헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́13́04́

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 4)

ἔχει δέ τινα ἡγεμονίαν πρὸσ τοὺσ τόπουσ τούτουσ τὸ Πέργαμον, ἐπιφανὴσ πόλισ καὶ πολὺν συνευτυχήσασα χρόνον τοῖσ Ἀτταλικοῖσ βασιλεῦσι· καὶ δὴ καὶ ἐντεῦθεν ἀρκτέον τῆσ ἑξῆσ περιοδείασ, καὶ πρῶτον περὶ τῶν βασιλέων ὁπόθεν ὡρμήθησαν καὶ εἰσ ἃ κατέστρεψαν ἐν βραχέσι δηλωτέον. ἦν μὲν δὴ τὸ Πέργαμον Λυσιμάχου γαζοφυλάκιον τοῦ Ἀγαθοκλέουσ, ἑνὸσ τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων, αὐτὴν τὴν ἄκραν τοῦ ὄρουσ συνοικουμένην ἔχον· ἔστι δὲ στροβιλοειδὲσ τὸ ὄροσ εἰσ ὀξεῖαν κορυφὴν ἀπολῆγον. ἐπεπίστευτο δὲ τὴν φυλακὴν τοῦ ἐρύματοσ τούτου καὶ τῶν χρημάτων ἦν δὲ τάλαντα ἐνακισχίλια Φιλέταιροσ, ἀνὴρ Τιανόσ, θλιβίασ ἐκ παιδόσ· συνέβη γὰρ ἔν τινι ταφῇ θέασ οὔσησ καὶ πολλῶν παρόντων ἀποληφθεῖσαν ἐν τῷ ὄχλῳ τὴν κομίζουσαν τροφὸν τὸν Φιλέταιρον ἔτι νήπιον συνθλιβῆναι μέχρι τοσοῦδε ὥστε πηρωθῆναι τὸν παῖδα. ἦν μὲν δὴ εὐνοῦχοσ, τραφεὶσ δὲ καλῶσ ἐφάνη τῆσ πίστεωσ ταύτησ ἄξιοσ. τέωσ μὲν οὖν εὔνουσ διέμεινε τῷ Λυσιμάχῳ, διενεχθεὶσ δὲ πρὸσ Ἀρσινόην τὴν γυναῖκα αὐτοῦ διαβάλλουσαν αὐτὸν ἀπέστησε τὸ χωρίον καὶ πρὸσ τοὺσ καιροὺσ ἐπολιτεύετο ὁρῶν ἐπιτηδείουσ πρὸσ νεωτερισμόν· ὅ τε γὰρ Λυσίμαχοσ κακοῖσ οἰκείοισ περιπεσὼν ἠναγκάσθη τὸν υἱὸν ἀνελεῖν Ἀγαθοκλέα, Σέλευκόσ τε ἐπελθὼν ὁ Νικάτωρ ἐκεῖνόν τε κατέλυσε καὶ αὐτὸσ κατελύθη δολοφονηθεὶσ ὑπὸ Πτολεμαίου τοῦ Κεραυνοῦ. τοιούτων δὲ θορύβων ὄντων διεγένετο μένων ἐπὶ τοῦ ἐρύματοσ ὁ εὐνοῦχοσ, καὶ πολιτευόμενοσ δι’ ὑποσχέσεων καὶ τῆσ ἄλλησ θεραπείασ ἀεὶ πρὸσ τὸν ἰσχύοντα καὶ ἐγγὺσ παρόντα· διετέλεσε γοῦν ἔτη εἴκοσι κύριοσ ὢν τοῦ φρουρίου καὶ τῶν χρημάτων. ἦσαν δ’ αὐτῷ δύο ἀδελφοί, πρεσβύτεροσ μὲν Εὐμένησ νεώτεροσ δ’ Ἄτταλοσ·

ἐκ μὲν οὖν τοῦ Εὐμένουσ ἐγένετο ὁμώνυμοσ τῷ πατρὶ Εὐμένησ, ὅσπερ καὶ διεδέξατο τὸ Πέργαμον, καὶ ἦν ἤδη δυνάστησ τῶν κύκλῳ χωρίων ὥστε καὶ περὶ Σάρδεισ ἐνίκησε μάχῃ συμβαλὼν Ἀντίοχον τὸν Σελεύκου· δύο δὲ καὶ εἴκοσιν ἄρξασ ἔτη τελευτᾷ τὸν βίον. ἐκ δὲ Ἀττάλου καὶ Ἀντιοχίδοσ τῆσ Ἀχαιοῦ γεγονὼσ Ἄτταλοσ διεδέξατο τὴν ἀρχήν, καὶ ἀνηγορεύθη βασιλεὺσ πρῶτοσ νικήσασ Γαλάτασ μάχῃ μεγάλῃ. οὗτοσ δὲ καὶ Ῥωμαίοισ κατέστη φίλοσ καὶ συνεπολέμησε πρὸσ Φίλιππον μετὰ τοῦ Ῥοδίων ναυτικοῦ· γηραιὸσ δὲ ἐτελεύτα βασιλεύσασ ἔτη τρία καὶ τετταράκοντα, κατέλιπε δὲ τέτταρασ υἱοὺσ ἐξ Ἀπολλωνίδοσ Κυζικηνῆσ γυναικόσ, Εὐμένη Ἄτταλον Φιλέταιρον Ἀθήναιον. οἱ μὲν οὖν νεώτεροι διετέλεσαν ἰδιῶται, τῶν δ’ ἄλλων ὁ πρεσβύτεροσ Εὐμένησ ἐβασίλευσε· συνεπολέμησε δὲ οὗτοσ Ῥωμαίοισ πρόσ τε Ἀντίοχον τὸν μέγαν καὶ πρὸσ Περσέα, καὶ ἔλαβε παρὰ τῶν Ῥωμαίων ἅπασαν τὴν ὑπ’ Ἀντιόχῳ τὴν ἐντὸσ τοῦ Ταύρου. πρότερον δ’ ἦν τὰ περὶ Πέργαμον οὐ πολλὰ χωρία μέχρι τῆσ θαλάττησ τῆσ κατὰ τὸν Ἐλαί̈την κόλπον καὶ τὸν Ἀδραμυττηνόν. κατεσκεύασε δ’ οὗτοσ τὴν πόλιν καὶ τὸ Νικηφόριον ἄλσει κατεφύτευσε, καὶ ἀναθήματα καὶ βιβλιοθήκασ καὶ τὴν ἐπὶ τοσόνδε κατοικίαν τοῦ Περγάμου τὴν νῦν οὖσαν ἐκεῖνοσ προσεφιλοκάλησε· βασιλεύσασ δὲ ἔτη τετταράκοντα καὶ ἐννέα ἀπέλιπεν υἱῷ τὴν ἀρχὴν Ἀττάλῳ, γεγονότι ἐκ Στρατονίκησ τῆσ Ἀριαράθου θυγατρὸσ τοῦ Καππαδόκων βασιλέωσ. ἐπίτροπον δὲ κατέστησε καὶ τοῦ παιδὸσ νέου τελέωσ ὄντοσ καὶ τῆσ ἀρχῆσ τὸν ἀδελφὸν Ἄτταλον. ἓν δὲ καὶ εἴκοσιν ἔτη βασιλεύσασ γέρων οὗτοσ τελευτᾷ κατορθώσασ πολλά· καὶ γὰρ Δημήτριον τὸν Σελεύκου συγκατεπολέμησεν Ἀλεξάνδρῳ τῷ Ἀντιόχου καὶ συνεμάχησε Ῥωμαίοισ ἐπὶ τὸν Ψευδοφίλιππον, ἐχειρώσατο δὲ καὶ Διήγυλιν τὸν Καινῶν βασιλέα στρατεύσασ εἰσ τὴν Θρᾴκην, ἀνεῖλε δὲ καὶ Προυσίαν ἐπισυστήσασ αὐτῷ Νικομήδη τὸν υἱόν, κατέλιπε δὲ τὴν ἀρχὴν τῷ ἐπιτροπευθέντι Ἀττάλῳ· βασιλεύσασ δὲ οὗτοσ ἔτη πέντε καὶ κληθεὶσ Φιλομήτωρ ἐτελεύτα νόσῳ τὸν βίον, κατέλιπε δὲ κληρονόμουσ Ῥωμαίουσ· οἱ δ’ ἐπαρχίαν ἀπέδειξαν τὴν χώραν Ἀσίαν προσαγορεύσαντεσ ὁμώνυμον τῇ ἠπείρῳ. παραρρεῖ δ’ ὁ Κάικοσ τὸ Πέργαμον, διὰ τοῦ Καί̈κου πεδίου προσαγορευομένου σφόδρα εὐδαίμονα γῆν διεξιὼν σχεδὸν δέ τι καὶ τὴν ἀρίστην τῆσ Μυσίασ. ἄνδρεσ δ’ ἐγένοντο ἐλλόγιμοι καθ’ ἡμᾶσ Περγαμηνοὶ Μιθριδάτησ τε Μηνοδότου υἱὸσ καὶ Ἀδοβογιωνίδοσ τοῦ τετραρχικοῦ τῶν Γαλατῶν γένουσ, ἣν καὶ παλλακεῦσαι τῷ βασιλεῖ Μιθριδάτῃ φασίν·

ὅθεν καὶ τοὔνομα τῷ παιδὶ θέσθαι τοὺσ ἐπιτηδείουσ προσποιησαμένουσ ἐκ τοῦ βασιλέωσ αὐτὸν γεγονέναι. οὗτοσ γοῦν Καίσαρι τῷ θεῷ γενόμενοσ φίλοσ εἰσ τοσόνδε προῆλθε τιμῆσ ὥστε καὶ τετράρχησ ἀπεδείχθη ἀπὸ τοῦ μητρῴου γένουσ καὶ βασιλεὺσ ἄλλων τε καὶ τοῦ Βοσπόρου· κατελύθη δ’ ὑπὸ Ἀσάνδρου τοῦ καὶ Φαρνάκην ἀνελόντοσ τὸν βασιλέα καὶ κατασχόντοσ τὸν Βόσπορον. οὗτόσ τε δὴ ὀνόματοσ ἠξίωται μεγάλου, καὶ Ἀπολλόδωροσ ὁ ῥήτωρ ὁ τὰσ τέχνασ συγγράψασ καὶ τὴν Ἀπολλοδώρειον αἱρ́εσιν παραγαγών, ἥτισ ποτ’ ἐστί· πολλὰ γὰρ ἐπεκράτει, μείζονα δὲ ἢ καθ’ ἡμᾶσ ἔχοντα τὴν κρίσιν, ὧν ἔστι καὶ ἡ Ἀπολλοδώρειοσ αἱρ́εσισ καὶ ἡ Θεοδώρειοσ. μάλιστα δὲ ἐξῆρε τὸν Ἀπολλόδωρον ἡ τοῦ Καίσαροσ φιλία τοῦ Σεβαστοῦ, διδάσκαλον τῶν λόγων γενόμενον· μαθητὴν δ’ ἔσχεν ἀξιόλογον Διονύσιον τὸν ἐπικληθέντα Ἀττικόν, πολίτην αὐτοῦ· καὶ γὰρ σοφιστὴσ ἦν ἱκανὸσ καὶ συγγραφεὺσ καὶ λογογράφοσ. προϊόντι δ’ ἀπὸ τοῦ πεδίου καὶ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ μὲν τὰ πρὸσ ἑώ μέρη πόλισ ἐστὶν Ἀπολλωνία, μετεώροισ ἐπικειμένη τόποισ·

ἐπὶ δὲ τὸν νότον ὀρεινὴ ῥάχισ ἐστίν, ἣν ὑπερβᾶσι καὶ βαδίζουσιν ἐπὶ Σάρδεων πόλισ ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ Θυάτειρα, κατοικία Μακεδόνων, ἣν Μυσῶν ἐσχάτην τινὲσ φασίν. ἐν δεξιᾷ δ’ Ἀπολλωνίσ, διέχουσα Περγάμου τριακοσίουσ σταδίουσ, τοὺσ δὲ ἴσουσ καὶ τῶν Σάρδεων· ἐπώνυμοσ δ’ ἐστὶ τῆσ Κυζικηνῆσ Ἀπολλωνίδοσ· εἶτ’ ἐκδέχεται τὸ Ἕρμου πεδίον καὶ Σάρδεισ· τὰ δὲ προσάρκτια τῷ Περγάμῳ τὰ πλεῖστα ὑπὸ Μυσῶν ἔχεται τὰ ἐν δεξιᾷ τῶν Ἀβαειτῶν λεγομένων, οἷσ συνάπτει ἡ Ἐπίκτητοσ μέχρι Βιθυνίασ. αἱ δὲ Σάρδεισ πόλισ ἐστὶ μεγάλη, νεωτέρα μὲν τῶν Τρωικῶν ἀρχαία δ’ ὅμωσ, ἄκραν ἔχουσα εὐερκῆ·

βασίλειον δ’ ὑπῆρξε τῶν Λυδῶν, οὓσ ὁ ποιητὴσ καλεῖ Μῄονασ οἱ δ’ ὕστερον Μαίονασ, οἱ μὲν τοὺσ αὐτοὺσ τοῖσ Λυδοῖσ οἱ δ’ ἑτέρουσ ἀποφαίνοντεσ· τοὺσ δ’ αὐτοὺσ ἄμεινόν ἐστι λέγειν. ὑπέρκειται δὲ τῶν Σάρδεων ὁ Τμῶλοσ, εὔδαιμον ὄροσ, ἐν τῇ ἀκρωρείᾳ σκοπὴν ἔχον, ἐξέδραν λευκοῦ λίθου, Περσῶν ἔργον, ἀφ’ οὗ κατοπτεύεται τὰ κύκλῳ πεδία καὶ μάλιστα τὸ Καϋστριανόν· περιοικοῦσι δὲ Λυδοὶ καὶ Μυσοὶ καὶ Μακεδόνεσ. ῥεῖ δ’ ὁ Πακτωλὸσ ἀπὸ τοῦ Τμώλου, καταφέρων τὸ παλαιὸν ψῆγμα χρυσοῦ πολύ, ἀφ’ οὗ τὸν Κροίσου λεγόμενον πλοῦτον καὶ τῶν προγόνων αὐτοῦ διονομασθῆναί φασι· νῦν δ’ ἐκλέλοιπε τὸ ψῆγμα, ὡσ εἴρηται. καταφέρεται δ’ ὁ Πακτωλὸσ εἰσ τὸν Ἕρμον, εἰσ ὃν καὶ ὁ Ὕλλοσ ἐμβάλλει, Φρύγιοσ νυνὶ καλούμενοσ· συμπεσόντεσ δ’ οἱ τρεῖσ καὶ ἄλλοι ἀσημότεροι σὺν αὐτοῖσ εἰσ τὴν κατὰ Φώκαιαν ἐκδιδόασι θάλατταν, ὡσ Ἡρόδοτόσ φησιν. ἄρχεται δ’ ἐκ Μυσίασ ὁ Ἕρμοσ, ἐξ ὄρουσ ἱεροῦ τῆσ Δινδυμήνησ, καὶ διὰ τῆσ Κατακεκαυμένησ εἰσ τὴν Σαρδιανὴν φέρεται καὶ τὰ συνεχῆ πεδία μέχρι τῆσ θαλάττησ. ὑπόκειται δὲ τῇ πόλει τό τε Σαρδιανὸν πεδίον καὶ τὸ τοῦ Κύρου καὶ τὸ τοῦ Ἕρμου καὶ τὸ Καϋστριανόν, συνεχῆ τε ὄντα καὶ πάντων ἄριστα πεδίων. ἐν δὲ σταδίοισ τετταράκοντα ἀπὸ τῆσ πόλεωσ ἔστιν ἡ Γυγαία μὲν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένη λίμνη, Κολόη δ’ ὕστερον μετονομασθεῖσα, ὅπου τὸ ἱερὸν τῆσ Κολοηνῆσ Ἀρτέμιδοσ μεγάλην ἁγιστείαν ἔχον. φασὶ δ’ ἐνταῦθα χορεύειν τοὺσ καλάθουσ κατὰ τὰσ ἑορτάσ, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ποτὲ παραδοξολογοῦντεσ μᾶλλον ἢ ἀληθεύοντεσ. κειμένων δ’ οὕτω πωσ τῶν ἐπῶν παρ’ Ὁμήρῳ Μῄοσιν αὖ Μέσθλησ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην, υἱε͂ Ταλαιμένεοσ, τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη, οἳ καὶ Μῄονασ ἦγον ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτασ, προσγράφουσί τινεσ τοῦτο τέταρτον ἔποσ Τμώλῳ ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδησ ἐν πίονι δήμῳ.

οὐδεμία δ’ εὑρίσκεται Ὕδη ἐν τοῖσ Λυδοῖσ. οἱ δὲ καὶ τὸν Τυχίον ἐνθένδε ποιοῦσιν ὅν φησιν ὁ ποιητήσ σκυτοτόμων ὄχ’ ἄριστοσ Ὕδῃ ἔνι. προστιθέασι δὲ καὶ διότι δρυμώδησ ὁ τόποσ καὶ κεραυνόβολοσ, καὶ ὅτι ἐνταῦθα οἱ Ἄριμοι· καὶ γὰρ τῷ εἰν Ἀρίμοισ, ὅθι φασὶ Τυφωέοσ ἔμμεναι εὐνάσ ἐπεισφέρουσι χώρῳ ἐνὶ δρυόεντι, Ὕδησ ἐν πίονι δήμῳ. ἄλλοι δ’ ἐν Κιλικίᾳ, τινὲσ δ’ ἐν Συρία πλάττουσι τὸν μῦθον τοῦτον, οἱ δ’ ἐν Πιθηκούσσαισ, οἳ καὶ τοὺσ πιθήκουσ φασὶ παρὰ τοῖσ Τυρρηνοῖσ ἀρίμουσ καλεῖσθαι· οἱ δὲ τὰσ Σάρδεισ Ὕδην ὀνομάζουσιν, οἱ δὲ τὴν ἀκρόπολιν αὐτῆσ. πιθανωτάτουσ δ’ ὁ Σκήψιοσ ἡγεῖται τοὺσ ἐν τῇ Κατακεκαυμένῃ τῆσ Μυσίασ τοὺσ Ἀρίμουσ τιθέντασ. Πίνδαροσ δὲ συνοικειοῖ τοῖσ ἐν τῇ Κιλικίᾳ τὰ ἐν Πιθηκούσσαισ, ἅπερ ἐστὶ πρὸ τῆσ Κυμαίασ, καὶ τὰ ἐν Σικελίᾳ· καὶ γὰρ τῇ Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι τὸν Τυφῶνα τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον· νῦν γε μὰν ταί θ’ ὑπὲρ Κύμασ ἁλιερκέεσ ὄχθαι Σικελία τ’ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα. καὶ πάλιν κείνῳ μὲν Αἴτνα δεσμὸσ ὑπερφίαλοσ ἀμφίκειται. καὶ πάλιν ἀλλ’ οἰο͂σ ἄπλατον κεράιζε θεῶν Τυφῶνα πεντηκοντακάρανον ἀνάγκᾳ Ζεὺσ πατὴρ ἐν Ἀρίμοισ ποτέ. οἱ δὲ τοὺσ Σύρουσ Ἀρίμουσ δέχονται, οὓσ νῦν Ἀραμαίουσ λέγουσι, τοὺσ δὲ Κίλικασ τοὺσ ἐν Τροίᾳ μεταναστάντασ εἰσ Συρίαν ἀνῳκισμένουσ ἀποτεμέσθαι παρὰ τῶν Σύρων τὴν νῦν λεγομένην Κιλικίαν. Καλλισθένησ δ’ ἐγγὺσ τοῦ Καλυκάδνου καὶ τῆσ Σαρπηδόνοσ ἄκρασ παρ’ αὐτὸ τὸ Κωρύκιον ἄντρον εἶναι τοὺσ Ἀρίμουσ, ἀφ’ ὧν τὰ ἐγγὺσ ὄρη λέγεσθαι Ἄριμα. περίκειται δὲ τῇ λίμνῃ τῇ Κολόῃ τὰ μνήματα τῶν βασιλέων·

πρὸσ δὲ ταῖσ Σάρδεσιν ἔστι τὸ τοῦ Ἀλυάττου ἐπὶ κρηπῖδοσ ὑψηλῆσ χῶμα μέγα, ἐργασθέν, ὥσ φησιν Ἡρόδοτοσ, ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῆσ πόλεωσ, οὗ τὸ πλεῖστον ἔργον αἱ παιδίσκαι συνετέλεσαν· λέγει δ’ ἐκεῖνοσ καὶ πορνεύεσθαι πάσασ· τινὲσ δὲ καὶ πόρνησ μνῆμα λέγουσι τὸν τάφον. χειροποίητον δὲ τὴν λίμνην ἔνιοι ἱστοροῦσι τὴν Κολόην πρὸσ τὰσ ἐκδοχὰσ τῶν πλημμυρίδων, αἳ συμβαίνουσι τῶν ποταμῶν πληρουμένων. Ὕπαιπα δὲ πόλισ ἐστὶ καταβαίνουσιν ἀπὸ τοῦ Τμώλου πρὸσ τὸ τοῦ Καύ̈στρου πεδίον. φησὶ δὲ Καλλισθένησ ἁλῶναι τὰσ Σάρδεισ ὑπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εἶθ’ ὑπὸ Τρηρῶν καὶ Λυκίων, ὅπερ καὶ Καλλῖνον δηλοῦν τὸν τῆσ ἐλεγείασ ποιητήν, ὕστατα δὲ τὴν ἐπὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι ἅλωσιν.

λέγοντοσ δὲ τοῦ Καλλίνου τὴν ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τοὺσ Ἠσιονῆασ γεγονέναι καθ’ ἣν αἱ Σάρδεισ ἑάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ τὸν Σκήψιον ἰαστὶ λέγεσθαι Ἠσιονεῖσ τοὺσ Ἀσιονεῖσ· "τάχα γὰρ ἡ Μῃονία" φησίν "Ἀσία ἐλέγετο, καθ’ ὃ καὶ Ὅμηροσ εἴρηκεν Ἀσίῳ ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα. ἀναληφθεῖσα δ’ ἀξιολόγωσ ὕστερον διὰ τὴν ἀρετὴν τῆσ χώρασ ἡ πόλισ καὶ οὐδεμιᾶσ λειπομένη τῶν ἀστυγειτόνων, νεωστὶ ὑπὸ σεισμῶν ἀπέβαλε πολλὴν τῆσ κατοικίασ. ἡ δὲ τοῦ Τιβερίου πρόνοια τοῦ καθ’ ἡμᾶσ ἡγεμόνοσ καὶ ταύτην καὶ τῶν ἄλλων συχνὰσ ἀνέλαβε ταῖσ εὐεργεσίαισ, ὅσαι περὶ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐκοινώνησαν τοῦ αὐτοῦ πάθουσ. ἄνδρεσ δ’ ἀξιόλογοι γεγόνασι τοῦ αὐτοῦ γένουσ Διόδωροι δύο οἱ ῥήτορεσ, ὧν ὁ πρεσβύτεροσ ἐκαλεῖτο Ζωνᾶσ, ἀνὴρ πολλοὺσ ἀγῶνασ ἠγωνισμένοσ ὑπὲρ τῆσ Ἀσίασ, κατὰ δὲ τὴν Μιθριδάτου τοῦ βασιλέωσ ἔφοδον αἰτίαν ἐσχηκὼσ ὡσ ἀφιστὰσ παρ’ αὐτοῦ τὰσ πόλεισ ἀπελύσατο τὰσ διαβολὰσ ἀπολογησάμενοσ·

τοῦ δὲ νεωτέρου φίλου ἡμῖν γενομένου καὶ ἱστορικὰ συγγράμματα ἔστι καὶ μέλη καὶ ἄλλα ποιήματα τὴν ἀρχαίαν γραφὴν ἐπιφαίνοντα ἱκανῶσ. Ξάνθοσ δὲ ὁ παλαιὸσ συγγραφεὺσ Λυδὸσ μὲν λέγεται, εἰ δὲ ἐκ Σάρδεων οὐκ ἴσμεν. μετὰ δὲ Λυδούσ εἰσιν οἱ Μυσοὶ καὶ πόλισ Φιλαδέλφεια σεισμῶν πλήρησ.

οὐ γὰρ διαλείπουσιν οἱ τοῖχοι διιστάμενοι καὶ ἄλλοτ’ ἄλλο μέροσ τῆσ πόλεωσ κακοπαθοῦν· οἰκοῦσιν οὖν ὀλίγοι διὰ τοῦτο τὴν πόλιν, οἱ δὲ πολλοὶ καταβιοῦσιν ἐν τῇ χώρᾳ γεωργοῦντεσ, ἔχοντεσ εὐδαίμονα γῆν· ἀλλὰ καὶ τῶν ὀλίγων θαυμάζειν ἔστιν ὅτι οὕτω φιλοχωροῦσιν, ἐπισφαλεῖσ τὰσ οἰκήσεισ ἔχοντεσ· ἔτι δ’ ἄν τισ μᾶλλον θαυμάσειε τῶν κτισάντων αὐτήν. μετὰ δὲ ταῦτ’ ἔστιν ἡ Κατακεκαυμένη λεγομένη χώρα μῆκοσ μὲν καὶ πεντακοσίων σταδίων πλάτοσ δὲ τετρακοσίων, εἴτε Μυσίαν χρὴ καλεῖν εἴτε Μῃονίαν λέγεται γὰρ ἀμφοτέρωσ, ἅπασα ἄδενδροσ πλὴν ἀμπέλου τῆσ τὸν Κατακεκαυμενίτην φερούσησ οἶνον οὐδενὸσ τῶν ἐλλογίμων ἀρετῇ λειπόμενον.

ἔστι δὲ ἡ ἐπιφάνεια τεφρώδησ τῶν πεδίων, ἡ δ’ ὀρεινὴ καὶ πετρώδησ μέλαινα ὡσ ἂν ἐξ ἐπικαύσεωσ. εἰκάζουσι μὲν οὖν τινεσ ἐκ κεραυνοβολιῶν καὶ πρηστήρων συμβῆναι τοῦτο, καὶ οὐκ ὀκνοῦσι τὰ περὶ τὸν Τυφῶνα ἐνταῦθα μυθολογεῖν. Ξάνθοσ δὲ καὶ Ἀριμοῦν τινα λέγει τῶν τόπων τούτων βασιλέα. οὐκ εὔλογον δὲ ὑπὸ τοιούτων παθῶν τὴν τοσαύτην χώραν ἐμπρησθῆναι ἀθρόωσ, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπὸ γηγενοῦσ πυρόσ, ἐκλιπεῖν δὲ νῦν τὰσ πηγάσ· δείκνυνται δὲ καὶ βόθροι τρεῖσ, οὓσ φύσασ καλοῦσιν, ὅσον τετταράκοντα ἀλλήλων διεστῶτεσ σταδίουσ· ὑπέρκεινται δὲ λόφοι τραχεῖσ, οὓσ εἰκὸσ ἐκ τῶν ἀναφυσηθέντων σεσωρεῦσθαι μύδρων. τὸ δ’ εὐάμπελον τὴν τοιαύτην ὑπάρχειν γῆν, λάβοι τισ ἂν καὶ ἐκ τῆσ Καταναίασ τῆσ χωσθείσησ τῇ σποδῷ καὶ νῦν ἀποδιδούσησ οἶνον δαψιλῆ καὶ καλόν. ἀστεϊζόμενοι δέ τινεσ εἰκότωσ πυριγενῆ τὸν Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ τῶν τοιούτων χωρίων τεκμαιρόμενοι. τὰ δ’ ἑξῆσ ἐπὶ τὰ νότια μέρη τοῖσ τόποισ τούτοισ ἐμπλοκὰσ ἔχει μέχρι πρὸσ τὸν Ταῦρον, ὥστε καὶ τὰ Φρύγια καὶ τὰ Καρικὰ καὶ τὰ Λύδια καὶ ἔτι τὰ τῶν Μυσῶν δυσδιάκριτα εἶναι παραπίπτοντα εἰσ ἄλληλα·

εἰσ δὲ τὴν σύγχυσιν ταύτην οὐ μικρὰ συλλαμβάνει τὸ τοὺσ Ῥωμαίουσ μὴ κατὰ φῦλα διελεῖν αὐτούσ, ἀλλὰ ἕτερον τρόπον διατάξαι τὰσ διοικήσεισ, ἐν αἷσ τὰσ ἀγοραίουσ ποιοῦνται καὶ τὰσ δικαιοδοσίασ. ὁ μέν γε Τμῶλοσ ἱκανῶσ συνῆκται καὶ περιγραφὴν ἔχει μετρίαν ἐν αὐτοῖσ ἀφοριζόμενοσ τοῖσ Λυδίοισ μέρεσιν, ἡ δὲ Μεσωγὶσ εἰσ τὸ ἀντικείμενον μέροσ διατείνει μέχρι Μυκάλησ ἀπὸ Κελαινῶν ἀρξάμενον, ὥσ φησι Θεόπομποσ, ὥστε τὰ μὲν αὐτοῦ Φρύγεσ κατέχουσι τὰ πρὸσ ταῖσ Κελαιναῖσ καὶ τῇ Ἀπαμείᾳ, τὰ δὲ Μυσοὶ καὶ Λυδοί, τὰ δὲ Κᾶρεσ καὶ Ιὤνεσ. οὕτω δὲ καὶ οἱ ποταμοὶ καὶ μάλιστα ὁ Μαίανδροσ τὰ μὲν διορίζοντεσ τῶν ἐθνῶν, δι’ ὧν δὲ μέσοι φερόμενοι δύσληπτον ποιοῦσι τἀκριβέσ· καὶ περὶ τῶν πεδίων δὲ τῶν ἐφ’ ἑκάτερα τῆσ τε ὀρεινῆσ καὶ τῆσ ποταμίασ ὁ αὐτὸσ λόγοσ. οὐδ’ ἡμῖν ἴσωσ ἐπὶ τοσοῦτον φροντιστέον ὡσ ἀναγκαῖον χωρομετροῦσιν, ἀλλὰ τοσοῦτον μόνον ὑπογραπτέον ὅσον καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν παραδεδώκασι. τῷ δὴ Καϋστριανῷ πεδίῳ μεταξὺ πίπτοντι τῆσ τε Μεσωγίδοσ καὶ τοῦ Τμώλου συνεχέσ ἐστι πρὸσ ἑώ τὸ Κιλβιανὸν πεδίον πολύ τε καὶ συνοικούμενον εὖ καὶ χώραν ἔχον σπουδαίαν·

εἶτα τὸ Ὑρκάνιον πεδίον, Περσῶν ἐπονομασάντων καὶ ἐποίκουσ ἀγαγόντων ἐκεῖθεν ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸ Κύρου πεδίον Πέρσαι κατωνόμασαν· εἶτα τὸ Πελτηνὸν πεδίον, ἤδη Φρύγιον, καὶ τὸ Κιλλάνιον καὶ τὸ Ταβηνόν, ἔχοντα πολίχνασ μιξοφρυγίουσ ἐχούσασ τι καὶ Πισιδικόν, ἀφ’ ὧν αὐτὰ κατωνομάσθη. ὑπερβαλοῦσι δὲ τὴν Μεσωγίδα τὴν μεταξὺ Καρῶν τε καὶ τῆσ Νυσαί̈δοσ, ἥ ἐστι χώρα κατὰ τὰ τοῦ Μαιάνδρου πέραν μέχρι τῆσ Κιβυράτιδοσ καὶ τῆσ Καβαλίδοσ, πόλεισ εἰσὶ πρὸσ μὲν τῇ Μεσωγίδι καταντικρὺ Λαοδικείασ Ιἑρὰ πόλισ, ὅπου τὰ θερμὰ ὕδατα καὶ τὸ Πλουτώνιον, ἄμφω παραδοξολογίαν τινὰ ἔχοντα·

τὸ μὲν γὰρ ὕδωρ οὕτω ῥᾳδίωσ εἰσ πῶρον μεταβάλλει πηττόμενον ὥστ’ ὀχετοὺσ ἐπάγοντεσ φραγμοὺσ ἀπεργάζονται μονολίθουσ, τὸ δὲ Πλουτώνιον ὑπ’ ὀφρύι μικρᾷ τῆσ ὑπερκειμένησ ὀρεινῆσ στόμιόν ἐστι σύμμετρον ὅσον ἄνθρωπον δέξασθαι δυνάμενον, βεβάθυνται δ’ ἐπὶ πολύ· πρόκειται δὲ τούτου δρυφάκτωμα τετράγωνον ὅσον ἡμιπλέθρου τὴν περίμετρον· τοῦτο δὲ πλῆρέσ ἐστιν ὁμιχλώδουσ παχείασ ἀχλύοσ ὥστε μόγισ τοὔδαφοσ καθορᾶν. τοῖσ μὲν οὖν κύκλῳ πλησιάζουσι πρὸσ τὸν δρύφακτον ἄλυπόσ ἐστιν ὁ ἀήρ, καθαρεύων ἐκείνησ τῆσ ἀχλύοσ ἐν ταῖσ νηνεμίαισ· συμμένει γὰρ ἐντὸσ τοῦ περιβόλου· τῷ δ’ εἴσω παριόντι ζῴῳ θάνατοσ παραχρῆμα ἀπαντᾷ· ταῦροι γοῦν εἰσαχθέντεσ πίπτουσι καὶ ἐξέλκονται νεκροί, ἡμεῖσ δὲ στρουθία ἐπέμψαμεν καὶ ἔπεσεν εὐθὺσ ἐκπνεύσαντα· οἱ δ’ ἀπόκοποι Γάλλοι παρίασιν ἀπαθεῖσ, ὥστε καὶ μέχρι τοῦ στομίου πλησιάζειν καὶ ἐγκύπτειν καὶ καταδύνειν μέχρι ποσοῦ συνέχοντασ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ πνεῦμα· ἑωρῶμεν γὰρ ἐκ τῆσ ὄψεωσ ὡσ ἂν πνιγώδουσ τινὸσ πάθουσ ἔμφασιν, εἴτ’ ἐπὶ πάντων τῶν οὕτω πεπηρωμένων τοῦτο εἴτε μόνων τῶν περὶ τὸ ἱερόν, καὶ εἴτε θείᾳ προνοίᾳ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἐνθουσιασμῶν εἰκόσ, εἴτε ἀντιδότοισ τισὶ δυνάμεσι τούτου συμβαίνοντοσ. τὸ δὲ τῆσ ἀπολιθώσεωσ καὶ ἐπὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ ποταμῶν φασι συμβαίνειν καίπερ ὄντων ποτίμων. ἔστι δὲ καὶ πρὸσ βαφὴν ἐρίων θαυμαστῶσ σύμμετρον τὸ κατὰ τὴν Ιἑρὰν πόλιν ὕδωρ, ὥστε τὰ ἐκ τῶν ῥιζῶν βαπτόμενα ἐνάμιλλα εἶναι τοῖσ ἐκ τῆσ κόκκου καὶ τοῖσ ἁλουργέσιν· οὕτω δ’ ἐστὶν ἄφθονον τὸ πλῆθοσ τοῦ ὕδατοσ ὥστε ἡ πόλισ μεστὴ τῶν αὐτομάτων βαλανείων ἐστί. μετὰ δὲ τὴν Ιἑρὰν πόλιν τὰ πέραν τοῦ Μαιάνδρου.

τὰ μὲν οὖν περὶ Λαοδίκειαν καὶ Ἀφροδισιάδα καὶ τὰ μέχρι Καρούρων εἴρηται· τὰ δ’ ἑξῆσ ἐστι τὰ μὲν πρὸσ δύσιν ἡ τῶν Ἀντιοχέων πόλισ τῶν ἐπὶ Μαιάνδρῳ, τῆσ Καρίασ ἤδη· τὰ δὲ πρὸσ νότον ἡ Κιβύρα ἐστὶν ἡ μεγάλη καὶ ἡ Σίνδα καὶ ἡ Καβαλὶσ μέχρι τοῦ Ταύρου καὶ τῆσ Λυκίασ. ἡ μὲν οὖν Ἀντιόχεια μετρία πόλισ ἐστὶν ἐπ’ αὐτῷ κειμένη τῷ Μαιάνδρῳ κατὰ τὸ πρὸσ τῇ Φρυγίᾳ μέροσ, ἐπέζευκται δὲ γέφυρα· χώραν δ’ ἔχει πολλὴν ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ ποταμοῦ πᾶσαν εὐδαίμονα, πλείστην δὲ φέρει τὴν καλουμένην Ἀντιοχικὴν ἰσχάδα· τὴν δὲ αὐτὴν καὶ τρίφυλλον ὀνομάζουσιν· εὔσειστοσ δὲ καὶ οὗτόσ ἐστιν ὁ τόποσ. σοφιστὴσ δὲ παρὰ τούτοισ ἔνδοξοσ γεγένηται Διοτρέφησ, οὗ διήκουσεν Ὑβρέασ ὁ καθ’ ἡμᾶσ γενόμενοσ μέγιστοσ ῥήτωρ. Σολύμουσ δ’ εἶναί φασι τοὺσ Καβαλεῖσ·

τῆσ γοῦν Τερμησσέων ἄκρασ ὁ ὑπερκείμενοσ λόφοσ καλεῖται Σόλυμοσ, καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ Τερμησσεῖσ Σόλυμοι καλοῦνται. πλησίον δ’ ἐστὶ καὶ ὁ Βελλεροφόντου χάραξ καὶ ὁ Πεισάνδρου τάφοσ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πεσόντοσ ἐν τῇ πρὸσ Σολύμουσ μάχῃ. ταῦτα δὲ καὶ τοῖσ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένοισ ὁμολογεῖται· περὶ μὲν γὰρ τοῦ Βελλεροφόντου φησὶν οὕτωσ δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι. περὶ δὲ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ Πείσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρησ ἆτοσ πολέμοιο μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανεν. ἡ δὲ Τερμησσόσ ἐστι Πισιδικὴ πόλισ ἡ μάλιστα καὶ ἔγγιστα ὑπερκειμένη τῆσ Κιβύρασ. λέγονται δὲ ἀπόγονοι Λυδῶν οἱ Κιβυρᾶται τῶν κατασχόντων τὴν Καβαλίδα·

ὕστερον δὲ Πισιδῶν τῶν ὁμόρων ἐποικησάντων καὶ μετακτισάντων εἰσ ἕτερον τόπον εὐερκέστατον ἐν κύκλῳ σταδίων περὶ ἑκατόν. ηὐξήθη δὲ διὰ τὴν εὐνομίαν, καὶ αἱ κῶμαι παρεξέτειναν ἀπὸ Πισιδίασ καὶ τῆσ ὁμόρου Μιλυάδοσ ἑώσ Λυκίασ καὶ τῆσ Ῥοδίων περαίασ· προσγενομένων δὲ τριῶν πόλεων ὁμόρων, Βουβῶνοσ Βαλβούρων Οἰνοάνδων, τετράπολισ τὸ σύστημα ἐκλήθη, μίαν ἑκάστησ ψῆφον ἐχούσησ, δύο δὲ τῆσ Κιβύρασ· ἔστελλε γὰρ αὕτη πεζῶν μὲν τρεῖσ μυριάδασ ἱππέασ δὲ δισχιλίουσ· ἐτυραννεῖτο δ’ ἀεί, σωφρόνωσ δ’ ὅμωσ· ἐπὶ Μοαγέτου δ’ ἡ τυραννὶσ τέλοσ ἔσχε, καταλύσαντοσ αὐτὴν Μουρηνᾶ καὶ Λυκίοισ προσορίσαντοσ τὰ Βάλβουρα καὶ τὴν Βουβῶνα· οὐδὲν δ’ ἧττον ἐν ταῖσ μεγίσταισ ἐξετάζεται διοικήσεσι τῆσ Ἀσίασ ἡ Κιβυρατική. τέτταρσι δὲ γλώτταισ ἐχρῶντο οἱ Κιβυρᾶται, τῇ Πισιδικῇ τῇ Σολύμων τῇ Ἑλληνίδι τῇ Λυδῶν· . . . δὲ οὐδ’ ἴχνοσ ἐστὶν ἐν Λυδίᾳ. ἴδιον δ’ ἐστὶν ἐν Κιβύρᾳ τὸ τὸν σίδηρον τορεύεσθαι ῥᾳδίωσ. Μιλύα δ’ ἐστὶν ἡ ἀπὸ τῶν κατὰ Τερμησσὸν στενῶν καὶ τῆσ εἰσ τὸ ἐντὸσ τοῦ Ταύρου ὑπερθέσεωσ δι’ αὐτῶν ἐπὶ Ἴσινδα παρατείνουσα ὀρεινὴ μέχρι Σαγαλασσοῦ καὶ τῆσ Ἀπαμέων χώρασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 13, chapter 4

(스트라본, 지리학, Book 13, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION