Strabo, Geography, Book 12, chapter 3 41:

(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 3 41:)

νὴ Δία, ἀλλά φησι δεῖν ἔνια καὶ ἀκύρωσ προστιθέμενα δέχεσθαι, ὡσ καὶ τῆλ’ ἐξ Ἀσκανίησ καὶ Ἀρναῖοσ δ’ ὄνομ’ ἔσκε, τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ, καὶ εἵλετο δὲ κληῖδ’ εὐκαμπέα χειρὶ παχείῃ Πηνελόπη. δεδόσθω δὴ καὶ τοῦτο· ἀλλ’ ἐκεῖνα οὐ δοτέα, οἷσ προσέχων ὁ Δημήτριοσ οὐδὲ τοῖσ ὑπολαβοῦσι δεῖν ἀκούειν "τηλόθεν ἐκ Χαλύβησ" πιθανῶσ ἀντείρηκε. συγχωρήσασ γὰρ ὅτι, εἰ καὶ μὴ ἔστι νῦν ἐν τοῖσ Χάλυψι τὰ ἀργυρεῖα, ὑπάρξαι γε ἐνεδέχετο, ἐκεῖνό γε οὐ συγχωρεῖ ὅτι καὶ ἔνδοξα ἦν καὶ ἄξια μνήμησ, καθάπερ τὰ σιδηρεῖα. τί δὲ κωλύει, φαίη τισ ἄν, καὶ ἔνδοξα εἶναι, καθάπερ καὶ τὰ σιδηρεῖα; ἢ σιδήρου μὲν εὐπορία τόπον ἐπιφανῆ δύναται ποιεῖν, ἀργύρου δ’ οὔ; τί δ’ εἰ μὴ κατὰ τοὺσ ἡρ́ωασ, ἀλλὰ καθ’ Ὅμηρον εἰσ δόξαν ἀφῖκτο τὰ ἀργυρεῖα, ἆρα μέμψαιτό τισ ἂν τὴν ἀπόφασιν τοῦ ποιητοῦ; πῶσ οὖν εἰσ τὸν ποιητὴν ἡ δόξα ἀφίκετο; πῶσ δ’ ἡ τοῦ ἐν τῇ Τεμέσῃ χαλκοῦ τῇ Ἰταλιώτιδι; πῶσ δ’ ἡ τοῦ Θηβαϊκοῦ πλούτου τοῦ κατ’ Αἴγυπτον; καίτοι διπλάσιον σχεδόν τι διέχοντα τῶν Αἰγυπτίων Θηβῶν ἢ τῶν Χαλδαίων. ἀλλ’ οὐδ’ οἷσ συνηγορεῖ, τούτοισ ὁμολογεῖ· τὰ γὰρ περὶ τὴν Σκῆψιν τοποθετῶν τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα, πλησίον τῆσ Σκήψεωσ καὶ τοῦ Αἰσήπου Νέαν κώμην καὶ Ἀργυρίαν λέγει καὶ Ἀλαζονίαν. ταῦτα μὲν οὖν εἰ καὶ ἔστι, πρὸσ ταῖσ πηγαῖσ ἂν εἰή τοῦ Αἰσήπου. ὁ δὲ Ἑκαταῖοσ λέγει ἐπέκεινα τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ, ὅ τε Παλαίφατοσ πρότερον μὲν Ἀλόπην οἰκεῖν φήσασ νῦν δὲ Ζέλειαν, οὐδὲν ὅμοιον λέγει τούτοισ. εἰ δ’ ἄρα ὁ Μενεκράτησ, καὶ οὐδ’ οὗτοσ τὴν Ἀλόπην ἢ Ἀλόβην ἢ ὅπωσ ποτὲ βούλονται γράφειν φράζει ἥτισ ἐστίν, οὐδ’ αὐτὸσ ὁ Δημήτριοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION