Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, Πλάτωνος, Ἐπιγραμμάτων

(작자 미상, 비가, Πλάτωνος, Ἐπιγραμμάτων)

Ἀρίστιπποσ δ’ ἐν τῷ τετάρτῳ Περὶ Παλαιᾶσ Τρυφῆσ φησιν αὐτὸν Ἀστέροσ μειρακίου τινὸσ ἀστρολογεῖν συνασκουμένου ἐρασθῆναι, ἀλλὰ καὶ Δίωνοσ τοῦ προειρημένου· ἔνιοι καὶ φαίδρου φασί· δηλοῦν δὲ τὸν ἔρωτα αὐτοῦ τάδε τὰ ἐπιγράμματα ἃ καὶ πρὸσ αὐτοῦ γενέσθαι εἰσ αὐτούσ· Ἀστέρασ εἰσαθρεῖσ ἀστὴρ ἐμόσ· εἴθε γενοίμην οὐρανόσ, ὡσ πολλοῖσ ὄμμασιν εἰσ σὲ βλέπω. καὶ ἄλλο· Ἀστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπεσ ἐνὶ ζῳοῖσιν Εᾧοσ, νῦν δὲ θανὼν λάμπεισ Ἕσπεροσ ἐν φθιμένοισ. εἰσ δὲ τὸν Δίωνα ὧδε· Δάκρυα μὲν Ἑκάβῃ τε καὶ Ἰλιάδεσσι γυναιξὶ μοῖραι ἐπέκλωσαν δή ποτε γεινομέναισ· σοὶ δέ, Δίων, ῥέξαντι καλῶν ἐπινίκιον ἔργων δαίμονεσ εὐρείασ ἐλπίδασ ἐξέχεαν· κεῖσαι δ’ εὐρυχόρῳ ἐν πατρίδι τίμιοσ ἀστοῖσ, ὦ ἐμὸν ἐκμήνασ θυμὸν ἔρωτι Δίων. τοῦτο καὶ ἐπιγεγράφθαι φησὶν ἐν Συρακούσαισ ἐπὶ τῷ τάφῳ. Ἀλλὰ καὶ Ἀλέξιδοσ, φασίν, ἐρασθεὶσ καὶ Φαίδρου . . τοῦτον ἐποίησε τὸν τρόπον· Νῦν ὅτε μηδὲν Ἄλεξισ ὅσον μόνον εἶφ’ ὅτι καλόσ, ὦπται καὶ πάντη πᾶσ τισ ἐπιστρέφεται. θυμέ, τί μηνύεισ κυσὶν ὀστέον; εἶτ’ ἀνιήσει ὕστερον· οὐχ οὕτω Φαῖδρον ἀπωλέσαμεν; ἔχειν τε Ἀρχεάνασσαν, εἰσ ἣν καὶ αὐτὴν οὕτω ποιῆσαι· Ἀρχεάνασσαν ἔχω τὴν ἐκ Κολοφῶνοσ ἑταῖραν, ἧσ καὶ ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸσ ἔπεστιν ἔρωσ· ἆ δειλοὶ νεότητοσ ἀπαντήσαντεσ ἐκείνησ πρωτοπλόου, δἰ ὅσησ ἤλθετε πυρκαϊῆσ. ἀλλὰ καὶ εἰσ Ἀγάθωνα· Τὴν ψυχὴν Ἀγάθωνα φιλῶν ἐπὶ χείλεσιν ἔσχον· ἦλθε γὰρ ἡ τλήμων ὡσ διαβησομένη. καὶ ἄλλο· Τῷ μήλῳ βάλλω σε· σὺ δ’ εἰ μὲν ἑκοῦσα φιλεῖσ με, δεξαμένη τῆσ σῆσ παρθενίησ μετάδοσ· εἰ δ’ ἄρ’ ὃ μὴ γίγνοιτο νοεῖσ, τοῦτ’ αὐτὸ λαβοῦσα σκέψαι τὴν ὡρ́ην ὡσ ὀλιγοχρόνιοσ. <καὶ ἄλλο· > Μῆλον ἐγώ· βάλλει με φιλῶν σέ τισ· ἀλλ’ ἐπίνευσον, Ξανθίππη· κἀγὼ καὶ σὺ μαραινόμεθα. φασὶ δὲ καὶ τὸ εἰσ τοὺσ Ἐρετριέασ τοὺσ σαγηνευθέντασ αὐτοῦ εἰναι· Εὐβοίησ γένοσ ἐσμὲν Ἐρετρικόν, ἄγχι δὲ Σούσων κείμεθα, φεῦ γαίησ ὅσσον ἀφ’ ἡμετέρησ. καὶ ἄλλο· Χρυσὸν ἀνὴρ εὑρὼν ἔλιπεν βρόχον· αὐτὰρ ὁ χρυσὸν ὃν λίπεν οὐχ εὑρὼν ἧψεν ὃν εὑρ͂ε βρόχον. ἐπὶ κατόπτρῳ ἀνατεθέντι παρὰ Λαΐδοσ· Ἡ σοβαρὸν γελάσασα καθ’ Ἑλλάδοσ, ἥ ποτ’ ἐραστῶν ἑσμὸν ἐνὶ προθύροισ Λαῒσ ἔχουσα νέων, τῇ Παφίῃ τὸ κατόπτρον· ἐπεὶ τοίη μὲν ὁρᾶσθαι οὐκ ἐθέλω, οἱή δ’ ἦν πάροσ οὐ δύναμαι. αντη. πλαν. παλ. 6. 1 Πλάτωνοσ Πλάτωνοσ· Ἄρμενοσ ἦν ξείνοισιν ἀνὴρ ὅδε καὶ φίλοσ ἀστοῖσ, Πίνδαροσ, εὐφώνων Πιερίδων πρόπολοσ. Πλάτωνοσ· εἰσ τοὺσ Ἐρετριεῖσ τοὺσ ἐν Ἐκβατάνοισ κειμένουσ· Οἵδε ποτ’ Αἰγαίοιο βαρύβρομον οἶδμα λιπόντεσ Ἐκβατάνων πεδίῳ κείμεθ’ ἐνὶ μεσάτῳ· χαῖρε κλυτή ποτε πατρὶσ Ἐρέτρια, χαίρετ’ Ἀθῆναι γείτονεσ Εὐβοίησ, χαῖρε θάλασσα φίλη. Πλάτωνοσ· εἰσ ἕτερον ναυηγόν· Ναυκλήρου τάφοσ εἰμί· ὁ δ’ ἀντίον ἐστὶ γεωργοῦ· ὡσ ἁλὶ καὶ γαίῃ ξυνὸσ ὕπεστ’ Αἰ̈́δησ. Πλάτωνοσ· εἰσ ἕτερον ναυηγόν· Πλωτῆρεσ σῴζοισθε καὶ εἰν ἁλὶ καὶ κατὰ γαῖαν· ἴστε δὲ ναυηγοῦ σῆμα παρερχόμενοι. εἰσ Σαπφώ· Ἐννέα τὰσ Μούσασ φασίν τινεσ· ὡσ ὀλιγώρωσ· ἠνίδε καὶ Σαπφὼ Λεσβόθεν ἡ δεκάτη. αντη. πλαν. παλ. 9. 506 Πλάτωνοσ Ἁ Κύπρισ τὰν Κύπριν ἐνὶ Κνίδῳ εἶπεν ἰδοῦσα· φεῦ φεῦ, ποῦ γυμνὰν εἶδέ με Πραξιτέλησ; αντη. πλαν. 162 καὶ ἐπίγραμμα δὲ τοιοῦτον εἰσ Ἀριστοφάνουσ αὐτὸσ ὁ πλάτων πεποίηκεν· Αἱ Χάριτεσ τέμενόσ τι λαβεῖν ὅπερ οὐχὶ πεσεῖται διζόμεναι, ψυχὴν εὑρ͂ον Ἀριστοφάνουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION