헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́05́02́

(스트라본, 지리학, book 5, chapter 2)

δευτέρα δὲ λεγέσθω ἡ Λιγυστικὴ ἡ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι, μεταξὺ ἱδρυμένη τῆσ νῦν λεχθείσησ Κελτικῆσ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, οὐδὲν ἔχουσα περιηγήσεωσ ἄξιον, πλὴν ὅτι κωμηδὸν ζῶσι, τραχεῖαν γῆν ἀροῦντεσ καὶ σκάπτοντεσ, μᾶλλον δὲ λατομοῦντεσ, ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ. [εὐανδρεῖ δ’ ὅμωσ ἡ χώρα καὶ τὸ στρατιωτικὸν ἐντεῦθεν τὸ πλέον ἐστὶ καὶ τὸ τῶν ἱππικῶν πλῆθοσ, ἐξ ὧν καὶ ἡ σύγκλητοσ λαμβάνει τὴν σύνταξιν. ] τρίτοι δ’ εἰσὶ συνεχεῖσ τούτοισ οἱ Τυρρηνοί, τὰ πεδία ἔχοντεσ τὰ μέχρι τοῦ ποταμοῦ τοῦ Τιβέριδοσ, κλυζόμενοι τὰ μὲν πρὸσ ἑώ μάλιστα μέρη τῷ ποταμῷ μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ, κατὰ δὲ θάτερα τῷ Τυρρηνικῷ καὶ Σαρδῴῳ πελάγει. ῥεῖ δὲ ἐκ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν ὁ Τίβερισ, πληροῦται δ’ ἐκ πολλῶν ποταμῶν, μέροσ μέν τι δι’ αὐτῆσ φερόμενοσ τῆσ Τυρρηνίασ, τὸ δ’ ἐφεξῆσ διορίζων ἀπ’ αὐτῆσ πρῶτον μὲν τὴν Ὀμβρικήν, εἶτα τοὺσ Σαβίνουσ καὶ Λατίνουσ τοὺσ πρὸσ τῇ Ῥώμῃ μέχρι τῆσ παραλίασ. παραβέβληνται δέ πωσ τῷ ποταμῷ μὲν καὶ τοῖσ Τυρρηνοῖσ κατὰ πλάτοσ, ἀλλήλοισ δὲ κατὰ μῆκοσ· ἀνέχουσι δὲ πρὸσ τὰ Ἀπέννινα ὄρη τὰ πλησιάζοντα τῷ Ἀδρίᾳ πρῶτοι μὲν οἱ Ὀμβρικοί, μετὰ δὲ τούτουσ Σαβῖνοι, τελευταῖοι δ’ οἱ τὴν Λατίνην ἔχοντεσ, ἀρξάμενοι πάντεσ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ. ἡ μὲν οὖν τῶν Λατίνων χώρα μεταξὺ κεῖται τῆσ τε ἀπὸ τῶν Ὠστίων παραλίασ μέχρι πόλεωσ Σινοέσσησ καὶ τῆσ Σαβίνησ τὰ δ’ Ὤστια ἐστὶν ἐπίνειον τῆσ Ῥώμησ, εἰσ ὃ ἐκδίδωσιν ὁ Τίβερισ παρ’ αὐτὴν ῥυείσ, ἐκτείνεται δὲ ἐπὶ μῆκοσ μέχρι τῆσ Καμπανίασ καὶ τῶν Σαυνιτικῶν ὀρῶν· ἡ δὲ Σαβίνη μεταξὺ τῶν Λατίνων κεῖται καὶ τῶν Ὀμβρικῶν, ἐκτείνεται δὲ καὶ αὐτὴ πρὸσ τὰ Σαυνιτικὰ ὄρη, καὶ μᾶλλον συνάπτει τοῖσ Ἀπεννίνοισ τοῖσ κατὰ Ουἠστίνουσ τε καὶ Πελίγνουσ καὶ Μαρσούσ· οἱ δ’ Ὀμβρικοὶ μέσοι μὲν κεῖνται τῆσ τε Σαβίνησ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, μέχρι δ’ Ἀριμίνου καὶ Ῥαουέννησ προί̈ασιν, ὑπερβάλλοντεσ τὰ ὄρη. Τυρρηνοὶ δὲ παύονται ὑπ’ αὐτοῖσ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ περικλείουσιν ἐκ τῆσ Λιγυστικῆσ εἰσ τὸν Ἀδρίαν, ἀπὸ τῆσ οἰκείασ ἀρξάμενοι θαλάττησ καὶ τοῦ Τιβέριδοσ. τὰ καθ’ ἕκαστα δὲ διέξιμεν ἀπ’ αὐτῶν τούτων ἀρξάμενοι. οἱ Τυρρηνοὶ τοίνυν παρὰ τοῖσ Ῥωμαίοισ Ἑτροῦσκοι καὶ Τοῦσκοι προσαγορεύονται.

οἱ δ’ Ἕλληνεσ οὕτωσ ὠνόμασαν αὐτοὺσ ἀπὸ τοῦ Τυρρηνοῦ Ἄτυοσ, ὥσ φασι, τοῦ στείλαντοσ ἐκ Λυδίασ ἐποίκουσ δεῦρο. ἐπὶ γὰρ λιμοῦ καὶ ἀφορίασ ὁ Ἄτυσ, εἷσ τῶν ἀπογόνων Ἡρακλέουσ καὶ Ὀμφάλησ, δυεῖν παίδων ὄντων, κλήρῳ Λυδὸν μὲν κατέσχε, τῷ δὲ Τυρρηνῷ τὸν πλείω συστήσασ λαὸν ἐξέστειλεν. ἐλθὼν δὲ τήν τε χώραν ἀφ’ ἑαυτοῦ Τυρρηνίαν ἐκάλεσε καὶ δώδεκα πόλεισ ἔκτισεν, οἰκιστὴν ἐπιστήσασ Τάρκωνα, ἀφ’ οὗ Ταρκυνία ἡ πόλισ, ὃν διὰ τὴν ἐκ παίδων σύνεσιν πολιὸν γεγεννῆσθαι μυθεύουσι. τότε μὲν οὖν ὑφ’ ἑνὶ ἡγεμόνι ταττόμενοι μέγα ἴσχυον, χρόνοισ δ’ ὕστερον διαλυθῆναι τὸ σύστημα εἰκὸσ καὶ κατὰ πόλεισ διασπασθῆναι βίᾳ τῶν πλησιοχώρων εἴξαντασ· οὐ γὰρ ἂν χώραν εὐδαίμονα ἀφέντεσ τῇ θαλάττῃ κατὰ λῃστείαν ἐπέθεντο ἄλλοι πρὸσ ἄλλα τραπόμενοι πελάγη, ἐπεί, ὅπου γε συμπνεύσαιεν, ἱκανοὶ ἦσαν οὐκ ἀμύνασθαι μόνον τοὺσ ἐπιχειροῦντασ αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ ἀντεπιχειρεῖν καὶ μακρὰσ στρατείασ ποιεῖσθαι. μετὰ δὲ τὴν τῆσ Ῥώμησ κτίσιν Δημάρατοσ ἀφικνεῖται λαὸν ἄγων ἐκ Κορίνθου, καὶ δεξαμένων αὐτὸν Ταρκυνιτῶν γεννᾷ Λουκούμωνα ἐξ ἐπιχωρίασ γυναικόσ. γενόμενοσ δὲ Ἄγκῳ Μαρκίῳ τῷ βασιλεῖ τῶν Ῥωμαίων φίλοσ, ἐβασίλευσεν οὗτοσ καὶ μετωνομάσθη Λεύκιοσ Ταρκύνιοσ Πρίσκοσ. ἐκόσμησε δ’ οὖν τὴν Τυρρηνίαν καὶ αὐτὸσ καὶ ὁ πατὴρ πρότερον, ὁ μὲν εὐπορίᾳ δημιουργῶν τῶν συνακολουθησάντων οἴκοθεν, ὁ δὲ ταῖσ ἐκ τῆσ Ῥώμησ ἀφορμαῖσ. λέγεται δὲ καὶ ὁ θριαμβικὸσ κόσμοσ καὶ ὑπατικὸσ καὶ ἁπλῶσ ὁ τῶν ἀρχόντων ἐκ Ταρκυνίων δεῦρο μετενεχθῆναι καὶ ῥάβδοι καὶ πελέκεισ καὶ σάλπιγγεσ καὶ ἱεροποιίαι καὶ μαντικὴ καὶ μουσική, ὅσῃ δημοσίᾳ χρῶνται Ῥωμαῖοι. τούτου δ’ υἱὸσ ἦν ὁ δεύτεροσ Ταρκύνιοσ ὁ Σούπερβοσ, ὅσπερ καὶ τελευταῖοσ βασιλεύσασ ἐξέπεσε. Πορσίνασ δ’, ὁ τῶν Κλουσίνων βασιλεύσ, πόλεωσ Τυρρηνίδοσ, κατάγειν αὐτὸν ἐπιχειρήσασ δι’ ὅπλων, ὡσ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν, καταλυσάμενοσ τὴν ἔχθραν ἀπῆλθε φίλοσ μετὰ τιμῆσ καὶ δωρεῶν μεγάλων. περὶ μὲν τῆσ ἐπιφανείασ τῶν Τυρρηνῶν ταῦτα καὶ ἔτι τὰ τοῖσ Καιρετανοῖσ πραχθέντα .

. . καὶ γὰρ τοὺσ ἑλόντασ τὴν Ῥώμην Γαλάτασ κατεπολέμησαν ἀπιοῦσιν ἐπιθέμενοι κατὰ Σαβίνουσ, καὶ ἃ παρ’ ἑκόντων ἔλαβον Ῥωμαίων ἐκεῖνοι λάφυρα ἄκοντασ ἀφείλοντο· πρὸσ δὲ τούτοισ τοὺσ καταφυγόντασ παρ’ αὐτοὺσ ἐκ τῆσ Ῥώμησ ἔσωσαν καὶ τὸ ἀθάνατον πῦρ καὶ τὰσ τῆσ Ἑστίασ ἱερείασ. οἱ μὲν οὖν Ῥωμαῖοι διὰ τοὺσ τότε φαύλωσ διοικοῦντασ τὴν πόλιν οὐχ ἱκανῶσ ἀπομνημονεῦσαι τὴν χάριν αὐτοῖσ δοκοῦσι· πολιτείαν γὰρ δόντεσ οὐκ ἀνέγραψαν εἰσ τοὺσ πολίτασ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ μὴ μετέχοντασ τῆσ ἰσονομίασ εἰσ τὰσ δέλτουσ ἐξώριζον τὰσ Καιρετανῶν. παρὰ δὲ τοῖσ Ἕλλησιν εὐδοκίμησεν ἡ πόλισ αὕτη διά τε ἀνδρείαν καὶ δικαιοσύνην· τῶν τε γὰρ λῃστηρίων ἀπέσχετο καίπερ δυναμένη πλεῖστον, καὶ Πυθοῖ τὸν Ἀγυλλαίων καλούμενον ἀνέθηκε θησαυρόν. Ἄγυλλα γὰρ ὠνομάζετο τὸ πρότερον ἡ νῦν Καιρέα, καὶ λέγεται Πελασγῶν κτίσμα τῶν ἐκ Θετταλίασ ἀφιγμένων· τῶν δὲ Λυδῶν, οἵπερ Τυρρηνοὶ μετωνομάσθησαν, ἐπιστρατευσάντων τοῖσ Ἀγυλλαίοισ, προσιὼν τῷ τείχει τισ ἐπυνθάνετο τοὔνομα τῆσ πόλεωσ, τῶν δ’ ἀπὸ τοῦ τείχουσ Θετταλῶν τινοσ ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνασθαι προσαγορεύσαντοσ αὐτὸν "χαῖρε," δεξάμενοι τὸν οἰωνὸν οἱ Τυρρηνοὶ τοῦτον ἁλοῦσαν τὴν πόλιν μετωνόμασαν. ἡ δὲ οὕτω λαμπρὰ καὶ ἐπιφανὴσ πόλισ νῦν ἴχνη σώζει μόνον, εὐανδρεῖ δ’ αὐτῆσ μᾶλλον τὰ πλησίον θερμά, ἃ καλοῦσι Καιρετανά, διὰ τοὺσ φοιτῶντασ θεραπείασ χάριν. τοὺσ δὲ Πελασγούσ, ὅτι μὲν ἀρχαῖόν τι φῦλον κατὰ τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἐπιπολάσαν καὶ μάλιστα παρὰ τοῖσ Αἰολεῦσι τοῖσ κατὰ Θετταλίαν, ὁμολογοῦσιν ἅπαντεσ σχεδόν τι.

νομίζειν δέ φησιν Ἔφοροσ τὸ ἀνέκαθεν Ἀρκάδασ ὄντασ ἑλέσθαι στρατιωτικὸν βίον, εἰσ δὲ τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν προτρέποντασ πολλοὺσ ἅπασι τοῦ ὀνόματοσ μεταδοῦναι καὶ πολλὴν ἐπιφάνειαν κτήσασθαι καὶ παρὰ τοῖσ Ἕλλησι καὶ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ, παρ’ ὅσουσ ποτὲ ἀφιγμένοι τετυχήκασι. καὶ γὰρ τῆσ Κρήτησ ἔποικοι γεγόνασιν, ὥσ φησιν Ὅμηροσ· λέγει γοῦν Ὀδυσσεὺσ πρὸσ Πηνελόπην "ἄλλη δ’ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη· ἐν μὲν Ἀχαιοί, ἐν δ’ Ἐτεόκρητεσ "μεγαλήτορεσ, ἐν δὲ Κύδωνεσ, Δωριέεσ τε τριχάικεσ, "δῖοί τε Πελασγοί. " καὶ τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἡ Θετταλία λέγεται, τὸ μεταξὺ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν Θερμοπυλῶν ἑώσ τῆσ ὀρεινῆσ τῆσ κατὰ Πίνδον, διὰ τὸ ἐπάρξαι τῶν τόπων τούτων τοὺσ Πελασγούσ. τόν τε Δία τὸν Δωδωναῖον αὐτὸσ ὁ ποιητὴσ ὀνομάζει Πελασγικόν "Ζεῦ ἄνα, Δωδωναῖε, Πελασγικέ. " πολλοὶ δὲ καὶ τὰ Ἠπειρωτικὰ ἔθνη Πελασγικὰ εἰρήκασιν, ὡσ καὶ μέχρι δεῦρο ἐπαρξάντων· Πελασγούσ τε πολλοὺσ καὶ τῶν ἡρώων ὄνομα καλέσαντεσ, οἱ ὕστερον ἀπ’ ἐκείνων πολλὰ τῶν ἐθνῶν ἐπώνυμα πεποιήκασι· καὶ γὰρ τὴν Λέσβον Πελασγίαν εἰρήκασι, καὶ τοῖσ ἐν τῇ Τρῳάδι Κίλιξιν Ὅμηροσ εἴρηκε τοὺσ ὁμόρουσ Πελασγούσ "Ἱππόθοοσ δ’ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων, τῶν οἳ "Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον. " τῷ δ’ Ἐφόρῳ τοῦ ἐξ Ἀρκαδίασ εἶναι τὸ φῦλον τοῦτο ἦρξεν Ἡσίοδοσ. φησὶ γάρ "υἱεῖσ ἐξεγένοντο Λυκάονοσ ἀντιθέοιο, ὅν ποτε τίκτε Πελασγόσ. " Αἰσχύλοσ δ’ ἐκ τοῦ περὶ Μυκήνασ Ἄργουσ φησὶν ἐν Ἱκέτισι καὶ Δαναί̈σι τὸ γένοσ αὐτῶν. καὶ τὴν Πελοπόννησον δὲ Πελασγίαν φησὶν Ἔφοροσ κληθῆναι, καὶ Εὐριπίδησ δ’ ἐν Ἀρχελάῳ φησὶν ὅτι "Δαναὸσ ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατὴρ ἐλθὼν ἐσ "Ἄργοσ ᾤκισ’ Ἰνάχου πόλιν, Πελασγιώτασ δ’ ὠνομασμένουσ τὸ πρὶν Δαναοὺσ καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ’ ἀν’ "Ἑλλάδα. " Ἀντικλείδησ δὲ πρώτουσ φησὶν αὐτοὺσ τὰ περὶ Λῆμνον καὶ Ἴμβρον κτίσαι, καὶ δὴ τούτων τινὰσ καὶ μετὰ Τυρρηνοῦ τοῦ Ἄτυοσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν συνᾶραι. καὶ οἱ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντεσ ἱστοροῦσι περὶ τῶν Πελασγῶν ὡσ καὶ Ἀθήνησι γενομένων, διὰ δὲ τὸ πλανήτασ εἶναι καὶ δίκην ὀρνέων ἐπιφοιτᾶν ἐφ’ οὓσ ἔτυχε τόπουσ Πελαργοὺσ ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν κληθῆναι. τῆσ δὲ Τυρρηνίασ μῆκοσ μὲν τὸ μέγιστον εἶναί φασι τὴν παραλίαν ἀπὸ Λούνησ μέχρι Ὠστίων δισχιλίων που καὶ πεντακοσίων σταδίων, πλάτοσ δὲ τοῦ ἡμίσουσ ἔλαττον τὸ πρὸσ τοῖσ ὄρεσιν.

εἰσ μὲν οὖν Πίσασ ἀπὸ Λούνησ πλείουσ τῶν τετρακοσίων σταδίων εἰσίν, ἐντεῦθεν δ’ εἰσ Ουὀλατέρρασ διακόσιοι ὀγδοήκοντα, πάλιν δ’ ἐνθένδε εἰσ Ποπλώνιον διακόσιοι ἑβδομήκοντα, ἐκ δὲ Ποπλωνίου εἰσ Κόσαν ἐγγὺσ ὀκτακόσιοι, οἱ δὲ ἑξακόσιοι φασί . . . Πολύβιοσ δ’ οὐκ εὖ καὶ τοὺσ πάντασ χιλίουσ τριακοσίουσ τριάκοντα λέγει. τούτων δ’ ἡ μὲν Λοῦνα πόλισ ἐστὶ καὶ λιμήν, καλοῦσι δ’ οἱ Ἕλληνεσ Σελήνησ λιμένα καὶ πόλιν. ἡ μὲν οὖν πόλισ οὐ μεγάλη, ὁ δὲ λιμὴν μέγιστόσ τε καὶ κάλλιστοσ, ἐν αὑτῷ περιέχων πλείουσ λιμένασ ἀγχιβαθεῖσ πάντασ, οἱο͂ν ἂν γένοιτο ὁρμητήριον θαλαττοκρατησάντων ἀνθρώπων τοσαύτησ μὲν θαλάττησ τοσοῦτον δὲ χρόνον. περικλείεται δ’ ὁ λιμὴν ὄρεσιν ὑψηλοῖσ, ἀφ’ ὧν τὰ πελάγη κατοπτεύεται καὶ ἡ Σαρδὼ καὶ τῆσ ᾐόνοσ ἑκατέρωθεν πολὺ μέροσ. μέταλλα δὲ λίθου λευκοῦ τε καὶ ποικίλου γλαυκίζοντοσ τοσαῦτά τ’ ἐστὶ καὶ τηλικαῦτα, μονολίθουσ ἐκδιδόντα πλάκασ καὶ στύλουσ, ὥστε τὰ πλεῖστα τῶν ἐκπρεπῶν ἔργων τῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ ταῖσ ἄλλαισ πόλεσιν ἐντεῦθεν ἔχειν τὴν χορηγίαν· καὶ γὰρ εὐεξάγωγόσ ἐστιν ἡ λίθοσ, τῶν μετάλλων ὑπερκειμένων τῆσ θαλάττησ πλησίον, ἐκ δὲ τῆσ θαλάττησ διαδεχομένου τοῦ Τιβέριοσ τὴν κομιδήν· καὶ τὴν ξυλείαν τὴν εἰσ τὰσ οἰκοδομὰσ σελμάτων εὐθυτάτων καὶ εὐμηκεστάτων ἡ Τυρρηνία χορηγεῖ τὴν πλείστην, τῷ ποταμῷ κατάγουσα ἐκ τῶν ὀρῶν εὐθύσ. [πρὸσ δὲ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ ὑπερκειμένοισ τῆσ Λούνησ ἐστὶ πόλισ Λοῦκα. ] μεταξὺ δὲ Λούνησ καὶ Πίσησ ὁ Μάκρασ ἐστὶ χωρίον, ᾧ πέρατι τῆσ Τυρρηνίασ καὶ τῆσ Λιγυστικῆσ κέχρηνται τῶν συγγραφέων πολλοί. ἡ δὲ Πῖσα κτίσμα μέν ἐστι τῶν ἐν Πελοποννήσῳ Πισατῶν, οἳ μετὰ Νέστοροσ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντεσ κατὰ τὸν ἀνάπλουν ἐπλανήθησαν, οἱ μὲν εἰσ τὸ Μεταπόντιον οἱ δ’ εἰσ τὴν Πισᾶτιν, ἅπαντεσ Πύλιοι καλούμενοι. δυεῖν δὲ ποταμῶν κεῖται μεταξὺ κατ’ αὐτὴν τὴν συμβολήν, Ἄρνου τε καὶ Αὔσαροσ, ὧν ὁ μὲν ἐξ Ἀρρητίου φέρεται πολύσ, οὐχὶ πᾶσ, ἀλλὰ τριχῆ σχισθείσ, ὁ δ’ ἐκ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν· συμπεσόντεσ δ’ εἰσ ἓν ῥεῖθρον μετεωρίζουσιν ἀλλήλουσ ταῖσ ἀντικοπαῖσ ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε τοὺσ ἐπὶ τῶν ᾐόνων ἑστῶτασ ἀμφοτέρων μηδέτερον ὑπὸ θατέρου καθορᾶσθαι, ὥστ’ ἀνάγκη δυσανάπλωτα ἐκ θαλάττησ εἶναι· στάδιοι δ’ εἰσὶ τοῦ ἀνάπλου περὶ εἴκοσι. μυθεύουσι δ’, ὅτε πρῶτον ἐκ τῶν ὀρῶν οἱ ποταμοὶ κατεφέροντο οὗτοι, κωλυομένουσ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων μὴ συμπεσόντεσ εἰσ ἓν κατακλύζοιεν τὴν χώραν, ὑποσχέσθαι μὴ κατακλύσειν, καὶ φυλάξαι τὴν πίστιν. δοκεῖ δ’ ἡ πόλισ εὐτυχῆσαί ποτε, καὶ νῦν οὐκ ἀδοξεῖ διά τε εὐκαρπίαν καὶ τὰ λιθουργεῖα καὶ τὴν ὕλην τὴν ναυπηγήσιμον, ᾗ τὸ μὲν παλαιὸν ἐχρῶντο πρὸσ τοὺσ κατὰ θάλατταν κινδύνουσ· καὶ γὰρ μαχιμώτεροι Τυρρηνῶν ὑπῆρξαν, καὶ παρώξυναν αὐτοὺσ οἱ Λίγυεσ πονηροὶ γείτονεσ παρὰ πλευρὰν ὄντεσ· νῦν δὲ τὸ πλέον εἰσ τὰσ οἰκοδομὰσ ἀναλίσκεται τὰσ ἐν Ῥώμῃ κἀν ταῖσ ἐπαύλεσι βασίλεια κατασκευαζομένων Περσικά. τῶν δὲ Ουὀλατερρανῶν ἡ μὲν χώρα κλύζεται τῇ θαλάττῃ, τὸ δὲ κτίσμα ἐν φάραγγι βαθείᾳ λόφοσ ἐστὶν ὑψηλὸσ περίκρημνοσ πάντη τὴν κορυφὴν ἐπίπεδοσ, ἐφ’ ᾗ ἵδρυται τὸ τεῖχοσ τῆσ πόλεωσ.

ἡ δ’ ἐπ’ αὐτὴν ἀνάβασισ πεντεκαίδεκα σταδίων ἐστὶν ἀπὸ τῆσ βάσεωσ, ὀξεῖα πᾶσα καὶ χαλεπή. ἐνταῦθα συνέστησαν τινὲσ τῶν Τυρρηνῶν καὶ τῶν προγεγραμμένων ὑπὸ Σύλλα· πληρώσαντεσ δὲ τέτταρα τάγματα στρατιᾶσ διετῆ χρόνον ἐπολιορκήθησαν, εἶθ’ ὑπόσπονδοι παρεχώρησαν τοῦ τόπου. τὸ δὲ Ποπλώνιον ἐπ’ ἄκρασ ὑψηλῆσ ἵδρυται κατερρωγυίασ εἰσ τὴν θάλατταν καὶ χερρονησιζούσησ, πολιορκίαν καὶ αὐτὸ δεδεγμένον περὶ τοὺσ αὐτοὺσ καιρούσ. τὸ μὲν οὖν πολίχνιον πᾶν ἔρημόν ἐστι πλὴν τῶν ἱερῶν καὶ κατοικιῶν ὀλίγων, τὸ δ’ ἐπίνειον οἰκεῖται βέλτιον, πρὸσ τῇ ῥίζῃ τοῦ ὄρουσ λιμένιον ἔχον καὶ νεωσοίκουσ δύο· καὶ δοκεῖ μοι μόνη τῶν Τυρρηνίδων τῶν παλαιῶν αὕτη πόλεων ἐπ’ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ἱδρῦσθαι· αἴτιον δ’ ἐστὶ τὸ τῆσ χώρασ ἀλίμενον· διόπερ παντάπασιν ἔφευγον οἱ κτίσται τὴν θάλατταν ἢ προεβάλλοντο ἐρύματα πρὸ αὐτῆσ, ὥστε μὴ λάφυρον ἕτοιμον ἐκκεῖσθαι τοῖσ ἐπιπλεύσασιν. ἔστι δὲ καὶ θυννοσκοπεῖον ὑπὸ τῇ ἄκρᾳ. κατοπτεύεται δ’ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ πόρρωθεν μὲν καὶ μόλισ ἡ Σαρδώ, ἐγγυτέρω δ’ ἡ Κύρνοσ ἑξήκοντά πωσ διέχουσα τῆσ Σαρδόνοσ σταδίουσ, πολὺ δὲ μᾶλλον τούτων ἡ Αἰθαλία, [ἣ] προσεχεστέρα τῇ ἠπείρῳ ἐστὶν ὅσον τριακοσίουσ διέχουσα σταδίουσ, ὅσουσ καὶ τῆσ Κύρνου διέχει. ἄριστον δ’ ἀφετήριον τοῦτο τὸ χωρίον ἐστὶν ἐπὶ τὰσ τρεῖσ τὰσ λεχθείσασ νήσουσ. εἴδομεν δὲ καὶ ταύτασ ἡμεῖσ ἀναβάντεσ ἐπὶ τὸ Ποπλώνιον καὶ μέταλλά τινα ἐν τῇ χώρᾳ ἐκλελειμμένα. εἴδομεν δὲ καὶ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὸν σίδηρον τὸν ἐκ τῆσ Αἰθαλίασ κομιζόμενον· οὐ γὰρ δύναται συλλιπαίνεσθαι καμινευόμενοσ ἐν τῇ νήσῳ, κομίζεται δ’ εὐθὺσ ἐκ τῶν μετάλλων εἰσ τὴν ἤπειρον. τοῦτό τε δὴ παράδοξον ἡ νῆσοσ ἔχει καὶ τὸ τὰ ὀρύγματα ἀναπληροῦσθαι πάλιν τῷ χρόνῳ τὰ μεταλλευθέντα, καθάπερ τοὺσ πλαταμῶνάσ φασι τοὺσ ἐν Ῥόδῳ καὶ τὴν ἐν Πάρῳ πέτραν τὴν μάρμαρον καὶ τὰσ ἐν Ἰνδοῖσ ἅλασ, ἅσ φησι Κλείταρχοσ. οὔτ’ οὖν Ἐρατοσθένησ ὀρθῶσ ὁ φήσασ μὴ καθορᾶσθαι μήτε τὴν Κύρνον ἐκ τῆσ ἠπείρου μήτε τὴν Σαρδόνα, οὔτ’ Ἀρτεμίδωροσ ὁ φήσασ ἐν χιλίοισ εἶναι καὶ διακοσίοισ σταδίοισ πελαγίασ ἀμφοτέρασ. καὶ γὰρ εἴ τισιν, ἡμῖν γε οὐκ ἂν ὑπῆρξαν ὁραταὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ’ ὅσον σαφεῖσ ἑωρῶντο, καὶ μάλιστα ἡ Κύρνοσ. ἔστι δὲ κατὰ τὴν Αἰθαλίαν λιμὴν Ἀργῷοσ ἀπὸ τῆσ Ἀργοῦσ, ὥσ φασιν. ἐκεῖσε γὰρ πλεῦσαι τὴν τῆσ Κίρκησ οἴκησιν ζητοῦντα τὸν Ιἄσονα, τῆσ Μηδείασ ἐθελούσησ ἰδεῖν τὴν θεάν· καὶ δὴ καὶ τῶν ἀποστλεγγισμάτων παγέντων, ἃ ἐποίουν οἱ Ἀργοναῦται, διαμένειν ἔτι καὶ νῦν διαποικίλουσ τὰσ ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ ψήφουσ. αἱ δὲ τοιαῦται μυθοποιίαι τεκμήρια τῶν λεγομένων ὑφ’ ἡμῶν εἰσίν, ὅτι οὐ πάντα Ὅμηροσ αὐτὸσ ἔπλαττεν, ἀλλ’ ἀκούων θρυλουμένων τῶν τοιούτων πολλῶν αὐτὸσ προσετίθει μήκη διαστημάτων καὶ ἐκτοπισμῶν· καὶ καθάπερ τὸν Ὀδυσσέα εἰσ τὸν ὠκεανὸν ἐξέβαλε, παραπλησίωσ καὶ τὸν Ιἄσονα, γενομένησ καὶ τούτῳ πλάνησ τινὸσ κἀκείνῳ, καθάπερ καὶ Μενελάῳ. περὶ μὲν οὖν τῆσ Αἰθαλίασ τοσαῦτα. ἡ δὲ Κύρνοσ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων καλεῖται Κορσίκα.

οἰκεῖται δὲ φαύλωσ τραχεῖά τε οὖσα καὶ τοῖσ πλείστοισ μέρεσι δύσβατοσ τελέωσ ὥστε τοὺσ κατέχοντασ τὰ ὄρη καὶ ἀπὸ λῃστηρίων ζῶντασ ἀγριωτέρουσ εἶναι θηρίων. ὁπόταν γοῦν ὁρμήσωσιν οἱ τῶν Ῥωμαίων στρατηγοὶ καὶ προσπεσόντεσ τοῖσ ἐρύμασι πολὺ πλῆθοσ ἕλωσι, τῶν ἀνδραπόδων ὁρᾶν ἔστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ θαυμάζειν ὅσον ἐμφαίνεται τὸ θηριῶδεσ καὶ τὸ βοσκηματῶδεσ ἐν αὐτοῖσ· ἢ γὰρ οὐχ ὑπομένουσι ζῆν ἢ ζῶντεσ ἀπαθείᾳ καὶ ἀναισθησίᾳ τοὺσ ὠνησαμένουσ ἐπιτρίβουσιν, ὥστε καίπερ τὸ τυχὸν καταβαλοῦσιν ὑπὲρ αὐτῶν ὅμωσ μεταμέλειν. ἔστι δ’ ὅμωσ οἰκήσιμά τινα μέρη καὶ πολίσματά που Βλησίνων τε καὶ Χάραξ καὶ Ἐνικονίαι καὶ Ουἄπανεσ. μῆκοσ δὲ τῆσ νήσου φησὶν ὁ χωρογράφοσ μίλια ἑκατὸν ἑξήκοντα, πλάτοσ δὲ ἑβδομήκοντα· Σαρδόνοσ δὲ μῆκοσ διακόσια εἴκοσι, πλάτοσ δὲ ἐνενήκοντα ὀκτώ. κατ’ ἄλλουσ δὲ Κύρνου μὲν περίμετροσ περὶ [τρισ]χιλίουσ λέγεται καὶ διακοσίουσ σταδίουσ, τῆσ δὲ Σαρδόνοσ καὶ τετρακισχιλίουσ. ἔστι δὲ αὐτῆσ τὸ πολὺ μέροσ τραχὺ καὶ οὐκ εἰρηναῖον, πολὺ δὲ καὶ χώραν ἔχον εὐδαίμονα τοῖσ πᾶσι, σίτῳ δὲ καὶ διαφερόντωσ. πόλεισ δ’ εἰσὶ μὲν πλείουσ, ἀξιόλογοι δὲ Κάραλισ καὶ Σοῦλχοι. τῇ δ’ ἀρετῇ τῶν τόπων ἀντιτάττεταί τισ καὶ μοχθηρία· νοσερὰ γὰρ ἡ νῆσοσ τοῦ θέρουσ καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ εὐκαρποῦσι χωρίοισ· τὰ δ’ αὐτὰ ταῦτα καὶ πορθεῖται συνεχῶσ ὑπὸ τῶν ὀρείων οἳ καλοῦνται Διαγησβεῖσ, Ιὀλαεῖσ πρότερον ὀνομαζόμενοι. λέγεται γὰρ Ιὄλαοσ ἄγων τῶν παίδων τινὰσ τοῦ Ἡρακλέουσ ἐλθεῖν δεῦρο καὶ συνοικῆσαι τοῖσ τὴν νῆσον ἔχουσι βαρβάροισ· Τυρρηνοὶ δ’ ἦσαν· ὕστερον δὲ Φοίνικεσ ἐπεκράτησαν οἱ ἐκ Καρχηδόνοσ, καὶ μετὰ τούτων Ῥωμαίοισ ἐπολέμουν· καταλυθέντων δὲ ἐκείνων πάνθ’ ὑπὸ Ῥωμαίοισ ὑπῆρξε. τέτταρα δ’ ἐστὶ τῶν ὀρείων ἔθνη, Πάρατοι Σοσσινάτοι Βάλαροι Ἀκώνιτεσ, ἐν σπηλαίοισ οἰκοῦντεσ, εἰ δέ τινα ἔχουσι γῆν σπόριμον, οὐδὲ ταύτην ἐπιμελῶσ σπείροντεσ, ἀλλὰ τὰσ τῶν ἐργαζομένων καθαρπάζοντεσ, τοῦτο μὲν τῶν αὐτόθι τοῦτο δ’ ἐπιπλέοντεσ τοῖσ ἐν τῇ περαίᾳ, Πισάταισ μάλιστα. οἱ δὲ πεμπόμενοι στρατηγοὶ τὰ μὲν ἀντέχουσι, πρὸσ ἃ δ’ ἀπαυδῶσιν, ἐπειδὰν μὴ λυσιτελῇ τρέφειν συνεχῶσ ἐν τόποισ νοσεροῖσ στρατόπεδον. λείπεται δὲ στρατηγεῖν τέχνασ τινάσ· καὶ δὴ τηρήσαντεσ ἔθοσ τι τῶν βαρβάρων πανηγυρίζουσι γὰρ ἐπὶ πλείουσ ἡμέρασ ἀπὸ τῆσ λεηλασίασ, ἐπιτίθενται τότε καὶ χειροῦνται πολλούσ. γίνονται δ’ ἐνταῦθα οἱ τρίχα φύοντεσ αἰγείαν ἀντ’ ἐρέασ κριοί, καλούμενοι δὲ μούσμωνεσ, ὧν ταῖσ δοραῖσ θωρακίζονται. χρῶνται δὲ πέλτῃ καὶ ξιφιδίῳ. ἀπὸ πάσησ δὲ τῆσ μεταξὺ Ποπλωνίου καὶ Πίσησ ἱκανῶσ αἱ νῆσοι κατοπτεύονται·

ἐπιμήκεισ δ’ εἰσὶ καὶ παράλληλοι σχεδὸν αἱ τρεῖσ ἐπὶ νότον καὶ Λιβύην τετραμμέναι· πολὺ μέντοι τῷ μεγέθει λείπεται τῶν ἄλλων ἡ Αἰθαλία. ἀπό τε τῆσ Λιβύησ τὸ ἐγγυτάτω δίαρμά φησιν ὁ χωρογράφοσ εἰσ τὴν Σαρδὼ μίλια τριακόσια. μετὰ δὲ τὸ Ποπλώνιον Κόσαι πόλισ μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ· ἔστι δ’ ἐν κόλπῳ βουνὸσ ὑψηλόσ, ἐφ’ οὗ τὸ κτίσμα· ὑπόκειται δ’ Ἡρακλέουσ λιμὴν καὶ πλησίον λιμνοθάλαττα καὶ παρὰ τὴν ἄκραν τὴν ὑπὲρ τοῦ κόλπου θυννοσκοπεῖον. ἀκολουθεῖ γὰρ ὁ θύννοσ οὐ τῇ βαλάνῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ πορφύρᾳ παρὰ γῆν, ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ ἔξω θαλάττησ μέχρι καὶ Σικελίασ. ἀπὸ δὲ τῶν Κοσῶν εἰσ Ὤστια παραπλέουσι πολίχνιά ἐστι Γραουίσκοι καὶ Πύργοι καὶ Ἄλσιον καὶ Φρεγῆνα. εἰσ μὲν δὴ Γραουίσκουσ στάδιοι τριακόσιοι, ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τόποσ ἐστὶ καλούμενοσ Ῥηγισουίλλα· ἱστόρηται δὲ γενέσθαι τοῦτο βασίλειον Μάλεω τοῦ Πελασγοῦ, ὅν φασι δυναστεύσαντα ἐν τοῖσ τόποισ μετὰ τῶν συνοίκων Πελασγῶν ἀπελθεῖν ἐνθένδε εἰσ Ἀθήνασ· τούτου δ’ εἰσὶ τοῦ φύλου καὶ οἱ τὴν Ἄγυλλαν κατεσχηκότεσ. ἀπὸ δὲ Γραουίσκων εἰσ Πύργουσ μικρὸν ἐλάττουσ τῶν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα, ἔστι δ’ ἐπίνειον τῶν Καιρετανῶν ἀπὸ τριάκοντα σταδίων. ἔχει δὲ Εἰληθυίασ ἱερόν, Πελασγῶν ἵδρυμα, πλούσιόν ποτε γενόμενον· ἐσύλησε δ’ αὐτὸ Διονύσιοσ ὁ τῶν Σικελιωτῶν τύραννοσ κατὰ τὸν πλοῦν τὸν ἐπὶ Κύρνον. ἀπὸ δὲ τῶν Πύργων εἰσ Ὤστια διακόσιοι ἑξήκοντα· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τὸ Ἄλσιον καὶ ἡ Φρεγῆνα. περὶ μὲν τῆσ παραλίασ τῆσ Τυρρηνικῆσ ταῦτα. ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ πόλεισ πρὸσ ταῖσ εἰρημέναισ Ἀρρήτιόν τε καὶ Περουσία καὶ Ουὀλσίνιοι καὶ Σούτριον·

πρὸσ δὲ ταύταισ πολίχναι συχναί, Βλήρα τε καὶ Φερεντῖνον καὶ Φαλέριοι καὶ Φαλίσκον καὶ Νεπήτα καὶ Στατωνία καὶ ἄλλαι πλείουσ, αἱ μὲν ἐξ ἀρχῆσ συνεστῶσαι, τινὲσ δὲ τῶν Ῥωμαίων οἰκισάντων ἢ ταπεινωσάντων, καθάπερ τοὺσ Ουηἴουσ πολεμήσαντασ πολλάκισ καὶ τὰσ Φιδήνασ. ἔνιοι δ’ οὐ Τυρρηνούσ φασι τοὺσ Φαλερίουσ ἀλλὰ Φαλίσκουσ, ἴδιον ἔθνοσ· τινὲσ δὲ καὶ τοὺσ Φαλίσκουσ πόλιν ἰδιόγλωσσον· οἱ δὲ Αἰκουουμφαλίσκον λέγουσιν ἐπὶ τῇ Φλαμινίᾳ ὁδῷ κείμενον μεταξὺ Ὀκρίκλων καὶ Ῥώμησ. ὑπὸ δὲ τῷ Σωράκτῳ ὄρει Φερωνία πόλισ ἐστίν, ὁμώνυμοσ ἐπιχωρίᾳ τινὶ δαίμονι τιμωμένῃ σφόδρα ὑπὸ τῶν περιοίκων, ἧσ τέμενόσ ἐστιν ἐν τῷ τόπῳ θαυμαστὴν ἱεροποιίαν ἔχον· γυμνοῖσ γὰρ ποσὶ διεξίασιν ἀνθρακιὰν καὶ σποδιὰν μεγάλην οἱ κατεχόμενοι ὑπὸ τῆσ δαίμονοσ ταύτησ ἀπαθεῖσ, καὶ συνέρχεται πλῆθοσ ἀνθρώπων ἅμα τῆσ τε πανηγύρεωσ χάριν, ἣ συντελεῖται κατ’ ἔτοσ, καὶ τῆσ λεχθείσησ θέασ. μάλιστα δ’ ἐστὶν ἐν μεσογαίᾳ τὸ Ἀρρήτιον πρὸσ τοῖσ ὄρεσιν. ἀπέχει γοῦν τῆσ Ῥώμησ χιλίουσ καὶ διακοσίουσ σταδίουσ, τὸ δὲ Κλούσιον ὀκτακοσίουσ· ἐγγὺσ δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ἡ Περουσία. προσλαμβάνουσι δὲ πρὸσ τὴν εὐδαιμονίαν τῆσ χώρασ καὶ λίμναι μεγάλαι τε καὶ πολλαὶ οὖσαι· καὶ γὰρ πλέονται καὶ τρέφουσιν ὄψον πολὺ καὶ τῶν πτηνῶν τὰ λιμναῖα· τύφη τε καὶ πάπυροσ ἀνθήλη τε πολλὴ κατακομίζεται ποταμοῖσ εἰσ τὴν Ῥώμην, οὓσ ἐκδιδόασιν αἱ λίμναι μέχρι τοῦ Τιβέρεωσ· ὧν ἐστιν ἥ τε Κιμινία καὶ ἡ περὶ Ουὀλσινίουσ καὶ ἡ περὶ Κλούσιον καὶ ἡ ἐγγυτάτω τῆσ Ῥώμησ καὶ τῆσ θαλάττησ Σαβάτα· ἀπωτάτω δὲ καὶ δὴ πρὸσ Ἀρρητίῳ ἡ Τρασουμέννα, καθ’ ἣν αἱ ἐκ τῆσ Κελτικῆσ εἰσ τὴν Τυρρηνίαν εἰσβολαὶ στρατοπέδοισ, αἷσπερ καὶ Ἀννίβασ ἐχρήσατο, δυεῖν οὐσῶν, ταύτησ τε καὶ τῆσ ἐπ’ Ἀριμίνου διὰ τῆσ Ὀμβρικῆσ. βελτίων μὲν οὖν ἡ ἐπ’ Ἀριμίνου· ταπεινοῦται γὰρ ἐνταῦθα ἱκανῶσ τὰ ὄρη· φρουρουμένων δὲ τῶν παρόδων τούτων ἐπιμελῶσ, ἠναγκάσθη τὴν χαλεπωτέραν ἑλέσθαι, καὶ ἐκράτησεν ὅμωσ νικήσασ μάχασ μεγάλασ Φλαμίνιον. πολλὴ δὲ καὶ τῶν θερμῶν ὑδάτων ἀφθονία κατὰ τὴν Τυρρηνίαν· οὐχ ἧττον δ’ εὐανδρεῖ τῶν ἐν Βαί̈αισ, ἃ διωνόμασται πολὺ πάντων μάλιστα. τῇ δὲ Τυρρηνίᾳ παραβέβληται κατὰ τὸ πρὸσ ἑώ μέροσ ἡ Ὀμβρική, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν Ἀπεννίνων λαβοῦσα, καὶ ἔτι περαιτέρω μέχρι τοῦ Ἀδρίου.

ἀπὸ γὰρ δὴ Ῥαουέννησ ἀρξάμενοι κατέχουσιν οὗτοι τὰ πλησίον καὶ ἐφεξῆσ Σάρσιναν Ἀρίμινον Σήναν καὶ Μάρινον. αὐτοῦ δ’ ἐστὶ καὶ ὁ Αἶσισ ποταμὸσ καὶ τὸ Κίγγουλον ὄροσ καὶ Σεντῖνον καὶ Μέταυροσ ποταμὸσ καὶ τὸ ἱερὸν τῆσ Τύχησ. περὶ γὰρ τούτουσ τοὺσ τόπουσ ἐστὶ τὰ ὁρ́ια τῆσ Ἰταλίασ τῆσ πρότερον καὶ τῆσ Κελτικῆσ κατὰ τὸ πρὸσ τῇ θαλάττῃ ταύτῃ μέροσ, καίπερ μετατιθέντων πολλάκισ τῶν ἡγεμόνων. πρότερον μέν γε τὸν Αἶσιν ἐποιοῦντο ὁρ́ιον, πάλιν δὲ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν. ἔστι δ’ ὁ μὲν Αἶσισ μεταξὺ Ἀγκῶνοσ καὶ Σήνασ, ὁ δὲ Ῥουβίκων μεταξὺ Ἀριμίνου καὶ Ῥαουέννησ, ἄμφω δ’ ἐκπίπτουσιν εἰσ τὸν Ἀδρίαν. νυνὶ δὲ συμπάσησ τῆσ μέχρι Ἄλπεων ἀποδειχθείσησ Ἰταλίασ, τούτουσ μὲν τοὺσ ὁρ́ουσ ἐᾶν δεῖ, τὴν δ’ Ὀμβρικὴν καθ’ [αὑτ]ὴν οὐδὲν ἧττον μέχρι καὶ Ῥαουέννησ ὁμολογοῦσιν ἅπαντεσ διατείνειν· οἰκεῖται γὰρ ὑπὸ τούτων. εἰσ μὲν δὴ Ἀρίμινον ἐνθένδε περὶ τριακοσίουσ φασίν, ἐκ δὲ Ἀριμίνου τὴν ἐπὶ Ῥώμησ ἰόντι κατὰ τὴν Φλαμινίαν ὁδὸν διὰ τῆσ Ὀμβρικῆσ ἅπασα ἡ ὁδόσ ἐστι μέχρι Ὀκρίκλων καὶ τοῦ Τιβέρεωσ σταδίων πεντήκοντα καὶ τριακοσίων ἐπὶ τοῖσ χιλίοισ. τοῦτο μὲν δὴ μῆκοσ, τὸ δὲ πλάτοσ ἀνώμαλόν ἐστι. πόλεισ δ’ εἰσὶν αἱ ἐντὸσ τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν ἄξιαι λόγου κατ’ αὐτὴν μὲν τὴν Φλαμινίαν ὁδὸν οἵ τε Ὀκρίκλοι πρὸσ τῷ Τιβέρει καὶ λαρολονι καὶ Ναρνία, δι’ ἧσ ῥεῖ ὁ Νὰρ ποταμόσ, συμβάλλων τῷ Τιβέρει μικρὸν ὑπὲρ Ὀκρίκλων, πλωτὸσ οὐ μεγάλοισ σκάφεσιν· εἶτα Κάρσουλοι καὶ Μηουανία, παρ’ ἣν ῥεῖ ὁ Τενέασ, καὶ οὗτοσ ἐλάττοσι σκάφεσι κατάγων ἐπὶ τὸν Τίβεριν τὰ ἐκ τοῦ πεδίου. καὶ ἄλλαι δ’ εἰσὶ κατοικίαι διὰ τὴν ὁδὸν πληθυνόμεναι μᾶλλον ἢ διὰ πολιτικὸν σύστημα, Φόρον Φλαμίνιον καὶ Νουκερία ἡ τὰ ξύλινα ἀγγεῖα ἐργαζομένη καὶ Φόρον Σεμπρώνιον. ἐν δεξιᾷ δὲ τῆσ ὁδοῦ βαδίζοντι ἐκ τῶν Ὀκρίκλων εἰσ Ἀρίμινον Ἰντέραμνά ἐστι καὶ Σπολήτιον καὶ Αἴσιον καὶ Καμέρτησ, ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ὁρίζουσι τὴν Πικεντίνην ὄρεσι. κατὰ δὲ θάτερα μέρη Ἀμερία τε καὶ Τοῦδερ εὐερκὴσ πόλισ, καὶ Εἰσπέλλον καὶ Ἰγούιον, πλησίον τοῦτο ἤδη τῶν ὑπερβολῶν τοῦ ὄρουσ. ἅπασα δ’ εὐδαίμων ἡ χώρα, μικρῷ δ’ ὀρειοτέρα, ζειᾷ μᾶλλον ἢ πυρῷ τοὺσ ἀνθρώπουσ τρέφουσα· ὀρεινὴ δὲ καὶ ἡ Σαβίνη ἐφεξῆσ οὖσα ταύτῃ, παραβεβλημένη τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ αὕτη τῇ Τυρρηνικῇ· καὶ τῆσ Λατίνησ δὲ ὅσα πλησιάζει τούτοισ τε καὶ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι τραχύτερά ἐστιν. ἄρχεται μὲν οὖν τὰ δύο ἔθνη ταῦτα ἀπὸ τοῦ Τιβέρεωσ καὶ τῆσ Τυρρηνίασ, ἐκτείνεται δὲ ἐπὶ τὰ Ἀπέννινα ὄρη πρὸσ τῷ Ἀδρίᾳ λοξὰ παρεμβάλλοντα, ἡ δὲ Ὀμβρικὴ καὶ παραλλάττουσα, ὡσ εἴρηται, μέχρι τῆσ θαλάττησ. περὶ μὲν οὖν τῶν Ὀμβρικῶν ἱκανῶσ εἴρηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 5, chapter 2

(스트라본, 지리학, book 5, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION