Strabo, Geography, Book 12, chapter 3 45:

(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 3 45:)

ἐπὶ δὲ τῶν μὴ οὕτω σημειωδῶν ἢ μὴ τότε ἢ μὴ πρὸσ τὴν ὑπόθεσιν τί ἄν τισ μέμφοιτο; οἱο͂ν τὸν Τάναϊν δι’ οὐδὲν ἄλλο γνωριζόμενον ἢ διότι τῆσ Ἀσίασ καὶ τῆσ Εὐρώπησ ὁρ́ιόν ἐστιν· ἀλλ’ οὔτε τὴν Ἀσίαν οὔτε τὴν Εὐρώπην ὠνόμαζόν πω οἱ τότε, οὐδὲ διῄρητο οὕτωσ εἰσ τρεῖσ ἠπείρουσ ἡ οἰκουμένη· ὠνόμασε γὰρ ἄν που διὰ τὸ λίαν σημειῶδεσ, ὡσ καὶ τὴν Λιβύην καὶ τὸν λίβα τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆσ Λιβύησ πνέοντα· τῶν δ’ ἠπείρων μήπω διωρισμένων οὐδὲ τοῦ Τανάιδοσ ἔδει καὶ τῆσ μνήμησ αὐτοῦ. πολλὰ δὲ καὶ ἀξιομνημόνευτα μέν, οὐχ ὑπέδραμε δέ· πολὺ γὰρ δὴ καὶ τὸ ἐπελευστικὸν εἶδοσ ἔν τε τοῖσ λόγοισ καὶ ἐν ταῖσ πράξεσίν ἐστιν. ἐκ πάντων δὲ τούτων καὶ τῶν τοιούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι μοχθηρῷ σημείῳ χρῆται πᾶσ ὁ ἐκ τοῦ μὴ λέγεσθαί τι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τὸ ἀγνοεῖσθαι ἐκεῖνο ὑπ’ αὐτοῦ τεκμαιρόμενοσ. καὶ δεῖ διὰ πλειόνων παραδειγμάτων ἐξελέγχειν αὐτὸ μοχθηρὸν ὄν· πολλῷ γὰρ αὐτῷ κέχρηνται πολλοί. ἀνακρουστέον οὖν αὐτοὺσ προφέροντασ τὰ τοιαῦτα, εἰ καὶ ταυτολογήσομεν· οἱο͂ν ἐπὶ τῶν ποταμῶν εἴ τισ λέγοι τῷ μὴ ὠνομάσθαι ἀγνοεῖσθαι εὐήθη φήσομεν τὸν λόγον· ὅπου γε οὐδὲ Μέλητα τὸν παρὰ τὴν Σμύρναν ῥέοντα ὠνόμακε ποταμόν, τὴν ὑπὸ τῶν πλείστων λεγομένην αὐτοῦ πατρίδα, Ἕρμον ποταμὸν καὶ Ὕλλον ὀνομάζων, οὐδὲ Πακτωλὸν τὸν εἰσ ταὐτὸ τούτοισ ῥεῖθρον ἐμβάλλοντα, τὴν δ’ ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ Τμώλου ἔχοντα οὗ μέμνηται· οὐδ’ αὐτὴν Σμύρναν λέγει, οὐδὲ τὰσ ἄλλασ τῶν Ιὤνων πόλεισ καὶ τῶν Αἰολέων τὰσ πλείστασ, Μίλητον λέγων καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ Ληθαῖον τὸν παρὰ Μαγνησίαν ῥέοντα οὐδὲ δὴ Μαρσύαν τοὺσ εἰσ τὸν Μαίανδρον ἐκδιδόντασ, ἐκεῖνον ὀνομάζων καὶ πρὸσ τούτοισ Ῥῆσόν θ’ Ἑπτάπορόν τε Κάρησόν τε Ῥοδίον τε, καὶ τοὺσ ἄλλουσ, ὧν οἱ πλείουσ ὀχετῶν οὔκ εἰσι μείζουσ. πολλάσ τε χώρασ ὀνομάζων καὶ πόλεισ τοτὲ μὲν καὶ τοὺσ ποταμοὺσ καὶ ὄρη συγκαταλέγει τοτὲ δ’ οὔ· τοὺσ γοῦν κατὰ τὴν Αἰτωλίαν καὶ τὴν Ἀττικὴν οὐ λέγει οὐδ’ ἄλλουσ πλείουσ· ἔτι δὲ καὶ τῶν πόρρω μεμνημένοσ τῶν ἐγγὺσ σφόδρα οὐ μέμνηται, οὐ δήπου ἀγνοῶν αὐτοὺσ γνωρίμουσ τοῖσ ἄλλοισ ὄντασ· οὐδὲ δὴ τοὺσ ἐγγὺσ ἐπίσησ, ὧν τοὺσ μὲν ὀνομάζει τοὺσ δὲ οὔ, οἱο͂ν Λυκίουσ μὲν καὶ Σολύμουσ, Μιλύασ δ’ οὔ, οὐδὲ Παμφύλουσ οὐδὲ Πισίδασ· καὶ Παφλαγόνασ μὲν καὶ Φρύγασ καὶ Μυσούσ, Μαριανδυνοὺσ δ’ οὔ, οὐδὲ Θυνοὺσ οὐδὲ Βιθυνοὺσ οὐδὲ Βέβρυκασ· Ἀμαζόνων τε μέμνηται, Λευκοσύρων δ’ οὔ, οὐδὲ Σύρων οὐδὲ Καππαδόκων οὐδὲ Λυκαόνων, Φοίνικασ καὶ Αἰγυπτίουσ καὶ Αἰθίοπασ θρυλῶν· καὶ Ἀλήιον μὲν πεδίον λέγει καὶ Ἀρίμουσ, τὸ δὲ ἔθνοσ ἐν ᾧ ταῦτα σιγᾷ. ὁ μὲν δὴ τοιοῦτοσ ἔλεγχοσ ψευδήσ ἐστιν, ὁ δ’ ἀληθήσ, ὅταν δείκνυται ψεῦδοσ λεγόμενόν τι. ἀλλ’ οὐδ’ ἐν τῷ τοιούτῳ κατορθῶν ἐδείχθη, ὅτε γε ἐθάρρησε πλάσματα λέγειν τοὺσ ἀγαυοὺσ ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ. τοσαῦτα καὶ πρὸσ Ἀπολλόδωρον· ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὴν ἑξῆσ περιήγησιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION