헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν́05́2́0́

(작자 미상, 비가, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν)

ἐπεὶ δὲ μακρόν τινα καὶ δυσχερῆ πόλεμον οἱ ἐν ἄστει περὶ τῆσ Σαλαμινίων νήσου Μεγαρεῦσι πολεμοῦντεσ ἐξέκαμον καὶ νόμον ἔθεντο μήτε γράψαι τινὰ μήτ’ είπεῖν αὖθισ ὡσ χρὴ τὴν πόλιν ἀντιποιεῖσθαι τῆσ Σαλαμῖνοσ, ἢ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, Βαρέωσ φέρων τὴν ἀδοξίαν ὁ Σόλων καὶ τῶν νέων ὁρῶν πολλοὺσ δεομένουσ ἀρχῆσ ἐπὶ τὸν πόλεμον, αὐτοὺσ δὲ μὴ θαρροῦντασ ἄρξασθαι διὰ τὸν νόμον, ἐσκήψατο μὲν ἔκστασιν τῶν λογισμῶν, καὶ λόγοσ εἰσ τὴν πόλιν ἐκ τῆσ οἰκίασ διεδόθη παρακινητικῶσ ἔχειν αὐτόν, ἐλεγεῖα δὲ κρύφα συνθεὶσ καὶ μελετήσασ ὥστε λέγειν ἀπὸ στόματοσ, ἐξεπήδησεν εἰσ τὴν ἀγορὰν ἄφνω πιλίδιον περιθέμενοσ. ὄχλου δὲ πολλοῦ συνδραμόντοσ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν τοῦ κήρυκοσ λίθον ἐν ὠδῇ διεξῆλθε τὴν ἐλεγείαν ἧσ ἐστιν ἀρχή· Αὐτὸσ κῆρυξ ἦλθον ἀφ’ ἱμερτῆσ Σαλαμῖνοσ, κόσμον ἐπέων ᾠδὴν ἀντ’ ἀγορῆσ θέμενοσ. τοῦτο τὸ ποίημα Σαλαμὶσ ἐπιγέγραπται καὶ στίχων ἑκατόν ἐστι, χαριέντωσ πάνυ πεποιημένον. τότε δ’ ᾀσθέντοσ αὐτοῦ καὶ τῶν φίλων τοῦ Σόλωνοσ ἀρξαμένων ἐπαινεῖν, μάλιστα δὲ τοῦ Πεισιστράτου τοῖσ πολίταισ ἐγκελευομένου καὶ παρορμῶντοσ πείθεσθαι τῷ λέγοντι, λύσαντεσ τὸν νόμον αὖθισ ἥπτοντο τοῦ πολέμου προστησάμενοι τὸν Σόλωνα. πλυτ. ϝιτ. σολ. 8 . . . οὗτοσ μαίνεσθαι προσποιησάμενοσ καὶ στεφανωσάμενοσ εἰσέπαισεν εἰσ τὴν ἀγοράν, ἔνθα τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀνέγνω διὰ κήρυκοσ τὰ συντείνοντα περὶ Σαλαμῖνοσ ἐλεγεῖα καὶ παρώρμησεν αὐτούσ, καὶ αὐῖσ πρὸσ Μεγαρέασ ἐπολέμησαν καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα. ἦν δὲ τὰ ἐλεγεῖα τὰ μὰλιστα καθαψάμενα τῶν Ἀθηναίων τάδε· εἰήν δὴ τότ’ ἐγὼ Φολεγάνδριοσ ἢ Σικινήτησ ἀντί γ’ Ἀθηναίου, πατρίδ’ ἀμειψάμενοσ· αἶψα γὰρ ἂν φάτισ ἥδε μετ’ ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸσ οὗτοσ ἀνὴρ τῶν Σαλαμιναφετῶν. εἶτα· ἰόμεν εἰσ Σαλαμῖνα, μαχησόμενοι περὶ νήσου ἱμερτῆσ, χαλεπόν τ’ αἶσχοσ ἀπωσόμενοι. λέγε δή μοι λαβὼν καὶ τὰ τοῦ Σόλωνοσ ἐλεγεῖα ταυτί, ἵν’ εἰδῆθ’ ὅτι καὶ Σόλων ἐμίσει τοὺσ οἱο͂σ οὗτοσ ἀνθρώπουσ. οὐ λέγειν εἴσω τὴν χείρ’ ἔχοντ’, Αἰσχίνη, δεῖ, οὔ, ἀλλὰ πρεσβεύειν εἴσω τὴν χεῖρ’ ἔχοντα. σὺ δ’ ἐκεῖ προτείνασ καὶ ὑποσχὼν καὶ καταισχύνασ τούτουσ ἐνθάδε σεμνολογεῖ, καὶ λογάρια δύστηνα μελετήσασ καὶ φωνασκήσασ οὐκ οἰεί δίκην δώσειν τηλικούτων καὶ τοσούτων ἀδικημάτων, ἂν πιλίδιον λαβὼν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν περινοστῇσ καὶ ἐμοὶ λοιδορῇ. λέγε σύ. Ἡμετέρη δὲ πόλισ κατὰ μὲν Διὸσ οὔποτ’ ὀλεῖται αἶσαν καὶ μακάρων θεῶν φρένασ ἀθανάτων· τοίη γὰρ μεγάθυμοσ ἐπίσκοποσ ὀβριμοπάτρη Παλλὰσ Ἀθηναίη χεῖρασ ὕπερθεν ἔχει· αὐτοὶ δὲ φθείρειν μεγάλην πόλιν ἀφραδίῃσιν ἀστοὶ Βούλονται χρήμασι πειθόμενοι, δήμου θ’ ἡγεμόνων ἄδικοσ νόοσ, οἷσιν ἑτοῖμον ὕβριοσ ἐκ μεγάλησ ἄλγεα πολλὰ παθεῖν· οὐ γὰρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον οὐδὲ παρούσησ εὐφροσύνασ κοσμεῖν δαιτὸσ ἐν ἡσυχίῃ· πλουτοῦσιν δ’ ἀδίκοισ ἔργμασι πειθόμενοι οὔθ’ ἱερῶν κτεάνων οὔτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ’ ἁρπαγῇ ἄλλοθεν ἄλλοσ οὐδὲ φυλάσσονται σεμνὰ θέμεθλα Δίκησ, ἣ σιγῶσα σύνοιδε τὰ γιγνόμενα πρό τ’ ἐόντα, τῷ δὲ χρόνῳ πάντωσ ἦλθ’ ἀποτεισομένη. τοῦτ’ ἤδη πάσῃ πόλει ἔρχεται ἕλκοσ ἄφυκτον· εἰσ δὲ κακὴν ταχέωσ ἤλυθε δουλοσύνην, ἣ στάσιν ἔμφυλον πόλεμόν θ’ εὕδοντ’ ἐπεγείρει, ὃσ πολλῶν ἐρατὴν ὤλεσεν ἡλικίην· ἐκ γὰρ δυσμενέων ταχέωσ πολυήρατον ἄστυ τρύχεται ἐν συνόδοισ τοῖσ ἀδικοῦσι φίλαισ. ταῦτα μὲν ἐν δήμῳ στρέφεται κακά· τῶν δὲ πενιχρῶν ἱκνοῦνται πολλοὶ γαῖαν ἐσ ἀλλοδαπὴν πραθέντεσ δεσμοῖσί τ’ ἀεικελίοισι δεθέντεσ, καὶ κακὰ δουλοσύνησ ἔργα φέρουσι Βία. οὕτω δημόσιον κακὸν ἔρχεται οἴκαδ’ ἑκάστῳ, αὔλειοι δ’ ἔτ’ ἔχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι, ὑψηλὸν δ’ ὑπὲρ ἑρ́κοσ ὑπέρθορεν, εὑρ͂ε δὲ πάντωσ, εἰ καί τισ φεύγων ἐν μυχῷ ᾖ θαλάμου ταῦτα διδάξαι θυμὸσ Ἀθηναίουσ με κελεύει, ὡσ κακὰ πλεῖστα πόλει δυσνομία παρέχει, εὐνομία δ’ εὔκοσμα καὶ ἄρτια πάντ’ ἀποφαίνει, καὶ θαμὰ τοῖσ ἀδίκοισ ἀμφιτίθησι πέδασ· τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὕβριν ἀμαυροῖ, αὐαίνει δ’ ἄτησ ἄνθεα φυόμενα, εὐθύνει δὲ δίκασ σκολιὰσ ὑπερήφανά τ’ ἔργα πραΰνει, παύει δ’ ἔργα διχοστασίησ, παύει δ’ ἀργαλέησ ἔριδοσ χόλον, ἔστι δ’ ὑπ’ αὐτῆσ πάντα κατ’ ἀνθρώπουσ ἄρτια καὶ πινυτά. δεμ. φ. λ. 254 ταῦτα δ’ ὅτι τοῦτον <τὸν> τρόπον ἔσχεν, οἵ τ’ ἄλλοι συμφωνοῦσι πάντεσ καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ ποιήσει μέμνηται περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσδε· δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον γέρασ ὅσσον ἀπαρκεῖ τιμῆσ οὔτ’ ἀφελὼν οὔτ’ ἐπορεξάμενοσ· οἳ δ’ εἶχον δύναμιν καὶ χρήμασιν ἦσαν ἀγητοί, καὶ τοῖσ ἐφρασάμην μηδὲν ἀεικὲσ ἔχειν· ἔστην δ’ ἀμφιβαλὼν κρατερὸν σάκοσ ἀμφοτέροισι, νικᾶν δ’ οὐκ εἰάσ’ οὐδετέρουσ ἀδίκωσ. πάλιν δ’ ἀποφαινόμενοσ περὶ τοῦ πλήθουσ, ὡσ αὐτῷ δεῖ χρῆσθαι· δῆμοσ δ’ ὧδ’ ἂν ἄριστα σὺν ἡγεμόνεσσιν ἕποιτο, μήτε λίαν ἀνεθεὶσ μήτε βιαζόμενοσ. τίκτει γὰρ κόροσ ὕβριν ὅταν πολὺσ ὄλβοσ ἕπηται ἀνθρώποισιν ὅσοισ μὴ νόοσ ἄρτιοσ ᾖ. κτλ. ὡσ αὐτὸσ εἴρηκε ‐‐ ἐξέπλευσε δεκαετῆ παρὰ τῶν Ἀθηναίων ἀποδημίαν αἰτησάμενοσ. ἔργμασιν ἐν μεγάλοισ πᾶσιν ἁδεῖν χαλεπόν. πλυτ. ϝιτ. σολ. 25 γῆ μὲν γὰρ τοῖσ ἐνοιλοῦσιν ἐπίσταται φέρειν ὅσα τίκτουσιν ὡρ͂αι, ὑπτία τε πᾶσα καὶ καθειμένη, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνοσ λιπαρὴ κουροτρόφοσ θάλαττα δὲ κτλ. λέγεται δὲ Σόλων καὶ προειπεῖν τοῖσ Ἀθηναίοισ τὴν ἐσομένην τυραννίδα δί’ ἐλεγείων· Ἐκ νεφέλησ πέλεται χιόνοσ μένοσ ἠδὲ χαλάζησ, βροντὴ δ’ ἐκ λαμπρᾶσ γίγνεται ἀστεροπῆσ· ἀνδρῶν δ’ ἐκ μεγάλων πόλισ ὄλλυται, εἰσ δὲ μονάρχου δῆμοσ ἀϊδρείῃ δουλοσύνην ἔπεσεν. λίην δ’ ἐξάραντ’ οὐ ῥᾴδιόν ἐστι κατασχεῖν ὕστερον, ἀλλ’ ἤδη χρὴ < τάδε> πάντα νοεῖν. καὶ μετὰ ταῦτα τυραννοῦντοσ τοῦ Πεισιστράτου ἔφη· εἰ δὲ πεπόνθατε λυγρὰ δί’ ὑμετέρην κακότητα, μή τι θεοῖσ τούτων μόμφον ἐπαμφέρετε· αὐτοὶ γὰρ τούτοισ ηὐξήσατε ῥύματα δόντεσ καὶ διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε δουλοσύνην· ὑμέων δ’ εἷσ μὲν ἕκαστοσ ἀλώπεκοσ ἴχνεσι βαίνει σύμπασιν δ’ ὑμῖν χαῦνοσ ἔνεστι νόοσ· εἰσ γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰσ ἔποσ αἰόλον ἀνδρόσ, εἰσ ἔργον δ’ οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμοσ καὶ ἡδέωσ κἂν τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸσ αὐτοῦ· ὁ δ’ οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτησ, προαισθόμενοσ τὸ ἐφ’ ἑαυτῷ διεκώλυσεν. ἄξασ γὰρ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δόρατοσ καὶ ἀσπίδοσ προεῖπεν αὐτοῖσ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμοσ εἶναι, λέγων ταῦτα· "Ἀνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν σοφώτεροσ, τῶν δὲ ἀνδρειότερόσ εἰμι· "σοφώτεροσ μὲν τῶν τὴν ἀπάτην τοῦ Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότερόσ δὲ τῶν ἐπισταμένων μὲν διὰ δέοσ δὲ σιωπώντων. καὶ ἡ βουλή, Πεισισρατίδαι ὄντεσ, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ μανίην μὲν ἐμὴν Βαιὸσ χρόνοσ ἀστοῖσ, δείξει, ἀληθείησ ἐσ μέσον ἐρχομένησ. ἐν δὲ τοῖσ φυσικοῖσ ἐστι λίαν καὶ ἀρχαῖοσ ὡσ δῆλον ἐκ τούτων· 9. 1 ‐ 2· ἐξ ἀνέμων δὲ θάλασσα ταράσσεται· ἢν δέ τισ αὐτὴν μὴ κινῇ, πάντων ἐστὶν ἀκαιοτάτη. πλυτ. ϝιτ. σολ. 3 π. δικαιοσύνησ· Σόλωνοσ· Μνημοσύνησ καὶ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδεσ, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ. ὄλβον μοι πρὸσ θεῶν μακάρων δότε καὶ πρὸσ ἁπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔχειν ἀγαθήν· εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοισ, ἐχθροῖσι δὲ πικρόν, τοῖσι μὲν αἰδοῖον, τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν. χρήματα δ’ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκωσ δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω· πάντωσ ὕστερον ἦλθε Δίκη· πλοῦτον δ’ ὃν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρὶ ἔμπεδοσ ἐκ νεάτου πυθμένοσ ἐσ κορυφήν· ὃν δ’ ἄνδρεσ μετίωσιν ὑφ’ ὕβριοσ, οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται, ἀλλ’ ἀδίκοισ ἔργμασι πειθόμενοσ οὐκ ἐθέλων ἕπεται· ταχέωσ δ’ ἀναμίσγεται ἄτη· ἀρχὴ δ’ ἐξ ὀλίγου γίγνεται ὥστε πυρόσ· φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾷ· οὐ γὰρ δὴν θνητοῖσ ὕβριοσ ἔργα πέλει, ἀλλὰ Ζεὺσ πάντων ἐφορᾷ τέλοσ, ἐξαπίνησ δὲ ὥστ’ ἄνεμοσ νεφέλασ αἶψα διεσκέδασεν ἠρινόσ, ὃσ πόντου πολυκύμονοσ ἀτρυγέτοιο πυθμένα κινήσασ, γῆν κατὰ πυροφόρον δῃώσασ καλὰ ἔργα, θεῶν ἕδοσ αἰπὺν ἱκάνει οὐρανόν, αἰθρίην δ’ αὖτισ ἔθηκεν ἰδεῖν, λάμπει δ’ ἠελίοιο μένοσ κατὰ πίονα γαῖαν καλόν, ἀτὰρ νεφέων οὐδὲν ἔτ’ ἔστιν ἰδεῖν· τοιαύτη Ζηνὸσ πέλεται τίσισ, οὐδ’ ἐφ’ ἑκάστῳ, ὥσπερ θνητὸσ ἀνήρ, γίγνεται ὀξύχολοσ· αἰεὶ δ’ οὔ ἑ λέληθε διαμπερέσ, ὅστισ ἀλιτρὸν θυμὸν ἔχῃ, πάντωσ δ’ ἐσ τέλοσ ἐξεφάνη· ἀλλ’ ὁ μὲν αὐτίκ’ ἔτεισεν, ὁ δ’ ὕστερον· οἳ δὲ φύγωσιν αὐτοὶ μηδὲ θεῶν μοῖρ’ ἐπιοῦσα κίχῃ, ἤλυθε πάντωσ αὖτισ· ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἢ παῖδεσ τούτων ἢ γένοσ ἐξοπίσω. θνητοὶ δ’ ὧδε νοεῦμεν ὁμῶσ ἀγαθόσ τε κακόσ τε· ἣ δὴν ᾖ ταύτην δόξαν ἕκαστοσ ἔχει πρίν τι παθεῖν· τότε δ’ αὐτίκ’ ὀδύρεται· ἄχρι δὲ τούτου χάσκοντεσ κούφαισ ἐλπίσι τερπόμεθα, χὤστισ μὲν νούσοισιν ὑπ’ ἀργαλέῃσι πιεσθῇ, ὡσ ὑγιὴσ ἔσται, τοῦτο κατεφράσατο· ἄλλοσ δειλὸσ ἐὼν ἀγαθὸσ δοκεῖ ἔμμεναι ἀνήρ, καὶ καλόσ, μορφὴν οὐ χαρίεσσαν ἔχων· εἰ δέ τισ ἀχρήμων, πενίησ δέ μιν ἔργα βιᾶται, κτήσεσθαι πάντωσ χρήματα πολλὰ δοκεῖ. σπεύδει δ’ ἄλλοθεν ἄλλοσ· ὁ μὲν κατὰ πόντον ἀλᾶται ἐν νηυσὶν χρῄζων οἴκαδε κέρδοσ ἄγειν ἰχθυόεντ’, ἀνέμοισι φορεύμενοσ ἀργαλέοισι φειδωλὴν ψυχῆσ οὐδεμίαν θέμενοσ· ἄλλοσ γῆν τέμνων πολυδένδρεον εἰσ ἐνιαυτὸν λατρεύει, τοῖσιν καμπύλ’ ἄροτρα μέλει· ἄλλοσ Ἀθηναίησ τε καὶ Ἡφαίστου πολυτέχνεω ἔργα δαεὶσ χειροῖν ξυλλέγεται βίοτον· ἄλλοσ Ὀλυμπιάδων Μουσέων πάρα δῶρα διδαχθείσ, ἱμερτῆσ σοφίησ μέτρον ἐπιστάμενοσ· ἄλλοι Παιῶνοσ πολυφαρμάκου ἔργον ἔχοντεσ ἰητροί· καὶ τοῖσ οὐδὲν ἔπεστι τέλοσ· πολλάκι δ’ ἐξ ὀλίγησ ὀδύνησ μέγα γίγνεται ἄλγοσ, κοὐκ ἄν τισ λύσαιτλύσαιτρσθ; ’ ἤπια φάρμακα δούσ, τὸν δὲ κακαῖσ νούσοισι κυκώμενον ἀργαλέαισ τε ἁψάμενοσ χειροῖν αἶψα τίθησ’ ὑγιῆ· ἄλλον μάντιν ἔθηκεν ἄναξ ἑκάεργοσ Ἀπόλλων, ἔγνω δ’ ἀνδρὶ κακὸν τηλόθεν ἐρχόμενον, ᾧ συνομαρτῄσωσι θεοί· τὰ δὲ μόρσιμα πάντωσ οὔτε τισ οἰωνὸσ ῥύσεται οὔθ’ ἱερά. μοῖρα δέ τοι θνητοῖσι κακὸν φέρει ἠδὲ καὶ ἐσθλόν, δῶρα δ’ ἄφυκτα θεῶν γίγνεται ἀθανάτων· πᾶσι δέ τοι κίνδυνοσ ἐπ’ ἔργμασιν, οὐδέ τισ οἶδεν ᾗ μέλλει σχήσειν χρήματοσ ἀρχομένου, ἀλλ’ ὁ μὲν εὖ ἑρ́δειν πειρώμενοσ οὐ προνοήσασ ἐσ μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν, τῷ δὲ κακῶσ ἑρ́δοντι θεὸσ περὶ πάντα δίδωσι συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνησ. πλούτου δ’ οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται· οἳ γὰρ νῦν ἡμέων πλεῖστον ἔχουσι βίον, διπλασίωσ σπεύδουσι· τίσ ἂν κορέσειεν ἅπαντασ; κέρδεά τοι θνητοῖσ ὤπασαν ἀθάνατοι· ἄτη δ ἐξ αὐτῶν ἀναφαίνεται, ἣν ὁπότε Ζεὺσ πέμψῃ τεισομένην, ἄλλοτε ἄλλοσ ἔχει. στοβ. φλ. 9. 25 π. τοῦ βίου ὅτι βραχὺσ καὶ εὐτελὴσ καὶ φροντίδων ἀνάμεστοσ· Σόλωνοσ· οὐδὲ μάκαρ οὐδεὶσ πέλεται βροτόσ, ἀλλὰ πονηροὶ πάντεσ ὅσουσ θνητοὺσ ἠέλιοσ καθορᾷ. στοβ. φλ. 98. 24 ὅτι δ’ αὑτὸν ἐν τῇ τῶν μερίδι μᾶλλον ἢ τῇ τῶν πλουσίων ἔταττε δῆλόν ἐστιν ἐκ τούτων· πολλοὶ γὰρ πλουτοῦσι κακοί, ἀγαθοὶ δὲ πένονται· ἀλλ’ ἡμεῖσ τούτοισ οὐ διαμειψόμεθα τῆσ ἀρετῆσ τὸν πλοῦτον, ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί, χρήματα δ’ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλοσ ἔχει. πλυτ. ϝιτ. σολ. 3 σοφώτατα τοίνυν γέγραπται τῷ Σόλωνι ταῦτα περὶ θεοῦ· γνωμοσύνησ δ’ ἀφανὲσ χαλεπώτατόν ἐστι νοῆσαι μέτρον, ὃ δὴ πάντων πείρατα μοῦνον ἔχει. ξλεμ. αλ. στρ. 5. 81. 1 εἰκότωσ ἄρα Σόλων ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν ταῖσ Ἐλεγείαισ καὶ αὐτὸσ κατακολουθήσασ Ἡσίοδῳ πάντη δ’ ἀθανάτων ἀφανὴσ νόοσ ἀνθρώποισιν· γράφει. ξλεμ. αλ. στρ. 5. 129. 6 Σόλων γάρ που εἶπε· γηράσκω δ’ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενοσ. πλατ. αματ. 133ξ . . . ὁ Σολίων βασιλεὺσ Ἀριστόκυπροσ ὁ Φιλοκύπρου· Φιλοκύπρου δὲ τούτου, τὸν Σόλων ὁ Ἀθηναῖοσ ἀπικόμενοσ ἐσ Κύπρον ἐν ἔπεσι αἴνεσε τυράννων μάλιστα. νῦν δὲ σὺ μὲν Σολίοισι πολὺν χρόνον ἐνθάδ’ ἀνάσσων τήνδε πόλιν ναίοισ καὶ γένοσ ὑμέτερον· αὐτὰρ ἐμὲ ξὺν νηΐ θοῇ κλεινῆσ ἀπὸ νήσου ἀσκηθῆ πέμποι Κύπρισ ἰοστέφανοσ, οἰκισμῷ δ’ ἐπὶ τῷδε χάριν καὶ κῦδοσ ὀπάζοι ἐσθλὸν καὶ νόστον πατρίδ’ ἐσ ἡμετέρην. ἔπειτα πλεύσασ εἰσ Κύπρον ἠγαπήθη διαφερόντωσ ὑπὸ Φιλοκύπρου τινὸσ τῶν ἐκεῖ βασιλέων . . . ἔπεισεν οὖν αὐτὸν ὁ Σόλων ὑποκειμένου καλοῦ πεδίου μεταθέντα τὴν πόλιν ἡδίονα καὶ μείζονα κατασκευάσαι. καὶ παρὼν ἐπεμελήθη τοῦ συνοικισμοῦ καὶ διεκόσμησε πρόσ τε διαγωγὴν ἄριστα καὶ πρὸσ ἀσφάλειαν, ὥστε πολλοὺσ μὲν οἰκήτορασ τῷ Φιλοκύπρῳ προσελθεῖν, ζηλῶσαι δὲ τοὺσ ἄλλουσ βασιλεῖσ. διὸ καὶ τῷ Σόλωνι τιμὴν ἀποδιδοὺσ Αἰπεῖαν τὴν πόλιν καλουμένην πρότερον ἀπ’ ἐκείνου Σόλουσ προσηγόρευσε. καὶ αὐτὸσ δὲ μέμνηται τοῦ συνοικισμοῦ· φησί, κτλ. πλυτ. ϝιτ. σολ. 26 φασὶ δ’ αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντοσ· ἐπιτιμῶντα αὐτοῦ εἰπεῖν· Ἀλλ’ εἴ μοι καὶ νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτο, μηδὲ μέγαιρ’ ὅτι σεῦ λῷον ἐπεφρασάμην, καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ’ ἀείδε· "Ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου. ἔτι τοίνυν οἷσ πρὸσ Μίμνερμον ἀντειπὼν περὶ χρόνου ζωῆσ ἐπιπεφώνηκε· μηδέ μοι ἄκλαυστοσ θάνατοσ μόλοι, ἀλλὰ φίλοισι καλλείποιμι θανὼν ἄλγεα καὶ στοναχάσ· εὐδαίμονα τὸν Πορλικόλαν ἄνδρα ποιεῖ. τελευτήδασ γὰρ οὐ φίλοισ οὐδ’ οἰκείοισ μόνον, ἀλλὰ τῇ πόλει πάσῃ, μυριάσι πολλαῖσ, δάκρυα καὶ πόθον καὶ κατήφειαν ἐφ’ αὑτῷ παρέσχεν. πλυτ. ϝιτ. σολ. ετ ποπλ. ι. 4 π. Σόλωνοσ· ΚΡΙΤΙΑΣ· ἦν μὲν οὖν οἰκεῖοσ ἡμῖν καὶ σφόδρα φίλοσ Δρωπίδου τοῦ προπάππου, καθάπερ λέγει πολλαχοῦ καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ ποιήσει. εἰπέμεναι Κριτίῃ ξανθότριχι πατρὸσ ἀκούειν· οὐ γὰρ ἁμαρτινόῳ πείσεται ἡγεμόνι. πλατ. τιμ. 20 ε ἡ μὲν ἱστορία ἡ κατὰ τὸ Σόλωνοσ γένοσ καὶ τὴν Πλάτωνοσ πρὸσ αὐτὸν συγγένειαν τοιαύτη τίσ ἐστιν· Ἐξηκεστίδου παῖδεσ ἐγένοντο Σόλων καὶ Δρωπίδησ, καὶ Δρωπίδου μὲν Κριτίασ, οὗ μνημονεύει καὶ Σόλων ἐν τῇ ποιήσει λέγων· προξλ. αδ τιμ. 20 ε οὐδ’ ἄρα φίλιπποί εἰσιν οὓσ ἂν οἱ ἵπποι μὴ ἀντιφιλῶσιν, οὐδὲ φιλόρτυγεσ, οὐδ’ αὖ φιλόκυνέσ γε καὶ φίλοινοι καὶ φιλογυμνασταὶ καὶ φιλόσοφοι, ἂν μὴ ἡ σοφία αὐτοὺσ ἀντιφιλῇ. ἢ φιλοῦσι μὲν ταῦτα ἕκαστοι, οὐ μέντοι φίλα ὄντα, ἀλλὰ ψεύδεθ’ ὁ ποιητήσ, ὃσ ἔφη Ὄλβιοσ ᾧ παῖδέσ τε φίλοι καὶ μώνυχεσ ἵπποι καὶ κύνεσ ἀγρευταὶ καὶ ξένοσ ἀλλοδαπόσ. πλατ. λψσ. 212 δ πλοῦτον δ’ οὐκ ἐθαύμαζεν, ἀλλὰ καί φησιν ὁμοίωσ πλουτεῖν ᾧ τε πολὺσ ἄργυροσ κτλ. Ἶσόν τοι πλουτοῦσιν ὅτῳ πολὺσ ἄργυρόσ ἐστι καὶ χρυσὸσ καὶ γῆσ πυροφόρου πεδία ἵπποι θ’ ἡμίονοί τε, καὶ ᾧ μόνα τ’αῦτα πάρεστι, γαστρί τε καὶ πλευρῇσ καὶ ποσὶν ἁβρὰ παθεῖν· ταῦτ’ ἄφενοσ θνητοῖσι· τὰ γὰρ περιώσια πάντα χρήματ’ ἔχων οὐδεὶσ ἔρχεται εἰσ Αἰ̈́δεω· οὐδ’ ἂν ἄποινα διδοὺσ θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείασ νούσουσ οὐδὲ κακὸν γῆρασ ἐπερχόμενον. πλυτ. ϝιτ. σολ. "τοῦ Σόλωνοσ ἐμνήσθησ καὶ χρηστέον αὐτῷ γνώμονι τοῦ ἐρωτικοῦ ἀνδρόσ· "Ἔσθ’ ἥβησ ἐρατοῖσιν ἐπ’ ἄνθεσι παιδοφιλήσῃ μηρῶν ἱμείρων καὶ γλυκεροῦ στόματοσ· "ὅθεν οἶμαι καὶ ὁ Σόλων ἐκεῖνα μὲν ἔγραψε νέοσ ὢν ἔτι καὶ σπέρματοσ πολλοῦ μεστόσ, ὡσ καὶ ὁ Πλάτων φησί , ταυτὶ δὲ πρεσβύτησ γενόμενοσ· "ἔργα δὲ Κυπρογενοῦσ νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσου καὶ Μουσέων, ἃ τίθησ’ ἀνδράσιν εὐφροσύνασ· "ὥσπερ ἐκ ζάλησ καὶ χειμῶνοσ τῶν παιδικῶν ἐρώτων ἔν τινι γαλήνῃ τῇ περὶ γάμον καὶ φιλοσοφίαν θέμενοσ τὸν βίον. πλυτ. αματ. λιβ. 5 τὰσ ἡλικίασ ταύτασ ἀνέγραψε καὶ Σόλων ὁ τῶν Ἀθηναίων νομοθέτησ ἐλεγεῖα ποιήσασ τάδε· Παῖσ μὲν ἄνηβοσ ἐὼν ἔτι νήπιοσ ἑρ́κοσ ὀδόντων φύσασ ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ’ ἔτεσιν· τοὺσ δ’ ἑτέρουσ ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸσ ἕπτ’ ἐνιαυτοὺσ ἥβησ ἐκφαίνει σήματα γιγνομένησ· τῇ τριτάτῃ δὲ γένειον ἀεξομένων ἔτι γυίων λαχνοῦται χροιῆσ ἄνθοσ ἀμειβομένησ, τῇ δὲ τετάρτῃ πᾶσ τισ ἐν ἑβδομάδων μέγ’ ἄριστοσ ἰσχύν, ἥν τ’ ἄνδρεσ σήματ’ ἔχουσ’ ἀρετῆσ· πέμπτῃ δ’ ὡρ́ιον ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι καὶ παίδων ζητεῖν εἰσοπίσω γενεήν· τῇ δ’ ἕκτῃ περὶ πάντα καταρτύεται νόοσ ἀνδρόσ, οὐδ’ ἑρ́δειν ἔθ’ ὁμῶσ ἔργ’ ἀπάλαμνα θέλει· ἑπτὰ δὲ νοῦν καὶ γλῶσσαν ἐν ἑβδομάσιν μέγ’ ἄριστοσ ὀκτώ τ’, ἀμφοτέρων τέσσαρα καὶ δέκ’ ἔτη· τῇ δ’ ἐνάτῃ ἔτι μὲν δύναται, μαλακώτερα δ’ αὐτοῦ πρὸσ μεγάλην ἀρετὴν γλῶσσά τε καὶ σοφίη· τῆσ δεκάτησ δ’ εἴ τισ τελέσασ κατὰ μέτρον ἵκοιτο, οὐκ ἂν ἀώροσ ἐὼν μοῖραν ἔχοι θανάτου. πηιλο οπ. μυνδ. 24 τοιαύτησ δὲ τῆσ τάξεωσ οὔσησ ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ τῶν πολλῶν δουλευόντων τοῖσ ὀλίγοισ, ἀντέστη τοῖσ γνωρίμοισ ὁ δῆμοσ. ἰσχυρᾶσ δὲ τῆσ στάσεωσ οὔσησ καὶ πολὺν χρόνον ἀντικαθημένων ἀλλήλοισ, εἵλοντο κοινῇ διαλλακτὴν καὶ ἄρχοντα Σόλωνα, καὶ τὴν πολιτείαν ἐπέτρεψαν αὐτῷ ποιήσαντι τὴν ἐλεγείαν ἧσ ἐστιν ἀρχή· Γιγνῴσκω καὶ μοι φρενὸσ ἔνδοθεν ἄλγεα κεῖται πρεσβυτάτην ἐσορῶν γαῖαν Ιαὀνίασ καινομένην· ἐν ᾗ πρὸσ ἑκατέρουσ ὑπὲρ ἑκατέρων μάχεται καὶ διαμφισβητεῖ, καὶ μετὰ ταῦτα κοινῇ παραινεῖ καταπαύειν τὴν ἐνεστῶσαν φιλονικίαν. ἦν δ’ ὁ Σόλων τῇ μὲν φύσει καὶ τῇ δόξῃ τῶν πρώτων, τῇ δ’ οὐσίᾳ καὶ τοῖσ πράγμασι τῶν μέσων, ὡσ ἔκ τε τῶν ἄλλων ὁμολογεῖται καὶ αὐτὸσ ἐν τοῖσδε τοῖσ ποιήμασιν μαρτυρεῖ, παραινῶν τοῖσ πλουσίοισ μὴ πλεονεκτεῖν· ὑμεῖσ δ’ ἡσυχάσαντεσ ἐνὶ φρεσὶ καρτερὸν ἦτορ, οἳ πολλῶν ἀγαθῶν ἐσ κόρον ἠλάσατε, ἐν μέτροισι τίθεσθε μέγαν νόον· οὔτε γὰρ ἡμεῖσ πεισόμεθ’, οὔθ’ ὑμῖν ἄρτια τἄστ’ ἔσεται. καὶ ὅλωσ αἰεὶ τὴν αἰτίαν τῆσ στάσεωσ ἀνάπτει τοῖσ πλουσίοισ· διὸ καὶ ἐν ἀρχῇ τῆσ ἐλεγείασ δεδοικέναι φησί· τήν τε φιλοχρεϊάν τήν θ’ ὑπερηφανίαν· ὡσ διὰ ταῦτα τῆσ ἔχθρασ ἐνεστώσησ. εὖ ἡ παροιμία ἔχει ὅτι· πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί· . . . . ἐπὶ τῶν κέρδουσ ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίασ ψευδῆ λεγόντων . . ἐμνήσθη ταύτησ τῆσ παροιμίασ . . Σόλων Ἐλεγείαισ. σξη. αδ πλατ. ςυστ. 374 α πρῶτον μὲν οὖν εἰσ Αἴγυπτον ἀφίκετο καὶ διέτριψεν, ὡσ αὐτόσ φησι· Νείλου ἐπὶ προχοῇσι Κανωβίδοσ ἐγγύθεν ἀκτῆσ· χρόνον δέ τινα καὶ τοῖσ περὶ Ψένωπιν τὸν Ἡλιοπολίτην καὶ Σῶγχιν τὸν Σαΐτην, λογιωτάτοισ οὖσι τῶν ἱερέων, συνεφιλοσόφησε· παρ’ ὧν καὶ τὸν Ἀτλαντικὸν ἀκούσασ λόγον, ὡσ Πλάτωνφησίν, ἐπεχείρησε διὰ ποιήματοσ ἐξενεγκεῖν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ. πλυτ. ϝιτ. σολ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν

(작자 미상, 비가, Σόλονος, πρὸσ Κριτίαν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION