Theocritus, Idylls, Ἐγκώμιον εἰσ Πτολεμαῖον

(테오크리토스, Idylls, Ἐγκώμιον εἰσ Πτολεμαῖον)

Ἐκ Διὸσ ἀρχώμεσθα καὶ ἐσ Δία λήγετε Μοῖσαι, ἀθανάτων τὸν ἄριστον ἐπὴν αὐδῶμεν ἀοιδαῖσ· ἀνδρῶν δ’ αὖ Πτολεμαῖοσ ἐνὶ πρώτοισι λεγέσθω καὶ πύματοσ καὶ μέσσοσ· ὁ γὰρ προφερέστατοσ ἄλλων. ἡρ́ωεσ, τοὶ πρόσθεν ἀφ’ ἡμιθέων ἐγένοντο, ῥέξαντεσ καλὰ ἔργα σοφῶν ἐκύρησαν ἀοιδῶν· αὐτὰρ ἐγὼ Πτολεμαῖον ἐπιστάμενοσ καλὰ εἰπεῖν ὑμνήσαιμ’· ὕμνοι δὲ καὶ ἀθανάτων γέρασ αὐτῶν. Ἴδαν ἐσ πολύδενδρον ἀνὴρ ὑλατόμοσ ἐλθὼν παπταίνει, παρεόντοσ ἄδην, πόθεν ἄρξεται ἔργου. τί πρῶτον καταλέξω; ἐπεὶ πάρα μυρία εἰπεῖν, οἷσι θεοὶ τὸν ἄριστον ἐτίμησαν βασιλήων. Ἐκ πατέρων οἱο͂σ μὲν ἐήν τελέσαι μέγα ἔργον Λαγείδασ Πτολεμαῖοσ, ὅτε φρεσὶν ἐγκατάθοιτο βουλάν, ἃν οὐκ ἄλλοσ ἀνὴρ οἱο͂́σ τε νοῆσαι. τῆνον καὶ μακάρεσσι πατὴρ ὁμότιμον ἔθηκεν ἀθανάτοισ, καί οἱ χρύσεοσ δόμοσ ἐν Διὸσ οἴκῳ δέδμηται· παρὰ δ’ αὐτὸν Ἀλέξανδροσ φίλα εἰδὼσ ἑδριάει, Πέρσαισι βαρὺσ θεὸσ αἰολομίτρασ. ἀντία δ’ Ἡρακλῆοσ ἕδρα κενταυροφόνοιο ἵδρυται στερεοῖο τετυγμένα ἐξ ἀδάμαντοσ· ἔνθα σὐν ἄλλοισιν θαλίασ ἔχει οὐρανίδαισι, χαίρων υἱωνῶν περιώσιον υἱωνοῖσιν, ὅττί σφεων Κρονίδησ μελέων ἐξείλετο γῆρασ, ἀθάνατοι δὲ καλεῦνται ἑοὶ νέποδεσ γεγαῶτεσ. ἄμφω γὰρ πρόγονόσ σφιν ὁ καρτερὸσ Ἡρακλείδασ, ἀμφότεροι δ’ ἀριθμεῦνται ἐσ ἔσχατον Ἡρακλῆα. τῷ καὶ ἐπεὶ δαίτηθεν ἰοί κεκορημένοσ ἤδη νέκταροσ εὐόδμοιο φίλασ ἐσ δῶμ’ ἀλόχοιο, τῷ μὲν τόξον ἔδωκεν ὑπωλένιόν τε φαρέτραν, τῷ δὲ σιδάρειον σκύταλον κεχαραγμένον ὄζοισ. οἱ δ’ εἰσ ἀμβρόσιον θάλαμον λευκοσφύρου Ἥβησ ὅπλα καὶ αὐτὸν ἄγουσι γενειήταν Διὸσ υἱόν. οἱά δ’ ἐν πινυταῖσι περικλειτὰ Βερενίκα ἔπρεπε θηλυτέραισ, ὄφελοσ μέγα γειναμένοισι. τᾷ μὲν Κύπρον ἔχοισα Διώνασ πότνια κούρα κόλπον ἐσ εὐώδη ῥαδινὰσ ἐσεμάξατο χεῖρασ. τῷ οὔπω τινὰ φαντὶ ἁδεῖν τόσον ἀνδρὶ γυναικῶν, ὅσσόν περ Πτολεμαῖοσ ἑὴν ἐφίλησεν ἄκοιτιν. ἦ μὰν ἀντεφιλεῖτο πολὺ πλέον· ὧδέ κε παισὶ θαρσήσασ σφετέροισιν ἐπιτρέποι οἶκον ἅπαντα, ὁππότε κεν φιλέων βαίνῃ λέχοσ ἐσ φιλεούσησ. ἀστόργου δὲ γυναικὸσ ἐπ’ ἀλλοτρίῳ νόοσ αἰεί, ῥηίδιοι δὲ γοναί, τέκνα δ’ οὐ ποτεοικότα πατρί. κάλλει ἀριστεύουσα θεάων πότν’ Ἀφροδίτα, σοὶ τήνα μεμέλητο· σέθεν δ’ ἕνεκεν Βερενίκα εὐειδὴσ Ἀχέροντα πολύστονον οὐκ ἐπέρασεν, ἀλλά μιν ἁρπάξασα, πάροιθ’ ἐπὶ νῆα κατελθεῖν κυανέαν καὶ στυγνὸν ἀεὶ πορθμῆα καμόντων, ἐσ ναὸν κατέθηκασ, ἑᾶσ δ’ ἀπεδάσσαο τιμᾶσ. πᾶσιν δ’ ἤπιοσ ἥδε βροτοῖσ μαλακοὺσ μὲν ἔρωτασ προσπνείει, κούφασ δὲ διδοῖ ποθέοντι μερίμνασ. ‐‐ Ἀργεία κυάνοφρυ, σὺ λαοφόνον Διομήδεα μισγομένα Τυδῆι τέκεσ, Καλυδώνιον ἄνδρα, ἀλλὰ Θέτισ βαθύκολποσ ἀκοντιστὰν Ἀχιλῆα Αἰακίδᾳ Πηλῆι, σὲ δ’ αἰχμητὰ Πτολεμαῖε αἰχμητᾷ Πτολεμαίῳ ἀρίζηλοσ Βερενίκα. καί σε Κόωσ ἀτίταλλε βρέφοσ νεογιλλὸν ἐόντα, δεξαμένα παρὰ ματρόσ, ὅτε πρώταν ἴδεσ ἀῶ. ἔνθα γὰρ Εἰλείθυιαν ἐβώσατο λυσίζωνον Ἀντιγόνασ θυγάτηρ βεβαρημένα ὠδίνεσσιν· ἡ δέ οἱ εὐμενέοισα παρίστατο, κὰδ δ’ ἄρα πάντων νωδυνίαν κατέχευε μελῶν· ὁ δὲ πατρὶ ἐοικὼσ παῖσ ἀγαπητὸσ ἔγεντο. Κόωσ δ’ ὀλόλυξεν ἰδοῖσα, φᾶ δὲ καθαπτομένα βρέφεοσ χείρεσσι φίλῃσιν· "̓́Ολβιε κοῦρε γένοιο, τίοισ δέ με τόσσον, ὅσον περ Δᾶλον ἐτίμησεν κυανάμπυκα Φοῖβοσ Ἀπόλλων· ἐν δὲ μιᾷ τιμᾷ Τρίοπον καταθεῖο κολώναν, ἶσον Δωριέεεσσι νέμων γέρασ ἐγγὺσ ἐοῦσιν. " ἶσον καὶ ̔Ρήναιαν ἄναξ ἐφίλησεν Ἀπόλλων. ̔̀Ωσ ἄρα νᾶσοσ ἐείπεν· ὁ δ’ ὑψόθεν ἔκλαγε φωνᾷ ἐσ τρὶσ ἀπὸ νεφέων μέγασ αἰετὸσ αἴσιοσ ὄρνισ. Ζηνόσ που τόδε σᾶμα. Διὶ Κρονίωνι μέλοντι αἰδοῖοι βασιλῆεσ· ὁ δ’ ἔξοχοσ, ὅν κε φιλήσῃ γεινόμενον τὰ πρῶτα· πολὺσ δέ οἱ ὄλβοσ ὀπαδεῖ, πολλᾶσ δὲ κρατέει γαίασ, πολλᾶσ δὲ θαλάσσασ. μυρίαι ἄπειροί τε καὶ ἔθνεα μυρία φωτῶν λήιον ἀλδήσκουσιν ὀφελλόμεναι Διὸσ ὄμβρῳ· ἀλλ’ οὔτισ τόσα φύει, ὅσα χθαμαλὰ Αἴγυπτοσ, Νεῖλοσ ἀναβλύζων διερὰν ὅτε βώλακα θρύπτει. οὐδέ τισ ἄστεα τόσσα βροτῶν ἔχει ἔργα δαέντων. τρεῖσ μέν οἱ πολίων ἑκατοντάδεσ ἐνδέδμηνται, τρεῖσ δ’ ἄρα χιλιάδεσ τρισσαῖσ ἐπὶ μυριάδεσσι, δοιαὶ δὲ τριάδεσ, μετὰ δέ σφισιν ἐννεάδεσ τρεῖσ· τῶν πάντων Πτολεμαῖοσ ἀλήνωρ ἐμβασιλεύει. καὶ μὴν Φοινίκασ ἀποτέμνεται Ἀρραβίασ τε καὶ Συρίασ Λιβύασ τε κελαινῶν τ’ Αἰθιοπήων. Παμφύλοισί τε πᾶσι καὶ αἰχμηταῖσ Κιλίκεσσι σαμαίνει, Λυκίοισ τε φιλοπτολέμοισί τε Καρσί, καὶ νάσοισ Κυκλάδεσσιν, ἐπεί οἱ νᾶεσ ἄρισται πόντον ἐπιπλώοντι, θάλασσα δὲ πᾶσα καὶ αἰᾶ καὶ ποταμοὶ κελάδοντεσ ἀνάσσονται Πτολεμαίῳ. πολλοὶ δ’ ἱππῆεσ, πολλοὶ δέ μιν ἀσπιδιῶται. χαλκῷ μαρμαίροντι σεσαγμένοι ἀμφαγέρονται. ὄλβῳ μὲν πάντάσ κε καταβρίθοι βασιλῆασ· τόσσον ἐπ’ ἆμαρ ἕκαστον ἐσ ἀφνεὸν ἔρχεται οἶκον πάντοθε. λαοὶ δ’ ἔργα περιστέλλουσιν ἕκηλοι. οὐ γάρ τισ δηίων πολυκήτεα Νεῖλον ὑπερβὰσ πεζὸσ ἐν ἀλλοτρίαισι βοὰν ἐστάσατο κώμαισ, οὐδέ τισ αἰγιαλόνδε θοᾶσ ἐξάλατο ναὸσ θωρηχθεὶσ ἐπὶ βουσὶν ἀνάρσιοσ Αἰγυπτίῃσι· τοῖοσ ἀνὴρ πλατέεσσιν ἐνίδρυται πεδίοισι ξανθοκόμασ Πτολεμαῖοσ, ἐπιστάμενοσ δόρυ πάλλειν, ᾧ ἐπὶ πάγχυ μέλει πατρώια πάντα φυλάσσειν οἷ’ ἀγαθῷ βασιλῆι, τὰ δὲ κτεατίζεται αὐτόσ. οὐ μὰν ἀχρεῖόσ γε δόμῳ ἐνὶ πίονι χρυσὸσ μυρμάκων ἅτε πλοῦτοσ ἀεὶ κέχυται μογεόντων· ἀλλὰ πολὺν μὲν ἔχοντι θεῶν ἐρικυδέεσ οἶκοι, αἰὲν ἀπαρχομένοιο σὺν ἄλλοισιν γεράεσσι, πολλὸν δ’ ἰφθίμοισι δεδώρηται βασιλεῦσι, πολλὸν δὲ πτολίεσσι, πολὺν δ’ ἀγαθοῖσιν ἑταίροισ. οὐδὲ Διωνύσου τισ ἀνὴρ ἱεροὺσ κατ’ ἀγῶνασ ἵκετ’ ἐπιστάμενοσ λιγυρὰν ἀναμέλψαι ἀοιδάν, ᾧ οὐ δωτίναν ἀντάξιον ὤπασε τέχνασ. Μουσάων δ’ ὑποφῆται ἀείδοντι Πτολεμαῖον ἀντ’ εὐεργεσίασ. τί δὲ κάλλιον ἀνδρί κεν εἰή ὀλβίῳ ἢ κλέοσ ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισιν ἀρέσθαι; τοῦτο καὶ Ἀτρείδαισι μένει· τὰ δὲ μυρία τῆνα, ὅσσα μέγαν Πριάμοιο δόμον κτεάτισσαν ἑλόντεσ, ἀέρι πᾳ κέκρυπται, ὅθεν πάλιν οὐκέτι νόστοσ· μοῦνοσ δὲ προτέρων τε καὶ ὧν ἔτι θερμὰ κονία στειβομένα καθύπερθε ποδῶν ἐκμάσσεται ἴχνη, ματρὶ φίλᾳ καὶ πατρὶ θυώδεασ εἵσατο ναούσ· ἐν δ’ αὐτοὺσ χρυσῷ περικαλλέασ ἠδ’ ἐλέφαντι ἵδρυται πάντεσσιν ἐπιχθονίοισιν ἀρωγούσ. πολλὰ δὲ πιανθέντα βοῶν ὅγε μηρία καίει μησὶ περιπλομένοισιν ἐρευθομένων ἐπὶ βωμῶν, αὐτόσ τ’ ἰφθίμα τ’ ἄλοχοσ, τᾶσ οὔτισ ἀρείων νυμφίον ἐν μεγάροισι γυνὰ περιβάλλετ’ ἀγοστῷ, ἐκ θυμοῦ στέργοισα κασίγνητόν τε πόσιν τε. ὧδε καὶ ἀθανάτων ἱερὸσ γάμοσ ἐξετελέσθη, οὓσ τέκετο κρείουσα ̔Ρέα βασιλῆασ Ὀλύμπου· ἓν δὲ λέχοσ στόρνυσιν ἰαύειν Ζηνὶ καὶ Ἥρῃ χεῖρασ φοιβήσασα μύροισ ἔτι παρθένοσ ͂̓Ιρισ. χαῖρε ἄναξ Πτολεμαῖε· σέθεν δ’ ἐγὼ ἶσα καὶ ἄλλων μνάσομαι ἡμιθέων, δοκέω δ’ ἔποσ οὐκ ἀπόβλητον φθέγξομαι ἐσσομένοισ· ἀρετήν γε μὲν ἐκ Διὸσ αἰτεῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION