헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́17́02́

(스트라본, 지리학, book 17, chapter 2)

πολλὰ δ’ εἴρηται περὶ τῶν Αἰθιοπικῶν ἐν τοῖσ πρότερον, ὥστε συμπεριωδευμένα ἂν εἰή τῇ Αἰγύπτῳ καὶ τὰ τούτων. ὡσ δ’ εἰπεῖν, τὰ ἄκρα τῆσ οἰκουμένησ τὰ παρακείμενα τῇ δυσκράτῳ καὶ ἀοικήτῳ διὰ καῦμα ἢ ψῦχοσ ἀνάγκη ἀποτεύγματα εἶναι τῆσ εὐκράτου καὶ ἐλαττώματα· ταῦτα δ’ ἐκ τῶν βίων δῆλα καὶ τῆσ πρὸσ τὰσ χρείασ τὰσ ἀνθρωπικὰσ ἀπορίασ. κακόβιοί τε δὴ καὶ γυμνῆτέσ εἰσι τὰ πολλὰ καὶ νομάδεσ· τά τε βοσκήματα αὐτοῖσ ἐστι μικρά, πρόβατα καὶ αἶγεσ καὶ βόεσ· καὶ κύνεσ μικροί, τραχεῖσ δὲ καὶ μάχιμοι. τάχα δὲ καὶ τοὺσ Πυγμαίουσ ἀπὸ τῆσ τούτων μικροφυί̈ασ ὑπενόησαν καὶ ἀνέπλασαν· ἑωρακὼσ μὲν γὰρ οὐδεὶσ ἐξηγεῖται τῶν πίστεωσ ἀξίων ἀνδρῶν. ζῶσί τ’ ἀπὸ κέγχρου καὶ κριθῆσ, ἀφ’ ὧν καὶ ποτὸν ποιοῦσιν αὐτοῖσ ἔστιν·

ἔλαιον δὲ βούτυρον καὶ στέαρ· οὐδ’ ἀκρόδρυα ἔχουσι πλὴν φοινίκων ὀλίγων ἐν κήποισ βασιλικοῖσ· ἔνιοι δὲ καὶ πόαν σιτοῦνται καὶ κλῶνασ ἁπαλοὺσ καὶ λωτὸν καὶ καλάμου ῥίζαν· κρέασι δὲ χρῶνται καὶ αἵματι καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ. σέβονται δ’ ὡσ θεοὺσ τοὺσ βασιλέασ κατακλείστουσ ὄντασ καὶ οἰκουροὺσ τὸ πλέον. ἔστι δὲ τὸ μέγιστον αὐτοῖσ βασίλειον ἡ Μερόη, πόλισ ὁμώνυμοσ τῇ νήσῳ· τὴν δὲ νῆσον θυρεοειδῆ φασι τὸ σχῆμα, τό τε μέγεθοσ τάχα πρὸσ ὑπερβολὴν εἴρηται μῆκοσ μὲν ὅσον τρισχιλίων σταδίων εὖροσ δὲ χιλίων. ἔχει δ’ ἡ νῆσοσ συχνὰ καὶ ὄρη καὶ δάση μεγάλα· οἰκοῦσι δ’ οἱ μὲν νομάδεσ οἱ δὲ θηρευτικοὶ οἱ δὲ γεωργοί· ἔστι δὲ καὶ χαλκωρυχεῖα καὶ σιδηρουργεῖα καὶ χρυσεῖα καὶ λίθων γένη πολυτελῶν· περιέχεται δ’ ἀπὸ μὲν τῆσ Λιβύησ θισὶ μεγάλοισ, ἀπὸ δὲ τῆσ Ἀραβίασ κρημνοῖσ συνεχέσιν, ἄνωθεν δ’ ἐκ νότου ταῖσ συμβολαῖσ τῶν ποταμῶν, τοῦ τε Ἀσταβόρα καὶ τοῦ Ἀστάποδοσ καὶ τοῦ Ἀστασόβα· πρὸσ ἄρκτον δ’ ἡ ἐφεξῆσ ῥύσισ τοῦ Νείλου καὶ μέχρι Αἰγύπτου κατὰ τὴν λεχθεῖσαν πρότερον σκολιότητα τοῦ ποταμοῦ. ἐν δὲ ταῖσ πόλεσιν αἱ οἰκήσεισ ἐκ φοινικίνων σχιζῶν διαπλεκόμεναι τοίχων ἢ πλίνθων· ὀρυκτοὶ δὲ ἅλεσ καθάπερ ἐν τοῖσ Ἄραψι· πλεονάζει δὲ τῶν φυτῶν ὅ τε φοῖνιξ καὶ ἡ περσέα καὶ ὁ ἔβενοσ καὶ ἡ κερατία· θήρα δὲ καὶ ἐλεφάντων ἐστὶ καὶ λεόντων καὶ παρδάλεων· εἰσὶ δὲ καὶ δράκοντεσ οἱ ἐλεφαντομάχοι καὶ ἄλλα θηρία πλείω· καταφεύγει γὰρ ἀπὸ τῶν ἐμπυρωτέρων καὶ αὐχμηροτέρων ἐπὶ τὰ ὑδρηλὰ καὶ ἑλώδη. ὑπέρκειται δὲ τῆσ Μερόησ ἡ Ψεβὼ λίμνη μεγάλη νῆσον ἔχουσα οἰκουμένην ἱκανῶσ.

συμβαίνει δὲ τοῦ Νείλου τὴν μὲν δυσμικὴν παραποταμίαν ἐχόντων τῶν Λιβύων, τὴν δὲ πέραν Αἰθιόπων, παρὰ μέροσ αὐτῶν τὴν ἐπικράτειαν εἶναι τῶν νήσων καὶ τῆσ ποταμίασ, ἐξελαυνομένων τῶν ἑτέρων καὶ παραχωρούντων τοῖσ κρείττοσι γενομένοισ. χρῶνται δὲ καὶ τόξοισ Αἰθίοπεσ τετραπήχεσι ξυλίνοισ πεπυρακτωμένοισ· ὁπλίζουσι δὲ καὶ τὰσ γυναῖκασ, ὧν αἱ πλείουσ κεκρίκωνται τὸ χεῖλοσ τοῦ στόματοσ χαλκῷ κρίκῳ· κωδιοφόροι δ’ εἰσίν, ἐρέαν οὐκ ἔχοντεσ, τῶν προβάτων αἰγοτριχούντων· οἱ δὲ γυμνῆτέσ εἰσιν, οἳ καὶ περιέζωνται μικρὰ κώδια ἢ τρίχινα πλέγματα εὐυφῆ. θεὸν δὲ νομίζουσι τὸν μὲν ἀθάνατον τοῦτον δ’ εἶναι τὸν αἴτιον τῶν πάντων τὸν δὲ θνητὸν ἀνώνυμόν τινα καὶ οὐ σαφῆ· ὡσ δ’ ἐπὶ τὸ πολὺ τοὺσ εὐεργέτασ καὶ βασιλικοὺσ θεοὺσ νομίζουσι, καὶ τούτων τοὺσ μὲν βασιλέασ κοινοὺσ ἁπάντων σωτῆρασ καὶ φύλακασ, τοὺσ δ’ ἰδιώτασ ἰδίωσ τοῖσ εὖ παθοῦσιν ὑπ’ αὐτῶν. τῶν δὲ πρὸσ τῇ διακεκαυμένῃ τινὲσ καὶ ἄθεοι νομίζονται, οὕσ γε καὶ τὸν ἥλιόν φασιν ἐχθαίρειν καὶ κακῶσ λέγειν ἐπειδὰν προσίδωσιν ἀνίσχοντα, ὡσ καίοντα καὶ πολεμοῦντα αὐτοῖσ, καταφεύγειν τε εἰσ τὰ ἕλη. οἱ δ’ ἐν Μερόῃ καὶ Ἡρακλέα καὶ Πᾶνα καὶ Ἶσιν σέβονται πρὸσ ἄλλῳ τινὶ βαρβαρικῷ θεῷ. τοὺσ δὲ νεκροὺσ οἱ μὲν εἰσ τὸν ποταμὸν ἐκρίπτουσιν, οἱ δ’ οἴκοι κατέχουσι περιχέαντεσ ὑάλον· τινὲσ δὲ ἐν κεραμέαισ σοροῖσ κατορύττουσι κύκλῳ τῶν ἱερῶν, ὁρ́κον τε τὸν ὑπὲρ αὐτῶν ἀπαιτοῦσι καὶ πάντων ἁγιστεύουσι μάλιστα. βασιλέασ τε καθιστᾶσι τοὺσ κάλλει διαφέροντασ ἢ ἀρετῇ κτηνοτροφίασ ἢ ἀνδρείᾳ ἢ πλούτῳ. ἐν δὲ τῇ Μερόῃ κυριωτάτην τάξιν ἐπεῖχον οἱ ἱερεῖσ τὸ παλαιόν, οἵ γε καὶ τῷ βασιλεῖ προσέταττον ἔσθ’ ὅτε ἀποθνήσκειν πέμψαντεσ ἄγγελον καὶ καθίστασαν ἀντ’ αὐτοῦ ἕτερον· ὕστερον δὲ κατέλυσέ τισ τῶν βασιλέων τὸ ἔθοσ, ἐπιὼν μεθ’ ὅπλων ἐπὶ τὸ ἱερόν, ὅπου ὁ χρυσοῦσ νεώσ ἐστι, καὶ τοὺσ ἱερέασ ἀποσφάξασ πάντασ. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο ἔθοσ Αἰθιοπικόν· ὃσ γὰρ ἂν τῶν βασιλέων πηρωθῇ μέροσ τι τοῦ σώματοσ ὁπωσοῦν, τὸ αὐτὸ πάσχουσιν οἱ συνόντεσ αὐτῷ μάλιστα, οἱ δ’ αὐτοὶ καὶ συναποθνήσκουσιν· ἐκ δὲ τούτου φυλακὴ τοῦ βασιλέωσ ἐστὶ πλείστη παρ’ αὐτῶν. περὶ μὲν Αἰθιόπων ἀρκέσει ταῦτα. τοῖσ δ’ Αἰγυπτιακοῖσ καὶ ταῦτα προσθετέον ὅσα ἰδιάζοντα, οἱο͂ν ὁ Αἰγύπτιοσ λεγόμενοσ κύαμοσ ἐξ οὗ τὸ κιβώριον, καὶ ἡ βύβλοσ·

ἐνταῦθα γὰρ καὶ παρ’ Ἰνδοῖσ μόνον· ἡ δὲ περσέα ἐνταῦθα μόνον καὶ παρ’ Αἰθίοψι, δένδρον μέγα, καρπὸν ἔχον γλυκὺν καὶ μέγαν, καὶ ἡ συκάμινοσ ἡ ἐκφέρουσα τὸν λεγόμενον καρπὸν συκόμορον· σύκῳ γὰρ ἐοίκεν· ἄτιμον δ’ ἐστὶ κατὰ τὴν γεῦσιν· γίνεται δὲ καὶ τὸ κόρσιον καὶ ὅμοιόν τι πεπέρει τράγημα, μικρῷ αὐτοῦ μεῖζον. ἰχθύεσ δ’ ἐν τῷ Νείλῳ πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι χαρακτῆρα ἔχοντεσ ἴδιον καὶ ἐπιχώριον, γνωριμώτατοι δὲ ὅ τε ὀξύρυγχοσ καὶ ὁ λεπιδωτὸσ καὶ λάτοσ καὶ ἀλάβησ καὶ κορακῖνοσ καὶ χοῖροσ καὶ φαγρώριοσ ὃν καὶ φάγρον καλοῦσιν, ἔτι σίλουροσ κιθαρὸσ θρίσσα κεστρεὺσ λύχνοσ φῦσα βοῦσ· ὀστρακίων δὲ κοχλίαι μεγάλοι φωνὴν ὀλολυγόσιν ὁμοίαν φθεγγόμενοι· ζῷα [δ’] ἐπιχώρια καὶ ὁ ἰχνεύμων καὶ ἡ ἀσπὶσ ἡ Αἰγυπτία ἴδιόν τι ἔχουσα παρὰ τὰσ ἐν ἄλλοισ· διττὴ δ’ ἐστίν, ἡ μὲν σπιθαμιαία ἥπερ καὶ ὀξυθανατωτέρα, ἡ δ’ ἐγγὺσ ὀργυιᾶσ, ὡσ καὶ Νίκανδροσ ὁ τὰ θηριακὰ γράψασ εἴρηκε· καὶ τῶν ὀρνέων ἶβισ καὶ ἱέραξ ὁ Αἰγύπτιοσ, ἥμεροσ παρὰ τοὺσ ἄλλοθι, ὡσ καὶ ἡ αἴλουροσ· καὶ ὁ νυκτικόραξ ἰδιότροποσ ἐνθάδε· παρ’ ἡμῖν μὲν γὰρ ἀετοῦ μέγεθοσ ἴσχει καὶ φθέγγεται βαρύ, ἐν Αἰγύπτῳ δὲ κολοιοῦ μέγεθοσ καὶ φθογγὴ διάφοροσ· ἡμερώτατον δ’ ἡ ἶβισ, πελαργώδησ μὲν κατὰ σχῆμα καὶ μέγεθοσ, διττὴ δὲ τὴν χρόαν, ἡ μὲν πελαργώδησ ἡ δὲ ὅλη μέλαινα· μεστὴ δ’ αὐτῶν ἅπασα τρίοδοσ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, πῆ μὲν χρησίμωσ πῆ δ’ οὐ χρησίμωσ· χρησίμωσ μὲν ὅτι πᾶν θηρίον ἐκλέγει καὶ τὰ ἐν τοῖσ κρεωπωλίοισ καὶ τοῖσ ὀψοπωλίοισ ἀποκαθάρματα, δυσχρήστωσ δὲ ὅτι παμφάγον καὶ ἀκάθαρτον καὶ δυσκόλωσ ἀπειργόμενον ἀπὸ τῶν καθαρείων καὶ τῶν ἀλλοτρίων μολυσμοῦ παντόσ. ἀληθὲσ δὲ καὶ τὸ Ἡροδότου καὶ ἔστιν Αἰγυπτιακὸν τὸ τὸν μὲν πηλὸν ταῖσ χερσὶ φυρᾶν, τὸ δὲ στέαρ τὸ εἰσ τὴν ἀρτοποιίαν τοῖσ ποσί.

καὶ οἱ κάκεισ δὲ ἴδιόν τι ἄρτου γένοσ, στατικὸν κοιλίασ, καὶ τὸ κῖκι καρπόσ τισ σπειρόμενοσ ἐν ἀρούραισ, ἐξ οὗ ἔλαιον ἀποθλίβεται εἰσ μὲν λύχνον τοῖσ ἀπὸ τῆσ χώρασ σχεδόν τι πᾶσιν, εἰσ ἄλειμμα δὲ τοῖσ πενεστέροισ καὶ ἐργατικωτέροισ καὶ ἀνδράσι καὶ γυναιξί· καὶ τὰ κοί̈κινα δὲ πλέγματα Αἰγυπτιακά ἐστι φυτοῦ τινοσ, ὅμοια τοῖσ σχοινίνοισ ἢ φοινικίνοισ. τὸ δὲ ζύθοσ ἰδίωσ μὲν σκευάζεται παρ’ ἐκείνοισ, κοινὸν δ’ ἐστὶ πολλοῖσ, καὶ παρ’ ἑκάστοισ δὲ αἱ σκευασίαι διάφοροι. καὶ τοῦτο δὲ τῶν μάλιστα ζηλουμένων παρ’ αὐτοῖσ τὸ πάντα τρέφειν τὰ γεννώμενα παιδία καὶ τὸ περιτέμνειν καὶ τὰ θήλεα ἐκτέμνειν, ὅπερ καὶ τοῖσ Ιοὐδαίοισ νόμιμον· καὶ οὗτοι δ’ εἰσὶν Αἰγύπτιοι τὸ ἀνέκαθεν, καθάπερ εἰρήκαμεν ἐν τῷ περὶ ἐκείνων λόγῳ. φησὶ δ’ Ἀριστόβουλοσ ἐκ τῆσ θαλάττησ μηδὲν ἀνατρέχειν ὄψον εἰσ τὸν Νεῖλον πλὴν κεστρέωσ καὶ θρίσσησ καὶ δελφῖνοσ διὰ τοὺσ κροκοδείλουσ, τοὺσ μὲν δελφῖνασ διὰ τὸ κρείττουσ εἶναι, τοὺσ δὲ κεστρέασ τῷ παραπέμπεσθαι ὑπὸ τῶν χοίρων παρὰ γῆν κατά τινα οἰκείωσιν φυσικήν· τῶν δὲ χοίρων ἀπέχεσθαι τοὺσ κροκοδείλουσ στρογγύλων ὄντων καὶ ἐχόντων ἀκάνθασ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ φερούσασ κίνδυνον τοῖσ θηρίοισ· ἀναθεῖν μὲν οὖν ἐάροσ τοὺσ κεστρέασ γόνον ἔχοντασ, μικρὸν δὲ πρὸ δύσεωσ πλειάδοσ καταβαίνειν τεξομένουσ ἀθρόουσ, ὅτε καὶ ἡ ἅλωσισ αὐτῶν γίνεται περιπιπτόντων τοῖσ φράγμασιν ἀθρόων· τοιαύτην δέ τινα εἰκάζειν ἔστι καὶ περὶ τῆσ θρίσσησ αἰτίαν. ταῦτα καὶ περὶ Αἰγύπτου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, book 17, chapter 2

(스트라본, 지리학, book 17, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION