헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́05́01́

(스트라본, 지리학, book 5, chapter 1)

μετὰ δὲ τὴν ὑπώρειαν τῶν Ἄλπεων ἀρχὴ τῆσ νῦν Ἰταλίασ. οἱ γὰρ παλαιοὶ τὴν Οἰνωτρίαν ἐκάλουν Ἰταλίαν ἀπὸ τοῦ Σικελικοῦ πορθμοῦ μέχρι τοῦ Ταραντίνου κόλπου καὶ τοῦ Ποσειδωνιάτου διήκουσαν, ἐπικρατῆσαν δὲ τοὔνομα καὶ μέχρι τῆσ ὑπωρείασ τῶν Ἄλπεων προὔβη. προσέλαβε δὲ καὶ τῆσ Λιγυστικῆσ τὰ μέχρι Ουἄρου ποταμοῦ καὶ τῆσ ταύτῃ θαλάττησ ἀπὸ τῶν ὁρίων τῶν Τυρρηνικῶν καὶ τῆσ Ἰστρίασ μέχρι Πόλασ. εἰκάσαι δ’ ἄν τισ εὐτυχήσαντασ τοὺσ πρώτουσ ὀνομασθέντασ Ἰταλοὺσ μεταδοῦναι καὶ τοῖσ πλησιοχώροισ, εἶθ’ οὕτωσ ἐπίδοσιν λαβεῖν μέχρι τῆσ Ῥωμαίων ἐπικρατείασ. ὀψὲ δέ ποτε, ἀφ’ οὗ μετέδοσαν Ῥωμαῖοι τοῖσ Ἰταλιώταισ τὴν ἰσοπολιτείαν, ἔδοξε καὶ τοῖσ ἐντὸσ Ἄλπεων Γαλάταισ καὶ Ἑνετοῖσ τὴν αὐτὴν ἀπονεῖμαι τιμήν, προσαγορεῦσαι δὲ καὶ Ἰταλιώτασ πάντασ καὶ Ῥωμαίουσ, ἀποικίασ τε πολλὰσ στεῖλαι, τὰσ μὲν πρότερον τὰσ δ’ ὕστερον, ὧν οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν ἀμείνουσ ἑτέρασ. ἑνὶ μὲν οὖν σχήματι σύμπασαν τὴν νῦν Ἰταλίαν οὐ ῥᾴδιον περιλαβεῖν γεωμετρικῶσ, καίτοι φασὶν ἄκραν εἶναι τρίγωνον ἐκκειμένην πρὸσ νότον καὶ χειμερινὰσ ἀνατολάσ, κορυφουμένην δὲ πρὸσ τῷ Σικελικῷ πορθμῷ, βάσιν δ’ ἔχουσαν τὰσ Ἄλπεισ·

[συγχωρῆσαι μὲν οὖν δεῖ τὴν βάσιν,] συγχωρῆσαι δὲ καὶ τῶν πλευρῶν μίαν τὴν ἐπὶ τὸν πορθμὸν τελευτῶσαν, κλυζομένην δὲ ὑπὸ τοῦ Τυρρηνικοῦ πελάγουσ. τρίγωνον δὲ ἰδίωσ τὸ εὐθύγραμμον καλεῖται σχῆμα· ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ βάσισ καὶ ἡ πλευρὰ περιφερεῖσ εἰσιν, ὥστε, εἴ φημι δεῖν συγχωρεῖν, περιφερογράμμου σχήματοσ θετέον καὶ τὴν βάσιν καὶ τὴν πλευράν, συγχωρητέον δὲ καὶ τὴν λόξωσιν ταύτησ τῆσ πλευρᾶσ τὴν ἐπὶ τὰσ ἀνατολάσ, τἆλλα δ’ οὐχ ἱκανῶσ εἰρήκασιν, ὑποθέμενοι μίαν πλευρὰν ἀπὸ τοῦ μυχοῦ τοῦ Ἀδρίου μέχρι τοῦ πορθμοῦ. πλευρὰν γὰρ λέγομεν τὴν ἀγώνιον γραμμήν, ἀγώνιοσ δ’ ἐστὶν ὅταν ἢ μὴ συννεύῃ πρὸσ ἄλληλα τὰ μέρη ἢ μὴ ἐπὶ πολύ. ἡ δὲ ἀπὸ Ἀριμίνου ἐπὶ τὴν ἄκραν τὴν Ιἀπυγίαν καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ πορθμοῦ ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἄκραν πάμπολύ τι συννεύουσιν. ὁμοίωσ δ’ ἔχειν οἰόμαι καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μυχοῦ τοῦ Ἀδρίου καὶ τὴν ἀπὸ τῆσ Ιἀπυγίασ· συμπίπτουσαι γὰρ ἐπὶ τοὺσ περὶ Ἀρίμινον καὶ Ῥάουενναν τόπουσ γωνίαν ποιοῦσιν, εἰ δὲ μὴ γωνίαν, περιφέρειάν γε ἀξιόλογον· ὥστ’, εἰ ἄρα, τοῦτ’ ἂν εἰή μία πλευρὰ ὁ παράπλουσ ὁ ἀπὸ τοῦ μυχοῦ ἐπὶ τὴν Ιἀπυγίαν, οὐκ εὐθεῖα· τὸ δὲ λοιπὸν τὸ ἐνθένδε ἐπὶ τὸν πορθμὸν ἄλλην ἂν ὑπογράφοι πλευράν, οὐδὲ ταύτην εὐθεῖαν. οὕτω δὲ τετράπλευρον μᾶλλον ἢ τρίπλευρον φαίη τισ ἂν τὸ σχῆμα, τρίγωνον δ’ οὐδοπωσοῦν, πλὴν εἰ καταχρώμενοσ. βέλτιον δ’ ὁμολογεῖν, ὅτι τῶν ἀγεωμετρήτων σχημάτων [οὐκ] εὐπερίγραφοσ ἡ ἀπόδοσισ. κατὰ μέροσ δ’ οὕτωσ εἰπεῖν δυνατόν, ὅτι τῶν μὲν Ἄλπεων περιφερὴσ ἡ ὑπώρειά ἐστι καὶ κολπώδησ, τὰ κοῖλα ἔχουσα ἐστραμμένα πρὸσ τὴν Ἰταλίαν·

τοῦ δὲ κόλπου τὰ μὲν μέσα πρὸσ τοῖσ Σαλασσοῖσ ἐστί, τὰ δ’ ἄκρα ἐπιστροφὴν λαμβάνει, τὰ μὲν μέχρι τῆσ Ὄκρασ καὶ τοῦ μυχοῦ τοῦ κατὰ τὸν Ἀδρίαν, τὰ δ’ εἰσ τὴν Λιγυστικὴν παραλίαν μέχρι Γενούασ τοῦ τῶν Λιγύων ἐμπορίου, ὅπου τὰ Ἀπέννινα ὄρη συνάπτει ταῖσ Ἄλπεσιν. ὑπόκειται δ’ εὐθὺσ πεδίον ἀξιόλογον, πάρισόν πωσ ἔχον τὸ πλάτοσ καὶ τὸ μῆκοσ, σταδίων ἑκατὸν καὶ δισχιλίων· τὸ δὲ μεσημβρινὸν αὐτοῦ πλευρὸν κλείεται τῇ τε τῶν Ἑνετῶν παραλίᾳ καὶ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι τοῖσ περὶ Ἀρίμινον καὶ Ἀγκῶνα καθήκουσι. ταῦτα γὰρ ἀρξάμενα ἀπὸ τῆσ Λιγυστικῆσ εἰσ τὴν Τυρρηνίαν ἐμβάλλει, στενὴν παραλίαν ἀπολείποντα· εἶτ’ ἀναχωροῦντα εἰσ τὴν μεσόγαιαν κατ’ ὀλίγον, ἐπειδὰν γένηται κατὰ τὴν Πισᾶτιν, ἐπιστρέφει πρὸσ ἑώ καὶ πρὸσ τὸν Ἀδρίαν ἑώσ τῶν περὶ Ἀρίμινον καὶ Ἀγκῶνα τόπων, συνάπτοντα ἐπ’ εὐθείασ τῇ τῶν Ἑνετῶν παραλίᾳ. ἡ μὲν οὖν ἐντὸσ Ἄλπεων Κελτικὴ τούτοισ κλείεται τοῖσ ὁρ́οισ, καὶ ἔστι τῆσ μὲν παραλίασ τὸ μῆκοσ ὅσον τριακοσίων σταδίων ἐπὶ τοῖσ ἑξακισχιλίοισ [μετὰ] τῶν ὀρῶν, μικρὸν δ’ ἔλαττον τὸ πλάτοσ τῶν [δισ]χιλίων. ἡ λοιπὴ δ’ Ἰταλία στενὴ καὶ παραμήκησ ἐστί, κορυφουμένη διχῶσ, τῇ μὲν πρὸσ τὸν Σικελικὸν πορθμὸν τῇ δὲ πρὸσ τὴν Ιἀπυγίαν, σφιγγομένη δ’ ἑκατέρωθεν, τῇ μὲν ὑπὸ τοῦ Ἀδρίου τῇ δ’ ὑπὸ τοῦ Τυρρηνικοῦ πελάγουσ. ἔστι δ’ ὅμοιον τὸ σχῆμα τοῦ Ἀδρίου καὶ τὸ μέγεθοσ τῇ Ἰταλίᾳ τῇ ἀφοριζομένῃ τοῖσ τε Ἀπεννίνοισ ὄρεσι καὶ τῇ θαλάττῃ ἑκατέρᾳ μέχρι τῆσ Ιἀπυγίασ καὶ τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ κατὰ τὸν Ταραντῖνον καὶ τὸν Ποσειδωνιάτην κόλπον· τό τε γὰρ πλάτοσ τὸ μέγιστον ἀμφοῖν ἐστὶ περὶ χιλίουσ καὶ τριακοσίουσ σταδίουσ, τὸ δὲ μῆκοσ ἔλαττον [οὐ] πολὺ τῶν ἑξακισχιλίων. ἡ λοιπὴ δ’ ἐστὶν ὅσην κατέχουσι Βρέττιοι καὶ Λευκανῶν τινέσ. φησὶ δὲ Πολύβιοσ πεζῇ μὲν εἶναι τὴν παραλίαν τὴν ἀπὸ Ιἀπυγίασ μέχρι πορθμοῦ καὶ τρισχιλίων σταδίων, κλύζεσθαι δ’ αὐτὴν τῷ Σικελικῷ πελάγει, πλέοντι δὲ καὶ πεντακοσίων δέουσαν. τὰ δὲ Ἀπέννινα ὄρη συνάψαντα τοῖσ περὶ Ἀρίμινον καὶ Ἀγκῶνα τόποισ καὶ ἀφορίσαντα τὸ ταύτῃ πλάτοσ τῆσ Ἰταλίασ ἀπὸ θαλάττησ ἐπὶ θάλατταν ἐπιστροφὴν λαμβάνει πάλιν, καὶ τέμνει τὴν χώραν ὅλην ἐπὶ μῆκοσ. μέχρι μὲν δὴ Πευκετίων καὶ Λευκανῶν οὐ πολὺ ἀφίσταται τοῦ Ἀδρίου· συνάψαντα δὲ Λευκανοῖσ ἐπὶ τὴν ἑτέραν θάλατταν ἀποκλίνει μᾶλλον καὶ λοιπὸν διὰ μέσων τῶν Λευκανῶν καὶ Βρεττίων διεξιόντα τελευτᾷ πρὸσ τὴν Λευκόπετραν τῆσ Ῥηγίνησ καλουμένην. τυπωδῶσ μὲν οὖν εἴρηται περὶ τῆσ νῦν Ἰταλίασ ἁπάσησ ταῦτα· πειρασόμεθα δὲ ἀναλαβόντεσ εἰπεῖν περὶ τῶν καθ’ ἕκαστα, καὶ πρῶτον περὶ τῶν ὑπὸ ταῖσ Ἄλπεσιν. ἔστι δὲ πεδίον σφόδρα εὔδαιμον καὶ γεωλοφίαισ εὐκάρποισ πεποικιλμένον.

διαιρεῖ δ’ αὐτὸ μέσον πωσ ὁ Πάδοσ, καὶ καλεῖται τὸ μὲν ἐντὸσ τοῦ Πάδου τὸ δὲ πέραν· ἐντὸσ μὲν ὅσον ἐστὶ πρὸσ τοῖσ Ἀπεννίνοισ ὄρεσι καὶ τῇ Λιγυστικῇ, πέραν δὲ τὸ λοιπόν. οἰκεῖται δὲ τὸ μὲν ὑπὸ τῶν Λιγυστικῶν ἐθνῶν καὶ τῶν Κελτικῶν, τῶν μὲν ἐν τοῖσ ὄρεσιν οἰκούντων τῶν δ’ ἐν τοῖσ πεδίοισ, τὸ δ’ ὑπὸ τῶν Κελτῶν καὶ Ἑνετῶν. οἱ μὲν οὖν Κελτοὶ τοῖσ ὑπεραλπείοισ ὁμοεθνεῖσ εἰσι, περὶ δὲ τῶν Ἑνετῶν διττόσ ἐστι λόγοσ. οἱ μὲν γὰρ καὶ αὐτούσ φασιν εἶναι Κελτῶν ἀποίκουσ τῶν ὁμωνύμων παρωκεανιτῶν, οἱ δ’ ἐκ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου μετ’ Ἀντήνοροσ σωθῆναι δεῦρό φασι τῶν ἐκ τῆσ Παφλαγονίασ Ἑνετῶν τινάσ· μαρτύριον δὲ τούτου προφέρονται τὴν περὶ τὰσ ἱπποτροφίασ ἐπιμέλειαν, ἣ νῦν μὲν τελέωσ ἐκλέλοιπε, πρότερον δ’ ἐτιμᾶτο παρ’ αὐτοῖσ ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ ζήλου τοῦ κατὰ τὰσ ἡμιονίτιδασ ἵππουσ. τούτου δὲ καὶ Ὅμηροσ μέμνηται "ἐξ Ἑνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένοσ ἀγροτεράων. " καὶ Διονύσιοσ ὁ τῆσ Σικελίασ τύραννοσ ἐντεῦθεν τὸ ἱπποτροφεῖον συνεστήσατο τῶν ἀθλητῶν ἵππων, ὥστε καὶ ὄνομα ἐν τοῖσ Ἕλλησι γενέσθαι τῆσ Ἑνετικῆσ πωλείασ καὶ πολὺν χρόνον εὐδοκιμῆσαι τὸ γένοσ. ἅπασα μὲν οὖν ἡ χώρα ποταμοῖσ πληθύει καὶ ἕλεσι, μάλιστα δ’ ἡ τῶν Ἑνετῶν·

πρόσεστι δὲ ταύτῃ καὶ τὰ τῆσ θαλάττησ πάθη. μόνα γὰρ ταῦτα τὰ μέρη σχεδόν τι τῆσ καθ’ ἡμᾶσ θαλάττησ ὁμοιοπαθεῖ τῷ ὠκεανῷ καὶ παραπλησίωσ ἐκείνῳ ποιεῖται τάσ τε ἀμπώτεισ καὶ τὰσ πλημμυρίδασ, ὑφ’ ὧν τὸ πλέον τοῦ πεδίου λιμνοθαλάττησ γίνεται μεστόν. διώρυξι δὲ καὶ παραχώμασι, καθάπερ ἡ κάτω λεγομένη χώρα τῆσ Αἰγύπτου, διωχέτευται, καὶ τὰ μὲν ἀνέψυκται καὶ γεωργεῖται τὰ δὲ διάπλουσ ἔχει· τῶν δὲ πόλεων αἱ μὲν νησίζουσιν αἱ δ’ ἐκ μέρουσ κλύζονται, ὅσαι δὲ ὑπὲρ τῶν ἑλῶν ἐν τῇ μεσογαίᾳ κεῖνται τοὺσ ἐκ τῶν ποταμῶν ἀνάπλουσ θαυμαστοὺσ ἔχουσι, μάλιστα δ’ ὁ Πάδοσ· μέγιστόσ τε γάρ ἐστι καὶ πληροῦται πολλάκισ ἔκ τε ὄμβρων καὶ χιόνων, διαχεόμενοσ δ’ εἰσ πολλὰ μέρη κατὰ τὰσ ἐκβολὰσ τυφλὸν τὸ στόμα ποιεῖ καὶ δυσείσβολόσ ἐστιν· ἡ δ’ ἐμπειρία περιγίνεται καὶ τῶν χαλεπωτάτων. τὸ μὲν οὖν ἀρχαῖον, ὥσπερ ἔφην, ὑπὸ Κελτῶν περιῳκεῖτο τῶν πλείστων ὁ ποταμόσ.

μέγιστα δ’ ἦν τῶν Κελτῶν ἔθνη Βόιοι καὶ Ἴνσουβροι καὶ οἱ τὴν Ῥωμαίων ποτὲ ἐξ ἐφόδου καταλαβόντεσ Σένονεσ μετὰ Γαισατῶν. τούτουσ μὲν οὖν ἐξέφθειραν ὕστερον τελέωσ Ῥωμαῖοι, τοὺσ δὲ Βοί̈ουσ ἐξήλασαν ἐκ τῶν τόπων. μεταστάντεσ δ’ εἰσ τοὺσ περὶ τὸν Ἴστρον τόπουσ μετὰ Ταυρίσκων ᾤκουν πολεμοῦντεσ πρὸσ Δακούσ, ἑώσ ἀπώλοντο πανεθνεί· τὴν δὲ χώραν οὖσαν τῆσ Ἰλλυρίδοσ μηλόβοτον τοῖσ περιοικοῦσι κατέλιπον. Ἴνσουβροι δὲ καὶ νῦν εἰσί. Μεδιολάνιον δ’ ἔσχον μητρόπολιν, πάλαι μὲν κώμην ἅπαντεσ γὰρ ᾤκουν κωμηδόν, νῦν δ’ ἀξιόλογον πόλιν, πέραν τοῦ Πάδου, συνάπτουσάν πωσ ταῖσ Ἄλπεσι. πλησίον δὲ καὶ Ουἤρων, καὶ αὕτη πόλισ μεγάλη. ἐλάττουσ δὲ τούτων Βριξία καὶ Μάντουα καὶ Ῥήγιον καὶ Κῶμον· αὕτη δ’ ἦν μὲν κατοικία μετρία, Πομπήιοσ δὲ Στράβων ὁ Μάγνου πατὴρ κακωθεῖσαν ὑπὸ τῶν ὑπερκειμένων Ῥαιτῶν συνῴκισεν· εἶτα Γάιοσ Σκιπίων τρισχιλίουσ προσέθηκεν· εἶτα ὁ θεὸσ Καῖσαρ πεντακισχιλίουσ ἐπισυνῴκισεν, ὧν οἱ πεντακόσιοι τῶν Ἑλλήνων ὑπῆρξαν οἱ ἐπιφανέστατοι· τούτοισ δὲ καὶ πολιτείαν ἔδωκε καὶ ἐνέγραψεν αὐτοὺσ εἰσ τοὺσ συνοίκουσ· οὐ μέν τοι ᾤκησαν αὐτόθι, ἀλλὰ καὶ τοὔνομά γε τῷ κτίσματι ἐκεῖνοι κατέλιπον· Νεοκωμῖται γὰρ ἐκλήθησαν ἅπαντεσ, τοῦτο δὲ μεθερμηνευθὲν Νοβουμκῶμουμ λέγεται. ἐγγὺσ δὲ τοῦ χωρίου τούτου λίμνη Λάριοσ καλουμένη· πληροῖ δ’ αὐτὴν ὁ Ἀδούασ ποταμόσ· εἶτ’ ἐξίησιν εἰσ τὸν Πάδον· τὰσ δὲ πηγὰσ ἔσχηκεν ἐν τῷ Ἀδούλᾳ ὄρει, ὅπου καὶ ὁ Ῥῆνοσ. αὗται μὲν οὖν πολὺ ὑπὲρ τῶν ἑλῶν ᾤκηνται, πλησίον δὲ τὸ Πατάουιον, πασῶν ἀρίστη τῶν ταύτῃ πόλεων, ἥ γε νεωστὶ λέγεται τιμήσασθαι πεντακοσίουσ ἱππικοὺσ ἄνδρασ, καὶ τὸ παλαιὸν δὲ ἔστελλε δώδεκα μυριάδασ στρατιᾶσ.

δηλοῖ δὲ καὶ τὸ πλῆθοσ τῆσ πεμπομένησ κατασκευῆσ εἰσ τὴν Ῥώμην κατ’ ἐμπορίαν τῶν τε ἄλλων καὶ ἐσθῆτοσ παντοδαπῆσ τὴν εὐανδρίαν τῆσ πόλεωσ καὶ τὴν εὐτεχνίαν. ἔχει δὲ θαλάττησ ἀνάπλουν ποταμῷ διὰ τῶν ἑλῶν φερομένῳ σταδίων πεντήκοντα καὶ διακοσίων ἐκ λιμένοσ μεγάλου· καλεῖται δ’ ὁ λιμὴν Μεδόακοσ ὁμωνύμωσ τῷ ποταμῷ. ἐν δὲ τοῖσ ἕλεσι μεγίστη μέν ἐστι Ῥάουεννα, ξυλοπαγὴσ ὅλη καὶ διάρρυτοσ, γεφύραισ καὶ πορθμείοισ ὁδευομένη. δέχεται δ’ οὐ μικρὸν τῆσ θαλάττησ μέροσ ἐν ταῖσ πλημμυρίσιν, ὥστε καὶ ὑπὸ τούτων καὶ ὑπὸ ποταμῶν ἐκκλυζόμενον τὸ βορβορῶδεσ πᾶν ἰᾶται τὴν δυσαερίαν. οὕτωσ γοῦν ὑγιεινὸν ἐξήτασται τὸ χωρίον ὥστε ἐνταῦθα τοὺσ μονομάχουσ τρέφειν καὶ γυμνάζειν ἀπέδειξαν οἱ ἡγεμόνεσ. ἔστι μὲν οὖν καὶ τοῦτο θαυμαστὸν τῶν ἐνθάδε τὸ ἐν ἕλει τοὺσ ἀέρασ ἀβλαβεῖσ εἶναι, καθάπερ καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τῇ πρὸσ Αἰγύπτῳ τοῦ θέρουσ ἡ λίμνη τὴν μοχθηρίαν ἀποβάλλει διὰ τὴν ἀνάβασιν τοῦ ποταμοῦ καὶ τὸν τῶν τελμάτων ἀφανισμόν. ἀλλὰ καὶ τὸ περὶ τὴν ἄμπελον πάθοσ θαυμάζειν ἄξιον· φύει μὲν γὰρ αὐτὴν τὰ ἕλη καὶ ποιεῖ ταχὺ καὶ πολὺν ἀποδιδοῦσαν καρπόν, φθείρεται δὲ ἐν ἔτεσι τέτταρσιν ἢ πέντε. ἔστι δὲ καὶ τὸ Ἀλτῖνον ἐν ἕλει, παραπλήσιον ἔχον τῇ Ῥαουέννῃ τὴν θέσιν. μεταξὺ δὲ Βούτριον τῆσ Ῥαουέννησ πόλισμα καὶ ἡ Σπῖνα, νῦν μὲν κωμίον πάλαι δὲ Ἑλληνὶσ πόλισ ἔνδοξοσ. θησαυρὸσ γοῦν ἐν Δελφοῖσ Σπινητῶν δείκνυται, καὶ τἆλλα ἱστορεῖται περὶ αὐτῶν ὡσ θαλασσοκρατησάντων. φασὶ δὲ καὶ ἐπὶ θαλάττῃ ὑπάρξαι, νῦν δ’ ἐστὶν ἐν μεσογαίᾳ τὸ χωρίον περὶ ἐνενήκοντα τῆσ θαλάττησ σταδίουσ ἀπέχον. καὶ ἡ Ῥάουεννα δὲ Θετταλῶν εἴρηται κτίσμα· οὐ φέροντεσ δὲ τὰσ τῶν Τυρρηνῶν ὕβρεισ ἐδέξαντο ἑκόντεσ τῶν Ὀμβρικῶν τινάσ, οἳ καὶ νῦν ἔχουσι τὴν πόλιν, αὐτοὶ δ’ ἀπεχώρησαν ἐπ’ οἴκου. αὗται μὲν οὖν ἐπὶ πλέον περιέχονται τοῖσ ἕλεσιν ὥστε καὶ κλύζεσθαι. ὀπιτέργιον δὲ καὶ [Κωνκ]ορδία καὶ Ἀτρία καὶ Ουἰκετία καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολισμάτια ἧττον μὲν ὑπὸ τῶν ἑλῶν ἐνοχλεῖται, μικροῖσ δ’ ἀνάπλοισ πρὸσ τὴν θάλατταν συνῆπται.

τὴν δ’ Ἀτρίαν ἐπιφανῆ γενέσθαι πόλιν φασίν, ἀφ’ ἧσ καὶ τοὔνομα τῷ κόλπῳ γενέσθαι τῷ Ἀδρίᾳ μικρὰν μετάθεσιν λαβόν. Ἀκυληία δ’, ἥπερ μάλιστα τῷ μυχῷ πλησιάζει, κτίσμα μέν ἐστι Ῥωμαίων ἐπιτειχισθὲν τοῖσ ὑπερκειμένοισ βαρβάροισ, ἀναπλεῖται δὲ ὁλκάσι κατὰ τὸν Νατίσωνα ποταμὸν ἐπὶ πλείστουσ ἑξήκοντα σταδίουσ. ἀνεῖται δ’ ἐμπόριον [τοῖσ τε Ἑνετοῖσ καὶ] τοῖσ περὶ τὸν Ἴστρον τῶν Ἰλλυριῶν ἔθνεσι· κομίζουσι δ’ οὗτοι μὲν τὰ ἐκ θαλάττησ, καὶ οἶνον ἐπὶ ξυλίνων πίθων ἁρμαμάξαισ ἀναθέντεσ καὶ ἔλαιον, ἐκεῖνοι δ’ ἀνδράποδα καὶ βοσκήματα καὶ δέρματα. ἔξω δ’ ἐστὶ τῶν Ἑνετικῶν ὁρ́ων ἡ Ἀκυληία. διορίζονται δὲ ποταμῷ ῥέοντι ἀπὸ τῶν Ἀλπείων ὀρῶν, ἀνάπλουν ἔχοντι καὶ διακοσίων σταδίων ἐπὶ τοῖσ χιλίοισ εἰσ Νωρηίαν πόλιν, περὶ ἣν Γναῖοσ Κάρβων συμβαλὼν Κίμβροισ οὐδὲν ἔπραξεν. ἔχει δὲ ὁ τόποσ οὗτοσ χρυσιοπλύσια εὐφυῆ καὶ σιδηρουργεῖα. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ μυχῷ τοῦ Ἀδρίου καὶ ἱερὸν τοῦ Διομήδουσ ἐστὶν ἄξιον μνήμησ, τὸ Τίμαυον· λιμένα γὰρ ἔχει καὶ ἄλσοσ ἐκπρεπὲσ καὶ πηγὰσ ἑπτὰ ποταμίου ὕδατοσ εὐθὺσ εἰσ τὴν θάλατταν ἐκπίπτοντοσ, πλατεῖ καὶ βαθεῖ ποταμῷ. Πολύβιοσ δ’ εἴρηκε πλὴν μιᾶσ τὰσ ἄλλασ ἁλμυροῦ ὕδατοσ, καὶ δὴ καὶ τοὺσ ἐπιχωρίουσ πηγὴν καὶ μητέρα τῆσ θαλάττησ ὀνομάζειν τὸν τόπον. Ποσειδώνιοσ δέ φησι ποταμὸν τὸν Τίμαυον ἐκ τῶν ὀρῶν φερόμενον καταπίπτειν εἰσ βέρεθρον, εἶθ’ ὑπὸ γῆσ ἐνεχθέντα περὶ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα σταδίουσ ἐπὶ τῇ θαλάττῃ τὴν ἐκβολὴν ποιεῖσθαι. τῆσ δὲ τοῦ Διομήδουσ δυναστείασ περὶ τὴν θάλατταν ταύτην αἵ τε Διομήδειοι νῆσοι μαρτύρια καὶ τὰ περὶ Δαυνίουσ καὶ τὸ Ἄργοσ τὸ Ἵππιον ἱστορούμενα·

περὶ ὧν ἐροῦμεν ἐφ’ ὅσον πρὸσ ἱστορίαν χρήσιμον, τὰ δὲ πολλὰ τῶν μυθευομένων ἢ κατεψευσμένων ἄλλωσ ἐᾶν δεῖ, οἱο͂ν τὰ περὶ Φαέθοντα καὶ τὰσ Ἡλιάδασ τὰσ ἀπαιγειρουμένασ περὶ τὸν Ἠριδανόν, τὸν μηδαμοῦ γῆσ ὄντα, πλησίον δὲ τοῦ Πάδου λεγόμενον, καὶ τὰσ Ἠλεκτρίδασ νήσουσ τὰσ πρὸ τοῦ Πάδου καὶ μελεαγρίδασ ἐν αὐταῖσ· οὐδὲ γὰρ τούτων οὐδέν ἐστιν ἐν τοῖσ τόποισ. τῷ δὲ Διομήδει παρὰ τοῖσ Ἑνετοῖσ ἀποδεδειγμέναι τινὲσ ἱστοροῦνται τιμαί· καὶ γὰρ θύεται λευκὸσ ἵπποσ αὐτῷ, καὶ δύο ἄλση τὸ μὲν Ἥρασ Ἀργείασ δείκνυται τὸ δ’ Ἀρτέμιδοσ Αἰτωλίδοσ. προσμυθεύουσι δ’, ὡσ εἰκόσ, τὸ ἐν τοῖσ ἄλσεσι τούτοισ ἡμεροῦσθαι τὰ θηρία καὶ λύκοισ ἐλάφουσ συναγελάζεσθαι, προσιόντων δὲ τῶν ἀνθρώπων καὶ καταψώντων ἀνέχεσθαι, τὰ δὲ διωκόμενα ὑπὸ τῶν κυνῶν, ἐπειδὰν καταφύγῃ δεῦρο, μηκέτι διώκεσθαι. φασὶ δέ τινα τῶν πάνυ γνωριζόμενον ὡσ εἰή φιλέγγυοσ καὶ σκωπτόμενον ἐπὶ τούτῳ περιτυχεῖν κυνηγέταισ λύκον ἐν τοῖσ δικτύοισ ἔχουσιν· εἰπόντων δὲ κατὰ παιδιάν, εἰ ἐγγυᾶται τὸν λύκον ἐφ’ ᾧτε τὰσ ζημίασ ἃσ εἴργασται διαλύσειν, ἀφήσειν αὐτὸν ἐκ τῶν λίνων, ὁμολογῆσαι. ἀφεθέντα δὲ τὸν λύκον ἵππων ἀγέλην ἀπελάσαντα ἀκαυτηριάστων ἱκανὴν προσαγαγεῖν πρὸσ τὸν τοῦ φιλεγγύου σταθμόν· τὸν δ’ ἀπολαβόντα τὴν χάριν καυτηριάσαι τε τὰσ ἵππουσ λύκον, καὶ κληθῆναι λυκοφόρουσ, τάχει μᾶλλον ἢ κάλλει διαφερούσασ· τοὺσ δ’ ἀπ’ ἐκείνου διαδεξαμένουσ τό τε καυτήριον φυλάξαι καὶ τοὔνομα τῷ γένει τῶν ἵππων, ἔθοσ δὲ ποιῆσαι θήλειαν μὴ ἐξαλλοτριοῦν, ἵνα μένοι παρὰ μόνοισ τὸ γνήσιον γένοσ, ἐνδόξου γενομένησ ἐνθένδε ἱππείασ. νυνὶ δέ, ὥσπερ ἔφαμεν, πᾶσα ἐκλέλοιπεν ἡ τοιαύτη ἄσκησισ. μετὰ δὲ τὸ Τίμαυον ἡ τῶν Ἰστρίων ἐστὶ παραλία μέχρι Πόλασ, ἣ πρόσκειται τῇ Ἰταλίᾳ. μεταξὺ δὲ φρούριον Τεργέστε Ἀκυληίασ διέχον ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα σταδίουσ· ἡ δὲ Πόλα ἵδρυται μὲν ἐν κόλπῳ λιμενοειδεῖ νησίδια ἔχοντι εὐόρμα καὶ εὔκαρπα, κτίσμα δ’ ἐστὶν ἀρχαῖον Κόλχων τῶν ἐπὶ τὴν Μήδειαν ἐκπεμφθέντων, διαμαρτόντων δὲ τῆσ πράξεωσ καὶ καταγνόντων ἑαυτῶν φυγήν "τὸ μὲν φυγάδων κεν ἐνίσποι Γραικὸσ" ὡσ Καλλίμαχοσ εἴρηκεν "ἀτὰρ κείνων "γλῶσσ’ ὀνόμηνε Πόλασ. " τὰ μὲν δὴ πέραν τοῦ Πάδου χωρία οἵ τε Ἑνετοὶ νέμονται καὶ οἱ [Ἴστριοι] μέχρι Πόλασ. ὑπὲρ δὲ τῶν Ἑνετῶν Κάρνοι καὶ Κενόμανοι καὶ Μεδόακοι καὶ Ἴνσουβροι, ὧν οἱ μὲν πολέμιοι τοῖσ Ῥωμαίοισ ὑπῆρξαν, Κενόμανοι δὲ καὶ Ἑνετοὶ συνεμάχουν καὶ πρὸ τῆσ Ἀννίβα στρατείασ, ἡνίκα Βοί̈ουσ καὶ Ἰνσούβρουσ ἐπολέμουν, καὶ μετὰ ταῦτα. οἱ δ’ ἐντὸσ τοῦ Πάδου κατέχουσι μὲν ἅπασαν ὅσην ἐγκυκλοῦται τὰ Ἀπέννινα ὄρη πρὸσ τὰ Ἄλπεια μέχρι Γενούασ καὶ τῶν Σαβάτων.

καὶ νῦν Ῥωμαῖοι μέν εἰσιν ἅπαντεσ, οὐδὲν δ’ ἧττον Ὄμβροι τε τινὲσ λέγονται καὶ Τυρρηνοί, καθάπερ Ἑνετοὶ καὶ Λίγυεσ καὶ Ἴνσουβροι. κατεῖχον δὲ Βόιοι καὶ Λίγυεσ καὶ Σένονεσ καὶ Γαιζᾶται τὸ πλέον· τῶν δὲ Βοί̈ων ἐξελαθέντων, ἀφανισθέντων δὲ καὶ τῶν Γαιζατῶν καὶ Σενόνων, λείπεται τὰ Λιγυστικὰ φῦλα καὶ τῶν Ῥωμαίων αἱ ἀποικίαι. τοῖσ δὲ Ῥωμαίοισ ἀναμέμικται καὶ τὸ τῶν Ὀμβρικῶν φῦλον, ἔστι δ’ ὅπου καὶ Τυρρηνῶν. ταῦτα γὰρ ἄμφω τὰ ἔθνη πρὸ τῆσ τῶν Ῥωμαίων ἐπὶ πλέον αὐξήσεωσ εἶχέ τινα πρὸσ ἄλληλα περὶ πρωτείων ἅμιλλαν, καὶ μέσον ἔχοντα τὸν Τίβεριν ποταμὸν ῥᾳδίωσ ἐπιδιέβαινεν ἀλλήλοισ. καὶ εἴ πού τινασ ἐκστρατείασ ἐποιοῦντο ἐπ’ ἄλλουσ οἱ ἕτεροι, καὶ τοῖσ ἑτέροισ ἔρισ ἦν μὴ ἀπολείπεσθαι τῆσ εἰσ τοὺσ αὐτοὺσ τόπουσ ἐξόδου· καὶ δὴ καὶ τῶν Τυρρηνῶν στειλάντων στρατιὰν εἰσ τοὺσ περὶ τὸν Πάδον βαρβάρουσ καὶ πραξάντων εὖ, ταχὺ δὲ πάλιν ἐκπεσόντων διὰ τὴν τρυφήν, ἐπεστράτευσαν οἱ ἕτεροι τοῖσ ἐκβαλοῦσιν· εἶτ’ ἐκ διαδοχῆσ τῶν τόπων ἀμφισβητοῦντεσ πολλὰσ τῶν κατοικιῶν τὰσ μὲν Τυρρηνικὰσ ἐποίησαν τὰσ δ’ Ὀμβρικάσ· πλείουσ δὲ τῶν Ὀμβρικῶν, οἳ ἐγγυτέρω ἦσαν οἱ δὲ Ῥωμαῖοι παραλαβόντεσ καὶ πέμψαντεσ ἐποίκουσ πολλαχοῦ συνεφύλαξαν καὶ τὰ τῶν προεποικησάντων γένη. πόλεισ δ’ εἰσὶν ἐντὸσ τοῦ Πάδου καὶ περὶ τὸν Πάδον ἐπιφανεῖσ Πλακεντία μὲν καὶ Κρεμώνη πλησιαίταται κατὰ μέσην που τὴν χώραν, μεταξὺ δὲ τούτων τε καὶ Ἀριμίνου Πάρμα καὶ Μουτίνη καὶ Βονωνία πλησίον ἤδη Ῥαουέννησ καὶ μικρὰ πολίσματα ἀνὰ μέσον τούτων δι’ ὧν ἡ εἰσ Ῥώμην ὁδόσ, Ἄγκαρα Ῥήγιον Λέπιδον Μακροὶ Κάμποι, ὅπου πανήγυρισ συντελεῖται κατ’ ἔτοσ, Κλάτερνα Φόρον Κορνήλιον, Φαουεντία δὲ [καὶ] Καισήνα πρὸσ τῷ Σάπι ποταμῷ καὶ τῷ Ῥουβίκωνι ἤδη συνάπτουσι τῷ Ἀριμίνῳ.

τὸ δὲ Ἀρίμινον Ὄμβρων ἐστὶ κατοικία, καθάπερ καὶ ἡ Ῥάουεννα· δέδεκται δ’ ἐποίκουσ Ῥωμαίουσ ἑκατέρα. ἔχει δὲ τὸ Ἀρίμινον λιμένα καὶ ὁμώνυμον ποταμόν. ἀπὸ δὲ Πλακεντίασ εἰσ Ἀρίμινον στάδιοι χίλιοι τριακόσιοι. ὑπὲρ δὲ Πλακεντίασ ἐπὶ μὲν τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ Κοττίου γῆσ Τικῖνον ἐν τριάκοντα ἓξ μιλίοισ πόλισ, καὶ ὁμώνυμοσ ὁ παραρρέων ποταμὸσ συμβάλλων τῷ Πάδῳ, καὶ Κλαστίδιον καὶ Δέρθων καὶ Ἀκουαιστατιέλλαι μικρὸν ἐν παρόδῳ. ἡ δ’ εὐθεῖα εἰσ Ὤκελον παρὰ τὸν Πάδον καὶ τὸν Δουρίαν ποταμὸν βαραθρώδησ ἡ πολλή, πλείουσ καὶ ἄλλουσ ἔχουσα ποταμούσ, ὧν καὶ τὸν Δρουεντίαν, μιλίων ἐστὶ περὶ [ἑκατὸν] ἑξήκοντα. ἐντεῦθεν δὲ ἤδη τὰ Ἄλπεια ὄρη καὶ ἡ Κελτική. ἔστι δὲ ἡ Δέρθων πόλισ ἀξιόλογοσ κειμένη κατὰ μέσην τὴν ὁδὸν τὴν ἀπὸ Γενούασ εἰσ Πλακεντίαν, ἑκατέρασ διέχουσα σταδίουσ τετρακοσίουσ· κατὰ δὲ ταύτην τὴν ὁδὸν καὶ Ἀκουαιστατιέλλαι. ἀπὸ δὲ Πλακεντίασ εἰσ μὲν Ἀρίμινον εἴρηται· εἰσ δὲ Ῥάουενναν κατάπλουσ τῷ Πάδῳ δυεῖν ἡμερῶν καὶ νυκτῶν. πολὺ δὲ καὶ τῆσ ἐντὸσ τοῦ Πάδου κατείχετο ὑπὸ ἑλῶν, δι’ ὧν Ἀννίβασ χαλεπῶσ διῆλθε προϊὼν ἐπὶ Τυρρηνίαν· ἀλλ’ ἀνέψυξε τὰ πεδία ὁ Σκαῦροσ διώρυγασ πλωτὰσ ἀπὸ τοῦ Πάδου μέχρι Πάρμησ ἄγων. κατὰ γὰρ Πλακεντίαν ὁ Τρεβίασ συμβάλλων τῷ Πάδῳ καὶ ἔτι πρότερον ἄλλοι πλείουσ πληροῦσι πέραν τοῦ μετρίου. οὗτοσ δὲ ὁ Σκαῦροσ ἐστὶν ὁ καὶ τὴν Αἰμιλίαν ὁδὸν στρώσασ τὴν διὰ Πισῶν καὶ Λούνησ μέχρι Σαβάτων κἀντεῦθεν διὰ Δέρθωνοσ· ἄλλη δ’ ἐστὶν Αἰμιλία διαδεχομένη τὴν Φλαμινίαν. συνυπάτευσαν γὰρ ἀλλήλοισ Μάρκοσ Λέπιδοσ καὶ Γάιοσ Φλαμίνιοσ· καθελόντεσ δὲ Λίγυασ ὁ μὲν τὴν Φλαμινίαν ἔστρωσεν ἐκ Ῥώμησ διὰ Τυρρηνῶν καὶ τῆσ Ὀμβρικῆσ μέχρι τῶν περὶ Ἀρίμινον τόπων, ὁ δὲ τὴν ἑξῆσ μέχρι Βονωνίασ κἀκεῖθεν εἰσ Ἀκυληίαν παρὰ τὰσ ῥίζασ τὰσ τῶν Ἄλπεων ἐγκυκλούμενοσ τὰ ἕλη. ὁρ́ιον δὲ τῆσ χώρασ ταύτησ, ἣν ἐντὸσ Κελτικὴν καλοῦμεν, πρὸσ τὴν λοιπὴν Ἰταλίαν τό τε Ἀπέννινον ὄροσ τὸ ὑπὲρ τῆσ Τυρρηνίασ ἀπεδέδεικτο καὶ ὁ Αἶσισ ποταμόσ, ὕστερον δὲ ὁ Ῥουβίκων, εἰσ τὸν Ἀδρίαν ἐκδιδόντεσ ἀμφότεροι. τῆσ δ’ ἀρετῆσ τῶν τόπων τεκμήριον ἥ τ’ εὐανδρία καὶ τὰ μεγέθη τῶν πόλεων καὶ ὁ πλοῦτοσ, οἷσ πᾶσιν ὑπερβέβληνται τὴν ἄλλην Ἰταλίαν οἱ ταύτῃ Ῥωμαῖοι.

καὶ γὰρ ἡ γεωργουμένη γῆ πολλοὺσ καὶ παντοίουσ ἐκφέρει καρπούσ, καὶ αἱ ὗλαι τοσαύτην ἔχουσι βάλανον ὥστ’ ἐκ τῶν ἐντεῦθεν ὑοφορβίων ἡ Ῥώμη τρέφεται τὸ πλέον. ἔστι δὲ καὶ κεγχροφόροσ διαφερόντωσ διὰ τὴν εὐυδρίαν· τοῦτο δὲ λιμοῦ μέγιστόν ἐστιν ἄκοσ· πρὸσ ἅπαντασ γὰρ καιροὺσ ἀέρων ἀντέχει καὶ οὐδέποτ’ ἐπιλείπειν δύναται, κἂν τοῦ ἄλλου σίτου γένηται σπάνισ. ἔχει δὲ καὶ πιττουργεῖα θαυμαστά. τοῦ δ’ οἴνου τὸ πλῆθοσ μηνύουσιν οἱ πίθοι· ξύλινοι γὰρ μείζουσ οἴκων εἰσί· προσλαμβάνει δὲ πολὺ ἡ τῆσ πίττησ εὐπορία πρὸσ τὸ εὐκώνητον. ἐρέαν δὲ τὴν μὲν μαλακὴν οἱ περὶ Μουτίνην τόποι καὶ τὸν Σκουλτάνναν ποταμὸν φέρουσι πολὺ πασῶν καλλίστην, τὴν δὲ τραχεῖαν ἡ Λιγυστικὴ καὶ ἡ τῶν Ἰνσούβρων, ἐξ ἧσ τὸ πλέον τῆσ οἰκετείασ τῶν Ἰταλιωτῶν ἀμπέχεται, τὴν δὲ μέσην οἱ περὶ Πατάουιον, ἐξ ἧσ οἱ τάπητεσ οἱ πολυτελεῖσ καὶ γαυσάπαι καὶ τὸ τοιοῦτον εἶδοσ πᾶν, ἀμφίμαλλόν τε καὶ ἑτερόμαλλον. τὰ δὲ μέταλλα νυνὶ μὲν οὐχ ὁμοίωσ ἐνταῦθα σπουδάζεται διὰ τὸ λυσιτελέστερα ἴσωσ εἶναι τὰ ἐν τοῖσ ὑπεραλπείοισ Κελτοῖσ καὶ τῇ Ἰβηρίᾳ, πρότερον δὲ ἐσπουδάζετο, ἐπεὶ καὶ ἐν Ουἐρκέλλοισ χρυσωρυχεῖον ἦν· κώμη δ’ ἐστὶ πλησίον Ἰκτουμούλων, καὶ ταύτησ κώμησ, ἄμφω δ’ εἰσὶ περὶ Πλακεντίαν. αὕτη μὲν δὴ ἡ πρώτη μερὶσ τῆσ Ἰταλίασ μέχρι δεῦρο περιωδεύσθω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 5, chapter 1

(스트라본, 지리학, book 5, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION