Strabo, Geography, book 5, chapter 2

(스트라본, 지리학, book 5, chapter 2)

δευτέρα δὲ λεγέσθω ἡ Λιγυστικὴ ἡ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι, μεταξὺ ἱδρυμένη τῆσ νῦν λεχθείσησ Κελτικῆσ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, οὐδὲν ἔχουσα περιηγήσεωσ ἄξιον, πλὴν ὅτι κωμηδὸν ζῶσι, τραχεῖαν γῆν ἀροῦντεσ καὶ σκάπτοντεσ, μᾶλλον δὲ λατομοῦντεσ, ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ. [εὐανδρεῖ δ’ ὅμωσ ἡ χώρα καὶ τὸ στρατιωτικὸν ἐντεῦθεν τὸ πλέον ἐστὶ καὶ τὸ τῶν ἱππικῶν πλῆθοσ, ἐξ ὧν καὶ ἡ σύγκλητοσ λαμβάνει τὴν σύνταξιν. ] τρίτοι δ’ εἰσὶ συνεχεῖσ τούτοισ οἱ Τυρρηνοί, τὰ πεδία ἔχοντεσ τὰ μέχρι τοῦ ποταμοῦ τοῦ Τιβέριδοσ, κλυζόμενοι τὰ μὲν πρὸσ ἑώ μάλιστα μέρη τῷ ποταμῷ μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ, κατὰ δὲ θάτερα τῷ Τυρρηνικῷ καὶ Σαρδῴῳ πελάγει. ῥεῖ δὲ ἐκ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν ὁ Τίβερισ, πληροῦται δ’ ἐκ πολλῶν ποταμῶν, μέροσ μέν τι δι’ αὐτῆσ φερόμενοσ τῆσ Τυρρηνίασ, τὸ δ’ ἐφεξῆσ διορίζων ἀπ’ αὐτῆσ πρῶτον μὲν τὴν Ὀμβρικήν, εἶτα τοὺσ Σαβίνουσ καὶ Λατίνουσ τοὺσ πρὸσ τῇ Ῥώμῃ μέχρι τῆσ παραλίασ. παραβέβληνται δέ πωσ τῷ ποταμῷ μὲν καὶ τοῖσ Τυρρηνοῖσ κατὰ πλάτοσ, ἀλλήλοισ δὲ κατὰ μῆκοσ· ἀνέχουσι δὲ πρὸσ τὰ Ἀπέννινα ὄρη τὰ πλησιάζοντα τῷ Ἀδρίᾳ πρῶτοι μὲν οἱ Ὀμβρικοί, μετὰ δὲ τούτουσ Σαβῖνοι, τελευταῖοι δ’ οἱ τὴν Λατίνην ἔχοντεσ, ἀρξάμενοι πάντεσ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ. ἡ μὲν οὖν τῶν Λατίνων χώρα μεταξὺ κεῖται τῆσ τε ἀπὸ τῶν Ὠστίων παραλίασ μέχρι πόλεωσ Σινοέσσησ καὶ τῆσ Σαβίνησ τὰ δ’ Ὤστια ἐστὶν ἐπίνειον τῆσ Ῥώμησ, εἰσ ὃ ἐκδίδωσιν ὁ Τίβερισ παρ’ αὐτὴν ῥυείσ, ἐκτείνεται δὲ ἐπὶ μῆκοσ μέχρι τῆσ Καμπανίασ καὶ τῶν Σαυνιτικῶν ὀρῶν· ἡ δὲ Σαβίνη μεταξὺ τῶν Λατίνων κεῖται καὶ τῶν Ὀμβρικῶν, ἐκτείνεται δὲ καὶ αὐτὴ πρὸσ τὰ Σαυνιτικὰ ὄρη, καὶ μᾶλλον συνάπτει τοῖσ Ἀπεννίνοισ τοῖσ κατὰ Ουἠστίνουσ τε καὶ Πελίγνουσ καὶ Μαρσούσ· οἱ δ’ Ὀμβρικοὶ μέσοι μὲν κεῖνται τῆσ τε Σαβίνησ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, μέχρι δ’ Ἀριμίνου καὶ Ῥαουέννησ προί̈ασιν, ὑπερβάλλοντεσ τὰ ὄρη. Τυρρηνοὶ δὲ παύονται ὑπ’ αὐτοῖσ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ περικλείουσιν ἐκ τῆσ Λιγυστικῆσ εἰσ τὸν Ἀδρίαν, ἀπὸ τῆσ οἰκείασ ἀρξάμενοι θαλάττησ καὶ τοῦ Τιβέριδοσ. τὰ καθ’ ἕκαστα δὲ διέξιμεν ἀπ’ αὐτῶν τούτων ἀρξάμενοι. οἱ Τυρρηνοὶ τοίνυν παρὰ τοῖσ Ῥωμαίοισ Ἑτροῦσκοι καὶ Τοῦσκοι προσαγορεύονται.

οἱ δ’ Ἕλληνεσ οὕτωσ ὠνόμασαν αὐτοὺσ ἀπὸ τοῦ Τυρρηνοῦ Ἄτυοσ, ὥσ φασι, τοῦ στείλαντοσ ἐκ Λυδίασ ἐποίκουσ δεῦρο. ἐπὶ γὰρ λιμοῦ καὶ ἀφορίασ ὁ Ἄτυσ, εἷσ τῶν ἀπογόνων Ἡρακλέουσ καὶ Ὀμφάλησ, δυεῖν παίδων ὄντων, κλήρῳ Λυδὸν μὲν κατέσχε, τῷ δὲ Τυρρηνῷ τὸν πλείω συστήσασ λαὸν ἐξέστειλεν. ἐλθὼν δὲ τήν τε χώραν ἀφ’ ἑαυτοῦ Τυρρηνίαν ἐκάλεσε καὶ δώδεκα πόλεισ ἔκτισεν, οἰκιστὴν ἐπιστήσασ Τάρκωνα, ἀφ’ οὗ Ταρκυνία ἡ πόλισ, ὃν διὰ τὴν ἐκ παίδων σύνεσιν πολιὸν γεγεννῆσθαι μυθεύουσι. τότε μὲν οὖν ὑφ’ ἑνὶ ἡγεμόνι ταττόμενοι μέγα ἴσχυον, χρόνοισ δ’ ὕστερον διαλυθῆναι τὸ σύστημα εἰκὸσ καὶ κατὰ πόλεισ διασπασθῆναι βίᾳ τῶν πλησιοχώρων εἴξαντασ· οὐ γὰρ ἂν χώραν εὐδαίμονα ἀφέντεσ τῇ θαλάττῃ κατὰ λῃστείαν ἐπέθεντο ἄλλοι πρὸσ ἄλλα τραπόμενοι πελάγη, ἐπεί, ὅπου γε συμπνεύσαιεν, ἱκανοὶ ἦσαν οὐκ ἀμύνασθαι μόνον τοὺσ ἐπιχειροῦντασ αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ ἀντεπιχειρεῖν καὶ μακρὰσ στρατείασ ποιεῖσθαι. μετὰ δὲ τὴν τῆσ Ῥώμησ κτίσιν Δημάρατοσ ἀφικνεῖται λαὸν ἄγων ἐκ Κορίνθου, καὶ δεξαμένων αὐτὸν Ταρκυνιτῶν γεννᾷ Λουκούμωνα ἐξ ἐπιχωρίασ γυναικόσ. γενόμενοσ δὲ Ἄγκῳ Μαρκίῳ τῷ βασιλεῖ τῶν Ῥωμαίων φίλοσ, ἐβασίλευσεν οὗτοσ καὶ μετωνομάσθη Λεύκιοσ Ταρκύνιοσ Πρίσκοσ. ἐκόσμησε δ’ οὖν τὴν Τυρρηνίαν καὶ αὐτὸσ καὶ ὁ πατὴρ πρότερον, ὁ μὲν εὐπορίᾳ δημιουργῶν τῶν συνακολουθησάντων οἴκοθεν, ὁ δὲ ταῖσ ἐκ τῆσ Ῥώμησ ἀφορμαῖσ. λέγεται δὲ καὶ ὁ θριαμβικὸσ κόσμοσ καὶ ὑπατικὸσ καὶ ἁπλῶσ ὁ τῶν ἀρχόντων ἐκ Ταρκυνίων δεῦρο μετενεχθῆναι καὶ ῥάβδοι καὶ πελέκεισ καὶ σάλπιγγεσ καὶ ἱεροποιίαι καὶ μαντικὴ καὶ μουσική, ὅσῃ δημοσίᾳ χρῶνται Ῥωμαῖοι. τούτου δ’ υἱὸσ ἦν ὁ δεύτεροσ Ταρκύνιοσ ὁ Σούπερβοσ, ὅσπερ καὶ τελευταῖοσ βασιλεύσασ ἐξέπεσε. Πορσίνασ δ’, ὁ τῶν Κλουσίνων βασιλεύσ, πόλεωσ Τυρρηνίδοσ, κατάγειν αὐτὸν ἐπιχειρήσασ δι’ ὅπλων, ὡσ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν, καταλυσάμενοσ τὴν ἔχθραν ἀπῆλθε φίλοσ μετὰ τιμῆσ καὶ δωρεῶν μεγάλων. περὶ μὲν τῆσ ἐπιφανείασ τῶν Τυρρηνῶν ταῦτα καὶ ἔτι τὰ τοῖσ Καιρετανοῖσ πραχθέντα .

. . καὶ γὰρ τοὺσ ἑλόντασ τὴν Ῥώμην Γαλάτασ κατεπολέμησαν ἀπιοῦσιν ἐπιθέμενοι κατὰ Σαβίνουσ, καὶ ἃ παρ’ ἑκόντων ἔλαβον Ῥωμαίων ἐκεῖνοι λάφυρα ἄκοντασ ἀφείλοντο· πρὸσ δὲ τούτοισ τοὺσ καταφυγόντασ παρ’ αὐτοὺσ ἐκ τῆσ Ῥώμησ ἔσωσαν καὶ τὸ ἀθάνατον πῦρ καὶ τὰσ τῆσ Ἑστίασ ἱερείασ. οἱ μὲν οὖν Ῥωμαῖοι διὰ τοὺσ τότε φαύλωσ διοικοῦντασ τὴν πόλιν οὐχ ἱκανῶσ ἀπομνημονεῦσαι τὴν χάριν αὐτοῖσ δοκοῦσι· πολιτείαν γὰρ δόντεσ οὐκ ἀνέγραψαν εἰσ τοὺσ πολίτασ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ μὴ μετέχοντασ τῆσ ἰσονομίασ εἰσ τὰσ δέλτουσ ἐξώριζον τὰσ Καιρετανῶν. παρὰ δὲ τοῖσ Ἕλλησιν εὐδοκίμησεν ἡ πόλισ αὕτη διά τε ἀνδρείαν καὶ δικαιοσύνην· τῶν τε γὰρ λῃστηρίων ἀπέσχετο καίπερ δυναμένη πλεῖστον, καὶ Πυθοῖ τὸν Ἀγυλλαίων καλούμενον ἀνέθηκε θησαυρόν. Ἄγυλλα γὰρ ὠνομάζετο τὸ πρότερον ἡ νῦν Καιρέα, καὶ λέγεται Πελασγῶν κτίσμα τῶν ἐκ Θετταλίασ ἀφιγμένων· τῶν δὲ Λυδῶν, οἵπερ Τυρρηνοὶ μετωνομάσθησαν, ἐπιστρατευσάντων τοῖσ Ἀγυλλαίοισ, προσιὼν τῷ τείχει τισ ἐπυνθάνετο τοὔνομα τῆσ πόλεωσ, τῶν δ’ ἀπὸ τοῦ τείχουσ Θετταλῶν τινοσ ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνασθαι προσαγορεύσαντοσ αὐτὸν "χαῖρε," δεξάμενοι τὸν οἰωνὸν οἱ Τυρρηνοὶ τοῦτον ἁλοῦσαν τὴν πόλιν μετωνόμασαν. ἡ δὲ οὕτω λαμπρὰ καὶ ἐπιφανὴσ πόλισ νῦν ἴχνη σώζει μόνον, εὐανδρεῖ δ’ αὐτῆσ μᾶλλον τὰ πλησίον θερμά, ἃ καλοῦσι Καιρετανά, διὰ τοὺσ φοιτῶντασ θεραπείασ χάριν. τοὺσ δὲ Πελασγούσ, ὅτι μὲν ἀρχαῖόν τι φῦλον κατὰ τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἐπιπολάσαν καὶ μάλιστα παρὰ τοῖσ Αἰολεῦσι τοῖσ κατὰ Θετταλίαν, ὁμολογοῦσιν ἅπαντεσ σχεδόν τι.

νομίζειν δέ φησιν Ἔφοροσ τὸ ἀνέκαθεν Ἀρκάδασ ὄντασ ἑλέσθαι στρατιωτικὸν βίον, εἰσ δὲ τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν προτρέποντασ πολλοὺσ ἅπασι τοῦ ὀνόματοσ μεταδοῦναι καὶ πολλὴν ἐπιφάνειαν κτήσασθαι καὶ παρὰ τοῖσ Ἕλλησι καὶ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ, παρ’ ὅσουσ ποτὲ ἀφιγμένοι τετυχήκασι. καὶ γὰρ τῆσ Κρήτησ ἔποικοι γεγόνασιν, ὥσ φησιν Ὅμηροσ· λέγει γοῦν Ὀδυσσεὺσ πρὸσ Πηνελόπην "ἄλλη δ’ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη· ἐν μὲν Ἀχαιοί, ἐν δ’ Ἐτεόκρητεσ "μεγαλήτορεσ, ἐν δὲ Κύδωνεσ, Δωριέεσ τε τριχάικεσ, "δῖοί τε Πελασγοί. " καὶ τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἡ Θετταλία λέγεται, τὸ μεταξὺ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν Θερμοπυλῶν ἑώσ τῆσ ὀρεινῆσ τῆσ κατὰ Πίνδον, διὰ τὸ ἐπάρξαι τῶν τόπων τούτων τοὺσ Πελασγούσ. τόν τε Δία τὸν Δωδωναῖον αὐτὸσ ὁ ποιητὴσ ὀνομάζει Πελασγικόν "Ζεῦ ἄνα, Δωδωναῖε, Πελασγικέ. " πολλοὶ δὲ καὶ τὰ Ἠπειρωτικὰ ἔθνη Πελασγικὰ εἰρήκασιν, ὡσ καὶ μέχρι δεῦρο ἐπαρξάντων· Πελασγούσ τε πολλοὺσ καὶ τῶν ἡρώων ὄνομα καλέσαντεσ, οἱ ὕστερον ἀπ’ ἐκείνων πολλὰ τῶν ἐθνῶν ἐπώνυμα πεποιήκασι· καὶ γὰρ τὴν Λέσβον Πελασγίαν εἰρήκασι, καὶ τοῖσ ἐν τῇ Τρῳάδι Κίλιξιν Ὅμηροσ εἴρηκε τοὺσ ὁμόρουσ Πελασγούσ "Ἱππόθοοσ δ’ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων, τῶν οἳ "Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον. " τῷ δ’ Ἐφόρῳ τοῦ ἐξ Ἀρκαδίασ εἶναι τὸ φῦλον τοῦτο ἦρξεν Ἡσίοδοσ. φησὶ γάρ "υἱεῖσ ἐξεγένοντο Λυκάονοσ ἀντιθέοιο, ὅν ποτε τίκτε Πελασγόσ. " Αἰσχύλοσ δ’ ἐκ τοῦ περὶ Μυκήνασ Ἄργουσ φησὶν ἐν Ἱκέτισι καὶ Δαναί̈σι τὸ γένοσ αὐτῶν. καὶ τὴν Πελοπόννησον δὲ Πελασγίαν φησὶν Ἔφοροσ κληθῆναι, καὶ Εὐριπίδησ δ’ ἐν Ἀρχελάῳ φησὶν ὅτι "Δαναὸσ ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατὴρ ἐλθὼν ἐσ "Ἄργοσ ᾤκισ’ Ἰνάχου πόλιν, Πελασγιώτασ δ’ ὠνομασμένουσ τὸ πρὶν Δαναοὺσ καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ’ ἀν’ "Ἑλλάδα. " Ἀντικλείδησ δὲ πρώτουσ φησὶν αὐτοὺσ τὰ περὶ Λῆμνον καὶ Ἴμβρον κτίσαι, καὶ δὴ τούτων τινὰσ καὶ μετὰ Τυρρηνοῦ τοῦ Ἄτυοσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν συνᾶραι. καὶ οἱ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντεσ ἱστοροῦσι περὶ τῶν Πελασγῶν ὡσ καὶ Ἀθήνησι γενομένων, διὰ δὲ τὸ πλανήτασ εἶναι καὶ δίκην ὀρνέων ἐπιφοιτᾶν ἐφ’ οὓσ ἔτυχε τόπουσ Πελαργοὺσ ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν κληθῆναι. τῆσ δὲ Τυρρηνίασ μῆκοσ μὲν τὸ μέγιστον εἶναί φασι τὴν παραλίαν ἀπὸ Λούνησ μέχρι Ὠστίων δισχιλίων που καὶ πεντακοσίων σταδίων, πλάτοσ δὲ τοῦ ἡμίσουσ ἔλαττον τὸ πρὸσ τοῖσ ὄρεσιν.

εἰσ μὲν οὖν Πίσασ ἀπὸ Λούνησ πλείουσ τῶν τετρακοσίων σταδίων εἰσίν, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Ουὀλατέρρασ διακόσιοι ὀγδοήκοντα, πάλιν δ’ ἐνθένδε εἰσ Ποπλώνιον διακόσιοι ἑβδομήκοντα, ἐκ δὲ Ποπλωνίου εἰσ Κόσαν ἐγγὺσ ὀκτακόσιοι, οἱ δὲ ἑξακόσιοι φασί . . . Πολύβιοσ δ’ οὐκ εὖ καὶ τοὺσ πάντασ χιλίουσ τριακοσίουσ τριάκοντα λέγει. τούτων δ’ ἡ μὲν Λοῦνα πόλισ ἐστὶ καὶ λιμήν, καλοῦσι δ’ οἱ Ἕλληνεσ Σελήνησ λιμένα καὶ πόλιν. ἡ μὲν οὖν πόλισ οὐ μεγάλη, ὁ δὲ λιμὴν μέγιστόσ τε καὶ κάλλιστοσ, ἐν αὑτῷ περιέχων πλείουσ λιμένασ ἀγχιβαθεῖσ πάντασ, οἱο͂ν ἂν γένοιτο ὁρμητήριον θαλαττοκρατησάντων ἀνθρώπων τοσαύτησ μὲν θαλάττησ τοσοῦτον δὲ χρόνον. περικλείεται δ’ ὁ λιμὴν ὄρεσιν ὑψηλοῖσ, ἀφ’ ὧν τὰ πελάγη κατοπτεύεται καὶ ἡ Σαρδὼ καὶ τῆσ ᾐόνοσ ἑκατέρωθεν πολὺ μέροσ. μέταλλα δὲ λίθου λευκοῦ τε καὶ ποικίλου γλαυκίζοντοσ τοσαῦτά τ’ ἐστὶ καὶ τηλικαῦτα, μονολίθουσ ἐκδιδόντα πλάκασ καὶ στύλουσ, ὥστε τὰ πλεῖστα τῶν ἐκπρεπῶν ἔργων τῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ ταῖσ ἄλλαισ πόλεσιν ἐντεῦθεν ἔχειν τὴν χορηγίαν· καὶ γὰρ εὐεξάγωγόσ ἐστιν ἡ λίθοσ, τῶν μετάλλων ὑπερκειμένων τῆσ θαλάττησ πλησίον, ἐκ δὲ τῆσ θαλάττησ διαδεχομένου τοῦ Τιβέριοσ τὴν κομιδήν· καὶ τὴν ξυλείαν τὴν εἰσ τὰσ οἰκοδομὰσ σελμάτων εὐθυτάτων καὶ εὐμηκεστάτων ἡ Τυρρηνία χορηγεῖ τὴν πλείστην, τῷ ποταμῷ κατάγουσα ἐκ τῶν ὀρῶν εὐθύσ. [πρὸσ δὲ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ ὑπερκειμένοισ τῆσ Λούνησ ἐστὶ πόλισ Λοῦκα. ] μεταξὺ δὲ Λούνησ καὶ Πίσησ ὁ Μάκρασ ἐστὶ χωρίον, ᾧ πέρατι τῆσ Τυρρηνίασ καὶ τῆσ Λιγυστικῆσ κέχρηνται τῶν συγγραφέων πολλοί. ἡ δὲ Πῖσα κτίσμα μέν ἐστι τῶν ἐν Πελοποννήσῳ Πισατῶν, οἳ μετὰ Νέστοροσ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντεσ κατὰ τὸν ἀνάπλουν ἐπλανήθησαν, οἱ μὲν εἰσ τὸ Μεταπόντιον οἱ δ’ εἰσ τὴν Πισᾶτιν, ἅπαντεσ Πύλιοι καλούμενοι. δυεῖν δὲ ποταμῶν κεῖται μεταξὺ κατ’ αὐτὴν τὴν συμβολήν, Ἄρνου τε καὶ Αὔσαροσ, ὧν ὁ μὲν ἐξ Ἀρρητίου φέρεται πολύσ, οὐχὶ πᾶσ, ἀλλὰ τριχῆ σχισθείσ, ὁ δ’ ἐκ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν· συμπεσόντεσ δ’ εἰσ ἓν ῥεῖθρον μετεωρίζουσιν ἀλλήλουσ ταῖσ ἀντικοπαῖσ ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε τοὺσ ἐπὶ τῶν ᾐόνων ἑστῶτασ ἀμφοτέρων μηδέτερον ὑπὸ θατέρου καθορᾶσθαι, ὥστ’ ἀνάγκη δυσανάπλωτα ἐκ θαλάττησ εἶναι· στάδιοι δ’ εἰσὶ τοῦ ἀνάπλου περὶ εἴκοσι. μυθεύουσι δ’, ὅτε πρῶτον ἐκ τῶν ὀρῶν οἱ ποταμοὶ κατεφέροντο οὗτοι, κωλυομένουσ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων μὴ συμπεσόντεσ εἰσ ἓν κατακλύζοιεν τὴν χώραν, ὑποσχέσθαι μὴ κατακλύσειν, καὶ φυλάξαι τὴν πίστιν. δοκεῖ δ’ ἡ πόλισ εὐτυχῆσαί ποτε, καὶ νῦν οὐκ ἀδοξεῖ διά τε εὐκαρπίαν καὶ τὰ λιθουργεῖα καὶ τὴν ὕλην τὴν ναυπηγήσιμον, ᾗ τὸ μὲν παλαιὸν ἐχρῶντο πρὸσ τοὺσ κατὰ θάλατταν κινδύνουσ· καὶ γὰρ μαχιμώτεροι Τυρρηνῶν ὑπῆρξαν, καὶ παρώξυναν αὐτοὺσ οἱ Λίγυεσ πονηροὶ γείτονεσ παρὰ πλευρὰν ὄντεσ· νῦν δὲ τὸ πλέον εἰσ τὰσ οἰκοδομὰσ ἀναλίσκεται τὰσ ἐν Ῥώμῃ κἀν ταῖσ ἐπαύλεσι βασίλεια κατασκευαζομένων Περσικά. τῶν δὲ Ουὀλατερρανῶν ἡ μὲν χώρα κλύζεται τῇ θαλάττῃ, τὸ δὲ κτίσμα ἐν φάραγγι βαθείᾳ λόφοσ ἐστὶν ὑψηλὸσ περίκρημνοσ πάντη τὴν κορυφὴν ἐπίπεδοσ, ἐφ’ ᾗ ἵδρυται τὸ τεῖχοσ τῆσ πόλεωσ.

ἡ δ’ ἐπ’ αὐτὴν ἀνάβασισ πεντεκαίδεκα σταδίων ἐστὶν ἀπὸ τῆσ βάσεωσ, ὀξεῖα πᾶσα καὶ χαλεπή. ἐνταῦθα συνέστησαν τινὲσ τῶν Τυρρηνῶν καὶ τῶν προγεγραμμένων ὑπὸ Σύλλα· πληρώσαντεσ δὲ τέτταρα τάγματα στρατιᾶσ διετῆ χρόνον ἐπολιορκήθησαν, εἶθ’ ὑπόσπονδοι παρεχώρησαν τοῦ τόπου. τὸ δὲ Ποπλώνιον ἐπ’ ἄκρασ ὑψηλῆσ ἵδρυται κατερρωγυίασ εἰσ τὴν θάλατταν καὶ χερρονησιζούσησ, πολιορκίαν καὶ αὐτὸ δεδεγμένον περὶ τοὺσ αὐτοὺσ καιρούσ. τὸ μὲν οὖν πολίχνιον πᾶν ἔρημόν ἐστι πλὴν τῶν ἱερῶν καὶ κατοικιῶν ὀλίγων, τὸ δ’ ἐπίνειον οἰκεῖται βέλτιον, πρὸσ τῇ ῥίζῃ τοῦ ὄρουσ λιμένιον ἔχον καὶ νεωσοίκουσ δύο· καὶ δοκεῖ μοι μόνη τῶν Τυρρηνίδων τῶν παλαιῶν αὕτη πόλεων ἐπ’ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ἱδρῦσθαι· αἴτιον δ’ ἐστὶ τὸ τῆσ χώρασ ἀλίμενον· διόπερ παντάπασιν ἔφευγον οἱ κτίσται τὴν θάλατταν ἢ προεβάλλοντο ἐρύματα πρὸ αὐτῆσ, ὥστε μὴ λάφυρον ἕτοιμον ἐκκεῖσθαι τοῖσ ἐπιπλεύσασιν. ἔστι δὲ καὶ θυννοσκοπεῖον ὑπὸ τῇ ἄκρᾳ. κατοπτεύεται δ’ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ πόρρωθεν μὲν καὶ μόλισ ἡ Σαρδώ, ἐγγυτέρω δ’ ἡ Κύρνοσ ἑξήκοντά πωσ διέχουσα τῆσ Σαρδόνοσ σταδίουσ, πολὺ δὲ μᾶλλον τούτων ἡ Αἰθαλία, [ἣ] προσεχεστέρα τῇ ἠπείρῳ ἐστὶν ὅσον τριακοσίουσ διέχουσα σταδίουσ, ὅσουσ καὶ τῆσ Κύρνου διέχει. ἄριστον δ’ ἀφετήριον τοῦτο τὸ χωρίον ἐστὶν ἐπὶ τὰσ τρεῖσ τὰσ λεχθείσασ νήσουσ. εἴδομεν δὲ καὶ ταύτασ ἡμεῖσ ἀναβάντεσ ἐπὶ τὸ Ποπλώνιον καὶ μέταλλά τινα ἐν τῇ χώρᾳ ἐκλελειμμένα. εἴδομεν δὲ καὶ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὸν σίδηρον τὸν ἐκ τῆσ Αἰθαλίασ κομιζόμενον· οὐ γὰρ δύναται συλλιπαίνεσθαι καμινευόμενοσ ἐν τῇ νήσῳ, κομίζεται δ’ εὐθὺσ ἐκ τῶν μετάλλων εἰσ τὴν ἤπειρον. τοῦτό τε δὴ παράδοξον ἡ νῆσοσ ἔχει καὶ τὸ τὰ ὀρύγματα ἀναπληροῦσθαι πάλιν τῷ χρόνῳ τὰ μεταλλευθέντα, καθάπερ τοὺσ πλαταμῶνάσ φασι τοὺσ ἐν Ῥόδῳ καὶ τὴν ἐν Πάρῳ πέτραν τὴν μάρμαρον καὶ τὰσ ἐν Ἰνδοῖσ ἅλασ, ἅσ φησι Κλείταρχοσ. οὔτ’ οὖν Ἐρατοσθένησ ὀρθῶσ ὁ φήσασ μὴ καθορᾶσθαι μήτε τὴν Κύρνον ἐκ τῆσ ἠπείρου μήτε τὴν Σαρδόνα, οὔτ’ Ἀρτεμίδωροσ ὁ φήσασ ἐν χιλίοισ εἶναι καὶ διακοσίοισ σταδίοισ πελαγίασ ἀμφοτέρασ. καὶ γὰρ εἴ τισιν, ἡμῖν γε οὐκ ἂν ὑπῆρξαν ὁραταὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ’ ὅσον σαφεῖσ ἑωρῶντο, καὶ μάλιστα ἡ Κύρνοσ. ἔστι δὲ κατὰ τὴν Αἰθαλίαν λιμὴν Ἀργῷοσ ἀπὸ τῆσ Ἀργοῦσ, ὥσ φασιν. ἐκεῖσε γὰρ πλεῦσαι τὴν τῆσ Κίρκησ οἴκησιν ζητοῦντα τὸν Ιἄσονα, τῆσ Μηδείασ ἐθελούσησ ἰδεῖν τὴν θεάν· καὶ δὴ καὶ τῶν ἀποστλεγγισμάτων παγέντων, ἃ ἐποίουν οἱ Ἀργοναῦται, διαμένειν ἔτι καὶ νῦν διαποικίλουσ τὰσ ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ ψήφουσ. αἱ δὲ τοιαῦται μυθοποιίαι τεκμήρια τῶν λεγομένων ὑφ’ ἡμῶν εἰσίν, ὅτι οὐ πάντα Ὅμηροσ αὐτὸσ ἔπλαττεν, ἀλλ’ ἀκούων θρυλουμένων τῶν τοιούτων πολλῶν αὐτὸσ προσετίθει μήκη διαστημάτων καὶ ἐκτοπισμῶν· καὶ καθάπερ τὸν Ὀδυσσέα εἰσ τὸν ὠκεανὸν ἐξέβαλε, παραπλησίωσ καὶ τὸν Ιἄσονα, γενομένησ καὶ τούτῳ πλάνησ τινὸσ κἀκείνῳ, καθάπερ καὶ Μενελάῳ. περὶ μὲν οὖν τῆσ Αἰθαλίασ τοσαῦτα. ἡ δὲ Κύρνοσ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων καλεῖται Κορσίκα.

οἰκεῖται δὲ φαύλωσ τραχεῖά τε οὖσα καὶ τοῖσ πλείστοισ μέρεσι δύσβατοσ τελέωσ ὥστε τοὺσ κατέχοντασ τὰ ὄρη καὶ ἀπὸ λῃστηρίων ζῶντασ ἀγριωτέρουσ εἶναι θηρίων. ὁπόταν γοῦν ὁρμήσωσιν οἱ τῶν Ῥωμαίων στρατηγοὶ καὶ προσπεσόντεσ τοῖσ ἐρύμασι πολὺ πλῆθοσ ἕλωσι, τῶν ἀνδραπόδων ὁρᾶν ἔστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ θαυμάζειν ὅσον ἐμφαίνεται τὸ θηριῶδεσ καὶ τὸ βοσκηματῶδεσ ἐν αὐτοῖσ· ἢ γὰρ οὐχ ὑπομένουσι ζῆν ἢ ζῶντεσ ἀπαθείᾳ καὶ ἀναισθησίᾳ τοὺσ ὠνησαμένουσ ἐπιτρίβουσιν, ὥστε καίπερ τὸ τυχὸν καταβαλοῦσιν ὑπὲρ αὐτῶν ὅμωσ μεταμέλειν. ἔστι δ’ ὅμωσ οἰκήσιμά τινα μέρη καὶ πολίσματά που Βλησίνων τε καὶ Χάραξ καὶ Ἐνικονίαι καὶ Ουἄπανεσ. μῆκοσ δὲ τῆσ νήσου φησὶν ὁ χωρογράφοσ μίλια ἑκατὸν ἑξήκοντα, πλάτοσ δὲ ἑβδομήκοντα· Σαρδόνοσ δὲ μῆκοσ διακόσια εἴκοσι, πλάτοσ δὲ ἐνενήκοντα ὀκτώ. κατ’ ἄλλουσ δὲ Κύρνου μὲν περίμετροσ περὶ [τρισ]χιλίουσ λέγεται καὶ διακοσίουσ σταδίουσ, τῆσ δὲ Σαρδόνοσ καὶ τετρακισχιλίουσ. ἔστι δὲ αὐτῆσ τὸ πολὺ μέροσ τραχὺ καὶ οὐκ εἰρηναῖον, πολὺ δὲ καὶ χώραν ἔχον εὐδαίμονα τοῖσ πᾶσι, σίτῳ δὲ καὶ διαφερόντωσ. πόλεισ δ’ εἰσὶ μὲν πλείουσ, ἀξιόλογοι δὲ Κάραλισ καὶ Σοῦλχοι. τῇ δ’ ἀρετῇ τῶν τόπων ἀντιτάττεταί τισ καὶ μοχθηρία· νοσερὰ γὰρ ἡ νῆσοσ τοῦ θέρουσ καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ εὐκαρποῦσι χωρίοισ· τὰ δ’ αὐτὰ ταῦτα καὶ πορθεῖται συνεχῶσ ὑπὸ τῶν ὀρείων οἳ καλοῦνται Διαγησβεῖσ, Ιὀλαεῖσ πρότερον ὀνομαζόμενοι. λέγεται γὰρ Ιὄλαοσ ἄγων τῶν παίδων τινὰσ τοῦ Ἡρακλέουσ ἐλθεῖν δεῦρο καὶ συνοικῆσαι τοῖσ τὴν νῆσον ἔχουσι βαρβάροισ· Τυρρηνοὶ δ’ ἦσαν· ὕστερον δὲ Φοίνικεσ ἐπεκράτησαν οἱ ἐκ Καρχηδόνοσ, καὶ μετὰ τούτων Ῥωμαίοισ ἐπολέμουν· καταλυθέντων δὲ ἐκείνων πάνθ’ ὑπὸ Ῥωμαίοισ ὑπῆρξε. τέτταρα δ’ ἐστὶ τῶν ὀρείων ἔθνη, Πάρατοι Σοσσινάτοι Βάλαροι Ἀκώνιτεσ, ἐν σπηλαίοισ οἰκοῦντεσ, εἰ δέ τινα ἔχουσι γῆν σπόριμον, οὐδὲ ταύτην ἐπιμελῶσ σπείροντεσ, ἀλλὰ τὰσ τῶν ἐργαζομένων καθαρπάζοντεσ, τοῦτο μὲν τῶν αὐτόθι τοῦτο δ’ ἐπιπλέοντεσ τοῖσ ἐν τῇ περαίᾳ, Πισάταισ μάλιστα. οἱ δὲ πεμπόμενοι στρατηγοὶ τὰ μὲν ἀντέχουσι, πρὸσ ἃ δ’ ἀπαυδῶσιν, ἐπειδὰν μὴ λυσιτελῇ τρέφειν συνεχῶσ ἐν τόποισ νοσεροῖσ στρατόπεδον. λείπεται δὲ στρατηγεῖν τέχνασ τινάσ· καὶ δὴ τηρήσαντεσ ἔθοσ τι τῶν βαρβάρων πανηγυρίζουσι γὰρ ἐπὶ πλείουσ ἡμέρασ ἀπὸ τῆσ λεηλασίασ, ἐπιτίθενται τότε καὶ χειροῦνται πολλούσ. γίνονται δ’ ἐνταῦθα οἱ τρίχα φύοντεσ αἰγείαν ἀντ’ ἐρέασ κριοί, καλούμενοι δὲ μούσμωνεσ, ὧν ταῖσ δοραῖσ θωρακίζονται. χρῶνται δὲ πέλτῃ καὶ ξιφιδίῳ. ἀπὸ πάσησ δὲ τῆσ μεταξὺ Ποπλωνίου καὶ Πίσησ ἱκανῶσ αἱ νῆσοι κατοπτεύονται·

ἐπιμήκεισ δ’ εἰσὶ καὶ παράλληλοι σχεδὸν αἱ τρεῖσ ἐπὶ νότον καὶ Λιβύην τετραμμέναι· πολὺ μέντοι τῷ μεγέθει λείπεται τῶν ἄλλων ἡ Αἰθαλία. ἀπό τε τῆσ Λιβύησ τὸ ἐγγυτάτω δίαρμά φησιν ὁ χωρογράφοσ εἰσ τὴν Σαρδὼ μίλια τριακόσια. μετὰ δὲ τὸ Ποπλώνιον Κόσαι πόλισ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ· ἔστι δ’ ἐν κόλπῳ βουνὸσ ὑψηλόσ, ἐφ’ οὗ τὸ κτίσμα· ὑπόκειται δ’ Ἡρακλέουσ λιμὴν καὶ πλησίον λιμνοθάλαττα καὶ παρὰ τὴν ἄκραν τὴν ὑπὲρ τοῦ κόλπου θυννοσκοπεῖον. ἀκολουθεῖ γὰρ ὁ θύννοσ οὐ τῇ βαλάνῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ πορφύρᾳ παρὰ γῆν, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ ἔξω θαλάττησ μέχρι καὶ Σικελίασ. ἀπὸ δὲ τῶν Κοσῶν εἰσ Ὤστια παραπλέουσι πολίχνιά ἐστι Γραουίσκοι καὶ Πύργοι καὶ Ἄλσιον καὶ Φρεγῆνα. εἰσ μὲν δὴ Γραουίσκουσ στάδιοι τριακόσιοι, ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τόποσ ἐστὶ καλούμενοσ Ῥηγισουίλλα· ἱστόρηται δὲ γενέσθαι τοῦτο βασίλειον Μάλεω τοῦ Πελασγοῦ, ὅν φασι δυναστεύσαντα ἐν τοῖσ τόποισ μετὰ τῶν συνοίκων Πελασγῶν ἀπελθεῖν ἐνθένδε εἰσ Ἀθήνασ· τούτου δ’ εἰσὶ τοῦ φύλου καὶ οἱ τὴν Ἄγυλλαν κατεσχηκότεσ. ἀπὸ δὲ Γραουίσκων εἰσ Πύργουσ μικρὸν ἐλάττουσ τῶν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα, ἔστι δ’ ἐπίνειον τῶν Καιρετανῶν ἀπὸ τριάκοντα σταδίων. ἔχει δὲ Εἰληθυίασ ἱερόν, Πελασγῶν ἵδρυμα, πλούσιόν ποτε γενόμενον· ἐσύλησε δ’ αὐτὸ Διονύσιοσ ὁ τῶν Σικελιωτῶν τύραννοσ κατὰ τὸν πλοῦν τὸν ἐπὶ Κύρνον. ἀπὸ δὲ τῶν Πύργων εἰσ Ὤστια διακόσιοι ἑξήκοντα· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τὸ Ἄλσιον καὶ ἡ Φρεγῆνα. περὶ μὲν τῆσ παραλίασ τῆσ Τυρρηνικῆσ ταῦτα. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ πόλεισ πρὸσ ταῖσ εἰρημέναισ Ἀρρήτιόν τε καὶ Περουσία καὶ Ουὀλσίνιοι καὶ Σούτριον·

πρὸσ δὲ ταύταισ πολίχναι συχναί, Βλήρα τε καὶ Φερεντῖνον καὶ Φαλέριοι καὶ Φαλίσκον καὶ Νεπήτα καὶ Στατωνία καὶ ἄλλαι πλείουσ, αἱ μὲν ἐξ ἀρχῆσ συνεστῶσαι, τινὲσ δὲ τῶν Ῥωμαίων οἰκισάντων ἢ ταπεινωσάντων, καθάπερ τοὺσ Ουηἴουσ πολεμήσαντασ πολλάκισ καὶ τὰσ Φιδήνασ. ἔνιοι δ’ οὐ Τυρρηνούσ φασι τοὺσ Φαλερίουσ ἀλλὰ Φαλίσκουσ, ἴδιον ἔθνοσ· τινὲσ δὲ καὶ τοὺσ Φαλίσκουσ πόλιν ἰδιόγλωσσον· οἱ δὲ Αἰκουουμφαλίσκον λέγουσιν ἐπὶ τῇ Φλαμινίᾳ ὁδῷ κείμενον μεταξὺ Ὀκρίκλων καὶ Ῥώμησ. ὑπὸ δὲ τῷ Σωράκτῳ ὄρει Φερωνία πόλισ ἐστίν, ὁμώνυμοσ ἐπιχωρίᾳ τινὶ δαίμονι τιμωμένῃ σφόδρα ὑπὸ τῶν περιοίκων, ἧσ τέμενόσ ἐστιν ἐν τῷ τόπῳ θαυμαστὴν ἱεροποιίαν ἔχον· γυμνοῖσ γὰρ ποσὶ διεξίασιν ἀνθρακιὰν καὶ σποδιὰν μεγάλην οἱ κατεχόμενοι ὑπὸ τῆσ δαίμονοσ ταύτησ ἀπαθεῖσ, καὶ συνέρχεται πλῆθοσ ἀνθρώπων ἅμα τῆσ τε πανηγύρεωσ χάριν, ἣ συντελεῖται κατ’ ἔτοσ, καὶ τῆσ λεχθείσησ θέασ. μάλιστα δ’ ἐστὶν ἐν μεσογαίᾳ τὸ Ἀρρήτιον πρὸσ τοῖσ ὄρεσιν. ἀπέχει γοῦν τῆσ Ῥώμησ χιλίουσ καὶ διακοσίουσ σταδίουσ, τὸ δὲ Κλούσιον ὀκτακοσίουσ· ἐγγὺσ δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ἡ Περουσία. προσλαμβάνουσι δὲ πρὸσ τὴν εὐδαιμονίαν τῆσ χώρασ καὶ λίμναι μεγάλαι τε καὶ πολλαὶ οὖσαι· καὶ γὰρ πλέονται καὶ τρέφουσιν ὄψον πολὺ καὶ τῶν πτηνῶν τὰ λιμναῖα· τύφη τε καὶ πάπυροσ ἀνθήλη τε πολλὴ κατακομίζεται ποταμοῖσ εἰσ τὴν Ῥώμην, οὓσ ἐκδιδόασιν αἱ λίμναι μέχρι τοῦ Τιβέρεωσ· ὧν ἐστιν ἥ τε Κιμινία καὶ ἡ περὶ Ουὀλσινίουσ καὶ ἡ περὶ Κλούσιον καὶ ἡ ἐγγυτάτω τῆσ Ῥώμησ καὶ τῆσ θαλάττησ Σαβάτα· ἀπωτάτω δὲ καὶ δὴ πρὸσ Ἀρρητίῳ ἡ Τρασουμέννα, καθ’ ἣν αἱ ἐκ τῆσ Κελτικῆσ εἰσ τὴν Τυρρηνίαν εἰσβολαὶ στρατοπέδοισ, αἷσπερ καὶ Ἀννίβασ ἐχρήσατο, δυεῖν οὐσῶν, ταύτησ τε καὶ τῆσ ἐπ’ Ἀριμίνου διὰ τῆσ Ὀμβρικῆσ. βελτίων μὲν οὖν ἡ ἐπ’ Ἀριμίνου· ταπεινοῦται γὰρ ἐνταῦθα ἱκανῶσ τὰ ὄρη· φρουρουμένων δὲ τῶν παρόδων τούτων ἐπιμελῶσ, ἠναγκάσθη τὴν χαλεπωτέραν ἑλέσθαι, καὶ ἐκράτησεν ὅμωσ νικήσασ μάχασ μεγάλασ Φλαμίνιον. πολλὴ δὲ καὶ τῶν θερμῶν ὑδάτων ἀφθονία κατὰ τὴν Τυρρηνίαν· οὐχ ἧττον δ’ εὐανδρεῖ τῶν ἐν Βαί̈αισ, ἃ διωνόμασται πολὺ πάντων μάλιστα. τῇ δὲ Τυρρηνίᾳ παραβέβληται κατὰ τὸ πρὸσ ἑώ μέροσ ἡ Ὀμβρική, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν Ἀπεννίνων λαβοῦσα, καὶ ἔτι περαιτέρω μέχρι τοῦ Ἀδρίου.

ἀπὸ γὰρ δὴ Ῥαουέννησ ἀρξάμενοι κατέχουσιν οὗτοι τὰ πλησίον καὶ ἐφεξῆσ Σάρσιναν Ἀρίμινον Σήναν καὶ Μάρινον. αὐτοῦ δ’ ἐστὶ καὶ ὁ Αἶσισ ποταμὸσ καὶ τὸ Κίγγουλον ὄροσ καὶ Σεντῖνον καὶ Μέταυροσ ποταμὸσ καὶ τὸ ἱερὸν τῆσ Τύχησ. περὶ γὰρ τούτουσ τοὺσ τόπουσ ἐστὶ τὰ ὁρ́ια τῆσ Ἰταλίασ τῆσ πρότερον καὶ τῆσ Κελτικῆσ κατὰ τὸ πρὸσ τῇ θαλάττῃ ταύτῃ μέροσ, καίπερ μετατιθέντων πολλάκισ τῶν ἡγεμόνων. πρότερον μέν γε τὸν Αἶσιν ἐποιοῦντο ὁρ́ιον, πάλιν δὲ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν. ἔστι δ’ ὁ μὲν Αἶσισ μεταξὺ Ἀγκῶνοσ καὶ Σήνασ, ὁ δὲ Ῥουβίκων μεταξὺ Ἀριμίνου καὶ Ῥαουέννησ, ἄμφω δ’ ἐκπίπτουσιν εἰσ τὸν Ἀδρίαν. νυνὶ δὲ συμπάσησ τῆσ μέχρι Ἄλπεων ἀποδειχθείσησ Ἰταλίασ, τούτουσ μὲν τοὺσ ὁρ́ουσ ἐᾶν δεῖ, τὴν δ’ Ὀμβρικὴν καθ’ [αὑτ]ὴν οὐδὲν ἧττον μέχρι καὶ Ῥαουέννησ ὁμολογοῦσιν ἅπαντεσ διατείνειν· οἰκεῖται γὰρ ὑπὸ τούτων. εἰσ μὲν δὴ Ἀρίμινον ἐνθένδε περὶ τριακοσίουσ φασίν, ἐκ δὲ Ἀριμίνου τὴν ἐπὶ Ῥώμησ ἰόντι κατὰ τὴν Φλαμινίαν ὁδὸν διὰ τῆσ Ὀμβρικῆσ ἅπασα ἡ ὁδόσ ἐστι μέχρι Ὀκρίκλων καὶ τοῦ Τιβέρεωσ σταδίων πεντήκοντα καὶ τριακοσίων ἐπὶ τοῖσ χιλίοισ. τοῦτο μὲν δὴ μῆκοσ, τὸ δὲ πλάτοσ ἀνώμαλόν ἐστι. πόλεισ δ’ εἰσὶν αἱ ἐντὸσ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν ἄξιαι λόγου κατ’ αὐτὴν μὲν τὴν Φλαμινίαν ὁδὸν οἵ τε Ὀκρίκλοι πρὸσ τῷ Τιβέρει καὶ λαρολονι καὶ Ναρνία, δι’ ἧσ ῥεῖ ὁ Νὰρ ποταμόσ, συμβάλλων τῷ Τιβέρει μικρὸν ὑπὲρ Ὀκρίκλων, πλωτὸσ οὐ μεγάλοισ σκάφεσιν· εἶτα Κάρσουλοι καὶ Μηουανία, παρ’ ἣν ῥεῖ ὁ Τενέασ, καὶ οὗτοσ ἐλάττοσι σκάφεσι κατάγων ἐπὶ τὸν Τίβεριν τὰ ἐκ τοῦ πεδίου. καὶ ἄλλαι δ’ εἰσὶ κατοικίαι διὰ τὴν ὁδὸν πληθυνόμεναι μᾶλλον ἢ διὰ πολιτικὸν σύστημα, Φόρον Φλαμίνιον καὶ Νουκερία ἡ τὰ ξύλινα ἀγγεῖα ἐργαζομένη καὶ Φόρον Σεμπρώνιον. ἐν δεξιᾷ δὲ τῆσ ὁδοῦ βαδίζοντι ἐκ τῶν Ὀκρίκλων εἰσ Ἀρίμινον Ἰντέραμνά ἐστι καὶ Σπολήτιον καὶ Αἴσιον καὶ Καμέρτησ, ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ὁρίζουσι τὴν Πικεντίνην ὄρεσι. κατὰ δὲ θάτερα μέρη Ἀμερία τε καὶ Τοῦδερ εὐερκὴσ πόλισ, καὶ Εἰσπέλλον καὶ Ἰγούιον, πλησίον τοῦτο ἤδη τῶν ὑπερβολῶν τοῦ ὄρουσ. ἅπασα δ’ εὐδαίμων ἡ χώρα, μικρῷ δ’ ὀρειοτέρα, ζειᾷ μᾶλλον ἢ πυρῷ τοὺσ ἀνθρώπουσ τρέφουσα· ὀρεινὴ δὲ καὶ ἡ Σαβίνη ἐφεξῆσ οὖσα ταύτῃ, παραβεβλημένη τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ αὕτη τῇ Τυρρηνικῇ· καὶ τῆσ Λατίνησ δὲ ὅσα πλησιάζει τούτοισ τε καὶ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι τραχύτερά ἐστιν. ἄρχεται μὲν οὖν τὰ δύο ἔθνη ταῦτα ἀπὸ τοῦ Τιβέρεωσ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, ἐκτείνεται δὲ ἐπὶ τὰ Ἀπέννινα ὄρη πρὸσ τῷ Ἀδρίᾳ λοξὰ παρεμβάλλοντα, ἡ δὲ Ὀμβρικὴ καὶ παραλλάττουσα, ὡσ εἴρηται, μέχρι τῆσ θαλάττησ. περὶ μὲν οὖν τῶν Ὀμβρικῶν ἱκανῶσ εἴρηται.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION