Theocritus, Idylls, Συρακούσιαι ἢ Αδωνιάζουσαι

(테오크리토스, Idylls, Συρακούσιαι ἢ Αδωνιάζουσαι)

Ἔνδοι Πραξινόα; Γοργοῖ φίλα, ὡσ χρόνῳ. ἔνδοι. θαῦμ’ ὅτι καὶ νῦν ἦνθεσ. ὁρ́η δίφρον Εὐνόα αὐτῇ. ἔμβαλε καὶ ποτίκρανον. ἔχει κάλλιστα. καθίζευ. ὢ τᾶσ ἀλεμάτω ψυχᾶσ· μόλισ ὔμμιν ἐσώθην Πραξινόα πολλῶ μὲν ὄχλω, πολλῶν δὲ τεθρίππων. παντᾷ κρηπῖδεσ, παντᾷ χλαμυδηφόροι ἄνδρεσ· ἁ δ’ ὁδὸσ ἄτρυτοσ· τὺ δ’ ἑκαστάτω ὅσσον ἀποικεῖσ. ταῦθ’ ὁ πάραροσ τῆνοσ ἐπ’ ἔσχατα γᾶσ ἔλαβ’ ἐνθὼν ἰλεόν, οὐκ οἴκησιν, ὅπωσ μὴ γείτονεσ ὦμεσ ἀλλάλαισ, ποτ’ ἔριν, φθονερὸν κακόν, αἰὲν ὁμοῖοσ. μὴ λέγε τὸν τεὸν ἄνδρα φίλα Δίκωνα τοιαῦτα, τῶ μικκῶ παρεόντοσ· ὁρ́η γύναι, ὡσ ποθορῇ τυ. θάρσει Ζωπυρίων, γλυκερὸν τέκοσ· οὐ λέγει ἀπφῦν. αἰσθάνεται τὸ βρέφοσ, ναὶ τὰν πότνιαν. καλὸσ ἀπφῦσ. ἀπφῦσ μὰν τῆνοσ τὰ πρόαν λέγομεσ δὲ πρόαν θην πάντα νίτρον καὶ φῦκοσ ἀπὸ σκανᾶσ ἀγοράσδων ἦνθε φέρων ἅλασ ἄμμιν, ἀνὴρ τρισκαιδεκάπηχυσ. χὡμὸσ ταὐτᾷ ἔχει, φθόροσ ἀργυρίω, Διοκλείδασ· ἑπταδράχμωσ κυνάδασ, γραιᾶν ἀποτίλματα πηρᾶν, πέντε πόκωσ ἔλαβ’ ἐχθέσ, ἅπαν ῥύπον, ἔργον ἐπ’ ἔργῳ. ἀλλ’ ἴθι τὠμπέχονον καὶ τὰν περονατρίδα λάζευ. βᾶμεσ τῶ βασιλῆοσ ἐσ ἀφνειῶ Πτολεμαίω θασόμεναι τὸν Ἄδωνιν· ἀκούω χρῆμα καλόν τι κοσμεῖν τὰν βασίλισσαν. ἐν ὀλβίω ὄλβια πάντα. ὧν ἴδεσ, ὧν εἶπεσ καὶ ἰδοῖσα τὺ τῷ μὴ ἰδόντι. ἑρ́πειν ὡρ́α κ’ εἰή. ἀεργοῖσ αἰὲν ἑορτά. Εὐνόα, αἶρε τὸ νῆμα καὶ ἐσ μέσον αἰνόθρυπτε θὲσ πάλιν. αἱ γαλέαι μαλακῶσ χρῄζοντι καθεύδειν· κινεῦ δή, φέρε θᾶσσον ὕδωρ. ὕδατοσ πρότερον δεῖ. ἁ δὲ σμᾶμα φέρει. δὸσ ὅμωσ. μὴ δὴ πολὺ ἄπληστε. ἔγχει ὕδωρ. δύστανε, τί μευ τὸ χιτώνιον ἄρδεισ; παῦε. ὁκοῖα θεοῖσ ἐδόκει, τοιαῦτα νένιμμαι. ἁ κλᾲξ τᾶσ μεγάλασ πᾷ λάρνακοσ; ὧδε φέρ’ αὐτάν. Πραξινόα, μάλα τοι τὸ καταπτυχὲσ ἐμπερόναμα τοῦτο πρέπει· λέγε μοι, πόσσω κατέβα τοι ἀφ’ ἱστῶ; μὴ μνάσῃσ Γοργοῖ· πλέον ἀργυρίω καθαρῶ μνᾶν ἢ δύο· τοῖσ δ’ ἔργοισ καὶ τὰν ψυχὰν ποτέθηκα. ἀλλὰ κατὰ γνώμαν ἀπέβα τοι. τοῦτο κάλ’ εἶπεσ. τὠμπέχονον φέρε μοι καὶ τὰν θολίαν κατὰ κόσμον ἀμφίθεσ. οὐκ ἀξῶ τυ τέκνον. μορμώ, δάκνει ἵπποσ. δάκρυ’, ὅσσα θέλεισ, χωλὸν δ’ οὐ δεῖ τυ γενέσθαι. ἑρ́πωμεσ. Φρυγία, τὸν μικκὸν παῖσδε λαβοῖσα, τὰν κύν’ ἔσω κάλεσον, τὰν αὐλείαν ἀπόκλᾳξον. ‐‐ ὦ θεοί, ὅσσοσ ὄχλοσ. πῶσ καὶ πόκα τοῦτο περᾶσαι χρὴ τὸ κακόν; μύρμακεσ ἀνάριθμοι καὶ ἄμετροι. πολλά τοι ὦ Πτολεμαῖε πεποίηται καλὰ ἔργα, ἐξ ὧ ἐν ἀθανάτοισ ὁ τεκ̣ ̣ ν· οὐδεὶσ κακοεργὸσ δαλεῖται τὸν ἰόντα παρέρπων Αἰγυπτιστί, οἱᾶ πρὶν ἐξ ἀπάτασ κεκροτημένοι ἄνδρεσ ἔπαισδον, ἀλλάλοισ ὁμαλοί, κακὰ παίγνια, πάντεσ ἐρειοί. ἁδίστα Γοργοῖ, τί γενοίμεθα; τοὶ πολεμισταὶ ἵπποι τῶ βασιλῆοσ. ἄνερ φίλε, μή με πατήσῃσ. ὀρθὸσ ἀνέστα ὁ πυρρόσ· ἴδ’ ὡσ ἄγριοσ. κυνοθαρσὴσ Εὐνόα, οὐ φευξῇ; διαχρησεῖται τὸν ἄγοντα. ὠνάθην μεγάλωσ, ὅτι μοι τὸ βρέφοσ μένει ἔνδον. θάρσει Πραξινόα· καὶ δὴ γεγενήμεθ’ ὄπισθεν, τοὶ δ’ ἔβαν ἐσ χώραν. καὐτὰ συναγείρομαι ἤδη. ἵππον καὶ τὸν ψυχρὸν ὄφιν τὰ μάλιστα δεδοίκω ἐκ παιδόσ. σπεύδωμεσ· ὄχλοσ πολὺσ ἄμμιν ἐπιρρεῖ. ἐξ αὐλᾶσ ὦ μᾶτερ; ἐγὼν ὦ τέκνα. παρενθεῖν εὐμαρέσ; ἐσ Τροίαν πειρώμενοι ἦνθον Ἀχαιοί, καλλίστα παίδων· πείρᾳ θην πάντα τελεῖται. χρησμὼσ ἁ πρεσβῦτισ ἀπῴχετο θεσπίξασα. πάντα γυναῖκεσ ἴσαντι, καὶ ὡσ Ζεὺσ ἠγάγεθ’ Ἥρην. θᾶσαι Πραξινόα, περὶ τὰσ θύρασ ὅσσοσ ὅμιλοσ. θεσπέσιοσ. Γοργοῖ, δὸσ τὰν χέρα μοι· λάβε καὶ τὺ Εὐνόα Εὐτυχίδοσ· πότεχ’ αὐτᾷ, μή τι πλαναθῇσ. πᾶσαι ἅμ’ εἰσένθωμεσ· ἀπρὶξ ἔχευ Εὐνόα ἁμῶν. οἴμοι δειλαία, δίχα μευ τὸ θερίστριον ἤδη ἔσχισται Γοργοῖ. πὸτ τῶ Διόσ, εἴτι γένοιο εὐδαίμων ὤνθρωπε, φυλάσσεο τὠμπέχονόν μευ. οὐκ ἐπ’ ἐμὶν μέν, ὅμωσ δὲ φυλαξεῦμαι· ὄχλοσ ἄθρωσ. ὠθεῦνθ’ ὥσπερ ὑέσ. θάρσει γύναι· ἐν καλῷ εἰμέσ. κεἰσ ὡρ́ασ κἤπειτα φίλ’ ἀνδρῶν ἐν καλῷ εἰήσ ἄμμε περιστέλλων. χρηστῶ κᾠκτίρμονοσ ἀνδρόσ. φλίβεται Εὐνόα ἇμιν· ἄγ’ ὦ δειλὰ τὺ βιάζευ. κάλλιστ’· ἔνδοι πᾶσαι, ὁ τὰν νυὸν εἶπ’ ἀποκλᾴξασ. Πραξινόα, πόταγ’ ὧδε. τὰ ποικίλα πρᾶτον ἄθρησον, λεπτὰ καὶ ὡσ χαρίεντα· θεῶν περονάματα φασεῖσ. πότνι’ Ἀθαναία, ποῖαί σφ’ ἐπόνασαν ἔριθοι, ποῖοι ζῳογράφοι τἀκριβέα γράμματ’ ἔγραψαν. ὡσ ἔτυμ’ ἑστάκαντι, καὶ ὡσ ἔτυμ’ ἐνδινεῦντι, ἔμψυχ’, οὐκ ἐνυφαντά. σοφόν τοι χρῆμ’ ὥνθρωποσ. αὐτὸσ δ’ ὡσ θαητὸσ ἐπ’ ἀργυρέασ κατάκειται κλισμῶ, πρᾶτον ἰούλον ἀπὸ κροτάφων καταβάλλων, ὁ τριφίλητοσ Ἄδωνισ, ὃ κἠν Ἀχέροντι φιλεῖται. παύσασθ’ ὦ δύστανοι, ἀνάνυτα κωτίλλοισαι τρυγόνεσ. ἐκκναισεῦντι πλατειάσδοισαι ἅπαντα. μᾶ, πόθεν ὥνθρωποσ; τί δὲ τίν, εἰ κωτίλαι εἰμέσ; πασάμενοσ ἐπίτασσε. Συρακοσίαισ ἐπιτάσσεισ; ὡσ δ’ εἰδῇσ καὶ τοῦτο· Κορίνθιαι εἰμὲσ ἄνωθεν, ὡσ καὶ ὁ Βελλεροφῶν· Πελοποννασιστὶ λαλεῦμεσ· δωρίσδεν δ’ ἔξεστι δοκῶ τοῖσ Δωριέεσσι. μὴ φύη Μελιτῶδεσ ὃσ ἁμῶν καρτερὸσ εἰή, πλὰν ἑνόσ. οὐκ ἀλέγω. μή μοι κενεὰν ἀπομάξῃσ. σιγᾷ Πραξινόα· μέλλει τὸν Ἄδωνιν ἀείδειν ἁ τᾶσ Ἀργείασ θυγάτηρ πολύιδρισ ἀοιδόσ, ἅτισ καὶ πέρυσιν τὸν ἰάλεμον ἀρίστευσε. φθεγξεῖταί τι σάφ’ οἶδα καλόν· διαθρύπτεται ἤδη. Δέσποιν’, ἃ Γολγώσ τε καὶ Ἰδάλιον ἐφίλασασ αἰπεινάν τ’ Ἐρύκαν, χρυσῷ παίζοισ’ Ἀφροδίτα· οἱο͂́ν τοι τὸν Ἄδωνιν ἀπ’ ἀενάω Ἀχέροντοσ μηνὶ δυωδεκάτῳ μαλακαὶ πόδασ ἄγαγον ͂̔Ωραι. βάρδισται μακάρων ͂̔Ωραι φίλαι, ἀλλὰ ποθειναὶ ἔρχονται πάντεσσι βροτοῖσ αἰεί τι φορεῦσαι. Κύπρι Διωναία, τὺ μὲν ἀθανάταν ἀπὸ θνατᾶσ, ἀνθρώπων ὡσ μῦθοσ, ἐποίησασ Βερενίκαν, ἀμβροσίαν ἐσ στῆθοσ ἀποστάξασα γυναικόσ· τὶν δὲ χαριζομένα, πολυώνυμε καὶ πολύναε, ἁ Βερενικεία θυγάτηρ Ἑλένᾳ εἰκυῖα Ἀρσινόα πάντεσσι καλοῖσ ἀτιτάλλει Ἄδωνιν. πὰρ μέν οἱ ὡρ́ια κεῖται, ὅσα δρυὸσ ἄκρα φέρονται, πὰρ δ’ ἁπαλοὶ κᾶποι πεφυλαγμένοι ἐν ταλαρίσκοισ ἀργυρέοισ, Συρίω δὲ μύρω χρύσει’ ἀλάβαστρα. εἴδατα δ’ ὅσσα γυναῖκεσ ἐπὶ πλαθάνω πονέονται, ἄνθεα μίσγοισαι λευκῷ παντοῖα μαλεύρῳ, ὅσσά τ’ ἀπὸ γλυκερῶ μέλιτοσ τά τ’ ἐν ὑγρῷ ἐλαίῳ, πάντ’ αὐτῷ πετεηνὰ καὶ ἑρπετὰ τεῖδε πάρεστι. χλωραὶ δὲ σκιάδεσ μαλακῷ βρίθοντι ἀνήθῳ δέδμανθ’· οἱ δέ τε κῶροι ὑπερπωτῶνται Ἔρωτεσ, οἱοῖ ἀηδονιδῆεσ ἀεξομενᾶν ἐπὶ δένδρων πωτῶνται πτερύγων πειρώμενοι ὄζον ἀπ’ ὄζω. ὢ ἔβενοσ, ὢ χρυσόσ, ὢ ἐκ λευκῶ ἐλέφαντοσ αἰετοὶ οἰνοχόον Κρονίδᾳ Διὶ παῖδα φέροντεσ. πορφύρεοι δὲ τάπητεσ ἄνω μαλακώτεροι ὕπνω, ἁ Μίλατοσ ἐρεῖ χὡ τὰν Σαμίαν κάτα βόσκων· "ἔστρωται κλίνα τῷ Ἀδώνιδι τῷ καλῷ ἄλλα. " τὰν μὲν Κύπρισ ἔχει, τὰν δ’ ὁ ῥοδόπαχυσ Ἄδωνισ ὀκτωκαιδεκέτησ ἢ ἐννεακαίδεχ’ ὁ γαμβρόσ. οὐ κεντεῖ τὸ φίλαμ’, ἔτι οἱ περὶ χείλεα πυρρά. νῦν μὰν Κύπρισ ἔχοισα τὸν αὐτᾶσ χαιρέτω ἄνδρα· ἀῶθεν δ’ ἁμέσ νιν ἅμα δρόσῳ ἀθρόαι ἔξω οἰσεῦμεσ ποτὶ κύματ’ ἐπ’ ἀιόνι πτύοντα, λύσασαι δὲ κόμαν καὶ ἐπὶ σφυρὰ κόλπον ἀνεῖσαι στήθεσι φαινομένοισ λιγυρᾶσ ἀρξώμεθ’ ἀοιδᾶσ· Ἕρπεισ ὦ φίλ’ Ἄδωνι καὶ ἐνθάδε κεἰσ Ἀχέροντα ἡμιθέων, ὡσ φαντί, μονώτατοσ. οὔτ’ Ἀγαμέμνων τοῦτ’ ἔπαθ’, οὔτ’ Αἰάσ ὁ μέγασ βαρυμάνιοσ ἡρ́ωσ, οὔθ’ Ἕκτωρ Ἑκάβασ ὁ γεραίτεροσ εἴκατι παίδων, οὐ Πατροκλῆσ, οὐ Πύρροσ ἀπὸ Τροίασ ἐπανελθών, οὔθ’ οἱ ἔτι πρότερον Λαπίθαι καὶ Δευκαλίωνεσ, οὐ Πελοπηιάδαι τε καὶ Ἄργεοσ ἄκρα Πελασγοί· ἵλαθι νῦν φίλ’ Ἄδωνι, καὶ ἐσ νέωτ’ εὐθυμήσαισ. καὶ νῦν ἦνθεσ Ἄδωνι, καὶ ὅκκ’ ἀφίκῃ, φίλοσ ἡξεῖσ. Πραξινόα, τὸ χρῆμα σοφώτερον ἁ θήλεια. ὀλβία ὅσσα ἴσατι, πανολβία ὡσ γλυκὺ φωνεῖ. ὡρ́α ὅμωσ κεἰσ οἶκον. ἀνάριστοσ Διοκλείδασ. χὡνὴρ ὄξοσ ἅπαν, πεινᾶντι δὲ μηδὲ ποτένθῃσ. χαῖρε Ἄδων ἀγαπητέ· καὶ ἐσ χαίροντασ ἀφίκευ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION