헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν́04́2́0́

(작자 미상, 비가, Μιμνέρμου, other works)

π. Ἀφροδίτησ· Μιμνέρμου· τίσ δὲ βίοσ, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆσ Ἀφροδίτησ, τεθναίην ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι, κρυπταδίη φιλότησ καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή, οἷ’ ἥβησ ἄνθ εα γίγνεται ἁρπαλέα ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ’ ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ γῆρασ, ὅ τ’ αἰσχρὸν ὁμῶσ καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ, αἰεί μιν φρένασ ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι, οὐδ’ αὐγὰσ προσορῶν τέρπεται ἠελίου, ἀλλ’ ἐχθρὸσ μὲν παισίν, ἀτίμαστοσ δὲ γυναιξίν, οὕτωσ ἄργαλέον γῆρασ ἔθηκε θεόσ. στοβ. φλ. 63. 16 π. τοῦ βίου, ὅτι βραχὺσ καὶ εὐτελὴσ καὶ φροντίδων ἀνάμεστοσ· Μιμνέρμου· ἡμεῖσ δ’ οἱᾶ́ τε φύλλα φύει πολυανθέοσ ὡρ́ῃ ἐά ροσ, ὅτ’ αἶψ’ αὐγῇσ αὔξεται ἠελίου, τοῖσ ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβησ τερπόμεθα πρὸσ θεῶν εἰδότεσ οὔτε κακὸν οὔτ’ ἀγαθόν· Κῆρεσ δὲ παρεστήκασι μέλαιναι, ἡ μὲν ἔχουσα τέλοσ γήραοσ ἀργαλέου, ἡ δ’ ἑτέρη θανάτοιο· μίνυνθα δὲ γίγνεται ἥβησ καρπόσ, ὅσον τ’ ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιοσ· αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλοσ παραμείψεται ὡρ́ησ, αὐτίκα δὴ τεθνάναι βέλτιον ἢ βίοτοσ· πολλὰ γὰρ ἐν θυμῷ κακὰ γίγνεται· ἄλλοτε οἶκοσ τρυχοῦται, πενίησ δ’ ἔργ’ ὀδυνηρὰ πέλει· ἄλλοσ δ’ αὖ παίδων ἐπιδεύεται, ὧν τε μάλιστα ἱμείρων κατὰ γῆσ ἔρχεται εἰσ Αἰ̈́δην· ἄλλον νοῦσοσ ἔχει θυμοφθόροσ· οὐδέ τίσ ἐστιν ἀνθρώπων ᾧ Ζεὺσ μὴ κακὰ πολλὰ διδῷ. στοβ. φλ. 98. 13 ψόγοσ γήρωσ Μιμνέρμου· τὸ πρὶν ἐὼν κάλλιστοσ, ἐπὴν παραμείψεται ὡρ́η, οὐδὲ πατὴρ παισὶν τίμιοσ οὔτε φίλοσ. στοβ. φλ. 98. 116. 1 ψόγοσ γήρωσ· Μιμνέρμου Ναννοῦσ· Τιθωνῷ μὲν ἔδωκεν ἔχειν κακὸν ἄφθιτον ὁ Ζεὺσ γῆρασ, ὃ καὶ θανάτου ῥίγιον ἀργαλέου. στοβ. φλ. 33 ψόγοσ γήρωσ· Μιμνέρμου Ναννοῦσ· [αὐτίκα μοι κατὰ μὲν χροιὴν ῥέει ἄσπετοσ ἱδρώσ, πτοιῶμαι δ’ ἐσορῶν ἄνθοσ ὁμηλικίησ τερπνὸν ὁμῶσ καὶ καλόν, ἐπεὶ πλέον ὤφελεν εἶναι· ] ἀλλ’ ὀλιγοχρόνιοσ γίγνεται ὥσπερ ὄναρ ἥβη τιμήεσσα· τὸ δ’ ἀργαλέον καὶ ἄμορφον γῆρασ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτίχ’ ὑπερκρέμαται ἐχθρὸν ὁμῶσ καὶ ἄτιμον, ὅ τ’ ἄγνωστον τιθεῖ ἄνδρα, βλάπτει δ’ ὀφθαλμοὺσ καὶ νόον ἀμφιχυθέν. στοβ. φλ. 34 π. ἀληθείασ; Μιμνέρμου Ναννοῦσ· ἀληθείη δὲ παρέστω σοὶ καὶ ἐμοί, πάντων χρῆμα δικαιότατον. στοβ. φλ. 11. 1 προσμυθοποιεῖ δὲ ὁ ποιητὴσ τὸν ἐξωκεανισμὸν τὸν κατὰ τὴν πλάνην συμβάντα τὴν ἀπ’ ἐκείνου τοῦ πλοῦ. ὡσ ἐν γνωρίμοισ τόποισ καὶ εὐανδροῦσι τῆσ ναυστολίασ γενομένησ· εἰ δ’, ὥσπερ ὁ Σκήψιόσ φησι παραλαβὼν μάρτυρα Μίμνερμον, ὃσ ἐν τῷ ὠκεανῷ ποιήσασ τὴν οἴκησιν τοῦ Αἰήτου πρὸσ ταῖσ ἀνατολαῖσ ἐκτὸσ πεμφθῆναί φησιν ὑπὸ τοῦ Πελίου τὸν Ιἄσονα καὶ κομίσαι τὸ δέροσ, οὔτ’ ἂν ἡ ἐπὶ τὸ δέροσ ἐκεῖσε πομπὴ πιθανῶσ λέγοιτο εἰσ ἀγνῶτασ καὶ ἀφανεῖσ τόπουσ, οὔθ’ ὁ δί’ ἐρήμων καὶ ἀοίκων καὶ καθ’ ἡμᾶσ τοσοῦτον ἐκτετοπισμένων πλοῦσ οὔτ’ ἔνδοξοσ οὔτε πασιμέλων· οὐδέκοτ’ ἂν μέγα κῶασ ἀνήγαγεν αὐτὸσ Ιἤσων ἐξ Αἰήσ, τελέσασ ἀλγινόεσσαν ὁδόν, ὑβριστῇ Πελίῃ τελέων χαλεπῆρεσ ἀέθλον, οὐδ’ ἂν ἐπ’ Ὠκεανοῦ καλὸν ἵκοντο ῥόον· καὶ ὑποβάσ, Αἰήταο πόλιν, τόθι τ’ ὠκέοσ Ηἐλίοιο ἀκτῖνεσ χρυσέῳ κείαται ἐν θαλάμῳ Ὠκεανοῦ παρὰ χείλεσ’, ἵν’ ᾤχετο θεῖοσ Ιἤσων. Μίμνερμοσ δὲ Ναννοῖ ἐν εὐνῇ φησι χρυσῇ κατεσκευασμένῃ πρὸσ τὴν χρείαν ταύτην ὑπὸ Ἡφαίστου τὸν ἥλιον καθεύδοντα περαιοῦσθαι πρὸσ τὰσ ἀνατολάσ, αἰνισσόμενοσ τὸ κοῖλον τοῦ ποτηρίου. λέγει δ’ οὕτωσ· Ηἔλιοσ μὲν γὰρ πόνον ἔλλαχεν ἤματα πάντα οὐδέ κοτ’ ἄμπαυσισ γίγνεται οὐδεμία ἵπποισίν τε καὶ αὐτῷ, ἐπεὶ ῥοδοδάκτυλοσ Ηὢσ Ὠκεανὸν προλιποῦσ’ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· τὸν μὲν γὰρ διὰ κῦμα φέρει πολυήρατοσ εὐνὴ κοιΐλη, Ἡφαίστου χερσὶν ἐληλαμένη χρυσοῦ τιμήεντοσ, ὑπόπτεροσ, ἄκρον ἐφ’ ὕδωρ εὕδονθ’ ἁρπαλέωσ χώρου ἀφ’ Ἑσπερίδων γαῖαν ἐσ Αἰθιόπων, ἵνα οἱ θοὸν ἁρ́μα καὶ ἵπποι ἑστᾶσ’, ὄφρ’ Ηὢσ ἠριγένεια μόλῃ· ἐνθ’ ἐπεβήσεθ’ ἑῶν ὀχέων Ὑπερίονοσ υἱόσ. Κολοφῶνα δὲ κτίζει Ἀνδραίμων Πύλιοσ, ὥσ φησι καὶ Μίμνερμοσ ἐν Ναννοῖ. ἀπελθόντεσ δὲ παρὰ τῶν Ἐφεσίων οἱ Σμυρναῖοι στρατεύουσιν ἐπὶ τὸν τόπον ἐν ᾧ νῦν ἐστιν ἡ Σμύρνα, Λελέγων κατεχόντων· ἐκβαλόντεσ δ’ αὐτοὺσ ἔκτισαν τὴν παλαιὰν Σμύρναν διέχουσαν τῆσ νῦν περὶ εἴκοσι σταδίουσ· ὕστερον δὲ ὑπὸ Αἰολέων ἐκπεσόντεσ κατέφυγον εἰσ Κολοφῶνα, καὶ μετὰ τῶν ἐνθένδε ἐπιόντεσ τὴν σφετέραν ἀπέλαβον· καθάπερ καὶ Μίμνερμοσ ἐν τῇ Ναννοῖ φράζει μνησθεὶσ τῆσ Σμύρνησ ὅτι περιμάχητοσ ἀεί· αἰπὺ δ’ ἐπεί τε Πύλου Νηληϊού ἄστυ λιπόντεσ ἱμερτὴν Ἀσίην νηυσὶν ἀφικόμεθα, ἐσ δ’ ἐρατὴν Κολοφῶνα βίην ὑπέροπλον ἔχοντεσ ἑζόμεθ’ ἀργαλέησ ὕβριοσ ἀγρεμόνεσ, κεῖθεν δ’ ἀλσήεντοσ ἀπορνύμενοι ποταμοῖο θεῶν βουλῇ Σμύρνην εἵλομεν Αἰολίδα. π. Σόλωνοσ· φασὶ δ’ αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντοσ· Αἲ γὰρ ἄτερ νούσων τε καὶ ἀργαλέων μελεδωνῶν ἑξηκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου· ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ’ εἴ μοι κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτο, ͅ μηδὲ μέγαιρ’ ὅτι σεῦ λῶον ἐπεφρασάμην, ͅ καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ’ ἀείδε· Ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου. Μιμνέρμου· [μήτε τινὰ ξείνων δηλεύμενοσ ἔργμασι λυγροῖσ μήτε τιν’ ἐνδήμων, ἀλλὰ δίκαιοσ ἐών,] τὴν σαυτοῦ φρένα τέρπε· δυσηλεγέων δὲ πολιτῶν ἄλλοσ τοί σε κακῶσ, ἄλλοσ ἄμεινον ἐρεῖ. αντη. παλ. 9. 50 Μίμνερμοσ δὲ ἐλεγεῖα ἐσ τὴν μάχην ποιήσασ τὴν Σμυρναίων πρὸσ Γύγην τε καὶ Λυδούσ, φησὶν ἐν τῷ προοιμίῳ θυγατέρασ Οὐρανοῦ τὰσ ἀρχαιοτέρασ Μούσασ, τούτων δὲ ἄλλασ νεωτέρασ εἶναι Διὸσ παῖδασ. π. ἀνδρείασ· Μιμνέρμου· οὐ μὲν δὴ κείνου γε μένοσ καὶ ἀγήνορα θυμὸν τοῖον ἐμεῦ προτέρων πεύθομαι, οἵ μιν ἴδον Λυδῶν ἱππομάχων πυκινὰσ κλονέοντα φάλαγγασ Ἕρμιον ἂμ πεδίον, φῶτα φερεμμελίην· τοῦ μὲν ἄρ’ οὔκοτε πάμπαν ἐμέμψατο Παλλὰσ Ἀθήνη δριμὺ μένοσ κραδίησ, εὖθ’ ὅ γ’ ἀνὰ προμάχουσ σεύαιθ’, αἱματόεντοσ ἐν ὑσμίνῃ πολέμοιο πικρὰ βιαζόμενοσ δυσμενέων βέλεα· οὐ γάρ τισ κείνου δηίων ἔπ’ ἀμεινότεροσ φὼσ ἔσκεν ἐποίχεσθαι φυλόπιδοσ κρατερῆσ ἔργον, ὅτ’ αὐγῇσιν φέρετ’ εἴκελοσ ἠελίοιο. στοβ. φλ. 7, 12 βάξισ . . σημαίνει τὴν φήμην καὶ τὴν ῥῆσιν, Μίμνερμοσ· καί μιν ἐπ’ ἀνθρώπουσ βάξισ ἔχει χαλεπή· ανδ ἀργαλέησ αἰεὶ βάξιοσ ἑέμενοι ετ. μαγ. 187. 47 Παίονασ ἱπποκορυστάσ· ἱπποκορυστάσ· Μίμνερμοσ· Παίονασ ἄνδρασ ἄγων, ἵνα τε κλειτὸν γένοσ ἵππων σξη. ιλ. 16. 287 ὁ δὲ Δημήτριοσ ὁ Σκήψιοσ κἀν τῷ τετάρτῳ καὶ εἰκοστῷ τῆσ αὐτῆσ πραγματείασ Τρωϊκοῦ Διακόσμου Δαίτην ἡρ́ωα τιμώμενον παρὰ τοῖσ Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον. ἐοίκασιν οἱ ἀρχαῖοι ὑπὲρ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν τῆσ Νιόβησ παίδων μὴ συνᾴδειν ἀλλήλοισ . . . Μίμνερμοσ εἴκοσι καὶ Πίνδαροσ τοσούτ̣ ουσ. αελ. ϝ. η. 12. φάσκοντασ. πλυτ. φαξ. λυν. 19 Μίμνερμοσ δὲ φησι τὴν μὲν Ἰσμήνην προσομιλοῦσαν Θεοκλυμένῳ ὑπὸ Τυδέωσ κατὰ Ἀθηνᾶσ ἐγκέλευσιν τελευτῆσαι. αργ. σοπη. αντ. Τροιζηνία ἡ Ἀφροδίτη . . . ἡ δὲ Αφροδίτη καθώσ φησι Μίμνερμοσ, ὑπὸ Διομήδουσ τρωθεῖσα παρεσκεύασε τὴν Αἰγιάλειαν πολλοῖσ μὲν μοιχοῖσ κοιμηθῆναι, ἐρασθῆναι δὲ Ἱππολύτου καὶ Κομήτου υἱοῦ Σθενέλου. τοῦ δὲ Διομήδουσ παραγενομένου εἰσ τὸ Ἄργοσ, ἐπιβουλεῦσαι αὐτῷ, τὸν δὲ καταφυγόντα εἰσ βωμὸν τῆσ Ἥρασ διὰ νυκτὸσ φυγεῖν σὺν τοῖσ ἑταίροισ καὶ ἐλθεῖν εἰσ Ἰταλίαν πρὸσ Δαῦνον βασιλέα, ὅστισ αὐτὸν δόλῳ ἀνεῖλεν. τζ. λψξ. 610 Ἄριστα κτλ. φησὶν ὅτι αἱ Ἀμαζόνεσ τοὺσ γιγνομένουσ ἄρσενασ ἐπήρουν ἢ σκέλοσ ἢ χεῖρα περιελόμεναι· πολεμοῦντεσ δὲ πρὸσ αὐτὰσ οἱ Σκύθαι καὶ βουλόμενοι πρὸσ αὐτὰσ σπείσασθαι, ἔλεγον ὅτι συνέσονται τοῖσ Σκύθαισ εἰσ γάμον ἀπηρώτοισ καὶ οὐ λελωβημένοισ· ἀποκριναμένη δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἡ Ἀντιάνειρα, ἡγεμὼν τῶν Ἀμαζόνων, εἶπεν· ἄριστα χωλὸσ οἰφεῖ· μέμνηται τῆσ παροιμίασ Μίμ <ν> ερμοσ. ξοδ. ατηεν. 1083 παροεμ. απ. κυγέασ σιτζ. βεριξητε βαψ. ακαδ. 1910. 4. π.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Μιμνέρμου, other works

(작자 미상, 비가, Μιμνέρμου, other works)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION