Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν

(작자 미상, 비가, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν)

ἐπεὶ δὲ μακρόν τινα καὶ δυσχερῆ πόλεμον οἱ ἐν ἄστει περὶ τῆσ Σαλαμινίων νήσου Μεγαρεῦσι πολεμοῦντεσ ἐξέκαμον καὶ νόμον ἔθεντο μήτε γράψαι τινὰ μήτ’ είπεῖν αὖθισ ὡσ χρὴ τὴν πόλιν ἀντιποιεῖσθαι τῆσ Σαλαμῖνοσ, ἢ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, Βαρέωσ φέρων τὴν ἀδοξίαν ὁ Σόλων καὶ τῶν νέων ὁρῶν πολλοὺσ δεομένουσ ἀρχῆσ ἐπὶ τὸν πόλεμον, αὐτοὺσ δὲ μὴ θαρροῦντασ ἄρξασθαι διὰ τὸν νόμον, ἐσκήψατο μὲν ἔκστασιν τῶν λογισμῶν, καὶ λόγοσ εἰσ τὴν πόλιν ἐκ τῆσ οἰκίασ διεδόθη παρακινητικῶσ ἔχειν αὐτόν, ἐλεγεῖα δὲ κρύφα συνθεὶσ καὶ μελετήσασ ὥστε λέγειν ἀπὸ στόματοσ, ἐξεπήδησεν εἰσ τὴν ἀγορὰν ἄφνω πιλίδιον περιθέμενοσ. ὄχλου δὲ πολλοῦ συνδραμόντοσ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν τοῦ κήρυκοσ λίθον ἐν ὠδῇ διεξῆλθε τὴν ἐλεγείαν ἧσ ἐστιν ἀρχή· Αὐτὸσ κῆρυξ ἦλθον ἀφ’ ἱμερτῆσ Σαλαμῖνοσ, κόσμον ἐπέων ᾠδὴν ἀντ’ ἀγορῆσ θέμενοσ. τοῦτο τὸ ποίημα Σαλαμὶσ ἐπιγέγραπται καὶ στίχων ἑκατόν ἐστι, χαριέντωσ πάνυ πεποιημένον. τότε δ’ ᾀσθέντοσ αὐτοῦ καὶ τῶν φίλων τοῦ Σόλωνοσ ἀρξαμένων ἐπαινεῖν, μάλιστα δὲ τοῦ Πεισιστράτου τοῖσ πολίταισ ἐγκελευομένου καὶ παρορμῶντοσ πείθεσθαι τῷ λέγοντι, λύσαντεσ τὸν νόμον αὖθισ ἥπτοντο τοῦ πολέμου προστησάμενοι τὸν Σόλωνα. πλυτ. ϝιτ. σολ. 8 . . . οὗτοσ μαίνεσθαι προσποιησάμενοσ καὶ στεφανωσάμενοσ εἰσέπαισεν εἰσ τὴν ἀγοράν, ἔνθα τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀνέγνω διὰ κήρυκοσ τὰ συντείνοντα περὶ Σαλαμῖνοσ ἐλεγεῖα καὶ παρώρμησεν αὐτούσ, καὶ αὐῖσ πρὸσ Μεγαρέασ ἐπολέμησαν καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα. ἦν δὲ τὰ ἐλεγεῖα τὰ μὰλιστα καθαψάμενα τῶν Ἀθηναίων τάδε· εἰήν δὴ τότ’ ἐγὼ Φολεγάνδριοσ ἢ Σικινήτησ ἀντί γ’ Ἀθηναίου, πατρίδ’ ἀμειψάμενοσ· αἶψα γὰρ ἂν φάτισ ἥδε μετ’ ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸσ οὗτοσ ἀνὴρ τῶν Σαλαμιναφετῶν. εἶτα· ἰόμεν εἰσ Σαλαμῖνα, μαχησόμενοι περὶ νήσου ἱμερτῆσ, χαλεπόν τ’ αἶσχοσ ἀπωσόμενοι. λέγε δή μοι λαβὼν καὶ τὰ τοῦ Σόλωνοσ ἐλεγεῖα ταυτί, ἵν’ εἰδῆθ’ ὅτι καὶ Σόλων ἐμίσει τοὺσ οἱο͂σ οὗτοσ ἀνθρώπουσ. οὐ λέγειν εἴσω τὴν χείρ’ ἔχοντ’, Αἰσχίνη, δεῖ, οὔ, ἀλλὰ πρεσβεύειν εἴσω τὴν χεῖρ’ ἔχοντα. σὺ δ’ ἐκεῖ προτείνασ καὶ ὑποσχὼν καὶ καταισχύνασ τούτουσ ἐνθάδε σεμνολογεῖ, καὶ λογάρια δύστηνα μελετήσασ καὶ φωνασκήσασ οὐκ οἰεί δίκην δώσειν τηλικούτων καὶ τοσούτων ἀδικημάτων, ἂν πιλίδιον λαβὼν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν περινοστῇσ καὶ ἐμοὶ λοιδορῇ. λέγε σύ. Ἡμετέρη δὲ πόλισ κατὰ μὲν Διὸσ οὔποτ’ ὀλεῖται αἶσαν καὶ μακάρων θεῶν φρένασ ἀθανάτων· τοίη γὰρ μεγάθυμοσ ἐπίσκοποσ ὀβριμοπάτρη Παλλὰσ Ἀθηναίη χεῖρασ ὕπερθεν ἔχει· αὐτοὶ δὲ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίῃσιν ἀστοὶ Βούλονται χρήμασι πειθόμενοι, δήμου θ’ ἡγεμόνων ἄδικοσ νόοσ, οἷσιν ἑτοῖμον ὕβριοσ ἐκ μεγάλησ ἄλγεα πολλὰ παθεῖν· οὐ γὰρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδὲ παρούσησ εὐφροσύνασ κοσμεῖν δαιτὸσ ἐν ἡσυχίῃ· πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ ἔργμασι πειθόμενοι οὔθ’ ἱερῶν κτεάνων οὔτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ ἁρπαγῇ ἄλλοθεν ἄλλοσ οὐδὲ φυλάσσονται σεμνὰ θέμεθλα Δίκησ, ἣ σιγῶσα σύνοιδε τὰ γιγνόμενα πρό τ’ ἐόντα, τῷ δὲ χρόνῳ πάντωσ ἦλθ’ ἀποτεισομένη. τοῦτ’ ἤδη πάσῃ πόλει ἔρχεται ἕλκοσ ἄφυκτον· εἰσ δὲ κακὴν ταχέωσ ἤλυθε δουλοσύνην, ἣ στάσιν ἔμφυλον πόλεμόν θ’ εὕδοντ’ ἐπεγείρει, ὃσ πολλῶν ἐρατὴν ὤλεσεν ἡλικίην· ἐκ γὰρ δυσμενέων ταχέωσ πολυήρατον ἄστυ τρύχεται ἐν συνόδοισ τοῖσ ἀδικοῦσι φίλαισ. ταῦτα μὲν ἐν δήμῳ στρέφεται κακά· τῶν δὲ πενιχρῶν ἱκνοῦνται πολλοὶ γαῖαν ἐσ ἀλλοδαπὴν πραθέντεσ δεσμοῖσί τ’ ἀεικελίοισι δεθέντεσ, καὶ κακὰ δουλοσύνησ ἔργα φέρουσι Βία. οὕτω δημόσιον κακὸν ἔρχεται οἴκαδ’ ἑκάστῳ, αὔλειοι δ’ ἔτ’ ἔχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι, ὑψηλὸν δ’ ὑπὲρ ἑρ́κοσ ὑπέρθορεν, εὑρ͂ε δὲ πάντωσ, εἰ καί τισ φεύγων ἐν μυχῷ ᾖ θαλάμου ταῦτα διδάξαι θυμὸσ Ἀθηναίουσ με κελεύει, ὡσ κακὰ πλεῖστα πόλει δυσνομία παρέχει, εὐνομία δ’ εὔκοσμα καὶ ἄρτια πάντ’ ἀποφαίνει, καὶ θαμὰ τοῖσ ἀδίκοισ ἀμφιτίθησι πέδασ· τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὕβριν ἀμαυροῖ, αὐαίνει δ’ ἄτησ ἄνθεα φυόμενα, εὐθύνει δὲ δίκασ σκολιὰσ ὑπερήφανά τ’ ἔργα πραΰνει, παύει δ’ ἔργα διχοστασίησ, παύει δ’ ἀργαλέησ ἔριδοσ χόλον, ἔστι δ’ ὑπ’ αὐτῆσ πάντα κατ’ ἀνθρώπουσ ἄρτια καὶ πινυτά. δεμ. φ. λ. 254 ταῦτα δ’ ὅτι τοῦτον <τὸν> τρόπον ἔσχεν, οἵ τ’ ἄλλοι συμφωνοῦσι πάντεσ καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ ποιήσει μέμνηται περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσδε· δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον γέρασ ὅσσον ἀπαρκεῖ τιμῆσ οὔτ’ ἀφελὼν οὔτ’ ἐπορεξάμενοσ· οἳ δ’ εἶχον δύναμιν καὶ χρήμασιν ἦσαν ἀγητοί, καὶ τοῖσ ἐφρασάμην μηδὲν ἀεικὲσ ἔχειν· ἔστην δ’ ἀμφιβαλὼν κρατερὸν σάκοσ ἀμφοτέροισι, νικᾶν δ’ οὐκ εἰάσ’ οὐδετέρουσ ἀδίκωσ. πάλιν δ’ ἀποφαινόμενοσ περὶ τοῦ πλήθουσ, ὡσ αὐτῷ δεῖ χρῆσθαι· δῆμοσ δ’ ὧδ’ ἂν ἄριστα σὺν ἡγεμόνεσσιν ἕποιτο, μήτε λίαν ἀνεθεὶσ μήτε βιαζόμενοσ. τίκτει γὰρ κόροσ ὕβριν ὅταν πολὺσ ὄλβοσ ἕπηται ἀνθρώποισιν ὅσοισ μὴ νόοσ ἄρτιοσ ᾖ. κτλ. ὡσ αὐτὸσ εἴρηκε ‐‐ ἐξέπλευσε δεκαετῆ παρὰ τῶν Ἀθηναίων ἀποδημίαν αἰτησάμενοσ. ἔργμασιν ἐν μεγάλοισ πᾶσιν ἁδεῖν χαλεπόν. πλυτ. ϝιτ. σολ. 25 γῆ μὲν γὰρ τοῖσ ἐνοιλοῦσιν ἐπίσταται φέρειν ὅσα τίκτουσιν ὡρ͂αι, ὑπτία τε πᾶσα καὶ καθειμένη, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνοσ λιπαρὴ κουροτρόφοσ θάλαττα δὲ κτλ. λέγεται δὲ Σόλων καὶ προειπεῖν τοῖσ Ἀθηναίοισ τὴν ἐσομένην τυραννίδα δί’ ἐλεγείων· Ἐκ νεφέλησ πέλεται χιόνοσ μένοσ ἠδὲ χαλάζησ, βροντὴ δ’ ἐκ λαμπρᾶσ γίγνεται ἀστεροπῆσ· ἀνδρῶν δ’ ἐκ μεγάλων πόλισ ὄλλυται, εἰσ δὲ μονάρχου δῆμοσ ἀϊδρείῃ δουλοσύνην ἔπεσεν. λίην δ’ ἐξάραντ’ οὐ ῥᾴδιόν ἐστι κατασχεῖν ὕστερον, ἀλλ’ ἤδη χρὴ < τάδε> πάντα νοεῖν. καὶ μετὰ ταῦτα τυραννοῦντοσ τοῦ Πεισιστράτου ἔφη· εἰ δὲ πεπόνθατε λυγρὰ δί’ ὑμετέρην κακότητα, μή τι θεοῖσ τούτων μόμφον ἐπαμφέρετε· αὐτοὶ γὰρ τούτοισ ηὐξήσατε ῥύματα δόντεσ καὶ διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε δουλοσύνην· ὑμέων δ’ εἷσ μὲν ἕκαστοσ ἀλώπεκοσ ἴχνεσι βαίνει σύμπασιν δ’ ὑμῖν χαῦνοσ ἔνεστι νόοσ· εἰσ γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰσ ἔποσ αἰόλον ἀνδρόσ, εἰσ ἔργον δ’ οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμοσ καὶ ἡδέωσ κἂν τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸσ αὐτοῦ· ὁ δ’ οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτησ, προαισθόμενοσ τὸ ἐφ’ ἑαυτῷ διεκώλυσεν. ἄξασ γὰρ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δόρατοσ καὶ ἀσπίδοσ προεῖπεν αὐτοῖσ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμοσ εἶναι, λέγων ταῦτα· "Ἀνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν σοφώτεροσ, τῶν δὲ ἀνδρειότερόσ εἰμι· "σοφώτεροσ μὲν τῶν τὴν ἀπάτην τοῦ Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερόσ δὲ τῶν ἐπισταμένων μὲν διὰ δέοσ δὲ σιωπώντων. καὶ ἡ βουλή, Πεισισρατίδαι ὄντεσ, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ μανίην μὲν ἐμὴν Βαιὸσ χρόνοσ ἀστοῖσ, δείξει, ἀληθείησ ἐσ μέσον ἐρχομένησ. ἐν δὲ τοῖσ φυσικοῖσ ἐστι λίαν καὶ ἀρχαῖοσ ὡσ δῆλον ἐκ τούτων· 9. 1 ‐ 2· ἐξ ἀνέμων δὲ θάλασσα ταράσσεται· ἢν δέ τισ αὐτὴν μὴ κινῇ, πάντων ἐστὶν ἀκαιοτάτη. πλυτ. ϝιτ. σολ. 3 π. δικαιοσύνησ· Σόλωνοσ· Μνημοσύνησ καὶ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδεσ, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ. ὄλβον μοι πρὸσ θεῶν μακάρων δότε καὶ πρὸσ ἁπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔχειν ἀγαθήν· εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοισ, ἐχθροῖσι δὲ πικρόν, τοῖσι μὲν αἰδοῖον, τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν. χρήματα δ’ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκωσ δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω· πάντωσ ὕστερον ἦλθε Δίκη· πλοῦτον δ’ ὃν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρὶ ἔμπεδοσ ἐκ νεάτου πυθμένοσ ἐσ κορυφήν· ὃν δ’ ἄνδρεσ μετίωσιν ὑφ’ ὕβριοσ, οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται, ἀλλ’ ἀδίκοισ ἔργμασι πειθόμενοσ οὐκ ἐθέλων ἕπεται· ταχέωσ δ’ ἀναμίσγεται ἄτη· ἀρχὴ δ’ ἐξ ὀλίγου γίγνεται ὥστε πυρόσ· φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾷ· οὐ γὰρ δὴν θνητοῖσ ὕβριοσ ἔργα πέλει, ἀλλὰ Ζεὺσ πάντων ἐφορᾷ τέλοσ, ἐξαπίνησ δὲ ὥστ’ ἄνεμοσ νεφέλασ αἶψα διεσκέδασεν ἠρινόσ, ὃσ πόντου πολυκύμονοσ ἀτρυγέτοιο πυθμένα κινήσασ, γῆν κατὰ πυροφόρον δῃώσασ καλὰ ἔργα, θεῶν ἕδοσ αἰπὺν ἱκάνει οὐρανόν, αἰθρίην δ’ αὖτισ ἔθηκεν ἰδεῖν, λάμπει δ’ ἠελίοιο μένοσ κατὰ πίονα γαῖαν καλόν, ἀτὰρ νεφέων οὐδὲν ἔτ’ ἔστιν ἰδεῖν· τοιαύτη Ζηνὸσ πέλεται τίσισ, οὐδ’ ἐφ’ ἑκάστῳ, ὥσπερ θνητὸσ ἀνήρ, γίγνεται ὀξύχολοσ· αἰεὶ δ’ οὔ ἑ λέληθε διαμπερέσ, ὅστισ ἀλιτρὸν θυμὸν ἔχῃ, πάντωσ δ’ ἐσ τέλοσ ἐξεφάνη· ἀλλ’ ὁ μὲν αὐτίκ’ ἔτεισεν, ὁ δ’ ὕστερον· οἳ δὲ φύγωσιν αὐτοὶ μηδὲ θεῶν μοῖρ’ ἐπιοῦσα κίχῃ, ἤλυθε πάντωσ αὖτισ· ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἢ παῖδεσ τούτων ἢ γένοσ ἐξοπίσω. θνητοὶ δ’ ὧδε νοεῦμεν ὁμῶσ ἀγαθόσ τε κακόσ τε· ἣ δὴν ᾖ ταύτην δόξαν ἕκαστοσ ἔχει πρίν τι παθεῖν· τότε δ’ αὐτίκ’ ὀδύρεται· ἄχρι δὲ τούτου χάσκοντεσ κούφαισ ἐλπίσι τερπόμεθα, χὤστισ μὲν νούσοισιν ὑπ’ ἀργαλέῃσι πιεσθῇ, ὡσ ὑγιὴσ ἔσται, τοῦτο κατεφράσατο· ἄλλοσ δειλὸσ ἐὼν ἀγαθὸσ δοκεῖ ἔμμεναι ἀνήρ, καὶ καλόσ, μορφὴν οὐ χαρίεσσαν ἔχων· εἰ δέ τισ ἀχρήμων, πενίησ δέ μιν ἔργα βιᾶται, κτήσεσθαι πάντωσ χρήματα πολλὰ δοκεῖ. σπεύδει δ’ ἄλλοθεν ἄλλοσ· ὁ μὲν κατὰ πόντον ἀλᾶται ἐν νηυσὶν χρῄζων οἴκαδε κέρδοσ ἄγειν ἰχθυόεντ’, ἀνέμοισι φορεύμενοσ ἀργαλέοισι φειδωλὴν ψυχῆσ οὐδεμίαν θέμενοσ· ἄλλοσ γῆν τέμνων πολυδένδρεον εἰσ ἐνιαυτὸν λατρεύει, τοῖσιν καμπύλ’ ἄροτρα μέλει· ἄλλοσ Ἀθηναίησ τε καὶ Ἡφαίστου πολυτέχνεω ἔργα δαεὶσ χειροῖν ξυλλέγεται βίοτον· ἄλλοσ Ὀλυμπιάδων Μουσέων πάρα δῶρα διδαχθείσ, ἱμερτῆσ σοφίησ μέτρον ἐπιστάμενοσ· ἄλλοι Παιῶνοσ πολυφαρμάκου ἔργον ἔχοντεσ ἰητροί· καὶ τοῖσ οὐδὲν ἔπεστι τέλοσ· πολλάκι δ’ ἐξ ὀλίγησ ὀδύνησ μέγα γίγνεται ἄλγοσ, κοὐκ ἄν τισ λύσαιτλύσαιτρσθ; ’ ἤπια φάρμακα δούσ, τὸν δὲ κακαῖσ νούσοισι κυκώμενον ἀργαλέαισ τε ἁψάμενοσ χειροῖν αἶψα τίθησ’ ὑγιῆ· ἄλλον μάντιν ἔθηκεν ἄναξ ἑκάεργοσ Ἀπόλλων, ἔγνω δ’ ἀνδρὶ κακὸν τηλόθεν ἐρχόμενον, ᾧ συνομαρτῄσωσι θεοί· τὰ δὲ μόρσιμα πάντωσ οὔτε τισ οἰωνὸσ ῥύσεται οὔθ’ ἱερά. μοῖρα δέ τοι θνητοῖσι κακὸν φέρει ἠδὲ καὶ ἐσθλόν, δῶρα δ’ ἄφυκτα θεῶν γίγνεται ἀθανάτων· πᾶσι δέ τοι κίνδυνοσ ἐπ’ ἔργμασιν, οὐδέ τισ οἶδεν ᾗ μέλλει σχήσειν χρήματοσ ἀρχομένου, ἀλλ’ ὁ μὲν εὖ ἑρ́δειν πειρώμενοσ οὐ προνοήσασ ἐσ μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν, τῷ δὲ κακῶσ ἑρ́δοντι θεὸσ περὶ πάντα δίδωσι συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνησ. πλούτου δ’ οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται· οἳ γὰρ νῦν ἡμέων πλεῖστον ἔχουσι βίον, διπλασίωσ σπεύδουσι· τίσ ἂν κορέσειεν ἅπαντασ; κέρδεά τοι θνητοῖσ ὤπασαν ἀθάνατοι· ἄτη δ ἐξ αὐτῶν ἀναφαίνεται, ἣν ὁπότε Ζεὺσ πέμψῃ τεισομένην, ἄλλοτε ἄλλοσ ἔχει. στοβ. φλ. 9. 25 π. τοῦ βίου ὅτι βραχὺσ καὶ εὐτελὴσ καὶ φροντίδων ἀνάμεστοσ· Σόλωνοσ· οὐδὲ μάκαρ οὐδεὶσ πέλεται βροτόσ, ἀλλὰ πονηροὶ πάντεσ ὅσουσ θνητοὺσ ἠέλιοσ καθορᾷ. στοβ. φλ. 98. 24 ὅτι δ’ αὑτὸν ἐν τῇ τῶν μερίδι μᾶλλον ἢ τῇ τῶν πλουσίων ἔταττε δῆλόν ἐστιν ἐκ τούτων· πολλοὶ γὰρ πλουτοῦσι κακοί, ἀγαθοὶ δὲ πένονται· ἀλλ’ ἡμεῖσ τούτοισ οὐ διαμειψόμεθα τῆσ ἀρετῆσ τὸν πλοῦτον, ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί, χρήματα δ’ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλοσ ἔχει. πλυτ. ϝιτ. σολ. 3 σοφώτατα τοίνυν γέγραπται τῷ Σόλωνι ταῦτα περὶ θεοῦ· γνωμοσύνησ δ’ ἀφανὲσ χαλεπώτατόν ἐστι νοῆσαι μέτρον, ὃ δὴ πάντων πείρατα μοῦνον ἔχει. ξλεμ. αλ. στρ. 5. 81. 1 εἰκότωσ ἄρα Σόλων ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν ταῖσ Ἐλεγείαισ καὶ αὐτὸσ κατακολουθήσασ Ἡσίοδῳ πάντη δ’ ἀθανάτων ἀφανὴσ νόοσ ἀνθρώποισιν· γράφει. ξλεμ. αλ. στρ. 5. 129. 6 Σόλων γάρ που εἶπε· γηράσκω δ’ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενοσ. πλατ. αματ. 133ξ . . . ὁ Σολίων βασιλεὺσ Ἀριστόκυπροσ ὁ Φιλοκύπρου· Φιλοκύπρου δὲ τούτου, τὸν Σόλων ὁ Ἀθηναῖοσ ἀπικόμενοσ ἐσ Κύπρον ἐν ἔπεσι αἴνεσε τυράννων μάλιστα. νῦν δὲ σὺ μὲν Σολίοισι πολὺν χρόνον ἐνθάδ’ ἀνάσσων τήνδε πόλιν ναίοισ καὶ γένοσ ὑμέτερον· αὐτὰρ ἐμὲ ξὺν νηΐ θοῇ κλεινῆσ ἀπὸ νήσου ἀσκηθῆ πέμποι Κύπρισ ἰοστέφανοσ, οἰκισμῷ δ’ ἐπὶ τῷδε χάριν καὶ κῦδοσ ὀπάζοι ἐσθλὸν καὶ νόστον πατρίδ’ ἐσ ἡμετέρην. ἔπειτα πλεύσασ εἰσ Κύπρον ἠγαπήθη διαφερόντωσ ὑπὸ Φιλοκύπρου τινὸσ τῶν ἐκεῖ βασιλέων . . . ἔπεισεν οὖν αὐτὸν ὁ Σόλων ὑποκειμένου καλοῦ πεδίου μεταθέντα τὴν πόλιν ἡδίονα καὶ μείζονα κατασκευάσαι. καὶ παρὼν ἐπεμελήθη τοῦ συνοικισμοῦ καὶ διεκόσμησε πρόσ τε διαγωγὴν ἄριστα καὶ πρὸσ ἀσφάλειαν, ὥστε πολλοὺσ μὲν οἰκήτορασ τῷ Φιλοκύπρῳ προσελθεῖν, ζηλῶσαι δὲ τοὺσ ἄλλουσ βασιλεῖσ. διὸ καὶ τῷ Σόλωνι τιμὴν ἀποδιδοὺσ Αἰπεῖαν τὴν πόλιν καλουμένην πρότερον ἀπ’ ἐκείνου Σόλουσ προσηγόρευσε. καὶ αὐτὸσ δὲ μέμνηται τοῦ συνοικισμοῦ· φησί, κτλ. πλυτ. ϝιτ. σολ. 26 φασὶ δ’ αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντοσ· ἐπιτιμῶντα αὐτοῦ εἰπεῖν· Ἀλλ’ εἴ μοι καὶ νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτο, μηδὲ μέγαιρ’ ὅτι σεῦ λῷον ἐπεφρασάμην, καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ’ ἀείδε· "Ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου. ἔτι τοίνυν οἷσ πρὸσ Μίμνερμον ἀντειπὼν περὶ χρόνου ζωῆσ ἐπιπεφώνηκε· μηδέ μοι ἄκλαυστοσ θάνατοσ μόλοι, ἀλλὰ φίλοισι καλλείποιμι θανὼν ἄλγεα καὶ στοναχάσ· εὐδαίμονα τὸν Πορλικόλαν ἄνδρα ποιεῖ. τελευτήδασ γὰρ οὐ φίλοισ οὐδ’ οἰκείοισ μόνον, ἀλλὰ τῇ πόλει πάσῃ, μυριάσι πολλαῖσ, δάκρυα καὶ πόθον καὶ κατήφειαν ἐφ’ αὑτῷ παρέσχεν. πλυτ. ϝιτ. σολ. ετ ποπλ. ι. 4 π. Σόλωνοσ· ΚΡΙΤΙΑΣ· ἦν μὲν οὖν οἰκεῖοσ ἡμῖν καὶ σφόδρα φίλοσ Δρωπίδου τοῦ προπάππου, καθάπερ λέγει πολλαχοῦ καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ ποιήσει. εἰπέμεναι Κριτίῃ ξανθότριχι πατρὸσ ἀκούειν· οὐ γὰρ ἁμαρτινόῳ πείσεται ἡγεμόνι. πλατ. τιμ. 20 ε ἡ μὲν ἱστορία ἡ κατὰ τὸ Σόλωνοσ γένοσ καὶ τὴν Πλάτωνοσ πρὸσ αὐτὸν συγγένειαν τοιαύτη τίσ ἐστιν· Ἐξηκεστίδου παῖδεσ ἐγένοντο Σόλων καὶ Δρωπίδησ, καὶ Δρωπίδου μὲν Κριτίασ, οὗ μνημονεύει καὶ Σόλων ἐν τῇ ποιήσει λέγων· προξλ. αδ τιμ. 20 ε οὐδ’ ἄρα φίλιπποί εἰσιν οὓσ ἂν οἱ ἵπποι μὴ ἀντιφιλῶσιν, οὐδὲ φιλόρτυγεσ, οὐδ’ αὖ φιλόκυνέσ γε καὶ φίλοινοι καὶ φιλογυμνασταὶ καὶ φιλόσοφοι, ἂν μὴ ἡ σοφία αὐτοὺσ ἀντιφιλῇ. ἢ φιλοῦσι μὲν ταῦτα ἕκαστοι, οὐ μέντοι φίλα ὄντα, ἀλλὰ ψεύδεθ’ ὁ ποιητήσ, ὃσ ἔφη Ὄλβιοσ ᾧ παῖδέσ τε φίλοι καὶ μώνυχεσ ἵπποι καὶ κύνεσ ἀγρευταὶ καὶ ξένοσ ἀλλοδαπόσ. πλατ. λψσ. 212 δ πλοῦτον δ’ οὐκ ἐθαύμαζεν, ἀλλὰ καί φησιν ὁμοίωσ πλουτεῖν ᾧ τε πολὺσ ἄργυροσ κτλ. Ἶσόν τοι πλουτοῦσιν ὅτῳ πολὺσ ἄργυρόσ ἐστι καὶ χρυσὸσ καὶ γῆσ πυροφόρου πεδία ἵπποι θ’ ἡμίονοί τε, καὶ ᾧ μόνα τ’αῦτα πάρεστι, γαστρί τε καὶ πλευρῇσ καὶ ποσὶν ἁβρὰ παθεῖν· ταῦτ’ ἄφενοσ θνητοῖσι· τὰ γὰρ περιώσια πάντα χρήματ’ ἔχων οὐδεὶσ ἔρχεται εἰσ Αἰ̈́δεω· οὐδ’ ἂν ἄποινα διδοὺσ θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείασ νούσουσ οὐδὲ κακὸν γῆρασ ἐπερχόμενον. πλυτ. ϝιτ. σολ. "τοῦ Σόλωνοσ ἐμνήσθησ καὶ χρηστέον αὐτῷ γνώμονι τοῦ ἐρωτικοῦ ἀνδρόσ· "Ἔσθ’ ἥβησ ἐρατοῖσιν ἐπ’ ἄνθεσι παιδοφιλήσῃ μηρῶν ἱμείρων καὶ γλυκεροῦ στόματοσ· "ὅθεν οἶμαι καὶ ὁ Σόλων ἐκεῖνα μὲν ἔγραψε νέοσ ὢν ἔτι καὶ σπέρματοσ πολλοῦ μεστόσ, ὡσ καὶ ὁ Πλάτων φησί , ταυτὶ δὲ πρεσβύτησ γενόμενοσ· "ἔργα δὲ Κυπρογενοῦσ νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσου καὶ Μουσέων, ἃ τίθησ’ ἀνδράσιν εὐφροσύνασ· "ὥσπερ ἐκ ζάλησ καὶ χειμῶνοσ τῶν παιδικῶν ἐρώτων ἔν τινι γαλήνῃ τῇ περὶ γάμον καὶ φιλοσοφίαν θέμενοσ τὸν βίον. πλυτ. αματ. λιβ. 5 τὰσ ἡλικίασ ταύτασ ἀνέγραψε καὶ Σόλων ὁ τῶν Ἀθηναίων νομοθέτησ ἐλεγεῖα ποιήσασ τάδε· Παῖσ μὲν ἄνηβοσ ἐὼν ἔτι νήπιοσ ἑρ́κοσ ὀδόντων φύσασ ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ’ ἔτεσιν· τοὺσ δ’ ἑτέρουσ ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸσ ἕπτ’ ἐνιαυτοὺσ ἥβησ ἐκφαίνει σήματα γιγνομένησ· τῇ τριτάτῃ δὲ γένειον ἀεξομένων ἔτι γυίων λαχνοῦται χροιῆσ ἄνθοσ ἀμειβομένησ, τῇ δὲ τετάρτῃ πᾶσ τισ ἐν ἑβδομάδων μέγ’ ἄριστοσ ἰσχύν, ἥν τ’ ἄνδρεσ σήματ’ ἔχουσ’ ἀρετῆσ· πέμπτῃ δ’ ὡρ́ιον ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι καὶ παίδων ζητεῖν εἰσοπίσω γενεήν· τῇ δ’ ἕκτῃ περὶ πάντα καταρτύεται νόοσ ἀνδρόσ, οὐδ’ ἑρ́δειν ἔθ’ ὁμῶσ ἔργ’ ἀπάλαμνα θέλει· ἑπτὰ δὲ νοῦν καὶ γλῶσσαν ἐν ἑβδομάσιν μέγ’ ἄριστοσ ὀκτώ τ’, ἀμφοτέρων τέσσαρα καὶ δέκ’ ἔτη· τῇ δ’ ἐνάτῃ ἔτι μὲν δύναται, μαλακώτερα δ’ αὐτοῦ πρὸσ μεγάλην ἀρετὴν γλῶσσά τε καὶ σοφίη· τῆσ δεκάτησ δ’ εἴ τισ τελέσασ κατὰ μέτρον ἵκοιτο, οὐκ ἂν ἀώροσ ἐὼν μοῖραν ἔχοι θανάτου. πηιλο οπ. μυνδ. 24 τοιαύτησ δὲ τῆσ τάξεωσ οὔσησ ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ τῶν πολλῶν δουλευόντων τοῖσ ὀλίγοισ, ἀντέστη τοῖσ γνωρίμοισ ὁ δῆμοσ. ἰσχυρᾶσ δὲ τῆσ στάσεωσ οὔσησ καὶ πολὺν χρόνον ἀντικαθημένων ἀλλήλοισ, εἵλοντο κοινῇ διαλλακτὴν καὶ ἄρχοντα Σόλωνα, καὶ τὴν πολιτείαν ἐπέτρεψαν αὐτῷ ποιήσαντι τὴν ἐλεγείαν ἧσ ἐστιν ἀρχή· Γιγνῴσκω καὶ μοι φρενὸσ ἔνδοθεν ἄλγεα κεῖται πρεσβυτάτην ἐσορῶν γαῖαν Ιαὀνίασ καινομένην· ἐν ᾗ πρὸσ ἑκατέρουσ ὑπὲρ ἑκατέρων μάχεται καὶ διαμφισβητεῖ, καὶ μετὰ ταῦτα κοινῇ παραινεῖ καταπαύειν τὴν ἐνεστῶσαν φιλονικίαν. ἦν δ’ ὁ Σόλων τῇ μὲν φύσει καὶ τῇ δόξῃ τῶν πρώτων, τῇ δ’ οὐσίᾳ καὶ τοῖσ πράγμασι τῶν μέσων, ὡσ ἔκ τε τῶν ἄλλων ὁμολογεῖται καὶ αὐτὸσ ἐν τοῖσδε τοῖσ ποιήμασιν μαρτυρεῖ, παραινῶν τοῖσ πλουσίοισ μὴ πλεονεκτεῖν· ὑμεῖσ δ’ ἡσυχάσαντεσ ἐνὶ φρεσὶ καρτερὸν ἦτορ, οἳ πολλῶν ἀγαθῶν ἐσ κόρον ἠλάσατε, ἐν μέτροισι τίθεσθε μέγαν νόον· οὔτε γὰρ ἡμεῖσ πεισόμεθ’, οὔθ’ ὑμῖν ἄρτια τἄστ’ ἔσεται. καὶ ὅλωσ αἰεὶ τὴν αἰτίαν τῆσ στάσεωσ ἀνάπτει τοῖσ πλουσίοισ· διὸ καὶ ἐν ἀρχῇ τῆσ ἐλεγείασ δεδοικέναι φησί· τήν τε φιλοχρεϊάν τήν θ’ ὑπερηφανίαν· ὡσ διὰ ταῦτα τῆσ ἔχθρασ ἐνεστώσησ. εὖ ἡ παροιμία ἔχει ὅτι· πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί· . . . . ἐπὶ τῶν κέρδουσ ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίασ ψευδῆ λεγόντων . . ἐμνήσθη ταύτησ τῆσ παροιμίασ . . Σόλων Ἐλεγείαισ. σξη. αδ πλατ. ςυστ. 374 α πρῶτον μὲν οὖν εἰσ Αἴγυπτον ἀφίκετο καὶ διέτριψεν, ὡσ αὐτόσ φησι· Νείλου ἐπὶ προχοῇσι Κανωβίδοσ ἐγγύθεν ἀκτῆσ· χρόνον δέ τινα καὶ τοῖσ περὶ Ψένωπιν τὸν Ἡλιοπολίτην καὶ Σῶγχιν τὸν Σαΐτην, λογιωτάτοισ οὖσι τῶν ἱερέων, συνεφιλοσόφησε· παρ’ ὧν καὶ τὸν Ἀτλαντικὸν ἀκούσασ λόγον, ὡσ Πλάτωνφησίν, ἐπεχείρησε διὰ ποιήματοσ ἐξενεγκεῖν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ. πλυτ. ϝιτ. σολ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION