεαι. π. δίψης μεταφορικῶς: τῆς δὲ δίψης οὐδέν ἐστι πολυποθητότερον. διόπερ καὶ τὸ Ἄργος πολυδίψιον ὁ ποιητὴς ἔφη, τὸ πολυπόθητον διὰ τὸν χρόνον . . . διὸ καὶ ὁ Σοφοκλῆς φησι . . καὶ ὁ Ἀρχίλοχος: μάχης δὲ τῆς σῆς, ὥστε διψέων πιεῖν, ὣς ἐρέω . π. τοῦ πολυπτώτου: ἔστι δὲ τὸ τοιοῦτον σχῆμα καὶ παρά τισι τῶν ποιητῶν, ὡς παρὰ Ἀρχιλόχῳ: νῦν δὲ Λ εώ φιλος μὲν ἄρχει, Λ εώ φιλος δ ἐπικρατεῖ, Λ εω φίλῳ δὲ πάντα κεῖται, Λ εώ φιλος δ ἀκουέτω. ηδν. π. σχημ. 57. 2 Ὅμηρον μεταφράζων, ὅτε φησί: , ὁ Ἀρχίλοχος: Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε, Λεπτίν εω πάϊ, γίγνεται θνητοῖς, ὁκοῖον Ζεὺς ἐφ ἡμέρην ἄγῃ, καὶ φρονεῦσι τοῖ ὁκοίοις ἐγκυρέωσιν ἔργμασιν. φησὶν ἕκαστος τῶν εὐχομένων, καὶ Ἀρχίλοχος: ει γὰρ ὣς ἐμοὶ γένοιτο χεῖρα Νεοβούλης θιγεῖν. ἀσκὸν τοίνυν λέγει τὸν περὶ τὴν γαστέρα τόπον: Ἀρχίλοχος: καὶ πεσεῖν δρήστην ἐπ ἀσκὸν κἀπὶ γαστρὶ γαστέρα προσβαλεῖν μηρούς τε μηροῖς. αὖθίς τε ὁ Ἀρχίλοχος τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο μεταφέρων: ὧδέ πως γράφει: ἤμβλακον, καί πού τιν ἄλλον ἥδ ἄτη κιχήσατο. . . καὶ ὡς Ἀρχίλοχος ψέγει: ποιεῖ γὰρ τὸν πατέρα λέγοντα περὶ τῆς θυγατρὸς ἐν τῷ ἰάμβῳ: Χρημάτων ἀέλπτον οὐδέν ἐστιν οὐδ ἀπώμοτον οὐδὲ θαυμάσιον, ἐπειδὴ Ζεὺς πατὴρ Ὀλυμπίων ἐκ μεσημβρίης ἔθηκε νύκτ ἀποκρύψας φάος ἡλίῳ λάμποντι: λυγρὸν δ ἦλθ ἐπ ἀνθρωπους δέος. ἐκ δὲ τοῦ καὶ πιστὰ πάντα κἀπίελπτα γίγνεται ἀνδράσιν: μηδεὶς ἔθ ὑμῶν εἰσορῶν θαυμαζέτω, μηδ ὅταν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομὸν ἐνάλιον καὶ σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα φίλτερ ἠπείρου γένηται τοῖσί τ ἡδὺ ἦν ὄρος. . . οἱο῀ν εὐθὺς ὁ Ἀρχίλοχος ὅταν μὲν εὐχόμενος λέγῃ: Κλῦθ ἄναξ Ἥφαιστε καὶ μοι σύμμαχος γουνουμένῳ ἵλαος γενεῦ, χαρίζευ δ οἱά῀ περ χαρίζεαι. τὸ γὰρ ἐξάρχειν τῆς φόρμιγγος ἴδιον: διόπερ ὁ μὲν Ἠσίοδός φησιν . . καὶ ὁ Ἀρχίλοχος: αὐτὸς ἐξάρχων πρὸς αὐλὸν Λέσβιον παιήονα Φιλόχορος δέ φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ σπένδοντες οὐκ ἀεὶ διθυραμβοῦσιν, ἀλλ ὅταν σπένδωσι, τὸν μὲν Διόνυσον ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ τὸν δὲ Ἀπόλλωνα μεθ ἡσυχίας καὶ τάξεως μέλποντες. Ἀρχίλοχος γοῦν φησιν: Ὡς Διωνύσοι ἄνακτος καλὸν ἐξάρξαι μέλος οἶδα διθύραμβον οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας. περὶ Περικλέους φησὶν Ἀρχίλοχος . . ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς τὰ συμπόσια Μυκονίων δίκην: . . πολλὸν δὲ πίνων καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὐδὲ μὴν κληθεὶς <ἐς> ῆλθες οἱᾶ δὴ <᾿ς φίλους> φίλος ἀλλά ς εὖ γαστὴρ νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην. π. ἀσυναρτήτων: πρῶτος δὲ καὶ τούτοις Ἀρχίλοχος κέχρηται: πῇ μὲν γὰρ ἐποίησεν ἔκ τε ἀναπαιστικοῦ ἑφθημιμεροῦς καὶ τροχαϊκοῦ ἡμιολίου τοῦ καλουμένου ἰθυφαλλικοῦ: κτλ. τοῦτο δὲ οἱ μετ αὐτὸν οὐχ ὁμοίως αὐτῷ ἔγραψαν. κτλ. , οἱ δὲ μετ αὐτὸν τῇ μὲν τομῇ ἀδιαφόρως ἐχρήσαντο, ὥσπερ Κρατῖνος . . ἐρασμονίδη Χαρίλαε, χρῆμά τοι γελοῖον ἐρέω , πολὺ φίλταθ ἑταίρων, τέρψεαι δ ἀκούων. κτλ. κτλ. , ᾧ οὐκ ἐχρήσαντο ἐκεῖνοι. φαίνεται δὲ οὐδ αὐτὸς κεχρημένος: δύναται γὰρ ἀμφότερα κατὰ συνεκφώνησιν εἰς ἰάμβον περιϊστασθαι. π. ἀναπαιστικοῦ: πρῶτος δὲ Ἀρχίλοχος ἐχρήσατο τῷ μεγέθει τούτῳ, ἐν τοῖς Τετραμέτροις προτάξας αὐτὸ τοῦ ἰθυφαλλικοῦ: ἑφθημιμερές ἐστιν ἀναπαιστικόν: ἐχρήσατο δὲ τῷ πρώτῳ ποδὶ καὶ ἰάμβῳ, ὡς καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματός ἐστι δῆλον, καὶ σπονδείῳ Δ῾ήμητρι κτλ. κτλ. κτλ. ταῦτα δὲ ἀμφότερα κατὰ συνεκφώνησιν ἰάμβον ἔχει τὸν πρῶτον πόδα. περὶ δὲ Θυὸς τοῦ Παφλαγόνων βασιλέως ὅτι καὶ αὐτὸς ἦν πολυφάγος προειρήκαμεν 4. 144 φ . . Ἀρχίλοχος δ ἐν Τετραμέτροις Χαρίλαν εἰς τὰ ὅμοια διαβέβληκεν. . . τὰ παρὰ τῇ γραφῇ διαφορούμενα: εἰσὶ ταῦτα . . εἴκελος ἀστεροπῇ καὶ τὸ ἴκελος . . βακχεία καὶ ἑώθεν ἕκαστος ἔπινεν: ἐν δὲ βακχίῃσιν Ἀρχίλοχος. ψόγος Ἀφροδίτης: καὶ ὅτι φαῦλον ὁ ἔρως καὶ πόσων εἰή κακῶν γεγονὼς αἴτιος: Ἀρχιλόχου: Δύστηνος ἔγκειμαι πόθῳ ἄψυχος, χαλεπῇσι θεῶν ὀδύνῃσιν ἕκητι πεπαρμένος δι ὀστέων. τρίτον δέ ἐστι παρὰ Ἀρχιλόχῳ ἀσυνάρτητον ἐκ δακτυλικοῦ πενθημιμεροῦς καὶ ἰαμβικοῦ διμέτρου ἀκαταλήκτου: ἀλλά μ ὁ λυσιμελής, ὦ ταῖρε, δάμναται πόθος. αἶνος καὶ παροιμία: ὁ μὲν γὰρ αἶνός ἐστι λόγος κατὰ ἀναπόλησιν μυθικὴν ἀπὸ ἀλόγων ζῴων ἢ φυτῶν πρὸς ἀνθρώπους εἰρημένος, ὥς φησι Λούκιος Ταρραῖος ἐν πρώτῳ Παροιμιῶν, οἱο῀ν ἀπὸ μὲν ἀλόγων ζαῴων ὡς παρ Ἀρχιλόχῳ: Αἶνός τις ἀνθρώπων ὅδε ὡς ἆρ ἀλώπηξ καἰετὸς ξυνωνίην ἔμειξαν. ὁρᾷς ἵν ἔστ ἐκεῖνος ὑψηλὸς πάγος τρηχύς τε καὶ παλίγκοτος· ἐν τῷ κάθημαι σὴν ἐλαφρίζων μάχην: ἐπὶ τοῦτον τὸν ὑψηλὸν πάγον τὸ δριμὺ καὶ πανοῦργον ἐκεῖνο θηρίον ἀνελθεῖν ἀδύνατον: ἵνα δὲ εἰς ταὐτὸν ἔλθῃ τοῖς ἀετοῦ γεννήμασιν ἀλώπηξ, ἢ τύχῃ τινὶ δεῖ χρησαμένους ἐκείνους πονηρᾷ καταπεσεῖν εἰς γῆν τῶν οἴκων αὐτοῖς φθαρέντων, ἢ φύσασαν αὐτὴν ἃ μὴ πέφυκε φύειν, λαιψηρὰ κυκλῶσαι πτερά, καὶ οὕτως ἀρθεῖσαν ἐκ γῆς ἀναπτέσθαι πρὸς τὸν ὑψῃλὸν πάγον. ἑώς δὲ ἑκάτερον ἐπὶ τῆς οἰκείας μένει τάξεως, οὐκ ἔνι κοινωνία τοῖς γῆς πρὸς τὰ οὐρανοῦ θρέμματα: ε. γ. . . . . . ἢ τύχῃ τινὶ κείνους πονηρᾷ καταπεσεῖν ἐς γῆν δέει οἴκου φθαρέντος, ἢ σέ γε φύειν ἃ μὴ πέφυκε φύσασαν, τόθεν λαιψηρὰ κυκλῶσαι πτερά. ἑώς δὲ νῷν ἑκάτερος ἔνθ ἔστιν μένῃ, τέως οὐκ ἔνι ξυνωνίη τοῖς θρέμμασιν γῆς πρὸς τὰ θρέμματ οὐρανοῦ. π. δίκης παρὰ τοῦ θεοῦ τεταγμένης ἐποπτεύειν τὰ ἐπὶ γῆς γιγνόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τιμωρον οὖσαν τῶν ἁμαρτανόντων: Ἀρχιλόχου: Ὦ Ζεῦ, πάτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος, σὺ δ ἔργ ἐπ ἀνθρώπων ὁρᾷς λεωργὰ καὶ θεμιστά, σοὶ δὲ θηρίων ὕβρις τε καὶ δίκη μέλει. στοβ. εξλ. πηψς. ι. 3. 34 π. Ἀρχιλόχου: . . καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ: ἐρέω τιν ὑμῖν αἶνον, ὦ Κηρυκίδη, ἀχνυμένη σκυτάλη: πίθηκος ᾔει θηρίων ἀποκριθεὶς μοῦνος ἀν ἐσχατίην: τῷ δ ἆρ ἀλώπηξ κερδαλέη συνήντετο πυκνὸν ἔχουσα νόον. αμμον. 6 ϝαλξκ. σκανδάληθρον: τὸ πέταυρον τῶν παγίδων . . ἔστι δὲ τὸ ἐν τῇ παγίδι καμπύλον ξύλον ᾧ ἐρείδεται. Ἀρχίλοχος δὲ ῥόπτρον ἔφη, οἱο῀ν: ῥόπτρῳ ἐρειδόμενον τοιόνδε δ, ὦ πίθηκε, τὸν πώγων ἔχων ͺ εὐνοῦχος ἡμῖν ἦλθες ἐσκευασμένος· : καὶ τοῦτο παρῴδηκεν ἐκ τῶν Ἀρχιλόχου Ἐπῳδῶν: "τοἵηνδε δ, ὦ πίθηκε, τὴν πυγὴν ἔχων . . · καταπροϊ´ξασθαι: ἀπὸ τοῦ προικός, ἣν διαιροῦντες οἱ Ιὤνες πρόϊκα λέγουσιν, ὥσπερ ἡ προϊ´ξ: <ου> δωρεὰν δίδοται, φησίν, οὐ <δ ἐν> δώρ<ου μέ>ρει μου καταγνώσεταίτις, ἀλλ ἀποδώσει μισθὸν ὧν ἐπράξατο. καὶ ὁ ἐπαιτής καὶ ὁ προῖκα αἰτῶν προϊ´κτης λέγεται: οὕτω εὑρ῀ον ἐν Ὑπομνήματι Ἐπῳδῶν Ἀρχιλόχου. ἐμεῦ δ ἐκεῖνος οὐ καταπροϊ´ξεται. προϊ´κτης: . . τινὲς δὲ παρὰ τὸ ἵξεσθαι, δωρεάν τινα λαμβάνειν, ὡς Ἀρχίλοχος: οὐ μὴν ἀλλὰ ἡ Τύχη, καθάπερ ἡ παρ Ἀρχιλόχῳ γυνή: τῇ μὲν ὕδωρ ἐφόρει δολοφρονέουσα χειρί, θἠτέρῃ δὲ πῦρ: δεινοῖς αὐτὸν οὕτω καὶ φοβεροῖς ἀγγέλμασιν ἀποστήσασα τῆς Λακεδαίμονος εὐθὺς ἑτέρας πραγμάτων καινῶν καὶ μεγάλων ἐπήνεγκεν ἐλπίδας ἐκ τοιαύτης αἰτίας. εἰσὶ δὲ ἐν τοῖς ποιήμασι καὶ οἱ ἀρρενικῶς οὕτω καλούμενοι ἐπῳδοί, ὅταν μεγάλῳ στίχῳ ἔλαττόν τι ἐπιφέρηται οἱο῀ν: Πάτερ Λυκάμβα, ποῖον ἐφράσω τόδε· τίς σὰς παρήειρε φρένας ᾗς τὸ πρὶν ἠρήρεισθα· νῦν δὲ πολὺς ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως. ηεπη. π. ποιημ. >7. 2. π. 71 ξονς. Δωτάδης Δώτου υἱός, ὁ Λυκάμβας. π. τὸ τέο ἀντὶ τοῦ τίνος: τοῦτο τὸ τέω τετόλμηται καὶ τέου οἱο῀ν Τίς ἆρα δαίμων καὶ τέου χολούμενος . . ,: τίς γὰρ οὐκ οἷδεν ὅτι πολλοὶ κοινωνήσαντες ἁλῶν καὶ τραπέξης ἐπεβούλευσαν τοῖς συνεστίοις· καὶ πλήρης ἐστὶν ἡ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων ἱστορία τοιούτων παραδειγμάτων. συνθήκας ἀθετήσαντά φησι πρὸς αὐτόν: ὁρ´κον δ ἐνοσφίσθης μέγαν ἅλας τε καὶ τράπεζαν τὸν Ἀρχίλοχον οὐδὲν ὤνησαν οἱ ἅλες καὶ ἡ τράπεζα πρὸς τὴν ὁμολογίαν τῶν γάμων, ὥς φησιν αὐτός. κήλων μὲν πεποίηται ἀπὸ τῶν ὀχευτῶν ὄνων: Ἀρχίλοχος: κτλ. ἡ δέ οἱ σάθη ὡσεί τ ὄνου Πριηνέος κήλωνος ἐπλήμμυρεν ὀτρυγηφάγου. ἀντὶ τοῦ κριθοφάγου κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ο, ὡς ἐπὶ τοῦ κρυόεις ὀκρυόεις: ὡς παρὰ Ἀρχιλόχῳ. Ἀρχίλοχος: κύματι πλαζόμενος, κἀν Σαλμυδης σῷ γυμνὸν εὐφρονέων ἐτέων Θρήϊκες ἀκρόκομοι λάβοιεν, ἔνθα πόλλ ἀναπλήσει κακὰ δούλιον ἄρτον ἔδων, ῥίγει πεπηγότ αὐτον, ἐκ δὲ τοῦ ῥόθου φυκία πόλλ ἐπέχοι, κροτέοι δ ὀδόντας, ὡς κύων ἐπὶ στόμα κείμενος ἀκρασίῃ ἄκρον παρὰ ῥηγμῖνα, κῦμα δ ἐξεμέοι. ταῦτ ἐθέλοιμ ἂν ἰδεῖν, ὅς μ ἠδίκησε λὰξ δ ἐφ ὁρκίοις ἔβη τὸ πρὶν ἑταῖρος ἐών. παπ. αργεντορατ. σιτζ. β. βερλ. ακαδ. 1899. 857 Ἡ χλαῖνα δηλοῖ σχετλίη, ς ἐσταλμένη κυρτόν, ὁτέοισι φιλεῖς ἀγχοῦ καθῆσθαι. ταῦτα δ Ἱππῶναξ σκαφεὺς οἶδεν ἄριστα βροτῶν, οἶδεν δὲ κ Ἀρίφαντος: ἆ μάκαρ ὅτις μήδαμά κως ἐΐδε γράσου πνέοντα φῶρα: τῷ χυτρεῖδ ὅτε Αἰσχυλίδῃ πολέμει, ἐκεῖνος ἤμερσέν σε παρθενηϊής, πᾶς δὲ πέφηνε λόγος. παπ. αργεντορατ. σιτζ. β. βερλ. ακαδ. 1899. 857 τὸ τετράμετρον δακτυλικὸν εἰς δισύλλαβον καταληκτικόν, ᾧ πρῶτος μὲν ἐχρήσατο Ἀρχίλοχος ἐν Ἐπῳδοῖς: φαινόμενον κακὸν οἴκαδ ἄγεσθαι τὸ μέλος καὶ στάσεων καὶ ταραχῶν εἷναι καταπαυστικόν . . διὸ καὶ τὸν Ἀρχίλοχον λέγειν: κηλεῖται δ ὅτις ἔστιν ἀοιδαῖς. τρίμετρον δὲ καταληκτικὸν τροχαϊκόν, οἱό῀ν ἐστι τὸ Ἀρχιλόχου, ὅ τινες ἀκέφαλον ἰαμβικὸν καλοῦσι: Ζεῦ πάτερ, γάμον μὲν οὐκ ἐδαις άμην. ἔστι δὲ ἐν αὐτῷ τῷ τροχαϊκῷ ἐπίσημον κα τὸ δίμετρον βραχυκατάληκτον, τὸ καλούμενον ἰθυφαλλικόν: ᾧ πρῶτος μὲν Ἀρχίλοχος κέχρηται, συζεύξας αὐτο δακτυλικῷ τετραμέτρῳ οὕτως: Οὐκέθ ὁμῶς θάλλεις ἁπαλὸν χρόα: κάρφεται γὰρ ἤδη. ἀκολούθως ἐποίησε καὶ Ἀρχίλοχος: πολλὰς δὲ τυφλὰς ἐγχέλυας ἐδέξω. τὸ γὰρ ἀπτερύονται οἱονεὶ τὰ πτερὰ χαλάσαντες ἀντὶ τοῦ διασείουσι τὰς πρέρυγας ὑποστρέψαντες: διακινοῦσι γὰρ τὰς πτέρυγας ἤτοι ὑφ ἡδονῆς τὴν κοίτην καταλαβόντες ἢ τὴν ἐκ τοῦ ἀέρος διατινάσσοντες ἰκμάδα. καὶ παρ Ἀρχιλόχῳ ἡ ὑφ ἡδονῆς σαλευομένη κορώνη . . . ὡς κηρύλος πέτρης ἐπὶ προβλῆτος ἀπτερύσσετο. ψόγος Ἀφροδίτης: καὶ ὅτι φαῦλον ὁ ἔρως καὶ πόσων εἰή κακῶν γεγονὼς αἴτιος: Ἀρχιλόχου: τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθεὶς πολλὴν κατ ἀχλὺν ὀμμάτων ἕχευεν, κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας. κτλ. Εὖτε πρὸς ἀέθλα δῆμος ἠθροϊ´ζετο, ἐν δὲ Βατουσιάδης ηεπη. π. ποιημ. 7. 2. π. 71 ξονς . . π. καταληκτικῶν: κτλ. ἐνταῦθα γὰρ ἡ δης συλλαβὴ ἀντὶ τρισυλλάβου κεῖται. Σελληϊάδεω Σελλέως υἱὸς ὁ μάντις Βατουσιάδης τὸ ὄνομα. πρόκειται τὰ πράγματ αὐτοῖς τοῖς θεοῖς ὥσπερ ἐν ὀφθαλμοῖς. κτλ. , καὶ ὅτι γε δ αὐτὸ τοῦτο ὁ αὐτὸς οὗτος ποιητὴς μαρτυρεῖ. τὸ γὰρ δεύτερόν ἐστιν αὐτῷ: κτλ. Ζεὺς ἐν θεοῖσι μάντις ἀψευδέστατος καὶ τέλος αὐτὸς ἔχει. π. περδίκων: τοῦ δὲ ὀνόματος αὐτῶν ἔνιοι συστέλλουσι τὴν μέσην συλλαβήν, ὡς Ἀρχίλοχος: πτώσσουσαν ὥστε πέρδικα γενναῖα λέγει τὰ εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος, ὡς καὶ Ἀρχίλοχος: πάρελθε, γενναῖος γὰρ εἶς. ναὶ ναὶ μὰ μήκωνος χλόην: ὁρ´κος ἐπὶ χλευασμῷ. θῳή: . . ἔχει δὲ τὸ ι ἐκ παραδόσεως, ἐπειδὴ εὑρ´ηται θωϊή, ὡς παρ Ἀρχιλόχῳ: ὡς δ ἄν ς ε θωϊὴ λάβοι εἰώθε καὶ ὁ Ἀρχίλοχος μελάμπυγον τοῦτον τὸν ἀετὸν καλεῖν: μή τευ μελαμπύγου τύχῃς ἐμπελάδην, σίνεγγυς, ἤ, ὡς ἔνιοι, χωρίς: καὶ Ἀρχίλοχος ἐπι τοῦ χωρίς: ἔμπλην ἐμοῦ τε καὶ Φόλου λεωκόρητος: ὁ ἐξωλοθρευμένος: τὸ γὰρ λέως ἐστὶ τελέως: Ἀρχίλοχος: λείως γὰρ οὐδὲν ἐπρόν εο ν. Θαργήλια: Ἀπόλλωνος ἑορτὴ καὶ ὅλος ὁ μὴν ιερὸς τοῦ θεοῦ: ἐν δὲ τοῖς Θαργηλίοις τὰς ἀπαρχὰς τῶν φυομένων ποιοῦνται καὶ περικομίζουσι: ταῦτα δὲ Θαργήλιά φασιν: καὶ μὴν Θαργηλιών: καὶ τὴν εὐετηρίαν ἐκάλουν Θαργηλόν: καὶ Ἀρχίλοχος: Φησῖν, ἑώς φᾷ: νῦν ἄγει Θαργήλια. Κοίρανος ὁ Μιλήσιος ἰδὼν ἁλιέας τῷ δικτύῳ λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας κατακόπτειν, ἀργύριον δοὺς καὶ παραιτησάμενος ἀφῆκεν ἐς τὸ πέλαγος. καὶ μετὰ ταῦτα ναυαγία χρησάμενος περὶ Μύκονον καὶ πάντων ἀπολομένων μόνος μόνος ὑπὸ δελφῖνος ἐσώθη ὁ Κοίρανος. τελευτήσαντος δ αὐτοῦ γηραιοῦ ἐν τῇ πατρίδι καὶ τῆς ἐκφορᾶς παρὰ τὴν θάλατταν γιγνομένης, κατὰ τύχην ἐν τῷ λιμένι πλῆθος δελφίνων ἐφάνη ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ μικρὸν ἀπωτέρω τῶν ἐκκομιζόντων τὸν Κοίρανον, ὡσεὶ συνεκφερόντων καὶ συγκηδευόντων τὸν ἄνθρωπον. Κοίρανος ὄνομα, τὸ γένος ἐκ Παρου, δελφίνων τινῶν ἐν Βυζαντίῳ βόλῳ περιπεσόντων καὶ ἑαλωκότων, δοὺς ἀργύριον οἱονεὶ λύτρα τοῖς ἠγρευκόσιν ἀφῆκεν αὐτοὺς ἐλευθέρους, ἀνθ ὧν τὴν χάριν ἀπείληφεν. ἔπλει γοῦν ποτε πεντηκόντορον ἔχων, ὡς λόγος, Μιλησίους τινὰς ἄγουσαν ἄνδρας, ἐν δὲ τῷ μεταξὺ <Νάξου καὶ > Πάρου πορθμῷ τῆς νεὼς ἀνατραπείσης καὶτῶν ἄλλων διαφθαρέντων, τὸν Κοίρανον ἔσωσαν δελφῖνες: ὑπὲρ ἧς εἶχον εὐεργεσίας φθάσαντες τὴν ἴσην ἀντιδιδόντες. καὶ ἔνθα ἐξενήξαντο ὀχοῦντες αὐτὸν ἄκρα δείκνυται καὶ ὕπαντρος πέτρα, καὶ καλεῖται ὁ χῶρος Κοιράνειος. χρόνῳ δὲ ὕστερον τεθνεῶτα τόνδε τὸν Κοίρανον θαλάττης πλησίον ἔκαον. εἶτα μέντοι αἰσθόμενοί πόθεν οἱ δελφῖνες ἠθροίσθησαν, ὥσπερ οὖν ἐπὶ τὸ κῆδος ἥκοντες, καὶ ἐς ὅσον ἡ πυρὰ ἐνήκμαζε καομένη, παρέμειναν ὡς φίλῳ φίλος πιστός. εἶτα μέντοι κατασβεσθείσης οἵδε ἀπενήξαντο. Κοίρανος . . . Πάριος γὰρ ὢν τὸ γένος ἐν Βυζαντίῳ δελφίνων βόλον, ἐνσχεθέντων σαγήνῃ καὶ κινδυνευόντων κατακοπῆναι, πριάμενος μεθῆκε πάντας. ὀλίγῳ δὲ ὕστερον ἔπλει πεντηκόντορον ἔχων, ὥς φασι, Μιλησίων ἄνδρας ἄγουσαν, ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Νάξου καὶ Πάρου πορθμῷ τῆς νεὼς ἀνατραπείσης καὶ τῶν ἄλλων διαφθαρέντων, ἐκεῖνον λέγουσι δελφῖνος ὑποδραμόντος αὐτῷ καὶ ἀνακουφίζοντος ἐξενεχθῆναι τῆς Σικύνθου κατὰ σπήλαιον, ὃ δείκνυται μέχρι νῦν καὶ καλεῖται Κοιράνειον. ἐπὶ τούτῳ δὲ λέγεται ποιῆσαι τὸν Ἀρχίλοχον: Π῾εντήκοντ ἀνδρῶν κτλ. ἐπεὶ δὲ ὕστερον ἀποθανόντος αὐτοῦ τὸ σῶμα πλησίον τῆς θαλάττης οἱ προσήκοντες ἔκαον, ἐπεφαίνοντο πολλοὶ δελφῖνες παρὰ τὸν αἰγιαλόν, ὥσπερ ἐπιδεικνύντες ἑαυτοὺς ἥκοντας ἐπὶ τὰς ταφάς, καὶ παραμείναντες ἄχρι οὗ συνετελέσθησαν. συνγέγραφεν ὁ Δημέας οὐ μόνον περὶ τὴν ἄλλων δό-ξαν ἀλλὰ καὶ τοῦ ποιητοῦ Ἀρχιλόχου τὰς ἀρετὰς καὶ τῆσλαμπρυνομένης εὐσεβίας καὶ τῆς περὶ τὴν Πάρον φιλοπα-τρίας καὶ τῶν ὑπ αὐτοῦ πεπραγμένων ὑπὲρ τῶν Παρί-ων πολλῶν καὶ μεγάλων ἀγαθῶν δέκα βυβλίαπαρὲκ τοῦ ἀνηγαγωχότος ταῦτα εἰς ἄρχοντας τοὺσἐτησίους. γέγραφεν δὲ ὁ Δημέας ἕκαστα τῶν πεπραγμέ-νων καὶ γεγραυμένων ὑπὸ Ὰρχιλόχου κατ ἄρχονταἕκαστον: καὶ ἦρκται ἀπὸ ἄρχντος πρῶτον Εὐρέου, ἐφ οὗδοκεῖ πεντηκόντορος Μιλησίων πρέσβεις ἀγαγοῦσακαὶ ἀνακομιζομένη ἐπὶ Μιλήτου διαφθαρῆναι ἐν πόρῳτῷ Ναξιακῷ, καὶ σωθῆναι ἕνα τινὰ αὐτῶν, ᾧ τὸ ὄνομα Κοίρα-νος, ὑπὸ δελφῖνος ἀναλημφθέντα, καὶ ἐκπεσόντα ἐπὶ τὰἘπισυρίων παράκτια εἴς τι σπήλαιον, σὺν φύλακι ἐαθῆναιἐκεῖθεν ἀθῷον κατὰ πρεσβευτησίαν. τὸ δὲ σπήλαιον τοῦτοἔτι νῦν ἱερὸν ἔχομεν, καὶ ἀπ αὐτοῦ Κοιράνειον καλεῖται. καὶ ἀπῴκισε μετ Ἀρχιλόχου ὁ Κοίρανος ἐν τῷ δευτέρῳἀποικισμῷ τῆς Θάσου καὶ ἐν τῷ πολέμῳ, οὗ μνήμην ποιεῖ-ται ὁ Ἀρχίλοχος τήνδε: Πεντήκοντ ἀνδρῶν λίπε Κοίρανονͺ ἤπιος Ποσειδῶν ναυαγίας σωθέντ ἕνα, ὅς τ ἐλαχυ-ͺπτέρυγον δελφῖν ἐκελήτις εἰς Σίκυνθον. ινσξρ. γρ. 12. 5. 445 ¨ π. 315, α ξολ. 1 . . . . . . . . χρυσὸν δὲ τέμνοντας ἢφέροντας τοὺς Θρᾶκας ἂν στερῶσιν Πάριοι, πάντα πάλινἀποκαταστήσασθαι αὐτοῖς. διασαφεῖ δὲ ταῦτα πάν-τα οὕτως ὁ Ἀρχίλοχος σκώπτων ὅτι ἐψευδόρκησαν: Τόλμαν ἐκπρέπουσαν εἶδεν, εἴ τις ἦν ἀναιβάτης, ἀνͺγράφη τ ἔτης Ἀρῇος Ἐξακεστομαλκιδῶν: ὡς φάα χροͺὶ προσίζει, τὼς ὁ παῖς Πεισιστράτου ἄνδρας εὖ ͺ νωμῶντας αὐλὸν καὶ λύρην ἀνῆρ ἄγων εἰς Θάσον, φωσὶ ͺ Θρέϊξιν δῶρ ἔχων ἀκήρατον χρυσόν: οἰκείῳ δὲ κέρδει ξύν ἐποίησαν κακά. ὅτι τοὺς Θρᾷκασἀποκτείναντες αὐτοὶ οἱ μὲν αὐτῶν ὑπὸ Παρίωνἀπεπνίχησαν, οἱ <δὲ> δρῆσται ἀπά<χθη>ς<αν> ὑπὸ τῶν Θραχͺ-κῶν. μετὰ ταῦτὰ πάλιν γίνεται ἄρχων Ἀμ-φίτιμος, καὶ ἐν τούτοις διασαφεῖ πάλιν ὡσἐνίκησαν καρτέρως τοὺς Ναξίους, λέγωνοὕτω: τῶν δ ἀνωτάτη Τύχη ἵλαος παρασταθεῖσα ͺ φᾶ τ ἔβαινέ θ, ᾗ τ ἰῄ ἄρχεν, ἦν τ αἰείν ἀϋτῆς τῆς πολυ ͺ τλαντος λεώ: κοὔτις ἦν τῶν ῥιψακόντων ωὑκ ἐφημμένη σερίς, ἀλλ ἀκόντισαν: τόσοι τ ἄρ ἀθρόοις ἐξάλμασι τῆλ ἐͺπέκθεον, τός ἔλλαβ Αἰ¨´δης ἑλώρια. ὅν τ. . . ͺ ξολ. 4. ὥς φησιν ὁΔημέας, ἀλλὰ ἐνίκησαν: ὅτι δ ἀληθῆ λέγειδηλοῖ ὁ ποιητὴς οὕτω: Τροπαῖον ἕστηκ: εὐφρόνη ͺ δ ἐπὶ στρατὸν ἦλθ, οὐδὲ χείρον ὧν ἐόλπεμεν τὰ ͺ νῦν ἐεργμέν, ἀλλὰ τῆσδε γῆς κρατήσατε ὅͺπη μ ἔσωσε ῥαχίης Ποσειδέων, οὗ χωρὶς οὐκ ἂν τέͺμενος ἀλλ ἀνωφελῆ γῆν εἴχεθ οἱάς μὴ θεοὶ συνοικέͺται. ὅτι δὲ Γλαῦκος τὸν στρατηγὸν τῶν Θρᾳκῶν μονα-χὸν μάχῃ κρατήσας ἀπέκτεινεν, ὥς φησιν ὁ Δημέας,δηλοῖ ὁ ποιητὴς διὰ τῶν ἰάμβων οὕτω: Γλαῦκ, οὐ σὺ γυῖͺον καὶ φρένας τρέσεις ἰὼν ἐς ὄψιν Ἀρέως: οὐ γ<ὰρ ἦσθα τ>ἆρ ὅτις σῆς ͺ γῆς ἐπιμνήσαιο ῥᾳθυμῶν μόνον, ἢ παρὰ πότον τὰ δειͺνὰ τολμήσας μέθῃ Ἄρει τραπείης νῶτον: ἀλλ ἡγήτορα ἀνεῖλες αἰχμῇ, καὶ μόνος μαχεύμενος πολλῶν κρατεῖς: ͺσὸν δ ἔσκε καὶ χόλῳ φοβεῖν. ἐκδημία δ ἦν αὐτῷ οὐδεμίαεἰ μὴ οἱ εἰς τὴν Θάσον πλοῖ, οὓς ἔπλευσε πολλούς, φοι-τήσας καὶ παρ ἑταίραν τινὰ θυγατέρα οὖσαν ταύτηστῆς γαύρας ᾗτινι ὀνειδίζει διὰ τῶν ἰάμβων οὕτω: Πῶς δὴ τοιαῦτα βήσομ ἀγκαλίσματα· οὐ σῦχ ἕλωμαι πρόͺτερον ἀχραδινέων· ὡς δ ὁ Δημέας φησί, συνήγαγεν ἀπι-ὼν τῆς Θάσου καὶ δάμαρτι ἐχρήσθη αὐτῇ καὶ οὐ παλ-λακῇ: ὅτι δ ἀληθῆ λέγει ὁ Δημέας ταῦτα γράφωνὑπὲρ ταύτης τῆς παλλακῆς, δηλοῖ ὁ Ἀρχίλοχος παρὰτάδε: Χιλίους γὰρ ἄνδρας εἶχες, ἥτις ἄνδρ ἔχεις ἕνα. καὶταῦτα: Γυναῖκά ς εἷλον γαμέτιν, ἧς λεωφόρου τύχησα, ͺ ταῖς μαίαισι δ ἧς τέξαις γονῆς πιστός τις ὢν πέφηνα ͺ παιδαναιρέτης. ͺ μετὰ δ ἑπτὰ ἔτη, ὥς φησι Δημέας, διέ-στησαν: ὅτι δ ἀληθῆ λέγει, δηλοῖ ὁ ποιητὴς λέγωντάδ: Ἔτεξας, ὦ Τέρεινα, τὴν ἐγὼ θορὴν ἔν σοι γάμῳ φύτευͺς α παραφερνησίω: καὶ παρὰ τάδε: Ἣν πρόσφατον ποίη-ͺς α τεταριχευμένην τοὔμπροσθε κέρκῳ μυͺρίᾳ Καβαρνίδι, ἀκήρατος συνῶρος ἑπτὰ ταῦτ ἔτη ͺ ἔχω μίαν γυναῖκά ς: ἀλλ ὡρᾳζέαι διαφρονεῦσα, καὶ ͺ κασαλβάδας δέκα ἀπ εό ντι δώμαθ ἵκἐ εἰσάγουσά ͺ μοι. μεταμφίευ δὲ κἄξιθι πρὸς ἑσπέραν, καὶ ͺ κῶλ ἀρεῦ βινεῦσιν ᾐθέοις πάλιν. ͺ καὶ ταῦτα: Πῆ βήσεαι νέορτον ἐπι γαμέειν πόσιν· τίθει δ ὀͺχῇα βατράχῳ Σεριφίω: κᾆτ εὐπορήσεις διψέους, ἐὰν ͺ δ ἄρα βινητιήσῃς, στριφνὰ βινηθήσεαι: ὡς δέ φησιν ὁ Δη-μέας, ἐπ Ἀκραιφνίοις ἐστρατεύσαντο εὐτυχῶς: ὡσδὲ ἀληθῆ ἅ φησιν, ὁ Ἀρχίλοχος διασαφεῖ σκωπτων πα-ρὰ τάδε: Ἀκραιφνί, πῶς ἔχεις σὺ τῶν πολιτέων· ἕκα-στα δὲ ταῦτα διασαφεῖ ὅτι ἀληθῆ ἐστιν ὁ ποιητὴσπαρὰ τάδε: Ἐπεὶ τὰ δεινὰ μηδὲν ἠγνόευν ἔτι, σαγῶν ͺ ἀγόρασαν ἄλφιτα, ξύρης α δὲ τμήξας ἀπ ἴτυος ͺ ὄχμ, ἵνα στύφω δέρας τἠμῇ γυναικὶ γηραῶν μυρͺμηκιῶν μηδ ἀμπέχω καρῖδα : καὶ τάδε: Ἐπεὶ δὲ ͺ χειρῶν δούρατ ἔκπαλλον, κρέων γαύροις λόγοις ͺ ὤρινε: τῶν δ ἐδάμνατο ὕβρις: πέλας γὰρ στᾶς ͺ ἀθηναίη διὸς ἀμφ ἧμιν ὕψι νεῦσεν, Αἰολεῖς δ ἄρα ͺ θέσαν πρόχουν τριγχοῖσι, κοὐκ Ιἄονες. ἐπεὶ δ ἐͺρηκτο πύργος ἀμφαδήν σφισιν, ὃν Κᾶρες ἦραν θέσεϊͺ βαρδίστῃ λίθων ἱδρῶντες, ἡμῖν ἠπύη πάσας ἀνα φυͺ λὰς ἀόρτο Λεσβίων φορμιγκτέων, χεῖρας δὲͺ θέντες χερσὶν ὀρχεῦντο στρατός: κἀπεκτύπῃσε Ζεὺς Ὀλυμπίων πατήρ. τῶν δ οὔτις ἐς τὸ λοιͺπὸν ἦν ἐπήβολος τῶν πρόσθεν εἶχ, ἀλλͺ ἕστασαν πονεύμενοι καὶ σφέας ἀποσβεῖςͺ ἔφθαν ἣν ἀμφράσσατο ἕκαστος ἐλπὶς οὐ πάλινͺ φανευμένη, καθήμενοι δ ἄβριγδα τήρεον φάος. . . . Ἀπολλώνιο . . . . . . . . . . . . . . . τῆσμητρὸς αὐτῆς . . . . . . . . . . . . . καὶ μετὰ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . τῆς πατρίδος καὶ Ἀρχιλόχου ἐνταῦθα πάλινμέμνηται ὁ Δημέας . . . . . . . . . Τίς σε τὸν ἐν πέτρῃ Μουσῶν θεράποντ ἐχάραξεν παῖ Τελεσικλῆος κοῦρε καταγλαϊ´σας· λέξω δή σοι ἐγὼ μάλ ἐτήτυμα, εἰ σὺ μὴ οἶδας: ἐσθλὸς ἐὼν ἀρετῆς τ οὐκ ὑπολειπόμενος Σωσθεὺς Προσθένου υἱὸς ἐμὴν πολύυμνον ἀοιδὴν τιμῶν ἀενάων αἶσαν ὑπεσπάσατο. π. ἀσυναρτήτων: γίνεται δὲ ὁ τελευταῖος τῆς τετραποδίας διὰ τὴν ἐπὶ τέλους ἀδιάφορον καὶ κρητικός: καὶ βήσσας ὀρέων δυσπαιπάλους οἱο῀ς ἦν ἐπ ἥβης π. ἰαμβικοῦ καταληκτικοῦ: τρίμετρον δὲ οἱο῀ν τὸ Ἀρχιλόχου: ὄγμος, κακοῦ δὲ γήραος καθαιρεῖ Πάρος: νῆσος, ἣν καὶ πόλιν Ἀρχίλοχος καλεῖ ἐν τοῖς Ἐπῳδοῖς. πόλλ οἶδ ἀλώπηξ, ἀλλ ἐχῖνος ἓν μέγα. μέμνηται ταύτης Ἀρχίλοχος ἐν ἐπῳδῇ . . λέγεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν πανουργοτάτων. τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλος φωνᾶεν Ὀλυμπία καλλίνικος ὁ τριπλόος κεχλαδὼς ἄρκεσε Κρόνιον παρ ὄχθον ἁγεμονεῦσαι κωμάζοντι φίλοις Ἐφαρ- μόστῳ σὺν ἑταίροις: ἀλλὰ νῦν, κτλ. Τήνελλα καλλίνικε, χαῖρ ἄναξ Ἡράκλεες, αὐτός τε κα ὶΙὄλαος, αἰχμητὰ δύο. τήνελλα καλλίνικε χαῖρ ἄναξ Ἡράκλεες. ά . . ἔθος δὲ ἦν κωμάζειν τὴν νίην τοῖς νικηφόροις μετ αὐλητοῦ: μὴ παρόντος δὲ αὐλητοῦ εἶς τῶν ἑταίρων ἀνακρουόμενος ἔλεγε: τἥνελλα καλλίνικε. -- β´ τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλος, ὃ τοῖς νικῶσι τὰ Ὀλύμπια ἐπῄδετο, ἦν τρίστροφον, κοινῶς δυνάμενον ἁρμόζειν ἐπὶ παντὸς νικηφόρου διὰ τὸ κατὰ τῆς πράξεως αὐτῆς ψιλὸν ἔχειν τὸν λόγον, μήτε δὲ ὄνομα μήτε ἰδίωμα ἀγωνίσματος. ἐφυμνίῳ δὲ κατεχρῶντο τούτω: . . . --γ´ τὸ δὲ τριπλόος ὅτι τρὶς ἐπεκελάδουν τὸ καλλίνικε. οὐ καθόλου δὲ τρίς, ἀλλ ὅτι τριπλῆν ἔχει τὴν στροφὴν καὶ πάλιν ἀναλαμβάμεται. Ἐρατοσθένης δέ φησι μὴ ἐπινίκιον εἶναι τὸ Ἀρχιλόχου μέλος, ἀλλ ὕμνον εἰς Ἡρακλέα: τρίπλοον δὲ οὐ διὰ τὸ ἐκ τριῶν στροφῶν συγκεῖσθαι, ἀλλὰ διὰ τὸ τρὶς ἐφυμνιάζεσθαι τὸ καλλίνικε. περὶ δὲ τοῦ τήνελλα Ἐρατοσθένης φησὶν ὅτι ὅτε ὁ αὐλητὴς ἢ ὁ κιθαριστὴς μὴ παρῆν, ὁ ἔξαρχος αὐτὸ μεταλαβὼν ἔλεγεν ἔξω τοῦ μέλους, ὁ δὲ τῶν κωμαστῶν χορὸς ἐπέβαλλε τὸ καλλίνικε, καὶ οὕτω συνειρόμενον γέγονε τὸ `τήνελλα καλλίνικε. ᾿ ἡ δὲ ἀρχὴ τοῦ μέλους ἐστίν: `ὦ καλλίνικἐ κτλ. --δ´ Ἀρχίλοχος τῶ Ἡρακλεῖ ὕμνον <ποιήσας>, ἀπορήσας κιθαρωδοῦ διά τινος λέξεως τὸ μέλος ἐμιμήσατο. συντάξας οὖν τοῦτο τὸ κόμμα τήνελλα, οὕτως τὰ ἑξῆς ἀνεβάλλετο, καὶ αὐτὸς μὲν τὸ μέλος τῆς κιθάρας ἐν μέσω τῷ χορῷ ἔλεγε, τὸ τήνελλα, ὁ δὲ χορὸς τὰ ἐπίλοιπα. ἐκ τούτου τὸ λοιπὸν οἱ ἀποροῦντες κιθαρῳδῶν τούτω τῷ κόμματι ἐχρῶντο τῷ τήνελλα. τὸ δὲ ὅλον οὕτως: `τήνελλἀ κτλ. ἀλαλαλαὶ ἰὴ Παιών, ͺ τήνελλα καλλίνικος, ὦ ͺδαιμόνων ὑπέρτατε. τὸ τήνελλα μίμησίς ἐστι φωνῆς κρούματος αὐλοῦ ποιᾶς ἀπὸ τοῦ ἐφυμνίου οὗ εἶπεν Ἀρχίλοχος εἰς τὸν Ἡρακλέα μετὰ τὸν ἆθλον Αὐγέου, `τήνελλἀ κτλ. δοκεῖ δὲ πρῶτος Ἀρχίλοχος νικήσας ἐν Πάρω τὸν Δήμητρος ὕμνον ἑαυτῷ τοῦτον ἐπιπεφωνηκέναι. ἄλλο ἀσυνάρτητον ὁμοίως κατὰ τὴν πρώτην ἀντιπάθειαν ἐξ ἰαμβικοῦ διμέτρου ἀκαταλήκτου καὶ τροχαϊκου ἑφθημιμεροῦς, τοῦ καλουμένου Εὐριπιδείου, οἱο῀ν τὸ ἐν τοῖς ἀναφερομένοις εἰς Ἀρχίλοχον Ιὀβάκχοις: Δήμητρος ἁγνῆς καὶ Κόρης τὴν πανήγυριν σέβων Βέχειρ . . χρυσοέθειρ παρ Ἀρχιλόχῳ ἐν Ιὀβάκχοις, ὅπερ ἀποκέκοπται τοῦ χρυσοέθειρος.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION