Theocritus, Idylls, Κυνίσκασ Ἔρωσ ἢ Θυώνιχοσ.

(테오크리토스, Idylls, Κυνίσκασ Ἔρωσ ἢ Θυώνιχοσ.)

Χαίρειν πολλὰ τὸν ἄνδρα Θυώνιχον. ἀλλὰ τὺ ταὐτά, Αἰσχίνα. ὡσ χρόνιοσ. χρόνιοσ; τί δέ τοι τὸ μέλημα; πράσσομεσ οὐχ ὡσ λῷστα Θυώνιχε. ταῦτ’ ἄρα λεπτόσ, χὡ μύσταξ πολὺσ οὗτοσ, ἀυσταλέοι δὲ κίκιννοι. τοιοῦτοσ πρώαν τισ ἀφίκετο Πυθαγορικτάσ, ὠχρὸσ κἀνυπόδητοσ· Ἀθηναῖοσ δ’ ἔφατ’ ἦμεν. ἤρατο μὰν καὶ τῆνοσ, ἐμὶν δοκεῖ, ὀπτῶ ἀλεύρω. παίσδεισ ὦγάθ’ ἔχων· ἐμὲ δ’ ἁ χαρίεσσα Κυνίσκα ὑβρίσδει· λασῶ δὲ μανείσ ποκα, θρὶξ ἀνὰ μέσσον. τοιοῦτοσ μὲν ἀεὶ τὺ φίλ’ Αἰσχίνα, ἁσυχᾷ ὀξύσ, πάντ’ ἐθέλων κατὰ καιρόν· ὅμωσ δ’ εἶπον, τί τὸ καινόν. ὡργεῖοσ κἠγὼ καὶ ὁ Θεσσαλὸσ ἱπποδιώκτασ ͂̓Απισ καὶ Κλεύνικοσ ἐπίνομεσ ὁ στρατιώτασ ἐν χώρῳ παρ’ ἐμίν. δύο μὲν κατέκοψα νεοσσὼσ θηλάζοντά τε χοῖρον, ἀνῷξα δὲ βίβλινον αὐτοῖσ εὐώδη, τετόρων ἐτέων, σχεδὸν ὡσ ἀπὸ λανῶ. βολβὸσ κτεὶσ κοχλίασ ἐξῃρέθη. ἦσ πότοσ ἁδύσ. ἤδη δὲ προϊόντοσ, ἔδοξ’ ἐπιχεῖσθαι ἄκρατον ὧτινοσ ἤθελ’ ἕκαστοσ· ἔδει μόνον ὧτινοσ εἰπεῖν. ἄμμεσ μὲν φωνεῦντεσ ἐπίνομεσ, ὡσ ἐδέδοκτο· ἁ δ’ οὐδὲν παρεόντοσ ἐμεῦ. τίν’ ἔχειν με δοκεῖσ νοῦν; "οὐ φθεγξῇ; λύκον εἶδεσ· ἔπαιξέ τισ. "ὡσ σοφόσ" εἶπε, κἠφᾶπτ’· εὐμαρέωσ κεν ἀπ’ αὐτᾶσ καὶ λύχνον ἇψασ. ἔστι Λύκοσ, Λύκοσ ἐστί, Λάβα τῶ γείτονοσ υἱόσ, εὐμάκησ ἁπαλόσ, πολλοῖσ δοκέων καλὸσ ἦμεν. τούτω τὸν κλύμενον κατετάκετο τῆνον ἔρωτα. χἁμῖν τοῦτο δι’ ὠτὸσ ἔγεντό ποθ’ ἁσυχᾷ οὑτῶσ· οὐ μὰν ἐξήταξα μάταν εἰσ ἄνδρα γενειῶν. ἤδη δ’ ὦν πόσιοσ τοὶ τέσσαρεσ ἐν βάθει ἦμεσ, χὡ Λαρισαῖοσ "τὸν ἐμὸν Λύκον" ᾆδεν ἀπ’ ἀρχᾶσ, Θεσσαλικόν τι μέλισμα, κακαὶ φρένεσ· ἁ δὲ Κυνίσκα ἔκλαι’ ἐξαπίνασ θαλερώτερον ἢ παρὰ ματρὶ παρθένοσ ἑξαέτησ κόλπω ἐπιθυμήσασα. τᾶμοσ ἐγώ, τὸν ἴσαισ τὺ Θυώνιχε, πὺξ ἐπὶ κόρρασ ἤλασα, κἄλλαν αὖθισ. ἀνειρύσσασα δὲ πέπλωσ ἔξω ἀπῴχετο θᾶσσον. "ἐμὸν κακόν, οὔ τοι ἀρέσκω; ἄλλόσ τοι γλυκίων ὑποκόλπιοσ; ἄλλον ἰοῖσα θάλπε φίλον. τήνῳ τὰ σὰ δάκρυα μᾶλα ῥέοντι. " μάστακα δοῖσα τέκνοισιν ὑπωροφίοισι χελιδὼν ἄψορρον ταχινὰ πέτεται βίον ἄλλον ἀγείρειν· ὠκυτέρα μαλακᾶσ ἀπὸ δίφρακοσ ἔδραμε τήνα ἰθὺ δι’ ἀμφιθύρω καὶ δικλίδοσ, ᾇ πόδεσ ἆγον. αἶνόσ θην λέγεταί τισ· ἔβα τάχα ταῦροσ ἀν’ ὕλαν. εἴκατι· ταὶ δ’ ὀκτώ, ταὶ δ’ ἐννέα, ταὶ δὲ δέκ’ ἄλλαι, σάμερον ἑνδεκάτα, ποτίθει δύο, καὶ δύο μῆνεσ, ἐξ ὧ ἀπ’ ἀλλάλων. οὐδ’ εἰ Θρᾳκιστὶ κέκαρμαι, οἶδε. Λύκοσ νῦν πάντα, Λύκῳ καὶ νυκτὸσ ἀνῷκται. ἄμμεσ δ’ οὔτε λόγω τινὸσ ἄξιοι οὔτ’ ἀριθμητοί, δύστηνοι Μεγαρῆεσ ἀτιμοτάτῃ ἐνὶ μοίρῃ. κεἰ μὲν ἀποστέρξαιμι, τὰ πάντά κεν εἰσ δέον ἑρ́ποι. νῦν δὲ πόθεν; μῦσ, φαντὶ Θυώνιχε, γεύμεθα πίσσασ. χὥτι τὸ φάρμακόν ἐστιν ἀμηχανέοντοσ ἔρωτοσ, οὐκ οἶδα. πλὰν Σῖμοσ ὁ τᾶσ Ἐπιχάλκω ἐρασθεὶσ ἐκπλεύσασ ὑγιὴσ ἐπανῆλθ’, ἐμὸσ ἁλικιώτασ. πλευσοῦμαι κἠγὼ διαπόντιοσ, οὔτε κάκιστοσ οὔτε πρᾶτοσ ἴσωσ, ὁμαλὸσ δέ τισ ὁ στρατιώτασ. ὤφελε μὰν χωρεῖν κατὰ νοῦν τεόν, ὧν ἐπεθύμεισ Αἰσχίνα. εἰ δ’ οὑτῶσ ἄρα τοι δοκεῖ ὥστ’ ἀποδαμεῖν, μισθοδότασ Πτολεμαῖοσ ἐλευθέρῳ οἱο͂σ ἄριστοσ, τἄλλα δ’ ἀνὴρ ποῖόσ τισ ἐλευθέρῳ οἱο͂σ ἄριστοσ; εὐγνώμων, φιλόμουσοσ, ἐρωτικόσ, εἰσ ἄκρον ἁδύσ, εἰδὼσ τὸν φιλέοντα, τὸν οὐ φιλέοντ’ ἔτι μᾶλλον, πολλοῖσ πολλὰ διδούσ, αἰτεύμενοσ οὐκ ἀνανεύων οἱᾶ χρὴ βασιλῆ’· αἰτεῖν δὲ δεῖ οὐκ ἐπὶ παντὶ Αἰσχίνα. ὥστ’ εἴ τοι κατὰ δεξιὸν ὦμον ἀρέσκει λῶποσ ἄκρον περονᾶσθαι, ἐπ’ ἀμφοτέροισ δὲ βεβακὼσ τολμασεῖσ ἐπιόντα μένειν θρασὺν ἀσπιδιώταν, ᾇ τάχοσ εἰσ Αἴγυπτον. ἀπὸ κροτάφων πελόμεσθα πάντεσ γηραλέοι, καὶ ἐπισχερὼ ἐσ γένυν ἑρ́πει λευκαίνων ὁ χρόνοσ· ποιεῖν τι δεῖ, ἇσ γόνυ χλωρόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION