헬라어 문장 검색 - Τηεοξρ́Ιδψλλσ́17́

(테오크리토스, Idylls, Χάριτεσ ἢ Ιἕρων)

Αἰεὶ τοῦτο Διὸσ κούραισ μέλει, αἰὲν ἀοιδοῖσ, ὑμνεῖν ἀθανάτουσ, ὑμνεῖν ἀγαθῶν κλέα ἀνδρῶν. Μοῦσαι μὲν θεαὶ ἐντί, θεοὺσ θεαὶ ἀείδοντι· ἄμμεσ δὲ βροτοὶ οἵδε, βροτοὺσ βροτοὶ ἀείδωμεν. τίσ γὰρ τῶν ὁπόσοι γλαυκὰν ναίουσιν ὑπ’ ἀῶ ἡμετέρασ Χάριτασ πετάσασ ὑποδέξεται οἴκῳ ἀσπασίωσ, οὐδ’ αὖθισ ἀδωρήτουσ ἀποπέμψει; αἱ δὲ σκυζόμεναι γυμνοῖσ ποσὶν οἴκαδ’ ἰάσι, πολλά με τωθάζοισαι, ὅ τ’ ἀλιθίαν ὁδὸν ἦνθον, ὀκνηραὶ δὲ πάλιν κενεᾶσ ἐν πυθμένι χηλοῦ ψυχροῖσ ἐν γονάτεσσι κάρη μίμνοντι βαλοῖσαι, ἔνθ’ αἰεί σφισιν ἕδρα, ἐπὴν ἄπρηκτοι ἵκωνται. τίσ τῶν νῦν τοιόσδε; τίσ εὖ εἰπόντα φιλήσει; οὐκ οἶδ’· οὐ γὰρ ἔτ’ ἄνδρεσ ἐπ’ ἔργμασιν ὡσ πάροσ ἐσθλοῖσ αἰνεῖσθαι σπεύδοντι, νενίκηνται δ’ ὑπὸ κερδέων. πᾶσ δ’ ὑπὸ κόλπῳ χεῖρασ ἔχων πόθεν οἴσεται ἀθρεῖ ἄργυρον, οὐδέ κεν ἰὸν ἀποτρίψασ τινὶ δοίη, ἀλλ’ εὐθὺσ μυθεῖται· "ἀπωτέρω ἢ γόνυ κνάμα· αὐτῷ μοί τι γένοιτο· θεοὶ τιμῶσιν ἀοιδούσ. τίσ δέ κεν ἄλλου ἀκούσαι; ἅλισ πάντεσσιν Ὅμηροσ. οὗτοσ ἀοιδῶν λῷστοσ, ὃσ ἐξ ἐμεῦ οἴσεται οὐδέν. " Δαιμόνιοι, τί δὲ κέρδοσ ὁ μυρίοσ ἔνδοθι χρυσὸσ κείμενοσ; οὐχ ἅδε πλούτου φρονέουσιν ὄνασισ, ἀλλὰ τὸ μὲν ψυχᾷ, τὸ δὲ καί τινι δοῦναι ἀοιδῶν· πολλοὺσ δ’ εὖ ἔρξαι παῶν, πολλοὺσ δὲ καὶ ἄλλων ἀνθρώπων, αἰεὶ δὲ θεοῖσ ἐπιβώμια ῥέζειν, μηδὲ ξεινοδόκον κακὸν ἔμμεναι, ἀλλὰ τραπέζῃ μειλίξαντ’ ἀποπέμψαι, ἐπὴν ἐθέλωντι νέεσθαι, Μουσάων δὲ μάλιστα τίειν ἱεροὺσ ὑποφήτασ, ὄφρα καὶ εἰν Αἴδαο κεκρυμμένοσ ἐσθλὸσ ἀκούσῃσ, μηδ’ ἀκλεὴσ μύρηαι ἐπὶ ψυχροῦ Ἀχέροντοσ, ὡσεί τισ μακέλᾳ τετυλωμένοσ ἔνδοθι χεῖρασ ἀχὴν ἐκ πατέρων πενίην ἀκτήμονα κλαίων. πολλοὶ ἐν Ἀντιόχοιο δόμοισ καὶ ἄνακτοσ Ἀλεύα ἁρμαλιὴν ἔμμηνον ἐμετρήσαντο πενέσται· πολλοὶ δὲ Σκοπάδῃσιν ἐλαυνόμενοι ποτὶ σακοὺσ μόσχοι σὺν κεραῇσιν ἐμυκήσαντο βόεσσι, μυρία δ’ ἀμπεδίον Κραννώνιον ἐνδιάασκον ποιμένεσ ἔκκριτα μῆλα φιλοξείνοισι Κρεώνδαισ· ἀλλ’ οὔ σφιν τῶν ἦδοσ, ἐπεὶ γλυκὺν ἐξεκένωσαν θυμὸν ἐσ εὐρεῖαν σχεδίαν στυγνοῦ Ἀχέροντοσ, ἄμναστοι δὲ τὰ πολλὰ καὶ ὄλβια τῆνα λιπόντεσ δειλοῖσ ἐν νεκύεσσι μακροὺσ αἰῶνασ ἔκειντο, εἰ μὴ κεῖνοσ ἀοιδὸσ ὁ Κήιοσ αἰόλα φωνέων βάρβιτον ἐσ πολύχορδον ἐν ἀνδράσι θῆκ’ ὀνομαστοὺσ ὁπλοτέροισ, τιμᾶσ δὲ καὶ ὠκέεσ ἔλλαχον ἵπποι, οἵ σφισιν ἐξ ἱερῶν στεφανηφόροι ἦλθον ἀγώνων. τίσ δ’ ἂν ἀριστῆασ Λυκίων ποτέ, τίσ κομόωντασ Πριαμίδασ ἢ θῆλυν ἀπὸ χροιᾶσ Κύκνον ἔγνω, εἰ μὴ φυλόπιδασ προτέρων ὕμνησαν ἀοιδοί; οὐδ’ Ὀδυσεὺσ ἑκατόν τε καὶ εἴκοσι μῆνασ ἀλαθεὶσ πάντασ ἐπ’ ἀνθρώπουσ, Αἴδαν τ’ εἰσ ἔσχατον ἐλθὼν ζωόσ, καὶ σπήλυγγα φυγὼν ὀλοοῖο Κύκλωποσ, δηναιὸν κλέοσ ἔσχεν, ἐσιγάθη δ’ ἂν ὑφορβὸσ Εὔμαιοσ, καὶ βουσὶ Φιλοίτιοσ ἀμφ’ ἀγελαίαισ ἔργον ἔχων, αὐτόσ τε περίσπλαγχνοσ Λαέρτησ, εἰ μή σφεασ ὤνασαν Ἰάονοσ ἀνδρὸσ ἀοιδαί. Ἐκ Μοισᾶν ἀγαθὸν κλέοσ ἔρχεται ἀνθρώποισι, χρήματα δὲ ζώοντεσ ἀμαλδύνουσι θανόντων. ἀλλ’ ἶσοσ γὰρ ὁ μόχθοσ ἐπ’ ᾀόνι κύματα μετρεῖν, ὅσσ’ ἄνεμοσ χέρσονδε μετὰ γλαυκᾶσ ἁλὸσ ὠθεῖ, ἢ ὕδατι νίζειν θολερὰν διαειδέι πλίνθον, καὶ φιλοκερδείᾳ βεβλαμμένον ἄνδρα παρελθεῖν. χαιρέτω ὃσ τοιοῦτοσ, ἀνάριθμοσ δέ οἱ εἰη ἄργυροσ, αἰεὶ δὲ πλεόνων ἔχοι ἵμεροσ αὐτόν. αὐτὰρ ἐγὼ τιμήν τε καὶ ἀνθρώπων φιλότητα πολλῶν ἡμιόνων τε καὶ ἵππων πρόσθεν ἑλοίμαν. δίζημαι δ’, ὅτινι θνατῶν κεχαρισμένοσ ἔνθω σὺν Μοίσαισ· χαλεπαὶ γὰρ ὁδοὶ τελέθουσιν ἀοιδοῖσ κουράων ἀπάνευθε Διὸσ μέγα βουλεύοντοσ. οὔπω μῆνασ ἄγων ἔκαμ’ οὐρανὸσ οὐδ’ ἐνιαυτούσ· πολλοὶ κινήσουσιν ἔτι τροχὸν ἁρ́ματοσ ἵπποι· ἔσσεται οὗτοσ ἀνήρ, ὃσ ἐμεῦ κεχρήσετ’ ἀοιδοῦ, ῥέξασ ἢ Ἀχιλεὺσ ὅσσον μέγασ ἢ βαρὺσ Αἰάσ ἐν πεδίῳ Σιμόεντοσ, ὅθι Φρυγὸσ ἠρίον Ἴλου. ἤδη νῦν Φοίνικεσ ὑπ’ ἠελίῳ δύνοντι οἰκεῦντεσ Λιβύασ ἄκρον σφυρὸν ἐρρίγασιν. ἤδη βαστάζουσι Συρακόσιοι μέσα δοῦρα ἀχθόμενοι σακέεσσι βραχίονασ ἰτεΐνοισιν· ἐν δ’ αὐτοῖσ Ἱέρων προτέροισ ἴσοσ ἡρώεσσι ζώννυται, ἵππειαι δὲ κόρυν σκεπάουσιν ἔθειραι. αἰ γὰρ Ζεῦ κύδιστε πάτερ καὶ πότνι’ Ἀθάνα κούρη θ’, ἣ σὺν ματρὶ πολυκλήρων Ἐφυραίων εἴληχασ μέγα ἄστυ παρ’ ὕδασι Λυσιμελείασ, ἐχθροὺσ ἐκ νάσοιο κακὰ πέμψειεν ἀνάγκα Σαρδόνιον κατὰ κῦμα, φίλων μόρον ἀγγέλλοντασ τέκνοισ ἠδ’ ἀλόχοισιν, ἀριθμητοὺσ ἀπὸ πολλῶν· ἄστεά τε προτέροισι πάλιν ναίοιτο πολίταισ, δυσμενέων ὅσα χεῖρεσ ἐλωβήσαντο κατάκρασ· ἀγροὺσ δ’ ἐργάζοιντο τεθαλότασ· αἱ δ’ ἀνάριθμοι μήλων χιλιάδεσ βοτάνᾳ διαπιανθεῖσαι ἀμπεδίον βληχοῖντο, βόεσ δ’ ἀγελαδὸν ἐσ αὖλιν ἐρχόμεναι σκνιφαῖον ἐπισπεύδοιεν ὁδίταν· νειοὶ δ’ ἐκπονέοιντο ποτὶ σπόρον, ἁνίκα τέττιξ ποιμένασ ἐνδίουσ πεφυλαγμένοσ ἔνδοθι δένδρων ἀχεῖ ἐν ἀκρεμόνεσσιν· ἀράχνια δ’ εἰσ ὅπλ’ ἀράχναι λεπτὰ διαστήσαιντο, βοᾶσ δ’ ἔτι μηδ’ ὄνομ’ εἰή. ὑψηλὸν δ’ Ἱέρωνι κλέοσ φορέοιεν ἀοιδοὶ καὶ πόντου Σκυθικοῖο πέραν καὶ ὅθι πλατὺ τεῖχοσ ἀσφάλτῳ δήσασα Σεμίραμισ ἐμβασίλευεν. εἷσ μὲν ἐγώ, πολλοὺσ δὲ Διὸσ φιλέοντι καὶ ἄλλουσ θυγατέρεσ, τοῖσ πᾶσι μέλοι Σικελὰν Ἀρέθοισαν ὑμνεῖν σὺν λαοῖσι καὶ αἰχμητὰν Ἱέρωνα. ὦ Ἐτεόκλειοι θύγατρεσ θεαί, ὦ Μινύειον Ὀρχομενὸν φιλέοισαι ἀπεχθόμενόν ποτε Θήβαισ, ἄκλητοσ μὲν ἔγωγε μένοιμί κεν, ἐσ δὲ καλεύντων θαρσήσασ Μοίσαισι σὺν ἁμετέραισιν ἱκοίμαν. καλλείψω δ’ οὐδ’ ὔμμε· τί γὰρ Χαρίτων ἀγαπητὸν ἀνθρώποισ ἀπάνευθεν; ἀεὶ Χαρίτεσσιν ἅμ’ εἰήν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Theocritus, Idylls, Χάριτεσ ἢ Ιἕρων

(테오크리토스, Idylls, Χάριτεσ ἢ Ιἕρων)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION